«Ὑπερμαχεῖτε ὑπὲρ τοῦ Ἔθνους ἡμῶν» (Μακ. ΙΣΤ΄ 3)

 Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Ὅταν μελετάει κανείς τά τρία θεόπνευστα βιβλία τῶνΜακκαβαίων (Ἰουδαίων) τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μέ τά ὑπέροχα ἀγωνιστικά καί μαχητικά, ὑπέρ τῆς ἐλευθερίας, συνθήματά τους, ἔχει τήν αἴσθηση πώς μελετάει ἀληθινή εἰκόνα τῆς ἑλληνικῆς ἐπανάστασης τοῦ 1821. Καί παρόλο πού τούς χωρίζει περίπου δυό χιλιάδες χρόνια, τά συνθήματά τους γιά πίστη καί λευτεριά, ἦταν τά ἴδια.

«Οὐκ ἐν πλήθει δυνάμεως νίκη πολέμου ἐστίν, ἀλλ᾽ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἡ ἰσχύς», ἔλεγαν οἱ Μακκαβαῖοι. (Α´Μακ. Γ´ 19).Ἡ νίκη δέ μετριέται μέ τήν ὑπεροπλική δύναμη, ἀλλά μέ τή δύναμη τοῦ οὐράνιου Θεοῦ. Καί τῶν πανελλήνων τό σύνθημα, παρόμοιο δέν ἦταν;: «Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστιν τήν ἁγίαν, καί τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερίαν». Ἤ, «μάχου ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος".

 Οἱ Μακκαβαῖοι ἔλεγαν: «Κρεῖσσον ἡμᾶς ἀποθανεῖν ἐν τῷ πολέμῳ, ἤ ἐπιδεῖν ἐπί τά κακά τοῦ ἔθνους ἡμῶν» (Α´Μακ. Γ´ 59). Προτιμότερος ὁ θάνατος ὁ δικός μας, παρά ἡ ἀπώλεια τοῦ Ἔθνους μας. Οἱ Ἕλληνες τό ᾽λεγαν μέ δυό λέξεις: «Ἐλευθερία ἤ θάνατος»! Γιά τή διαφύλαξη τῶν ἱερῶν παραδόσεών τους, διεκήρυτταν οἱ Μακκαβαῖοι: «Ἕτοιμοι γάρ ἀποθνήσκειν ἐσμέν, ἤ παραβαίνειν τούς πατρίους νόμους» (Β΄Μακ. Ζ΄ 2). Εἴμαστε πρόθυμοι καί ἕτοιμοι νά πεθάνουμε, παρά νά παραβοῦμε τούς νόμους τῆς Πατρίδας καί τίς θρησκευτικές μας παραδόσεις. Ἔντονη καί θερμή ἦταν ἡ πίστη τῶν Μακκαβαίων στόν Ὕψιστο Θεό, καθώς καί τῶνἙλλήνων στόν Κύριο καί Θεό καί Σωτῆρα Χριστό. «Οἱ μέν γάρ ὅπλοις πεποίθασιν ἅμα καί τόλμαις, ἡμεῖς δέ ἐπί τῷ Παντοκράτορι Θεῷ (Β´ Μακ. Η´ 18). Οἱ ἐχθροί μας στηρίζονται στά ὅπλα καί τή δύναμή τους, ἀλλ᾽ ἐμεῖς στηριζόμαστε στόν ἴδιο τόν Παντοκράτορα Θεό. Ἀκριβῶς, ἡ ἴδια ζωντανή Χριστιανική Πίστη, χαρακτήριζε τή ζωή καί τούς ἀγῶνες τῶν Ἑλλήνων ἀγωνιστῶν καί ἡρώων τοῦ 1821.

Ὁ Καραϊσκάκης προστρέχει στήν Παναγία τήν Προυσσιώτισσα καί προσεύχεται καί ζητάει τίς πρεσβεῖες της. Ὁ Κανάρης ὑψώνει, πρίν τό θρυλικό του κατόρθωμα μέ τήν τούρκικη ναυαρχίδα, τόν Σταυρό, καί βροντοφωνάζει: «Ἡ νίκη εἶναι τοῦ Σταυροῦ»! Ὁ Κολοκοτρώνης τ᾽ ὁμολογεῖ μπροστά στούς μαθητές τοῦ πρώτου Γυμνασίου τῆς Ἀθήνας: «...Ὅταν πιάσαμε τά ὅπλα, εἴπαμε πρῶτα: «Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστιν τήν ἁγίαν», καί ὕστερα: «καί τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερίαν». Στά μαῦρα χρὀνια τῆς σκλαβιᾶς, καί στά χρόνια τοῦ ξεσηκωμοῦ, οἱ Ἕλληνες ὑπομένουν, ἀναμένουν καί προσεύχονται γιά τήν Πατρίδα καί τή λευτεριά. Μήπως θά πρέπει καί σήμερα, πολύ νά προσευχηθοῦμε γιά τήν Πατρίδα; «Μή πεποίθατε ἐπ᾽ ἄρχοντας! Τοῦ Κυρίου ἡ σωτηρία».

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ, ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 2015