Πατέρα και τον Υιόν. Πας ο αρνούμενος τον
υιόν ουδέ τον Πατέρα έχει» (Α΄Ιωάν.2,22-23).
Το συμπέρασμα λοιπόν από όλα τα παρά πάνω είναι ότι ο Διαχριστιανικός
και Διαθρησκειακός Οικουμενισμός, ο οποίος ξεκίνησε εδώ και αρκετές δεκαετίες
με Διαχριστιανικούς και Διαθρησκειακούςς
Διαλόγους, με Συνέδρια και Ημερίδες, με Διαθρησκειακές Συναντήσεις τύπου Ασίζης,
με συμπροσευχές με μουλάδες, ραβίνους, βουδιστές, ινδουιστές και άλλους
θρησκευτικούς αρχηγούς, κ.λπ. όχι μόνο δεν φθίνει και δεν αποδυναμώνεται, αλλά
όλο και περισσότερο γιγαντώνεται. Μερικοί νομίζουν ότι ο Οικουμενισμός πέθανε
μαζί με το τέλος των Διαλόγων, ίσως επειδή ταυτίζουν την αίρεση με τους
Διαλόγους. Ωστόσο πέραν του γεγονότος ότι οι Διάλογοι δεν έχουν τερματιστεί
επίσημα, αλλ’ απλώς στην παρούσα φάση έχουν βαλτώσει, χωρίς να γνωρίζουμε πως
θα εξελιχθούν στο μέλλον, οι παρά πάνω οικουμενιστικές εκδηλώσεις όχι μόνο δεν
απομειώνονται, αλλ’ απεναντίας πολλαπλασιάζονται, πράγμα που αποδεικνύει ότι ο
Οικουμενισμός άλλαξε προσωπείο μετά την αποτυχία των διαλόγων και σήμερα
βρίσκεται στο ύψιστο σημείο της ακμής του και της δράσεώς του, ανενδοιάστως
προπαγανδίζοντας την εωσφορική Πανθρησκεία. Το γεγονός επίσης ότι η
ανθρωπότητα βαδίζει προς την Πανθρησκεία, που αποτελεί την τελική
κατάληξη του Οικουμενισμού, σύμφωνα με τις προφητείες αγίων Γερόντων της εποχής
μας, αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι η μελλοντική πορεία του Οικουμενισμού δεν αναμένεται
να είναι φθίνουσα, αλλά ανοδική.
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων
και των Παραθρησκειών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου