Νικόλαος Γεωργαντώνης
θεολόγος - ιεροψάλτης
Με τη βοήθεια του Θεού έχουμε
εισέλθει και φέτος στην περίοδο του Δεκαπενταυγούστου και οδεύουμε προς το
λεγόμενο «Πάσχα του Καλοκαιριού», την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Είναι
μια περίοδος νηστείας που ξεκινά με την εορτή της Προόδου του Τιμίου Σταυρού,
μετά από έξι
Κατά πόσο όμως προετοιμαζόμαστε για αυτή τη μεγάλη και
σημαντική Θεομητορική εορτή και γενικά για κάθε εορτή της Εκκλησίας; Πώς την
εορτάζουμε; Θα θέσω μερικούς προβληματισμούς που θα πρέπει όλοι να
προσέξουμε και μερικά πράγματα που θα πρέπει να κοιτάμε ώστε να βιώνουμε
ορθότερα την πίστη μας. Είναι πολύ λυπηρό στις ημέρες μας να αυξάνεται όλο και περισσότερο η
έννοια του «πανηγυριού» ενός συλλόγου ή χωριού που γίνεται εις βάρος της
Εκκλησίας. Το πανηγύρι από μόνο του δεν βλάπτει, μόνο όταν γίνεται υπό τις
σωστές συνθήκες.
Πρώτο και κύριο, βλέπουμε ότι κάθε μεγάλη εορτή της
Εκκλησίας μας έχει μια προετοιμασία. Οι εορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα
έχουν νηστεία 40 ημερών, η εορτή των Αγ. Αποστόλων έχει νηστεία που εξαρτάται
από το πότε πέφτει το Πάσχα και η νηστεία για την εορτή της Κοιμήσεως της
Θεοτόκου ξεκινά την 1η Αυγούστου και τελειώνει στις 14. Ουσιαστικά,
κάθε νηστεία τελειώνει με την Θεία Λειτουργία (και το πιο ορθό, μετοχή μας στην
Θεία Κοινωνία) της εκάστοτε προαναφερθείσας εορτής. Η θέσπιση της νηστείας σε αυτή τη περίοδο έχει
ως σκοπό να ετοιμάσει τον καθένα μας ώστε να εορτάσουμε σωστά την κάθε εορτή.
Και τι εννοούμε «να εορτάσουμε»; Όχι με γλέντια και διάφορα άλλα εκτός
Εκκλησίας, αλλά με προσευχή και συμμετοχή στις ακολουθίες. Το γλέντι από μόνο
του δε βλάπτει και δεν είναι κακό. Παλαιότερα, μετά την πανηγυρική Θεία
Λειτουργία, ξεκινούσε το γλέντι και γιόρταζε όλο το χωριό μαζί. Αυτό είναι και
βασισμένο στην ζωή της Εκκλησίας που όλα γυρίζουν γύρω από το Σώμα της. Το
πρόβλημα πού ξεκινά; Όταν γίνεται το πανηγύρι για το πανηγύρι και όχι για την
εορτή που τιμάται. Όταν τρώμε και πίνουμε από το βράδυ, δηλαδή μετά τον
εσπερινό της εορτής και την άλλη μέρα είτε δεν πάμε ή πάμε αργά ή και το
χειρότερο, δεν κοινωνάμε το Σώμα και Αίμα του Χριστού, τότε ζημιωνόμαστε πολύ.
Ουσιαστικά πάμε ενάντια στον Θεό. Ο σκοπός της εορτής είναι να εκκλησιαστούμε,
να προσευχηθούμε και να φύγουμε από την Εκκλησία, έχοντας λάβει Χάρη από τον
Θεό. Πώς όμως μπορούμε να το κάνουμε αυτό εάν έχουμε γλεντήσει το προηγούμενο
βράδυ μέχρι το πρωί ή έχουμε φάει και πιει; Ποιός θα κοινωνήσει έτσι; Κάποιος θα πει ότι αυτό είναι μια
ασήμαντη λεπτομέρεια αλλά ο Παράδεισος κατακτάται από λεπτομέρειες. Όταν έχουμε
το πνεύμα ‘δεν πειράζει αυτό, δεν πειράζει το άλλο, τον Θεό δεν τον νοιάζουν
αυτά, αρκεί να είσαι «καλός άνθρωπος»’, σιγά-σιγά απομακρυνόμαστε από τον Θεό.
Ένα άλλο θέμα που αξίζει την προσοχή μας είναι και οι
διάφορες εκδηλώσεις που γίνονται εντός
της νηστείας, ειδικά του Δεκαπενταυγούστου. Εκδηλώσεις συνήθως μουσικές και
λαογραφικές που έχουνε σκοπό να αναδείξουν την παράδοση, αλλά στην ουσία την
αλλοιώνουν και την διαβάλλουν. Η καθ’ ημάς Ανατολική, «Ρωμαίκη» παράδοση είναι
συνυφασμένη με την Ορθοδοξία. Όπως λέει ο π. Γεώργιος Μεταλληνός «Ελλάδα χωρίς
Ορθοδοξία δεν μπορεί να υπάρξει, ενώ Ορθοδοξία χωρίς Ελλάδα μπορεί». Δεν είναι
ένα σχόλιο ανθελληνικό, αλλά εάν το σκεφτούμε λίγο, θα δούμε ότι αληθεύει.
Θέλουμε να καλοπερνάμε αλλά χωρίς Θεό. Αυτό το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει
είναι να οδηγήσει στον αφανισμό μας. Η παράδοση νοείται μόνο εν Χριστώ. Ό,τι
άλλο υπάρχει που δεν έχει Χριστό ή εναντιώνεται σε Αυτόν θα πρέπει να σβήνεται
και να μην μεταδίδεται από γενιά σε γενιά.
Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι μπορεί να μας
φαίνεται δύσκολο να είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί στην σημερινή εποχή, αλλά
είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να δώσει πραγματική σημασία στην ζωή μας. Ό,τι
άλλο και αν βάζουμε για να γεμίσουμε αυτή τη τρύπα, είναι αδύνατο να γεμίσει.
Γι’ αυτό, ας βάλουμε αρχή μετανοίας από τώρα και ας χαράξουμε νέο δρόμο εν
Χριστώ. Να εορτάσουμε την φετινή εορτή της Παναγίας σωστά και Χριστιανικά! Καλή
Παναγιά!!!
