Η Πλεονεξία ως «φράγμα» στην σχέση του ανθρώπου προς τον Θεό

Κυρ. Θ’ Λουκά ΙΒ’ 16 – 21

«Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· Ἀνθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα· ¹⁷ καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου; ¹⁸ καὶ εἶπε· τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γεννήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου, ¹⁹ καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. ²⁰ εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; ²¹ οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν. Ταῦτα λέγων ἐφώνει· . Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω.»

           

            Η πλεονεξία είναι «φράγμα» το οποίο δεν αφήνει τον άνθρωπο να φύγει από τα υλικά αγαθά και να κοιτάξει προς την Ουράνια Βασιλεία του Θεού. Μαζί με τον εγωισμό του ανθρώπου, τον παγιδεύει και τον αιχμαλωτίζει  στα υλικά αγαθά με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να χάνει την σωστή κατεύθυνση του. Μας λέει η παραβολή ότι υπήρχε ένας πλούσιος που είχε απέραντο πλούτο και ανησυχούσε επειδή δεν είχε που να τον βάλει. Οι αποθήκες που είχε ήταν μικρές και δεν είχε χώρο για να κρατήσει τους καρπούς του. Μετά από πολλή σκέψη, αποφασίζει να γκρεμίσει τις αποθήκες που είχε και να κτίσει άλλες μεγαλύτερες όπου θα χώραγαν άνετα οι καρποί του. Έτσι ηρεμεί και λέει στον εαυτό του [1]«ψυχή έχεις πολλά αγαθά αποθηκευμένα για έτη πολλά. Απόλαυσε τη ζωή, αναπαύσου, φάγε, πίε, ευφραίνου.» (Λκ. Ιβ’ 19) Με το τέλος της σκέψης αυτής, έρχεται ο Θεός και του λέει [2]«ανόητε από την κακία σου άνθρωπε και απερίσκεπτε, αυτήν την νύκτα, που πιστεύεις ότι θα αρχίσει η απολαυστική ζωή σου, απαιτούν να πάρουν από εσένα χωρίς αναβολή την ψυχή σου. Αυτά που ετοίμασες, σε ποιόν θα ανήκουν τώρα;» (Λκ. Ιβ’ 20) Έτσι τελειώνει ο άνθρωπος που θησαυρίζει εγωιστικά και μόνο στα υλικά αγαθά και δεν θησαυρίζει πνευματικά.

            Δυστυχώς και εμείς οι άνθρωποι ακολουθούμε το παράδειγμα του «άφρονος πλουσίου». Αγχωνόμαστε για την καλλιέργεια των υλικών αγαθών και αγνοούμε την καλλιέργεια της ψυχής μας που είναι και αρεστό προς τον Θεό. Εν μέρει, σήμερα με την οικονομική κρίση, καταλαβαίνουμε ότι τα υλικά αγαθά δεν μένουν και γρήγορα χάνονται. Η σημερινή κρίση είναι όμως περισσότερο πνευματική παρά οικονομική. Τις τελευταίες δεκαετίες, σκοπός του ανθρώπου είχε γίνει η καλλιέργεια του υλικού πλούτου. Ο κόσμος ξέχασε την πνευματική ζωή και την πνευματική καλλιέργεια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να έρθουμε στην δύσκολη κατάσταση που ζούμε όλοι σήμερα. Ο σκοπός του ανθρώπου δεν είναι τα χρήματα και γενικά ο πλούτος των υλικών αγαθών. Ο σκοπός όλων μας είναι να φτάσουμε στην θέωση, να καθαρθούμε δηλαδή από τα πάθη και τις αμαρτίες μας. Ο εγωισμός πάντοτε σκοτίζει τον νου και τον εκτροχιάζει τον άνθρωπο από την σωστή πορεία του. Μας οδηγεί μακριά από τον Θεό και μας αλλοιώνει τον πραγματικό προσανατολισμό μας. Η παραβολή του άφρονος πλουσίου μας διδάσκει ότι πρέπει να έχουμε ταπεινοφροσύνη (πραγματική και όχι ψεύτικη) και ελεημοσύνη προς τον συνάνθρωπο μας, είτε υλική ή πνευματική που πολλές φορές είναι και περισσότερο αναγκαία. Πρέπει να κοιτάξουμε να έχουμε όσο μας χρειάζονται και όχι όσα θέλουμε. Να μην αφήνουμε την πλεονεξία να μας κρατά αιχμάλωτους και προσκολλημένους στα υλικά αγαθά. Γιατί αν κοιτάμε να έχουμε όσα θέλουμε, ποτέ δεν θα είμαστε ευχαριστημένοι και οι πλεονεξία μας θα συνεχίζει να αυξάνεται με αποτέλεσμα να γίνουμε σαν τον «άφρονα πλούσιο».

            

          Ας μας φωτίσει ο πανάγαθος Θεός να αυξάνουμε τον πνευματικό μας πλούτο και να καταπολεμούμε τα πάθη μας έτσι όταν έρθει η ώρα της κρίσεως μας, να είμαστε έτοιμοι να εισέλθουμε εις την Βασιλεία των Ουρανών!

Νικόλαος Γεωργαντώνης

17 Νοεμβρίου 2012

---

[1] Καινή Διαθήκη: Κείμενο – Ερμηνευτική Απόδοση σελ. 264  Στιχ. 19 Ιωάννου Κολιτσάρα

[2] Καινή Διαθήκη: Κείμενο – Ερμηνευτική Απόδοση σελ. 264  Στιχ. 20 Ιωάννου Κολιτσάρα