Δόξα τω Θεώ, πάντων ένεκεν. - Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

Ένα ακόμη Διαθρησκειακό Συνέδριο ξένο προς την αλήθεια της Ορθοδοξίας και χωρίς αποτελέσματα.


ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

 

Εν  Πειραιεί  τη 26η Οκτωβρίου 2015

 

Ένα ακόμη Διαθρησκειακό Συνέδριο ξένο προς την αλήθεια της Ορθοδοξίας και χωρίς αποτελέσματα.

 

          Άλλο ένα Διαθρησκειακό Συνέδριο έλαβε χώρα τις τελευταίες ημέρες σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας από 18 έως 20 Οκτωβρίου 2015με θέμα: «Θρησκευτικός και Πολιτιστικός Πλουραλισμός και Ειρηνική Συνύπαρξη στη Μέση Ανατολή», το οποίο διοργάνωσε  το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών με πρωτοβουλία του Έλληνα υπουργού κ. Νίκου Κοτζιά. Όπως μας πληροφόρησαν τα Μ.Μ.Ε. και διάφορα θρησκευτικά ιστολόγια, στο Συνέδριο έλαβαν μέρος κορυφαίες θρησκευτικές και πολιτικές προσωπικότητες από την Ευρώπη και την Μέση Ανατολή, μεταξύ των οποίων ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, οι Πατριάρχες Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρος, Αντιοχείας κ. Ιωάννης και Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος, οι Αρχιεπίσκοποι Κύπρου κ. Χρυσόστομος,Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, Τιράνων και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος καθώς και ο εκπρόσωπος του Πατριάρχου της Μόσχας Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίων. Από τους πολιτικούς ηγέτες ήταν παρόντες και έλαβαν τον λόγο οι Υπουργοί Εξωτερικών της Ολλανδίας κ. Μπερτ Κέντερς, της Αιγύπτου κ. Σάμεχ Σούκρι, του Βατικανού κ. Πολ Ρίτσαρντ Γκάλαχερ και της Κύπρου κ. Γιαννάκης Κασουλίδης. Σύμφωνα με την ειδησεογραφία, σκοπός του Συνεδρίου ήταν η ανάδειξη του ρόλου των θρησκευτικών ηγετών στην υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής και της συμβολής τους στην επίτευξη της ειρηνικής συμβίωσης στη Μέση Ανατολή σε συνθήκες αξιοπρέπειας και αμοιβαίας κατανόησης, καθώς επίσης και ο σεβασμός της πολυπολιτισμικότητος και της πολυθρησκευτικότητος στην μαρτυρική και δεινώς χειμαζόμενη αυτή περιοχή του πλανήτη μας.

        Την έναρξη των εργασιών της Διάσκεψης κήρυξε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος, που ανέφερε στον χαιρετισμό του ότι: «η Συνδιάσκεψη αποκτά σήμερα ιδιαίτερα καίρια σημασία και τούτο γιατί γίνεται σε μια στιγμή τεράστιας ιστορικής κρισιμότητας. Οι φωτιές του πολέμου στη Μέση Ανατολή έχουν καταλύσει κάθε έννοια ειρηνικής συνύπαρξης και επιπλέον απειλούν, όχι μόνο την εν γένει ειρήνη στην περιοχή, αλλά αποτελούν απειλή για τον κόσμο γενικότερα. Πέραν τούτου το φαινόμενο των προσφύγων πολέμου με τις διαστάσεις που έχει πάρει, οι ροές προσφύγων πολέμου, δε συμβιβάζονται με καμιά έννοια δικαιοσύνης και πολιτισμού». Πάνω στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι ομιλίες των άλλων πολιτικών ηγετών, οι οποίοι είδαν το θέμα από καθαρά πολιτική σκοπιά και με δεδομένη φυσικά την άγνοιά τους, περί του τι εστί κατ’ ουσίαν και κατά βάθος  Ορθοδοξία και τι εστί Ισλάμ και Ιουδαϊσμός. Οι ομιλίες πάλι των θρησκευτικών ηγετών κινήθηκαν πάνω σε ένα άλλο μήκος κύματος, στο μήκος κύματος της εδώ και δεκαετίες εδραιωμένης ιδεολογίας του Διαθρησκειακού Οικουμενισμού.

        Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές σε τέτοιου είδους Διαθρησκειακές Συναντήσεις και σχολιάσαμε επαρκώς παρόμοιες εισηγήσεις και δηλώσεις. Επίσης αποδείξαμε τους πραγματικούς σκοπούς αυτών των συναντήσεων, που είναι η προώθηση του Διαθρησκειακού Οικουμενισμού και εν τέλει της Πανθρησκείας. Εκείνο το οποίο θα θέλαμε να τονίσουμε εδώ είναι, ότι στο Συνέδριο αυτό οι σύνεδροι δυστυχώς δεν μπόρεσαν να εισχωρήσουν στην ουσία του προβλήματοςκαι να αναδείξουν τις βαθύτερες, γενεσιουργές αιτίες, του θρησκευτικού φανατισμού και της μισαλλοδοξίας, οι οποίες τροφοδοτούν τα ανείπωτα εγκλήματα αθώων, σχεδόν πάντα, Χριστιανών. Τις αιτίες αυτές θα πρέπει κατ’ αρχήν να αναζητήσουμε στα «ιερά βιβλία» των δύο συγκεκριμένων θρησκειών. Όπως ευστοχότατα επεσήμανε σε σχετική ανακοίνωσή του ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Σεραφείμ: Στο συνέδριο αυτό  «ουδείς έψαυσε την τραγική πραγματικότητα στην αληθινή της διάσταση και συγκεκριμένως ουδείς ανεφέρθη στο αυταπόδεικτο και πασίδηλο γεγονός, ότι τη θρησκευτική βία, το μίσος και την μισαλλοδοξία προωθούν εμπνέουν, διδάσκουν οι θρησκευτικές παραδοχές του Ιουδαϊσμού και του Ισλάμ». Και ότι επομένως εκεί θα πρέπει να αναζητήσουμε το πρόβλημα, δηλαδή στα «δαιμονικής εμπνεύσεως ‘ύψιστα’ θρησκευτικά τους κείμενα της ραβινικής διδασκαλίας όπως το βορβορώδες Ταλμούδ και η Καμπάλα, πού ουσιαστικά αντικατέστησαν την Τορά και τον Προφητισμό στον Ιουδαϊσμό και βυσσοδομούν με τρομακτικό μίσος και εμπάθεια ανείπωτη κατά του αποκαλυφθέντος Θεού Λόγου και των πιστευόντων στην θεία Αποκάλυψη καθώς και το φρικώδες Κοράνιο με τις πολλαπλές Σούρες των δήθεν εντολών του Θεού για την δολοφονία των απίστων και την στοχοποίηση των μη Μουσουλμάνων». Η «άγνοια» αυτού του «προβλήματος» φάνηκε και από τις δηλώσεις του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος στην εισήγησή του τόνισε μεταξύ άλλων, ότι  το δράμα του πολέμου «που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια», οφείλεται στην «τραγική στρέβλωση του Ισλάμ από ριζοσπαστικές τρομοκρατικές δυνάμεις». Προφανώς αδυνατεί να εννοήσει ο κ. Βαρθολομαίος, ότι οι φανατικοί μουσουλμάνοι, που σφάζουν αθώους χριστιανούς στο όνομα του Αλλάχ και φιλοδοξούν να επανιδρύσουν την ισλαμική θεοκρατία, όχι μόνον δεν στρεβλώνουν το Ισλάμ, αλλά αντίθετα το εφαρμόζουν με ακρίβεια και συνέπεια, διότι βαδίζουν πάνω στις σαφείς εντολές του Κορανίου περί σφαγής των απίστων. Η στρέβλωση δεν γίνεται από τους φανατικούς, αλλά από τους μετριοπαθείς μουσουλμάνους και τους Σιΐτες, που αποτελούν την «αιρετική» απόκλιση από το γνήσιο Ισλάμ. Γι’ αυτό άλλωστε οι φανατικοί τζιχαντιστές, οπαδοί της οργανώσεως του ISIS, σφάζουν μαζί με τους χριστιανούς και τους μετριοπαθείς μουσουλμάνους, τους οποίους θεωρούν ως προδότες του Ισλάμ.

       Δεν μπόρεσαν επίσης οι σύνεδροι να συνειδητοποιήσουν μια ακόμη πραγματικότητα, την οποία και σε παλαιότερη ανακοίνωσή μας επισημάναμε: Το γεγονός δηλαδή ότι  είναι μεγάλη αφέλεια να πιστεύουν τόσον οι διάφοροι πολιτικοί ηγέτες, όσον και οι Πατριάρχες και λοιποί Ορθόδοξοι ηγέτες, ότι με τους Διαλόγους και τα Διαθρησκειακά Συνέδρια θα καταφέρουν να αναχαιτίσουν, ή έστω να απομειώσουν, τον μουσουλμανικό φανατισμό. Ας κάνουν τον κόπο οι Πατριάρχες μας να αναψηλαφήσουν τα αρχεία τους και να μετρήσουν, πόσα τέτοια Συνέδρια πραγματοποιήθηκαν από το 2011, που ξέσπασε ο πόλεμος στη Συρία, μέχρι σήμερα. Πάμπολλα! Και όμως παρ’ όλες αυτές τις διοργανώσεις, (αλλά και άλλες, που είχαν διοργανωθεί πριν από το 2011), η κατάσταση στη Μέση Ανατολή όχι μόνο δεν βελτιώνεται, αλλά πάει από το κακό στο χειρότερο. Η φωτιά του πολέμου αυξάνει και διογκώνεται όλο και περισσότερο και η απειλή ενός Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου γίνεται όλο και πιο αισθητή. Αποδεικνύεται λοιπόν πανηγυρικά από τα ίδια τα πράγματα η χρεοκοπία των Συνεδρίων αυτών. Τα Συνέδρια αυτά θα έφερναν ενδεχομένως κάποιο αποτέλεσμα, αν οι φανατικοί τζιχαντιστές επείθοντο να συμμετάσχουν σ’ αυτά και κατορθώναμε να τους πείσουμε να παύσουν να εφαρμόζουν το Κοράνιο και να ανεχθούν την ειρηνική συνύπαρξη με τις άλλες θρησκείες.Αλλά αυτό είναι αδύνατον! Το ομολόγησε άλλωστε ο Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Εμανουήλ, σε πρόσφατη, (αρχές Σεπτεμβρίου του 2015), Διαθρησκειακή Συνάντηση στην Αθήνα, υπό την αιγίδα του λεγομένου «Διεθνούς Κέντρου “Βασιλιάς Αμπντάλα” για τον Διαθρησκειακό και Διαπολιτισμικό Διάλογο»: «Το “Ισλαμικό Κράτος” μάχεται οποιονδήποτε είναι υπέρ της μετριοπάθειας και της ειρηνικής συνύπαρξης».

     Εν κατακλείδι: Θα πρέπει επί τέλους να συνειδητοποιήσουν οι πάντες, εκκλησιαστικοί και πολιτικοί ηγέτες, το άκαρπο και άσκοπο και ανώφελο της περαιτέρω συνεχίσεως παρομοίων Συνεδρίων και Διαλόγων. Οφείλουν να εισχωρήσουν στην ουσία του «προβλήματος» και να αναδείξουν τις γενεσιουργές αιτίες του θρησκευτικού φανατισμού και της μισαλλοδοξίας. Να διακηρύξουν προς πάσαν κατεύθυνση, ότι οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για την άσκηση θρησκευτικής βίας είναι οι θρησκευτικές παραδοχές του Ισλάμ και του Ιουδαϊσμού και ουδέποτε η αγία Ορθοδοξία μας, έτσι ώστε να παύσει να θεωρείται ως συνυπεύθυνη και συνένοχη η Ορθόδοξη Εκκλησία, για την άσκηση θρησκευτικής βίας σε αλλοθρήσκους. Και τέλος να διακηρυχθεί, ότι ουδέποτε η Ορθοδοξία αρνήθηκε την ειρηνική συνύπαρξη και συμβίωση με ανθρώπους διαφορετικών πίστεων, έχοντας υπ’ όψιν της τον λόγο του Κυρίου μας «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν…» (Μαρκ.8,34)  και σεβόμενη την ελευθερία του ανθρωπίνου προσώπου. Αν δεν γίνουν ουσιαστικά βήματα προς την κατεύθυνση αυτή κανένα παρόμοιο συνέδριο δεν πρόκειται να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα, παρά μόνο την δημιουργία διαπροσωπικών σχέσεων και ταξιδιών αναψυχής, μεταξύ των συνέδρων!

 

 

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών

 

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2015

Η χριστιανή σύζυγος και μητέρα στην σύγχρονη εποχή

- Χαράλαμπος Πρωτοπαπάς
 
 
Ενθυμούμαι τη γιαγιά Παναγιώτα η οποία μεγάλωσε τρείς κόρες. Είχε πάντα φαγητό και τα απαραίτητα, για να επιβιώνει με αξιοπρέπεια η οικογένεια. Από τις ιστορίες που ακούω από τη μητέρα μου και τις αδελφές της, περνούσαν από το σπίτι της γιαγιάς, πολλά παιδιά συγγενών και φίλων της οικογένειας, τα οποία η γιαγιά φρόντιζε με φαγητό και νερό. Κάποια δε από αυτά έμεναν αρκετές ημέρες στo σπίτι της γιαγιάς κα απολάμβαναν την μητρική φιλοξενία της. Όλα αυτά από την εργασία του παππού, ο οποίος εργαζόταν ως ανειδίκευτος εργάτης...

Η γιαγιά γεννήθηκε το έτος 1909, ήταν αγράμματη, όμως έμαθε από τους γονείς της να λέει από καρδιάς το, Δόξα σοι ο Θεός, να μην αδικεί και να αγαπά τον συνάνθρωπο της... 

Ω! ποία η σύγκρισης σήμερον αδελφοί μου, με την σημερινή κοινωνία του 2015; Δεν γνωρίζουμε ποιός κατοικεί δίπλα μας, κι αν γνωρίζουμε δύσκολα του λέμε καλημέρα.

Για οτιδήποτε συμβαίνει στην κάθε εποχή και χρονολογία, υπάρχει η αιτία. Το γιατί και πώς σήμερα ζούμε σε μία αντιανθρώπινη κοινωνία, εμείς ως ορθόδοξοι Χριστιανοί, θα βρούμε τις απαντήσεις στο διαχρονικό και αλάθητο βιβλίο της ζωής, που δεν είναι άλλο από την Αγία γραφή.

Ας δούμε τι μας υπόσχεται ο Θεός στον ψαλμό 127’ στίχους 1,2,3 και 4.

Μακάριοι πάντες οι φοβούμενοι τον Κύριο.

Τους πόνους των καρπών σου φάγεσαι. Μακάριος εί και καλώς έσται.   

Τότε και μόνον τότε θα έχεις την  πραγματικήν χαράν, όταν μια οικογένεια χωρίς προβλήματα θα υμνή και θα δοξάζει  τον Θεόν. Τότε «η γυνη σου ως άμπελος  ευθυνούσα εν τοις κλίτεσι της οικίας σου, οι υιοί σου ως νεόφυτα ελεών κύκλω της  τραπέζης σου.  Ιδού πως ευλογήσεται άνθρωπος ο φοβούμενος τον Κύριον»  Και είπεν ο Θεός:   Ου καλόν είναι τον άνδρα μόνον επί της Γης. Και έπλασε εκ της πλευράς του γυναίκα να την έχη  βοηθό.  Σήμερον αδελφοί μου, παρατηρείται το κίνημα του φεμινισμού για το οποίον όλοι γνωρίζουμε...

Τα αποτελέσματα γνωστά. Αντί της μητρότητας, η καριέρα... αντί της μητρικής αγκαλιάς, οι παιδικοί σταθμοί και η <<γυναίκα που προσέχει το μωρό>>...

Αλήθεια!  Που πήγε η μητρική στοργή κι η αγάπη; Θυσιάστηκε για να <<ελευθερωθεί>> η μητέρα - σύζυγος από την οικογένεια της, και να σκλαβωθεί σε ένα χώρο εργασίας. Είναι λυπηρό και σ’ αυτό συμφωνούν όλοι οι ψυχολόγοι πως το παιδί όταν στερηθεί την αγάπη της μάνας θα φέρει στο υπόλοιπο της ζωής του διάφορα ψυχολογικά προβλήματα. Αν όμως η κάθε χριστιανή γυναίκα έχει ως πρότυπο την Παναγία μητέρα, θα δει  πως η μάνα η αληθινή, δεν αφήνει το παιδί της, αλλά πάντα το ενδυναμώνει ψυχή τε  και σώματι στην αγκαλιά της ποτίζοντας το με στοργή κι αγάπη!!! Εδώ γεννάται όμως ένα μεγάλο ερώτημα. Γιατί η κακούργα αυτή παγκοσμιοποίηση θέλησε να στερήσει στα παιδιά την φροντίδα και την στοργή από την μητέρα τους;;; Δύο αγαθά που εξ αποστάσεως δεν δίδονται;

Ξεκινά λοιπόν η χριστιανή μητέρα και σύζυγος για την ποθητή εργασία – καριέρα και αφού εγκαταλείπει την οικογένεια που ο Θεός της έδωσε, εγκαταλείπει και το λόγο του Θεού. Θα ντυθεί χωρίς να ρωτήσει τη μάνα Παναγία αν το ντύσιμο της αρέσει στον υιό της καί Θεό μας, και δεν θα ρωτήσει διότι η μόνη μέριμνα θα είναι, αν θα αρέσει στον εκτός της οικογένειας κόσμο. Ο κύριος όμως μας λέει πώς <<όποιος αγάπησε τον κόσμο εμίσησεν εμένα, κι όποιος αγάπησεν εμένα εμίσησεν τον κόσμο>>. (Προς αποφυγή παρεξηγήσεως  να πούμε πώς όταν η αγ.γραφή ομιλεί για κόσμο εννοεί τα κοσμικά, τα ενάντια προς το λόγο του θεού δρώμενα).

Πάμε τώρα να δούμε τι παραγγέλνει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Λέει στην γυναίκα.

ΤΙ ΣΤΟΛΙΖΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ; ΑΥΤΗ Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΟΥ ΙΚΕΤΕΥΕΙ.

Μα και η ενδυμασία μας στο ναό να είναι καλή από κάθε πλευρά. Να είναι κόσμια(ευπρεπής) και όχι εξεζητημένη. Γιατί το κόσμιο είναι σεμνό, ενώ το εξεζητημένο είναι άσεμνο. Αυτό ακριβώς μας παραγγέλλει και ο απόστολος Παύλος, όταν λέει: «Θέλω να προσεύχονται οι άνδρες σε κάθε τόπο, σηκώνοντας προς τον ουρανό χέρια όσια, χωρίς οργή και δισταγμό ολιγοπιστίας. Επίσης και οι γυναίκες να προσεύχονται με αμφίεση σεμνή, στολίζοντας τον εαυτό τους με σεμνότητα και σωφροσύνη, όχι με περίτεχνες κομμώσεις και χρυσά κοσμήματα ή μαργαριτάρια ή ενδύματα πολυτελή, αλλά με ό, τι ταιριάζει στις γυναίκες που λένε ότι σέβονται το Θεό, δηλαδή με καλά έργα» (Α' Τιμ. 2:8-10).  Αν, λοιπόν, απαγορεύει στις γυναίκες εκείνα που είναι απόδειξη πλούτου, πολύ περισσότερο απαγορεύει όσα κινούν την περιέργεια, όπως τα φτιασίδια, το βάψιμο των ματιών, το κουνιστό βάδισμα, τα παράξενα ρούχα και τα παρόμοια. Τι λες, γυναίκα; Έρχεσαι στο ναό να προσευχηθείς, και στολίζεσαι με χρυσαφικά και χτενίζεσαι επιτηδευμένα; Μήπως ήρθες για να χορέψεις; Μήπως ήρθες για να λάβεις μέρος σε γαμήλια γιορτή; Εκεί έχουν θέση τα χρυσαφικά και οι πολυτέλειες· εδώ δεν χρειάζεται τίποτα απ' αυτά. Ήρθες να παρακαλέσεις το Θεό για τις αμαρτίες σου. Τι στολίζεις, λοιπόν, τον εαυτό σου; Αυτή η εμφάνιση δεν είναι γυναίκας που ικετεύει. Πώς μπορείς να στενάξεις, πώς μπορείς να δακρύσεις, πώς μπορείς να προσευχηθείς με θέρμη, έχοντας τέτοια αμφίεση; Θέλεις να φαίνεσαι ευπρεπής; Φόρεσε το Χριστό και όχι το χρυσό. Ντύσου την ελεημοσύνη, τη φιλανθρωπία, τη σωφροσύνη, την ταπεινοφροσύνη.                        Αυτά αξίζουν περισσότερο απ' όλο το χρυσάφι. Αυτά και την ωραία την κάνουν ωραιότερη και την άσχημη την ομορφαίνουν. Να ξέρεις, γυναίκα, πως, όταν στολιστείς πολύ, γίνεσαι πιο αισχρή κι από τη γυμνή, γιατί έχεις αποβάλει πια την κοσμιότητα.                                                                     

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος 

 Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έστειλε σε μια πνευματική του θυγατέρα, (την Ολυμπιάδα), την κατωτέρω επιστολή σα «δώρο» για τον γάμο της, που μόλις τέλεσε.

Η κατωτέρω επιστολή έχει βάθος Θεολογίας και ψυχολογίας. Και πάνω απ’ όλα δίνει στη σύζυγο πολύτιμες συμβουλές για έναν πετυχημένο γάμο.                                                                                                                   

Γράφει:

«Κόρη μου, στους γάμους σου εγώ ο πνευματικός σου πατέρας, ο Γρηγόριος, σου κάνω δώρο τούτο το ποίημα. Και είναι ό,τι καλλίτερο η συμβουλή του πατέρα. Άκου λοιπόν Ολυμπιάδα μου:

1. Ξέρω ότι θέλεις να είσαι πραγματική χριστιανή. Και μια πραγματική χριστιανή πρέπει όχι μόνο να είναι, αλλά και να φαίνεται. Γι αυτό, σε παρακαλώ, να προσέξεις την εξωτερική σου εμφάνιση. Να είσαι απλή. Το χρυσάφι, δεμένο σε πολύτιμες πέτρες, δεν στολίζει γυναίκες σαν και σένα. Πολύ περισσότερο το βάψιμο. Δεν ταιριάζει στο πρόσωπό σου, την εικόνα του Θεού, να την παραποιής και να την αλλάζεις, μόνο και μόνο για να αρέσεις. Ξέρε το ότι αυτό είναι φιλαρέσκεια, και να μένεις απλή στην εμφάνιση. Τα βαρύτιμα και πολυτελή φορέματα, ας τα φορούν εκείνες, που δεν επιθυμούν ανώτερη ζωή, που δεν ξέρουν τι θα πει  πνευματική ακτινοβολία. Εσύ, όμως έβαλες μεγάλους και υψηλούς στόχους στη ζωή σου. Κι αυτοί οι στόχοι σου ζητούν όλη τη φροντίδα κι όλη την προσοχή. (…)

2. Με το γάμο, η στοργή και η αγάπη σου να είναι φλογερή και αμείωτη για κείνον, που σου δώσε ο Θεός. Για κείνον, πού ‘γινε το μάτι της ζωής σου και σου ευφραίνει την καρδιά. Κι αν κατάλαβες πως ο άνδρας σου σε αγαπάει περισσότερο απ’ όσο τον αγαπάς εσύ, μη κυττάξης να του πάρεις τον αέρα, κράτα πάντα τη θέση που σου ορίζει το Ευαγγέλιο.

3. Εσύ να ξέρεις ότι είσαι γυναίκα, έχεις μεγάλο προορισμό, αλλά διαφορετικό από τον άνδρα, που πρέπει να είναι η κεφαλή. Άσε την ανόητη ισότητα των δύο φύλων και προσπάθησε να καταλάβης τα καθήκοντα του γάμου. Στην εφαρμογή τους θα δεις πόση αντοχή χρειάζεται για ν’ ανταποκριθείς, όπως πρέπει, σ’ αυτά τα καθήκοντα, αλλά και πόση δύναμη κρύβεται στο ασθενές φύλο.

4. Θα ξερής, πόσο εύκολα θυμώνουν οι άνδρες. Είναι ασυγκράτητοι και μοιάζουν με λιοντάρια. Σ’ αυτό το σημείο η γυναίκα πρέπει να είναι δυνατότερη και ανώτερη. Πρέπει να παίζη το ρόλο του θηριοδαμαστή.  Τι κάνει ο θηριοδαμαστής όταν βρυχάται το θηρίο; Γίνεται περισσότερο ήρεμος και με την καλωσύνη καταπραΰνει την οργή. Του μιλάει γλυκά και μαλακά, το χαϊδεύει, το περιποιείται και πάλι το χαϊδεύει κι έτσι το καταπραΰνει (…)

5. Ποτέ μη κατηγορήσης και αποπάρης τον άνδρα σου για κάτι που έκανε στραβό. Ούτε πάλι για την αδράνειά του, έστω κι αν το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που ήθελες εσύ. Γιατί ο διάβολος είναι αυτός, που μπαίνει εμπόδιο στην ομοψυχία των συζύγων (…)

6. Να έχετε κοινά τα πάντα και τις χαρές και τις λύπες. Γιατί ο γάμος όλα σας τα έκανε κοινά. Κοινές και οι φροντίδες, γιατί έτσι το σπίτι θα στεριώση. Να συμβάλλης εκφράζοντας τη γνώμη σου, ο άνδρας όμως ας αποφασίζη.

7. Όταν τον βλέπης λυπημένο, συμμερίσου τη λύπη του εκείνη την ώρα. Γιατί είναι μεγάλη ανακούφιση στη λύπη, η λύπη των φίλων. Όμως αμέσως να ξαστεριάζη η όψη σου και νά σαι ήρεμη χωρίς αγωνία. Η γυναίκα είναι το ακύμαντο λιμάνι για το θαλασσοδαρμένο σύζυγο.

8. Να ξέρης ότι η παρουσία σου στο σπίτι σου είναι αναντικατάστατη, γι’ αυτό πρέπει να το αγαπήσης μ’ όλες τις φροντίδες του νοικοκυριού. Να το βλέπης σαν βασίλειό σου,’και να μη συχνοβγαίνης από το κατώφλι σου. Άφησε τις έξω δουλειές για τον άνδρα.

9. Πρόσεχε τις συναναστροφές σου. Πρόσεξε τις συγκεντρώσεις, που πηγαίνεις. Μη πας σε άπρεπες συγκεντρώσεις, γιατί είναι μεγάλος κίνδυνος για την αγνότητά σου. Αυτές οι συναναστροφές αφαιρούν την ντροπή κι απ΄ τις ντροπαλές, σμίγουν μάτια με μάτια, κι όταν φύγη η ντροπή γεννιούνται όλα τα χειρότερα κακά («αιδώς οιχομένη, πάντων γενέτειρα κακίστων»). Τις σοβαρές όμως συγκεντρώσεις με συνετούς φίλους να τις επιζητείς, για να εντυπώνεται στο νου σου ένας καλός λόγος, ή κάποιο ελάττωμα να κόψης ή να καλλιεργήσεις τους δεσμούς σου με εκλεκτές ψυχές. Μη εμφανίζεσαι ανεξέλεγκτα σε οποιονδήποτε, αλλά στους σώφρονες συγγενείς σου, στους ιερείς και σε σοβαρούς νεώτερους ή ηλικιωμένους. Μη συναναστρέφεσαι φαντασμένες γυναίκες, που έχουν στο νου τους στο έξω, για επίδειξη. Ούτε ακόμα άνδρες ευσεβείς, που ο σύζυγός σου δεν θέλει στο σπίτι, αν και συ τόσο πολύ τους εκτιμάς. Υπάρχει για σένα πιο ακριβό πράγμα από τον καλό σου σύζυγο, που τόσο αγαπάς;

10. Επαινώ τις γυναίκες, που δεν τις ξέρουν οι πολλοί άνδρες. Μη τρέχης σε τραπέζια κοσμικά και ας είναι για γάμο ή για γενέθλια. Εκεί ανάβουν άνομοι πόθοι, με τους χορούς, τους πήδους και τα γέλια, την ψεύτικη ευχαρίστηση, που παραπλανεύουν ακόμη και τους αγνούς και σώφρονες. Και η αγνότητα είναι τόσο λεπτό πράγμα! Σαν το κερί στις ακτίνες του ήλιου! Απόφευγε ακόμα και στο σπίτι σου τα κοσμικά τραπέζια. Αν μπορούσαμε να περιορίσουμε τις ορέξεις της κοιλιάς, θα κυριαρχούσαμε στα πάθη μας.

11. Κράτα την μορφή σου γαλήνια και μη την αλλοιώνης ούτε με μορφασμούς, όταν είσαι θυμωμένη. Στολίδια τ’ αυτιά να χουν όχι μαργαριτάρια, αλλά ν΄ ακούν καλά λόγια και να βάζουν για τα άσχημα λουκέτο στο νου. Έτσι, είτε κλειστά είναι, είτε ανοιχτά, η ακοή θα μένη αγνή.

12. Όσο για τα μάτια, είναι κείνα, που δείχνουν όλο το εσωτερικό της ψυχής. Ας σταλάζη αγνό κοκκίνισμα η παρθενική ντροπή κάτω από τα βλέφαρά σου και ας προκαλή τη σεμνότητα και την αγνή ντροπή σε όσους σε βλέπουν και σ’ αυτόν ακόμα το σύζυγό σου. Είναι πολλές φορές προτιμότερο, για πολλά πράγματα, να κρατάς κλειστά τα μάτια, χαμηλώνοντας το βλέμμα.

13. Και τώρα στη γλώσσα. Θάχης πάντα εχθρό τον άνδρα σου, αν έχης γλώσσα αχαλίνωτη, έστω κι αν έχης χίλια άλλα χαρίσματα. Γλώσσα ανόητη βάζει, πολλές φορές, σε κίνδυνο και τους αθώους. Προτίμα κι όταν ακόμα έχης δίκιο, τη σιωπή. Είναι προτιμότερη για να μη ριψοκινδυνεύσης να πης ένα άτοπο λόγο. Κι αν έχης την επιθυμία να λες πολλά, το καλλίτερο είναι να σωπαίνης. Πρόσεχε ακόμα και το βάδισμά σου. Μετράει στη σωφροσύνη.

14. Και τούτο πρόσεξε και άκουσε: Μην έχης αδάμαστη σαρκική ορμή. Πείσε και τον άνδρα σου να σέβεται τις ιερές ημέρες. Γιατί οι νόμοι του Θεού είναι ανώτεροι από την εικόνα του Θεού. (…)

15. Αν από μένα τον γέροντα πήρες κάποιο λόγο πνευματικό, σου συνιστώ να τον φυλάξης στα βάθη της ψυχής σου. Έτσι με ότι πήρες από αυτά που άκουσες και με την ηθική σου ανωτερότητα, θα θεραπεύσης τον εξαίρετο σύζυγό σου και περίφημο πολιτικό άνδρα από την υπερηφάνεια.

16. Αυτό τώρα το παρόν δώρο, κειμήλιο σου προσφέρω. Αν θέλης πάλι να σου ευχηθώ και το καλλίτερο, σου εύχομαι να γίνης αμπέλι πολύκαρπο, με τέκνα τέκνων, για να δοξάζεται από περισσότερους ο Θεός, για τον οποίον γεννιόμαστε και προς τον Οποίον πρέπει απ’ αυτή τη ζωή να οδεύουμε».

 

Όλα αυτά αδελφοί μου, που ακούσαμε από στόματα Αγίων πατέρων της Ορθοδόξου Αγίας Εκκλησίας μας, είναι οι μαργαρίτες που θα μας οδηγήσουν στην βασιλεία των ουρανών, τη βασιλεία που ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός υπεσχέθη σε όποιον την θελήσει, με μια όμως προϋπόθεση. <<Άρατε τον σταυρόν μου εφ υμών και θα βρουν ανάπαυση η ψυχές σας>>. Ο δε σταυρός που ο κάθε ένας ηθελημένα θα σηκώσει, θα είναι ελαφρύς και βοηθός προς την στενή και τεθλιμμένη οδό, που οδηγεί στην αιώνιον ζωή όπου πολύ ωραία μας την παρουσιάζει η εξώδιος ακολουθία της εκκλησίας μας. Μας υπόσχεται ο Θεός πως, όταν περάσεις άνθρωπε την γεμάτη αγώνα στενή και τεθλιμμένη οδό, τότε να ξέρεις πως, τελείωσε ο αγώνας, και ακολουθεί η βράβευση  που δεν είναι άλλη από μια ατελείωτη ζωή χωρίς πόνο, χωρίς λύπη, και χωρίς στεναγμό. Θα μας πει ίσως κάποιος, εύκολο είναι; κι όμως αδελφέ μου είναι εύκολο. Και είναι εύκολο διότι ο Κύριος ψέμματα δεν μας είπε. Είναι εκείνος που μας βεβαιώνει πως Άνευ εμού ου δύνασθε  ποιείν ουδέν. Ιδού εγώ πάντα μαζί σας θα βρίσκομαι. Και όποιος πίνει το αίμα μου, και τρώει το σώμα μου, κατοικεί μέσα μου και κατοικώ μέσα του. Υπόσχεσης Θεού αδελφοί μου. Όμως προσοχή και προσευχή – προσευχή  και προσοχή. Ανάμεσα μας καθ εκάστην ώραν ευρίσκεται ο Απόστολος Παύλος, ο οποίος μας δίνει την αλάθητη συνταγή της Θείας κοινωνίας. Προσέχετε μας λέει. Εξετάζετε τον εαυτό σας αν είστε  άξιοι του σώματος και του αίματος του Κυρίου και μετά προσέλθετε να λάβετε αυτά, διότι όπως μας λέει ο Θείος Απόστολος στην Α' προς Κορινθίους επιστολή του, πολλοί βρίσκονται στα νοσοκομεία και εκεί πεθαίνουν όπως τους αξίζει, διότι παίρνουν αναξίως το σώμα και το αίμα του Κυρίου….

Εύλογα κάποιος θα διερωτηθεί. Ποιός είναι ο άξιος; Απαντά η εκκλησία του Χριστού μας η οποία για όλα εμερίμνησε. Και μας απαντά όχι μόνο δια του μυστηρίου της ιεράς εξομολογήσεως, αλλά μας δίνει και μια ακόμα προστασία. Θα κοινωνήσεις των αχράντων μυστηρίων άνθρωπε μόνο με την άδεια του πνευματικού σου. Ο έχων την άδεια πνευματικού πατρός, γίνεται κατά χάριν άξιος της Θείας κοινωνίας, παιρνει το πυρ τους αναξίους φλέγων,  και όντας αμαρτωλός δεν φλέγεται…  

Έτσι αδελφοί μου προχωρά ο άνθρωπος προς την επουράνιο του Χριστού βασιλεία για την οποία, ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται.

Με τον Χριστό αδελφοί μου όλα τα ευπρεπή, μπορούμε να τα πετύχουμε.

Με μια και μόνο ειλικρινή πράξη. Οι Άντρες να έχουν πρότυπο τον Χριστό μας, και οι γυναίκες την Παναγία μητέρα μας. 

Θα πήγαινες Παναγία μου εκεί να πάω και εγώ; Ντύθηκα καλά Παναγία μου να βγω από το σπίτι;  Η Μάνα Παναγία πάντα απαντά.

Να Πάω εκεί Χριστέ μου; Να κάνω αυτό Κύριε και Θεέ μου; Ο Χριστός πάντα απαντά.   

Εάν αδελφοί μου εφαρμόσουμε αυτό οι ψυχές μας θα γαληνεύσουν, οι καρδιές μας θα μαλακώσουν, οι οικογένειες μας θα ειρηνεύσουν, και όλα αυτά διότι ανάμεσα μας θα είναι ο Χριστός. Οι μανάδες θα χαίρονται τα παιδιά τους και τα παιδιά θα έχουν την ανεπανάληπτη στοργή και αγάπη από τις μητέρες τους.

Πάντα δυνατά σ’ όποιον πιστεύει και ομολογεί ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΝ ΚΙ ΕΝΔΟΞΑ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΝ. 
Η χάρις του Κυρίου ημών ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ει, μετά πάντων ημών, αμήν.                                                                   

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΝΕΕΣ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ: (Το συνεργατικό πνεύμα και το οικονομικό σύστημα του Βατικανού)


ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

 

Εν Πειραιεί τη 19η Οκτωβρίου 2015.

 

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΝΕΕΣ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ  ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ

(Το συνεργατικό πνεύμα και το οικονομικό σύστημα του Βατικανού)

 

       Ο νεοφιλελευθερισμός, η ακραία και αχαλίνωτη μορφή του καπιταλισμού, είναι το οικονομικό σύστημα που προωθείται από την νέα τάξη πραγμάτων της Νέας Εποχής και το οποίο τείνει να κυριαρχήσει στις μέρες μας σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο. Με την εν εξελίξει παγκοσμιοποίηση, οι εθνικές οικονομίες τέθηκαν πλέον στο περιθώριο και μεγάλα διεθνή οικονομικά τραστ εγκαταστάθηκαν σε όλες τις χώρες του πλανήτη, καταπνίγοντας τις τοπικές αγορές, οι οποίες αδυνατούν να ανταγωνιστούν τα μεγαθήρια των πολυεθνικών εταιρειών. Πολλές μεγάλες βιομηχανίες μεταφέρθηκαν σε τρίτες χώρες, όπως η Κίνα, όπου υπάρχουν άφθονα, φθηνά εργατικά χέρια, για να μειώσουν έτι περισσότερο το κόστος παραγωγής και να αυξήσουν περισσότερο τα κέρδη τους. Καταλαβαίνει ο καθένας, τι σημαίνει αυτό για τους λαούς: ανεργία, οικονομική ύφεση, φοροκαταιγίδες, μνημόνια, φτώχεια, πόλεμοι, προσφυγιά, θάνατος! Πολλοί επιφανείς άνθρωποι, από διάφορες χώρες του κόσμου, επισημαίνουν τους κινδύνους για την ανθρωπότητα, που ενέχει αυτό το οικονομικό μοντέλο: την αφαίρεση πλούτου από τους πολλούς και τη συσσώρευση στους λίγους. Και δεν είναι δύσκολο κανείς να προβλέψει, ποιο θα είναι το μέλλον της ανθρωπότητας, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.

       Η διεθνής οικονομική κρίσις δεν ήταν δυνατόν να αφήσει αδιάφορο και τον Πάπα Φραγκίσκο, οποίος τον τελευταίο καιρό κάνει συχνές δηλώσεις γύρω από το θέμα αυτό, εκφράζοντας τις «ανησυχίες» του για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας και την σύγχρονη κοινωνική αδικία. Σε παλαιότερη Εγκύκλιό του το Νοέμβριο του 2013 με τίτλο «Η Χαρά του Ευαγγελίου», παρουσιάσθηκε ως ο προστάτης των φτωχών και των κατατρεγμένων και με πολλή οργή επετέθη εναντίον του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και της σύγχρονης «ειδωλολατρίας του χρήματος». Πριν λίγο καιρό, επιστρέφοντας από ένα ταξίδι του στην Λατινική Αμερική, εκεί που βιώνεται η φτώχια «εξόφθαλμα», έκαμε κάποιες δηλώσεις, οι οποίες χρήζουν, κατά τη γνώμη μας, σχολιασμού.

      Στην εφημερίδα των Αθηνών «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (25-9-2015), δημοσιεύτηκε άρθρο με τίτλο: «Το συνεργατικό πνεύμα του Πάπα για έναν καλύτερο κόσμο». Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο Πάπας πρόβαλλε ένα διαφορετικό μοντέλο οικονομίας το «Συνεργατικό Πνεύμα», ως αντίβαρο στον νεοφιλελευθερισμό: «Κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης πτήσης τον περασμένο Ιούλιο από την Παραγουάη στην Ιταλία [….] ο Πάπας Φραγκίσκος παραδέχθηκε στους δημοσιογράφους, τι πιστεύει πραγματικά για τα οικονομικά». Αφού κατ’ αρχήν επεσήμανε, ότι είναι «έντονα αλλεργικός σε όλα τα οικονομικά ζητήματα», στη συνέχεια δήλωσε, ότι «δεν είναι οικονομικά της Αριστεράς, ή της Δεξιάς, αλλά οικονομικά [υπέρ] των συνεταιρισμών», και ότι «πώς γίνεται να μην αποτελεί είδηση όταν ένας ηλικιωμένος άστεγος πεθαίνει από το κρύο, αλλά να είναι είδηση, ότι το χρηματιστήριο υποχωρεί κατά δύο μονάδες;» Κατά τον αρθρογράφο: «οι άνθρωποι τείνουν να επικεντρώνονται περισσότερο στις επικρίσεις του Πάπα Φραγκίσκου κατά ‘της οικονομίας του αποκλεισμού και της ανισότητας’, κατά ‘της οικονομίας που σκοτώνει’», ωστόσο δεν θα πρέπει να παραθεωρούν το γεγονός ότι «ξανά και ξανά ο Πάπας καταφεύγει σε λαϊκά κοινωνικά κινήματα, και όχι σε οικονομολόγους, ως πηγή για την ελπίδα της αλλαγής. Όταν βρισκόταν στη Βολιβία είπε σε συγκέντρωση ακτιβιστών ότι «το μέλλον της ανθρωπότητας βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό στα δικά σας χέρια, μέσω της ικανότητάς σας να οργανώνετε και να εκτελείτε δημιουργικές εναλλακτικές λύσεις». Μάλιστα «σε πρόσφατη εγκύκλιό του ο Πάπας Φραγκίσκος συνιστά τη συνεργατική επιχείρηση ως μέσο για εξανθρωπισμό της τεχνολογίας και για τη μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Οι συνεργατικές επιχειρήσεις ανήκουν και ελέγχονται από τους ανθρώπους που εξαρτώνται περισσότερο από αυτές, αντί να είναι σχεδιασμένες ώστε να μεγιστοποιούν τα κέρδη για τους ιδρυτές τους, ή τους επενδυτές τους. Ορισμένες, για παράδειγμα, ανήκουν στους εργαζομένους τους, άλλες στους πελάτες τους. Αν και βασίζονται στις αρχές της δημοκρατικής διαχείρισης και του διαμοιρασμού του κέρδους, οι συνεργατικές επιχειρήσεις έχουν πολλές διαφορετικές μορφές». Επίσης παρατηρεί πως αυτό το οικονομικό μοντέλο έχει «μακρά ιστορία στη ρωμαιοκαθολική παράδοση. Επί αιώνες πολλά μοναστήρια βασίζονταν σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις. Ενώ η εποχή του Ψυχρού Πολέμου προσέφερε φαινομενικά μόνο επιλογή μεταξύ του αυταρχικού κομμουνισμού και του αχαλίνωτου καπιταλισμού, πολλοί ρωμαιοκαθολικοί και άλλοι έφτιαχναν συνεταιριστικές επιχειρήσεις ανά την υφήλιο».

       Με βάση τα παρά πάνω μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι ο «Πάπας» προβάλλει ένα «νέο» μοντέλο οικονομίας, το μοντέλο της «συνεργατικής οικονομίας», το οποίο, όπως θα δούμε στη συνέχεια, έχει μεν κάποια χριστιανικά στοιχεία, χωρίς ωστόσο να αποτελεί το ιδανικό οικονομικό σύστημα, το οποίο εφάρμοσε η αρχαία Εκκλησία κατά τους αποστολικούς χρόνους και στη συνέχεια επί δύο χιλιάδες χρόνια στα ορθόδοξα κοινόβια μοναστήρια μας, δηλαδή το σύστημα της κοινοκτημοσύνης. Όπως σημειώνει ο ευαγγελιστής Λουκάς στις Πράξεις: «του δε πλήθους των πιστευσάντων ην η καρδία και η ψυχή μία, και ουδέ εις τι των υπαρχόντων αυτώ έλεγεν ίδιον είναι, αλλ’ ην αυτοίς άπαντα κοινά … ουδέ γαρ ενδεής τις υπήρχεν εν αυτοίς, όσοι γαρ κτήτορες χωρίων ή οικιών υπήρχον, πωλούντες έφερον τας τιμάς των πιπρασκομένων και ετίθουν παρά τους πόδας των αποστόλων» (Πραξ.4,23-34). Είναι δε σημαντικό να τονιστεί, ότι το σύστημα αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα «άνωθεν επιβολής» στον λαό του Θεού, αλλά καρπός της ζωντανής παρουσίας του αγίου Πνεύματος μέσα τους. Στο σύστημα αυτό δεν υπήρχαν φτωχοί και πλούσιοι, αλλά οι πάντες είχαν τα πάντα κοινά.

        Το γεγονός αυτό δείχνει ξεκάθαρα, ότι κανένα οικονομικό σύστημα, όσο δίκαιο και αν είναι, δεν μπορεί να πατάξει την κοινωνική αδικία και την άνομη συσσώρευση του πλούτου στα χέρια των ολίγων, χωρίς την εσωτερική αλλαγή του ανθρώπου, χωρίς την μεταμόρφωσή του στον καινό εν Χριστώ άνθρωπο, ο οποίος αγαπά τον πλησίον του «ως εαυτόν». Το μοντέλο της «συνεργατικής οικονομίας» μπορεί μεν να είναι καλύτερο και δικαιότερο από το σύστημα του καπιταλισμού και του νεοφιλελευθερισμού, ωστόσο δεν μπορεί να εξαλείψει τα πάθη και τον «παλαιόν άνθρωπον», την φιλαυτία και την ιδιοτέλεια των συνεργαζομένων, που είναι η πηγή όλων των κακών και μάλιστα της φιλαργυρίας, η οποία εξαλείφεται μόνον διά της εν Χριστώ μεταμορφώσεως του ανθρώπου.

      Σχετικά τώρα με την δριμύτατη κριτική του Πάπα «κατά ‘της οικονομίας του αποκλεισμού και της ανισότητας’, κατά ‘της οικονομίας που σκοτώνει’», θα συμφωνήσουμε και εμείς με τον διακατέχοντα αντικανονικώς το πρεσβυγενές Πατριαρχείο της Δύσεως «Ρωμαίο Ποντίφικα», ότι η αφαίρεση πλούτου από τους πολλούς και η συσσώρευσή του στους ολίγους δεν έχει κανένα σημείο συμφωνίας με την κοινωνική διδασκαλία του Ευαγγελίου και είναι καταδικασμένη από τον ίδιο τον Κύριο, στο πρόσωπο του άφρονος πλουσίου της γνωστής και διδακτικής περικοπής του Ευαγγελίου (Λουκ.12,16-21). Επίσης ο Κύριος μας διαβεβαιώνει ότι «δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εισελεύσονται εις την βασιλείαν του Θεού! Ευκοπώτερον γάρ εστι κάμηλον δια τρυμαλιάς ραφίδος εισελθείν, ή πλούσιον εις την βασιλείαν του Θεού εισελθείν» (Λουκ.18,24-25). Το ίδιο και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας στηλίτευαν ην πλεονεξία και την θεώρησαν ως ένα είδος κλοπής. Ο Μ. Βασίλειος, στην ομιλία του «Καθελώ μου τας αποθήκας…»  αναφέρει σχετικά τα εξής: «Τις εστίν ο πλεονέκτης; Ο μη εμμένων τη αυταρκεία. Τις δε εστίν ο αποστερητής; Ο αφαιρούμενος τα εκάστου. Συ δε ου πλεονέκτης; Συ δε ουκ αποστερητής, ά προς οικονομίαν εδέξω, ταύτα ίδια ποιούμενος;».

       Ωστόσο ο εξ’ Αργεντινής «Ποντίφηκας» δεν δικαιούται να ομιλεί, ούτε περί της πλεονεξίας των πλουσίων και των ισχυρών του χρήματος, ούτε περί της κοινωνικής αδικίας, ούτε περί «δικαίων» οικονομικών συστημάτων, πρώτον μεν διότι ο ίδιος, ως αρχηγός του κράτους του Βατικανού, είναι ο επί κεφαλής μιας από τις πιο μεγάλες διεθνείς οικονομικές δυνάμεις του πλανήτη, με τράπεζες «Αγίου Πνεύματος», που ευθύνονται για ξέπλυμα μαύρου χρήματος και λειτουργούν με κριτήρια και αρχές του καπιταλισμού και του νεοφιλελευθερισμού. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες «μόνο στις ΗΠΑ, ο Παπισμός έχει ετήσιο προϋπολογισμό 170 δισ. δολαρίων, μεγαλύτερο από εκείνον της General Electric, και είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης ακινήτων στο Μανχάταν». Και δεύτερον διότι ως «αρχιεπίσκοπος Μπουένος Άιρες», υπήρξε συνένοχος για διώξεις και βασανισμούς λαϊκών και κληρικών στην εποχή της στρατιωτικής δικτατορίας. Αν, όπως είπε, είναι «έντονα αλλεργικός σε όλα τα οικονομικά ζητήματα», γιατί δεν είναι εξ’ ίσου «αλλεργικός» και στο αντίχριστο οικονομικό σύστημα του κρατιδίου του; Γιατί δεν το αλλάζει, για να εναρμονίσει το λόγο του με τις πράξεις του; Αν αυτό δεν είναι υποκρισία, τότε, τι είναι;

     Κλείνοντας το σχόλιό μας, καταδεικνύουμε άλλη μια υποκριτική ρητορεία του κ. Φραγκίσκου, ο οποίος θέλει να δημιουργήσει το «φιλολαϊκό» του προφίλ, για να φανεί αρεστός στις λαϊκές μάζες. Να φανεί αρεστός στον σημερινό ταραγμένο κόσμο, ο οποίος, απομακρυσμένος από τον πραγματικό σωτήρα και λυτρωτή του, τον Ιησού Χριστό, να πάρει τη θέση Εκείνου, Τον Οποίο εξόρισε στον ουρανό, με τα ολέθρια και δαιμονικά του δόγματα, του «πρωτείου», του «αλαθήτου» και του «βικάριου του Χριστού στη γη»! Να πραγματοποιήσει το προαιώνιο, καταχθόνιο και δαιμονικό σχέδιο του Παπισμού, να γίνει ο αδιαμφισβήτητος παγκόσμιος «πνευματικός (και όχι μόνο) ηγέτης»! 

 

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

 

 

 



Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2015

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΝΕΑ ΦΡΙΚΤΗ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ


Πατέρα και τον Υιόν. Πας ο αρνούμενος τον υιόν ουδέ τον Πατέρα έχει» (Α΄Ιωάν.2,22-23).

Το συμπέρασμα λοιπόν από όλα τα παρά πάνω είναι ότι ο Διαχριστιανικός και Διαθρησκειακός Οικουμενισμός, ο οποίος ξεκίνησε εδώ και αρκετές δεκαετίες με  Διαχριστιανικούς και Διαθρησκειακούςς Διαλόγους, με Συνέδρια και Ημερίδες, με Διαθρησκειακές Συναντήσεις τύπου Ασίζης, με συμπροσευχές με μουλάδες, ραβίνους, βουδιστές, ινδουιστές και άλλους θρησκευτικούς αρχηγούς, κ.λπ. όχι μόνο δεν φθίνει και δεν αποδυναμώνεται, αλλά όλο και περισσότερο γιγαντώνεται. Μερικοί νομίζουν ότι ο Οικουμενισμός πέθανε μαζί με το τέλος των Διαλόγων, ίσως επειδή ταυτίζουν την αίρεση με τους Διαλόγους. Ωστόσο πέραν του γεγονότος ότι οι Διάλογοι δεν έχουν τερματιστεί επίσημα, αλλ’ απλώς στην παρούσα φάση έχουν βαλτώσει, χωρίς να γνωρίζουμε πως θα εξελιχθούν στο μέλλον, οι παρά πάνω οικουμενιστικές εκδηλώσεις όχι μόνο δεν απομειώνονται, αλλ’ απεναντίας πολλαπλασιάζονται, πράγμα που αποδεικνύει ότι ο Οικουμενισμός άλλαξε προσωπείο μετά την αποτυχία των διαλόγων και σήμερα βρίσκεται στο ύψιστο σημείο της ακμής του και της δράσεώς του, ανενδοιάστως προπαγανδίζοντας την εωσφορική Πανθρησκεία. Το γεγονός επίσης ότι η ανθρωπότητα βαδίζει προς την Πανθρησκεία, που αποτελεί την τελική κατάληξη του Οικουμενισμού, σύμφωνα με τις προφητείες αγίων Γερόντων της εποχής μας, αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι η μελλοντική πορεία του Οικουμενισμού δεν αναμένεται να είναι φθίνουσα, αλλά ανοδική.

 

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών