Η Ιερότητα της Κυριακής. Τι λέγει ο γέροντας Παίσιος για την ιερότητα της ημέρας αυτής;

Κανονικά πριν από τον Εσπερινό της γιορτής ή της Κυριακής σταματάει κάθε εργασία. Καλύτερα είναι να δουλέψη κανείς περισσότερο την προπαραμονή, όταν αυτό μπορή να ρυθμισθή, και να μη δουλέψη μετά τον Εσπερινό της παραμονής. Άλλο είναι να κάνη κανείς σε μια γιορτή ή την Κυριακή ένα ελαφρό πράγμα το απόγευμα, όταν είναι μεγάλη ανάγκη, αλλά και αυτό πάλι με τρόπο.
 Παλιά και οι χωρικοί που ήταν έξω στα χωράφια, μόλις άκουγαν την καμπάνα του Εσπερινού, έκαναν τον σταυρό τους και σταματούσαν την δουλειά. Το ίδιο και οι γυναίκες που κάθονταν στην γειτονιά. Σηκώνονταν, έκαναν τον σταυρό τους και άφηναν το πλέξιμο ή ό,τι άλλο έκαναν.
 Και ο Θεός τους ευλογούσε. Είχαν την υγεία τους και χαίρονταν... Τώρα κατήργησαν τις γιορτές, απομακρύνθηκαν από τον Θεό και την Εκκλησία και τελικά όσα βγάζουν από την δουλειά τους τα δίνουν στους γιατρούς και στα νοσοκομεία... 
Μια φορά ήρθε ένας πατέρας στο Καλύβι και μου λέει: «Το παιδί μου αρρωσταίνει συχνά και οι γιατροί δεν μπορούν να βρουν τι έχει». «Να σταματήσης να δουλεύης Κυριακή και όλα θ’ αλλάξουν», του είπα. Πράγματι σταμάτησε, και το παιδάκι του έγινε καλά.
     Πάντα λέω στους λαϊκούς να σταματήσουν να δουλεύουν Κυριακές και γιορτές, για να μην τους βρουν στην ζωή τους συμφορές. Όλοι μπορούν να ρυθμίσουν την δουλειά τους. Όλη η βάση είναι η πνευματική ευαισθησία. Αν υπάρχη ευαισθησία, βρίσκονται λύσεις για όλα. 
Και αν λίγο ζημιωθούν από μια λύση, θα πάρουν ευλογία διπλή. Πολλοί όμως δεν το καταλαβαίνουν. Ούτε στην Θεία Λειτουργία πηγαίνουν. Η Θεία Λειτουργία αγιάζει. Αν δεν πάη ο Χριστιανός την Κυριακή στην Εκκλησία, πως θα αγιασθή; Δυστυχώς όμως πάνε σιγά-σιγά οι άνθρωποι να μην αφήσουν ούτε γιορτές ούτε τίποτε. Βλέπεις, ακόμη και τα ονόματα τα αλλάζουν, για να μη θυμούνται τους Αγίους τους. 
Το Βασιλική το κάνουν Βίκυ· το Ζωή, Ζωζώ, και έτσι λέει δυο φορές... «ζώο»! Έβαλαν την γιορτή της Μάνας, του Μάη, του Απρίλη... Σε λίγο θα πουν: «Σήμερα είναι η γιορτή της αγκινάρας, την άλλη του κυπαρισσιού, την άλλη τα γενέθλια αυτού που βρήκε την ατομική βόμβα ή το ποδόσφαιρο». Δεν αφήνει όμως ο Θεός...

Η ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακή πρωί. Ώρα Θείας Λειτουργίας. Όμως στην νεοελληνική μας κοινωνία των... προχωρημένων αντιλήψεων η ζωή διοργανώνεται αγνοώντας χαρακτηριστικά, τι σημαίνει κάλεσμα της καμπάνας και σύναξη στην θεία λειτουργία.
- Φροντιστήρια κανονίζουν μαθήματα την iδια ώρα με την λειτουργία.
- Εκδρομεiς και ταξιδιώτες κανονίζουν ταξίδια Κυριακή πρωί-πρωί.
- Εργαζόμενοι ρυθμίζουν τις δουλειές τους ή τον ύπνο τους την ίδια ώρα, που στους ναούς γίνεται η λειτουργία.
Πόσο θλιβερή άγνοια έχουν! Τι χάνουν! Τι στερούνται προτιμώντας κάτι άλλο, ούτε καν το σκέπτονται!Ω αν καταλάβαιναν, σε τι προσφορά πλούτου χάριτος στρέφουν την πλάτη τους!Ω αν ήξεραν, τι «δικαιώματα» δίνουν στο διάβολο και πόσο πιο ευάλωτοι γίνονται στις παγίδες του, μένοντας γυμνοί από την «χάρη» της θείας λειτουργίας!Ω αν εiχαν επίγνωση, πόσο τραγικά λάθος αξιολογήσεις κάνουν, αδικώντας έτσι τον εαυτό τους!...
     Κάποτε, ένας ψαράς επήγε σε έναν ευλαβέστατο και άγιο μοναχό στο Άγιο Όρος Κυριακή βράδυ φρέσκα ψάρια για την εορτή πού θα είχε την άλλη ήμέρα, την Δευτέρα. Ο Γέροντας παραξενεύτηκε, και τον ερώτησε:
-Ποτέ τα έπιασες; Εκείνος απάντησε:
-Σήμερα το πρωί. Εiναι φρέσκα-φρέσκα! Τότε ο άγιος έκεiνος τού λέει:
-Παιδί μου, δεν μπορώ να τα αγοράσω. Εiναι αφορισμένα. Γιατί τα έπιασες την Κυριακή.
Ο ψαράς δεν μπορούσε να το καταλάβει αυτό. Τότε του λέει ο Γέροντας:
Θέλεις να βεβαιωθείς γι' αυτό; Δώσε ένα ψάρι στο γάτο μου. Και θα το ιδεiς. Δεν θα το φάει.Και πράγματι. `Ο γάτος δεν το έφαγε. Βέβαια αυτό δεν ήταν φυσικό. Οι γάτες «τρελαίνονται» για ψάρια. Καί δεν γνωρίζουν, σαν ζώα, καταστάσεις χάριτος. Ο γάτος εκείνος δεν έφαγε το ψάρι, κατά ειδική υπερφυσική ενέργεια τoυ Θεού. Όχι για την ψυχή του. Αλλά για την ψυχή τού ψαρά. Πού από άγνοια δεν σεβόταν την αργία τής Κυριακής. Αυτό, φυσικά, συγκλόνισε τον ψαρά, και στο εξής σεβόταν τις Κυριακές και τις μεγάλες εορτές.
Εμείς τις σεβόμαστε;

Από το Βιβλίο ΄΄ΔΙΔΑΞΟΝ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ΄΄ Αρχιμ. Σάββα Δημητρέα

Είναι παρατηρημένο πως, όταν o καιρός είναι βροχερός, μειώνεται το εκκλησίασμα. Έτσι η βροχή γίνεται μία «καλή» αφορμή για να μην πάμε στην Εκκλησία. Πόσο όμως στέκει μία τέτοια δικαιολογία;
Ένας ιερέας αντιμετώπιζε το ίδιο πρόβλημα με τούς ενορίτες του. Γι' αυτό διατύπωσε επτά λόγους, για τούς οποίους δεν θα πρέπει ποτέ ο Χριστιανός να λείπει από την Θεία Λειτουργία της Κυριακής.
1. Η Θεία Λειτουργία είναι τα «Τραπέζι», που μας ετοίμασε ο Χριστός με την Σταυρική Του Θυσία Εκεί μας προσφέρει ως τροφή τα Άχραντο Σώμα Του και το Τίμιο Αίμα Του.
2. Ο Χριστός είπε:- Όπου είναι δύο η τρεις συγκεντρωμένοι στα όνομα μου, εκεί είμαι κι εγώ ανάμεσά τους» (Μάτι. 26, 26-27). Με αυτά εννοούσε την ζωντανή Του παρουσία στην θεία Λατρεία μέσα στην Εκκλησία.
3. Ο Θεός ευλόγησε την Κυριακή ως «ημέρα Κυρίου» αφιερωμένη σ' Αυτόν, χωρίς να εξαιρέσει... τις βροχερές ημέρες!
4. Όταν πρόκειται για άλλες δραστηριότητες, είτε σπουδαίες είτε ασήμαντες (ταξίδια, δουλειές, αθλητισμό, κυνήγι), n βροχή δεν μας κρατάει στο σπίτι. Γιατί, λοιπόν, να μας γίνει εμπόδιο στον εκκλησιασμό μας;
5. Άσχημος καιρός; Τώρα θα φανεί πάσο αγαπάμε ειλικρινά τον Χριστό. H αληθινή αγάπη απαιτεί και κάποιες Θυσίες. Τι αγάπη έχομε για τον Χριστό, όταν με τόση «άνεση» απουσιάζουμε από το Πασχάλιο Δείπνο της Βασιλείας Του;
6. Η παραμονή στο σπίτι μία βροχερή Κυριακή αποτελεί την κακή αρχή, για να λείψουμε και άλλες Κυριακές... που δεν θα βρέχει
7. Δεν γνωρίζουμε πόσες ακόμη Κυριακές θα ζήσουμε! Ας φροντίσουμε να περάσουμε τα πρωινά της -ενδεχομένως τελευταίας Κυριακής μας, στην Θεία Λειτουργία. Αυτά για την καλή αρχή. Γιατί, όταν γευθεί ο Χριστιανός την χάρη και την δύναμη που πηγάζουν από την Θεία Λειτουργία, τότε δεν θα απουσιάζει από αυτήν ούτε με ... κατακλυσμό! «Γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος»

Πηγή:
apfilipposgrammatikous.blogspot.gr 

Είπε Γέρων Αγιορείτης…

Είπε Γέρων: «Οι σημερινοί καλόγεροι έχουν αλλάξει την καλογερική λίγο, αλλά αυτό οφείλεται στο ότι χάλασε η οικογένεια. Τα παιδιά που έρχονται για καλόγεροι δεν έχουν την σειρά από το σπίτι που είχαμε εμείς.
 Μετά φταίνε και οι δάσκαλοι. Παλαιά μας μάθαιναν να εκκλησιαζόμαστε, να κάνουμε προσευχή πριν από το μάθημά, μας δίδασκαν σωστά τα θρησκευτικά. Σήμερα οι περισσότεροι γονείς κάνουν λίγα παιδιά, είναι αδιάφοροι για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών και κοιτάζουν τη διασκέδασή τους.
Παλαιά όλοι οι πατέρες εδώ, στην Σκήτη Ξενοφώντος ασχολούνταν με τη γεωργία. Διαθέταμε τα προϊόντα στο Ρωσσικό και επιβιώναμε. Με τα λίγα χρήματα που παίρναμε, αγοράζαμε το σιτάρι και το αλέθαμε μόνοι μας εδώ στο νερόμυλο. 
Είχαμε δικό μας το λάδι και λίγο κρασάκι. Παίρναμε και λίγο τυράκι και ήμασταν ευχαριστημένοι. Ε, και κανένα παπούτσι, κανένα ζωστικό και αυτό ήταν. Λέγαμε «Δόξα σοι ο Θεός, τα βγάλαμε πέρα και φέτος». Μετά του χρόνου πάλι το ίδιο».

(πηγή: «Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση», Αγ. Όρος 2011)
agioritikesmnimes.blogspot.gr

"Ασθενής και ωδιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει" και όχι "Ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει"

Σε ποιες περιπτώσεις μπορούμε θεμιτά και νόμιμα να καταλύσουμε την νηστεία; είναι ένα σύνηθες ερώτημα πιστών προς τους ιερείς και ιδιαίτερα προς τους πνευματικούς - εξομολόγους. "Aσθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει", είναι μια εξίσου συνηθισμένη απάντηση.

Πρόκειται όμως για μια παρεξήγηση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι παροιμίες αποτελούν καταστάλλαγμα της μακρόχρονης εμπειρίας των ανθρώπων. Kαι για τον λόγο αυτό αναγνωρίστηκαν παντού και πάντοτε ως αναμφισβήτητες αλήθειες.
Mία από τις παροιμίες αυτές είναι και η "ασθενής και ωδιπόρος (ή ωδειπόρος) αμαρτίαν ουκ έχει". Mε απλούστερα λόγια: "Ο άρρωστος και η έγκυος γυναίκα δεν αμαρτάνει εάν δεν νηστέψει".

Σήμερα όμως, οι περισσότεροι παρανοούν την έννοια της παραπάνω ρήσης, είτε από άγνοια της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, είτε από την ανορθόγραφη καταγραφή της λέξης ωδιπόρος (και όχι οδοιπόρος = ταξιδιώτης). Έτσι, η ρήση μετατράπηκε σε "ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει" δηλαδή: "Ο άρρωστος και ο ταξιδιώτης δεν έχει αμαρτάνει εάν δεν νηστέψει".
Σύμφωνα με την παραπάνω λανθασμένη γραφή, ανάγνωση ή ερμηνεία, ο κάθε ταξιδιώτης (άσχετα εάν έχει ταξιδέψει με αεροπλάνο, πλοίο, τρένο ή αυτοκίνητο) μπορεί να καταλύσει κάθε νηστεία, χωρίς να αμαρτήσει.

Bέβαια εάν κάποιος δεν θέλει να νηστέψει, ας φάει, ό,τι θέλει. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Tο θέμα είναι να μην εφευρίσκουμε δικαιολογίες, για να δικαιολογήσουμε την αδυναμία μας.
 Aκόμη και εάν το κείμενο εννοούσε "οδοιπόρο" και όχι "ωδιπόρο", θα δικαιολογούνταν η κατάλυση μόνον στην περίπτωση που αυτός ο (τέλος πάντων) "οδοιπόρος" ήταν κάποιος που περπάτησε επί πολλές ώρες, κατάκοπος και εξαντλημένος από τις κακουχίες του ταξιδιού.
 Φτάνουμε όμως στο σημείο να απαλλάσσονται από τη νηστεία και όσοι πηγαίνουν μία εκδρομή. Δεν νηστεύουν με τη δικαιολογία ότι ταξίδεψαν.

Aλλά ας εξηγήσουμε τι σημαίνει το ορθό "ωδιπόρος". Πρόκειται για λέξη σύνθετη από την "ωδι" και "πόρος". Για τη λέξη "πόρος" λίγο - πολύ ξέρουμε ότι έχει διάφορες σημασίες, όπως στις λέξεις εύπορος, άπορος, οι πόροι του σώματος. Aκόμη έχουμε το μοναδικό νησί αρσενικού γένους, τον Πόρο. Πολλά χωριά με το όνομα Πόρος, διάφοροι οικισμοί, κάποιο βουνό στη Λευκάδα και μία νησίδα στον Πατραϊκό κόλπο, κοντά στο Aιτωλικό (βλ. περιοδικό Eπάλξεις, 2004).

H λέξη όμως "ωδι" προέρχεται από το ρήμα "ωδίνω", που έχει αρκετές σημασίες (κυριολεκτικά): Έχω ωδίνες, κοιλοπονώ, τίκτω, γεννώ, αλλά και (μεταφορικά) επιθυμώ πάρα πολύ να φάω, κάτι όπως η εγκυμονούσα, κάνω κάτι να τρέμει, σαν την ετοιμόγεννη γυναίκα (βλ. Aντιλεξικόν ή Oνομαστικόν της Nεοελληνικής Γλώσσης, εκδ. β', Aθήναι 1990). Πόσες φορές λοιπόν έχουμε ακούσει ότι η έγκυος γυναίκα ζητά να φάει κάτι, για να μην "ρίξει" το παιδί, να μην αποβάλλει;

Δικαιολογείται έτσι η έγκυος να μην νηστέψει, αν το ζητά ο οργανισμός της, γιατί κινδυνεύει να αποβάλλει το παιδί της. Άλλωστε το ορθό "ωδιπόρος" έχει και εννοιολογική συνάφεια με το "ασθενής", καθώς και τα δύο αναφέρονται σε καταστάσεις σωματικής ανάγκης και αδυναμίας, που δικαιολογεί την κατάλυση της νηστείας. Γι' αυτό και τίθεται μεταξύ των δύο λέξεων το συνδετικό "και", που συνδέει παρεμφερείς έννοιες, αλλιώς στην περίπτωση του "οδοιπόρου" θα υπήρχε το διαζευκτικό "ή", που συνδέει έννοιες εννοιολογικά διαφορετικές.
Έτσι, ο ταξιδιώτης δεν δικαιολογείται. Aκόμη και αν ο σοφός που είπε την παροιμία εννοούσε τον πολύ κατάκοπο, τότε θα την έλεγε διαφορετικά. Θα χρησιμοποιούσε ενδεχόμενα λέξεις, όπως: Καταβεβλημένος, εξαντλημένος, καταπονημένος, καταπληγωμένος κ.α.

Bέβαια οι δύσπιστοι πρέπει να έχουν πολύ καλή εγκυκλοπαίδεια, για να συμφωνήσουν μαζί μας. Πάντως θα έχουν ακούσει για τις ωδίνες του τοκετού και ίσως το "ώδινεν όρος και έτεκε μυν". Ίσως πάλι να έχουν αντίρρηση στο συντακτικό, γιατί το θέμα του ρήματος "ωδίνω" είναι "ωδιν" και συνεπώς «ωδιν + πόρος = ωδινπόρος». Aλλά το γράμμα "ν" πριν από το "π" εξαφανίζεται, γιατί δεν έχουμε λέξεις με συνεχόμενα τα γράμματα "ν" και "π". Aντίθετα, έχουμε συνεχόμενα τα "π" και "ν", όπως πνοή. Kάποιες φορές το "ν" μετατρέπεται σε "μ", όπως «σύν + πνοια = σύμπνοια».

Έπειτα από όλα αυτά, ιερείς, θεολόγοι, ιεροκήρυκες, εξομολόγοι και κάθε χριστιανός καλής θελήσεως, ας διαφωτίσουμε και τους υπόλοιπους ότι η σωστή παροιμία είναι: "Ασθενής και ωδιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει". Πρόκειται για μια παροιμία πολύ χρήσιμη στην εποχή μας. Είναι πολλοί εκείνοι που νηστεύουν, αλλά δεν λείπουν και εκείνοι που θέλουν να βρίσκουν "νόμιμες" υπεκφυγές, να ζαχαρώνουν το χάπι και να κάνουν την αδυναμία τους ανάγκη.


του Αρχιμ. Γεωργίου Xρυσοστόμου

1myblog.pblogs.gr

Περὶ δειλίας

ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ - ΟΥΡΑΝΟΔΡΟΜΟΣ ΚΛΙΜΑΞ
ΛΟΓΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ

ΟΠΟΙΟΣ ἐργάζεται τὴν ἀρετὴ σὲ Κοινόβιο ἢ σὲ συνοδία, δὲν εἶναι συνηθισμένο νὰ πολεμῆται ἀπὸ τὴν δειλία. Ἐκεῖνος ὅμως ποὺ εὑρίσκεται σὲ ἡσυχαστικώτερους τόπους, ἂς ἀγωνίζεται μήπως καὶ τὸν κυριεύση τὸ γέννημα τῆς κενοδοξίας καὶ ἡ θυγατέρα τῆς ἀπιστίας, δηλαδὴ ἡ δειλία.

2. Ἡ δειλία εἶναι νηπιακὴ συμπεριφορὰ μιᾶς ψυχῆς ποὺ ἐγήρασε στὴν κενοδοξία. Ἡ δειλία εἶναι ἀπομάκρυνσις τῆς πίστεως, μὲ τὴν ἰδέα ὅτι ἀναμένονται ἀπροσδόκητα κακά.

3. Ὁ φόβος εἶναι κίνδυνος ποὺ προμελετᾶται. Ἢ διαφορετικά, ὁ φόβος εἶναι μία ἔντρομη καρδιακὴ αἴσθησις, ποὺ συγκλονίζεται καὶ ἀγωνιᾶ ἀπὸ ἀναμονὴ ἀπροβλέπτων συμφορῶν. Ὁ φόβος εἶναι μία στέρησις τῆς ἐσωτερικῆς πληροφορίας. Ἡ ὑπερήφανη ψυχὴ εἶναι δούλη τῆς δειλίας· ἔχοντας πεποίθησι στὸν ἑαυτόν της καὶ ὄχι στὸν Θεόν, φοβεῖται τοὺς κρότους τῶν κτισμάτων καὶ τὶς σκιές.

4. Ὅσοι πενθοῦν καὶ ὅσοι καταπονοῦνται χωρὶς νὰ ὑπολογίζουν κόπους καὶ πόνους, δὲν ἀποκτοῦν δειλία. Πολλὲς φορὲς ὅσοι ὑποκύπτουν στὴν δειλία χάνουν τὸ μυαλό τους. Καὶ εἶναι φυσικὸ αὐτό, διότι εἶναι δίκαιος Ἐκεῖνος ποὺ ἐγκαταλείπει τοὺς ὑπερηφάνους, ὥστε καὶ οἱ ὑπόλοιποι νὰ μάθωμε νὰ μὴ ὑψηλοφρονοῦμε.

5. Ὅλοι ὅσοι φοβοῦνται εἶναι κενόδοξοι, ἀλλ᾿ ὅμως ὅλοι ὅσοι δὲν φοβοῦνται δὲν σημαίνει ὅτι εἶναι ταπεινόφρονες, ἀφοῦ καὶ οἱ λησταὶ καὶ οἱ τυμβωρύχοι δὲν ὑποκύπτουν εὔκολα στὴν δειλία.

6. Σὲ ὅποιους τόπους συνηθίζεις νὰ φοβῆσαι, μὴ διστάζῃς νὰ πηγαίνῃς, ὅταν ἀκόμη δὲν ἔχῃ ξημερώσει. Ἐὰν δείξεις κάποια χαλαρότητα στὸ σημεῖο αὐτό, τότε θὰ γηράση μαζί σου τὸ νηπιακὸ καὶ ἀξιογέλαστο τοῦτο πάθος. Ἐνῷ βαδίζεις πρὸς τὰ ἐκεῖ ὁπλίζου μὲ τὴν προσευχή. Μόλις φθάσης σ᾿ ἐκείνους τοὺς τόπους, ἀνύψωσε τὰ χέρια σου. Μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ μάστιζε τοὺς ἐχθρούς, διότι δὲν ὑπάρχει οὔτε στὸν οὐρανὸ οὔτε στὴν γῆ ἰσχυρότερο ὅπλο. Ἀφοῦ ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὴν ἀρρώστεια αὐτή, ἂς ἀνυμνήσης τὸν Λυτρωτή σου· διότι ἐὰν τὸν εὐγνωμονῆς, θὰ σὲ σκεπάζη παντοτινά.

7. Ποτὲ δὲν μπορεῖς διὰ μιᾶς νὰ γεμίσῃς τὴν κοιλία. Παρόμοια βέβαια δὲν μπορεῖς διὰ μιᾶς νὰ νικήσῃς τὴν δειλία. Ὅταν ἔχωμε πολὺ πένθος, θὰ ὑποχωρήση πιὸ γρήγορα· ὅταν ὅμως αὐτὸ μᾶς λείπη, θὰ παραμένουμε συνεχῶς δειλοί. «Ἔφριξάν μου τρίχες καὶ σάρκες» εἶπε ὁ Ἐλιφὰζ (Ἰὼβ δ´ 15), περιγράφοντας τὴν πανουργία τούτου τοῦ δαίμονος.

8. Ἄλλωτε ἐδειλίασε πρῶτα ἡ ψυχὴ καὶ ἄλλοτε τὸ σῶμα, καὶ ἐν συνεχείᾳ μεταβίβασε τὸ ἕνα στὸ ἄλλο τὸ πάθος. Ἂν συμβῆ νὰ φοβηθῆ τὸ σῶμα, χωρὶς ὅμως νὰ εἰσδύση ὁ ἄκαιρος φόβος στὴν ψυχή, εὑρισκόμεθα πλησίον στὴν θεραπεία. Ὅταν δὲ ὅλα τὰ δυσάρεστα καὶ ἀπροσδόκητα τὰ δεχώμεθα πρόθυμα, μὲ συντριμμένη καρδιά, τότε ἐλευθερωθήκαμε πραγματικὰ ἀπὸ τὴν δειλία.

9. Δὲν ἐνισχύει τοὺς δαίμονας ἐναντίον μας τὸ σκότος καὶ ἡ ἐρημία τῶν τόπων, ἀλλὰ ἡ ἀκαρπία τῆς ψυχῆς μας. Μερικὲς φορὲς ὅμως πρόκειται γιὰ οἰκονομικὴ παίδευσι ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ.

10. Ἐκεῖνος ποὺ ἔγινε δοῦλος τοῦ Κυρίου, θὰ φοβηθῆ μόνο τὸν ἰδικό του Δεσπότη. Καὶ ἐκεῖνος ποὺ δὲν φοβεῖται ἀκόμη Αὐτόν, φοβεῖται πολλὲς φορὲς τὴν σκιά του.

11. Ὅταν πλησιάση ἀοράτως ἕνα πονηρὸ πνεῦμα, φοβεῖται τὸ σῶμα. Ὅταν ὅμως πλησιάση κάποιος Ἄγγελος, ἀγάλλεται ἡ ψυχὴ τῶν ταπεινῶν. Γι᾿ αὐτό, μόλις ἀπὸ τὴν ἐνέργεια αὐτὴ ἀντιληφθοῦμε τὴν παρουσία του, ἂς τρέξουμε γρήγορα στὴν προσευχή, διότι ἦλθε νὰ προσευχηθῆ μαζί μας ὁ ἀγαθός μας φύλαξ.

Ὅποιος ἐνίκησε τὴν δειλία, εἶναι φανερὸ ὅτι ἀνέθεσε στὸν Θεὸν καὶ τὴν ζωὴ καὶ τὴν ψυχή του.

ΠΗΓΗ: http://www.impantokratoros.gr/

Προσευχὲς κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἡμέρας

Ευχή προ του φαγητού
Χριστέ ο Θεός, ευλόγησον την βρώσιν και την πόσιν των δούλων σου, ότι Άγιος ει πάντοτε, νυν και αεί και εις του αιώνας των αιώνων. Αμήν. 

Μετά το φαγητό
Ευχαριστούμεν σοι, Χριστέ ο Θεός, ότι ενέπλησας ημάς των επιγείων  σου αγαθών. Μη αποστερήσης  μας και της επουρανίου σου Bασιλείας.

Όταν φεύγουμε από το σπίτι για την εργασία μας
Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου.

Όταν θυμιάζουμε το σπίτι
Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου· έπαρσις των χειρών μου θυσία εσπερινή, εισάκουσόν μου Κύριε.

Όταν πίνουμε αγιασμόν
Κύριε, ποίησον αυτό και δι’ εμέ «Αφθαρσίας πηγήν, αγισμού δώρον, αμαρτημάτων λυτήριον, νοσημάτων αλεξιτήριον, δαιμόσιν ολέθριον, ταίς εναντίαις δυνάμεσιν απρόσιτον, αγγελικής ισχύος πεπληρωμένον»

Όταν χρησιμοποιούμε  λάδι κανδήλας ή άλλο αγίασμα προς θεραπείαν ασθενειών
Πάτερ Άγιε ιατρέ των ψυχών και των σωμάτων, ο πέμψας τον μονογενή σου Υιόν,τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, πάσαν νόσον ιώμενον  και εκ θανάτου λυτρούμενον, ίασαι και τον δούλον σου (τον όνομα), εκ της περιεχούσης αυτόν σωματικής και ψυχικής ασθενείας, και ζωοποίησον αυτόν, δια της χάριτος του Χριστού σου.

Όταν ανάβουμε κανδήλι ή ένα κερί στο σπίτι μας
«Ούτω λαμψάτω το φώς ημών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν ημών τα καλά έργα και δοξάσωσιν τον Πατέρα ημών τον εν τοις Ουρανοίς»

Όταν πλησιάζουμε στην Θεία Κοινωνία
Άρτος ζωής αιωνιζούσης γενέσθω μοι το Σώμα σου το άγιον , εύσπλαχνε Κύριε, και το τίμιον Αίμα , και νόσων πολυτρόπων αλεξιτήριον.

Όταν περνάμε απο ναό ή παρεκκλήσιο
Το απολυτίκιο του Ναού ή όταν είναι τούτο άγνωστο, το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» (τρίς φορές) κάνοντας ευλαβικά το σημείο του Σταυρού.

Όταν πηγαίνουμε για ύπνο
Εν τη σκέπη των πτερύγων σου σκεπασθήσομαι και υπνώσω· ότι συ , Κύριε, κατά μόνας επ’ελπίδι κατώκησάς με.

Όταν ταξιδεύουμε 
Δέσποτα Κύριε, ο πολλάκις συμπλεύσας τοις αγίοις μαθηταίες και Αποστόλοις σου σύμπλευσον και ημίν τοις αναξίοις δούλοις σου, και πάντα εναντίον άνεμον καταπράϋνον, Κυβερνήτης συ ημών γενόμενος και την χάριν της σήν δωρούμενος πάσιν ημίν, Κύριε δόξα σοι.

Όταν αναμένεται σεισμός
«Ο επιβλέπων επί την γήν και ποιών αυτήν τρέμειν, ρύσαι ημάς της φοβεράς του σεισμού απειλής, Χριστέ ο Θεός, και κατάπεμψον ημίν πλούσια τα ελέη σου. Πρεσβείαις της Θεοτόκου μόνε Φιλάνθρωπε».

Σε κίνδυνο πολέμου
Ειρήνευσον τον κόσμον, ο εκ Παρθένου, καταδεξάμενος, Κύριε, σάρκα φορέσαι υπέρ δούλων, ινα συμφώνως, σε δοξολογώμεν, φιλάνθρωπε.

Γιά τήν χριστιανική συνέπεια καί ἀσυνέπειά μας. Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος

Οἱ ἄνθρωποι, ἀγαπητέ, ἔχουν δύο ὄψεις, μία ἐξωτερική καί μία ἐσωτερική, οἱ ὁποῖες πολλές φορές δέν εἶναι ὅμοιες, δέν συμφωνοῦν.
Τήν ἐξωτερική ὅλοι τήν βλέπομε, τήν ἐσωτερική μόνος ὁ Θεός, ὁ βλέπων πάντα καί τά ἐξωτερικά καί τά ἐσωτερικά... Ὁ Θεός νά μᾶς φυλάξη καί ἀπό τούς προβατόσχημους λύκους, ἀλλά καί ἀπό τήν κατάκριση, καί νά μή μᾶς ἀποδώση κατά τίς ἁμαρτίες μας, άλλά ὡς πολυεύσπλαγχνος νά μᾶς ἐλεήση καί σώση.
    Καλά εἶναι τά λόγια, ἀλλά καλύτερα εἶναι τά καλά ἔργα. Περισσότερο ὠφέλησαν τούς ἀπίστους ἀπό τά λόγια, τά καλά ἔργα τῶν Ἀποστόλων· ἡ πίστη, ἡ ἀγάπη, ἡ ταπείνωση, ἡ πραότητα, ἡ ἐγκράτεια, ἡ ὑπομονή, ἡ μακροθυμία, ἡ σύνεση, ἡ φρόνηση κ.λ.π. ἀρετές. 
Αὐτές τίς ἀρετές βλέποντες οἱ ἄπιστοι εἰδωλολάτρες καί ἀσεβεῖς ἐθαύμαζαν, ἐπίστευαν καί ἐδόξαζαν τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Τώρα οἱ διάδοχοι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἔχουν πολλά λόγια καί λίγα φωτεινά ἔργα.
    Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ πρῶτοι χριστιανοί, ἔκαμαν ἔργα φωτεινά καί καλά, τά ὁποῖα βλέποντες οἱ ἀσεβεῖς εἰδωλολάτρες ἐδόξαζαν τόν Θεό καί γίνονταν χριστιανοί... Ἄραγε ἐμεῖς σήμερα εἴμεθα φῶς, λάμπουν καί σέ μᾶς τά καλά ἔργα;...
Μία αἰτία γιά τήν ὁποία πολλά ἔθνη ἄπιστα δέν γίνονται χριστιανοί, λέγει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος εἶναι ἡ κακή ζωή τῶν χριστιανῶν.
    Ἡ ἀγάπη, ἡ εἰρήνη καί ἡ συμφωνία κάμνει τά μικρά μεγάλα, καθώς ἐπίσης ἡ ἔλλειψη αὐτῶν κάμνει τά μεγάλα μικρά... Καλότυχο καί εὐλογημένο τό σπίτι ἐκεῖνο στό ὁποῖο λάμπει καί ἀκτινοβολεῖ ἡ ἀγάπη, ἡ ὁμόνοια καί ἡ εἰρήνη... Μακάριο τό ἔθνος στό ὁποῖο βασιλεύει ἡ ἀγάπη. Μακάρια ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Πολιτεία στίς ὁποῖες κατοικεῖ ἡ κατά Θεόν ἀγάπη, εἰρήνη καί συμφωνία ἀνάμεσα στούς προϊσταμένους, τούς ἄρχοντας καί ἀρχομένους. Τί εὐλογία Θεοῦ ἐκεῖ!...
Ἡ κατά Θεόν ἀγάπη εἶναι ἀσταμάτητη πηγή εὐλογίας. Εἶναι στ’ ἀλήθεια μιά πληρέστατη ἀποθήκη μυρίων ἀγαθῶν γιά τήν πρόσκαιρη ζωή καί τήν αἰώνια... Χωρίς τήν ἀγάπη ὅλες οἱ ἀρετές εἶναι ἀνωφελεῖς.
Ἀπεφάσισες νά γίνης ὑπηρέτης καί στρατιώτης Θεοῦ· ἔχε θάρρος καί ἀνδρίζου. Ὁ Θεός τούς δούλους Του δέν τούς θέλει νωθρούς, ὀκνηρούς καί δειλούς. Ἀπομάκρυνε κάθε φόβο καί τεμπελιά. Ταπεινώσου ἐνώπιον τοῦ Κυρίου γιά νά σέ ὑψώση.
Νά προσεύχεσαι πάντοτε καί νά ζητᾶς τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, γιατί χωρίς Αὐτόν δέν μποροῦμε τίποτα νά κάνουμε. Νά παρακαλῆς τόν Θεό νά σέ φωτίση καί ἀποκαλύψη ποιό δρόμο νά βαδίσης. Λέγε μέ πίστη· γνώρισέ μου, Κύριε, δρόμο τόν ὁποῖο θά πορευθῶ (Ψαλμ. 142. 8).
 Οἱ κίνδυνοι εἶναι μεγάλοι καί χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Μιά μόνη ἐλπίδα σωτηρίας ὑπάρχει, ὁ Θεός. Γιά νά φυλαχθῆς καθαρός πρέπει νά σκέπτεσαι πάντοτε, ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἐμπρός σου καί σέ βλέπει. Ὁ προφήτης Δαβίδ ἁμάρτησε, διότι δέν σκέφθηκε, ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἐμπρός του, ἐνῶ ὁ Ἰωσήφ ἔφυγε τήν ἁμαρτία ἐπειδή εἶχε τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ ἐμπρός του.
Ἔτσι καί σύ νά διανοῆσαι, μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς σου, ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἐμπρός σου, γιά νά μήν ἁμαρτάνης. Τήν ἁμαρτία ὁ Θεός τήν παιδεύει καί ἐδῶ στήν πρόσκαιρη ζωή καί στήν αἰώνιο. Ἀγάπα τόν Θεό μέ ὅλη σου τήν ψυχή καί νά φοβᾶσαι τήν ἁμαρτία...

Πηγή:

Ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἐκδοτικό Οἶκο «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
hristospanagia3.blogspot.gr 

Ἐκκλησιασμός. Πότε πρέπει νά εἴμαστε ὄρθιοι κατά τήν Θεία Λειτουργία;

Κάθε Ορθόδοξη Χριστιανική Οικογένεια, και γενικότερα κάθε πιστός, πρέπει να εκκλησιάζεται και να συμμετέχει ενσυνείδητα, και όχι τυπολατρικά, στην λατρευτική ζωή της Εκκλησίας.

Κάποτε, οι Χριστιανοί ρώτησαν τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος: Πότε καταλαβαίνουμε ότι η ψυχή είναι άρρωστη; Εκείνος απάντησε: Όταν ο άνθρωπος δεν θέλει να εκκλησιάζεται. Είναι δηλαδή σαν να έχουμε δικά μας αγαπημένα πρόσωπα που τα αγαπάμε και μας αγαπούν, και όταν τα βλέπουμε στο δρόμο, ούτε τα χαιρετούμε αλλά και ούτε πάμε σπίτι τους να τα επισκεφθούμε. Τι είδους αγάπη είναι αυτή;

Στις Εκκλησίες μας, η Κυριακάτικη Λατρεία αρχίζει με τον Όρθρο. Αμέσως μετά ξεκινά η Θεία Λειτουργία με την εκφώνηση του Ιερέα "Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν". Την στιγμή αυτή όλοι οι πιστοί πρέπει να είναι όρθιοι. Μετά μπορούμε αν θέλουμε να καθίσουμε. Καλό θα ήταν αν δεν ξέρουμε πότε να σηκωνόμαστε και πότε να καθόμαστε, να παρακολουθούμε τους συμπροσευχούμενούς αδελφούς μας.

Σε συντομία, πρέπει να είμαστε όρθιοι στα εξής σημεία του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας:

      Όταν διαβάζεται ο Εξάψαλμος

      Όταν ο Ιερέας διαβάζει το Ευαγγέλιο του Όρθρου και εν συνεχεία βγαίνει να το προσκυνήσουμε

      Στον ύμνο της Παναγίας "Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ..."

      Κατά τη Δοξολογία

      Στο "Ευλογημένη η Βασιλεία"...

      Κατά τη Μικρή Είσοδο του Ευαγγελίου από τον Ιερέα

      Κατά το Ευαγγέλιο

      Κατά την Μεγάλη Είσοδο στην οποία ο Ιερέας μεταφέρει τα Τίμια Δώρα

      Κάθε φορά που ο Ιερέας δίνει την ειρήνη του Χριστού και την ευλογία με το "Ειρήνη πάσι" ή μας θυμιατίζει

      Κατά την πιο κύρια ευχή της Θείας Λειτουργίας που
      κατεβαίνει το Άγιο Πνεύμα για να καθαγιάσει τα Τίμια Δώρα. Τότε ο ιερέας εκφωνεί: "Τα Σα εκ των Σων, Σοι προσφέρομεν..."

      Όταν ακούμε από τον Ιερέα το "Πρόσχωμεν. Τα Άγια τοις αγίοις" όπου υψώνεται ο Αμνός (Χριστός)

      Κατά την απαγγελία του Συμβόλου της Πίστεως "Πιστεύω..."

      Κατά την απαγγελία της Κυριακής Προσευχής "Πάτερ ημών.."

      Στο "Μετά φόβου Θεού, πίστεως, και αγάπης προσέλθετε" διότι τούτη την στιγμή προσφέρεται το Σώμα και το Αίμα του Χριστού για να μεταλάβουμε, και
  
      Στην Απόλυση της Θείας Λειτουργίας που κάνει ο Ιερέας με το "Δι'ευχών των Αγίων Πατέρων ημών..".
       
Πηγή:
      http://www.iereas.com/gr_info_eklisiasmos.html
      http://xristianoss.blogspot.gr/2012/05/blog-post_1250.html
hristospanagia3.blogspot.gr 

Η νηστεία των Αγίων Αποστόλων ( +Πρωτοπρ. Πολύκαρπου Γρ. Τύμπα )

Διανύουμε ήδη την περίοδο της νηστείας των Αγ. Αποστόλων. Πολλοί ίσως αγνοούν τη νηστεία αυτή. Είναι ακαθορίστου χρονικής διαρκείας, επειδή η έναρξή της εξαρτάται από την κινητή εορτή του Πάσχα.Αρχίζει από τη Δευτέρα μετά την Κυριακή των Αγίων Πάντων και λήγει στις 28 Ιουνίου, την παραμονή δηλ. των Αγ. Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Είναι δυνατόν να διαρκέσει από ένα μήνα μέχρι καθόλου, όταν το Πάσχα πέσει 5 Μαΐου.Για τη νηστεία αυτή κάνουν λόγο ο Μ. Αθανάσιος και οι Αποστολικές Διαταγές, δηλ. είναι γνωστή από τον 4ο αιώνα.Αρχικά βέβαια ήταν επταήμερη και υπήρχε πριν καθιερωθεί η εορτή των Αγίων Αποστόλων.Συνδεόταν δε με την εορτή της Πεντηκοστής, επειδή μετά από αυτήν οι Απόστολοι «Νηστεύσαντες και προσευξάμενοι» (Πραξ. Ιγ΄ 3) άρχισαν το κυριακάτικό τους έργο. Όταν καθιερώθηκε η εορτή των Αποστόλων, η νηστεία παρατάθηκε μέχρι την 28 Ιουνίου.Και σ’ αυτή τη νηστεία καταλύεται ψάρι. Επίσης καταλύεται και στην εορτή του Γενεσίου του Τιμίου Προδρόμου (24 Ιουνίου), οποιαδήποτε μέρα και αν πέσει. Αν η εορτή των Αγ. Αποστόλων Πέτρου και Παύλου πέσει ημέρα Τετάρτη ή Παρασκευή καταλύεται μόνον ψάρι, όχι κρέας. Την παραμονή της εορτής είναι αυστηρή νηστεία, εκτός εάν είναι Σάββατο ή Κυριακή.

Οι Χριστιανοί πρέπει να τιμούμε γενικά όλες τις νηστείες, διότι ωφελούμεθα ψυχικά. Η νηστεία είναι υποχρεωτική για όλους, εκτός αν υπάρχουν λόγοι υγείας. Αρχαιότερες νηστείες είναι εκείνη της Τετάρτης και της Παρασκευής, όπου φθάνει μέχρι την αποστολική εποχή.

Καθιερώθηκε δε η μεν Τετάρτη σε ανάμνηση του Συμβουλίου των Ιουδαίων που μεθόδευσε την προδοσία και τη σύλληψη του Κυρίου, η δε Παρασκευή, επειδή κατ’ αυτήν σταυρώθηκε και έπαθε έως του Σταυρού ο Κύριος.

Έτσι οι Χριστιανοί ενήστευαν διαφορετικές ημέρες από τους Ιουδαίους, που είχαν ως ημέρες νηστείας τη Δευτέρα και την Πέμπτη.

Η νηστεία των δυο αυτών ημερών (Τετάρτη και Παρασκευή) είναι για όλο το χρόνο. Πρέπει λοιπόν να την προσέχουμε και να την εφαρμόζουμε, διότι είναι και σχετικά εύκολη.

Εν τούτοις και σ’ αυτές γίνεται κατάλυση οίνου και ελαίου ορισμένες εορτές Αγίων που είναι επίσημες.

Η νηστεία είναι άριστο μέσον προς κατάκτηση των αρετών και συντελεί στη σωτηρία μας.

(Η ΕΡΕΥΝΑ, 21 Ιουνίου 2009, αρ. φύλλου 15232,   σελίδα 30”) 

Πηγή: aktines.blogspot.gr

Καλαβρύτων: 'Με το μνημόνιο έχουμε αργό θάνατο, με τον Τσίπρα ακαριαίο!'

Δυστυχώς, όσο επικρατεί η άποψη του «λιγότερου κακού», η ΝΔ και ο Καμμένος θα πάνε ψηλά και η Ελλάδα πιο κάτω. 

Στηρίζουμε την ελπίδα μας στους κόλακές μας για να μην κυβερνήσουν οι πολέμιοί μας. Και Θεός πού εί Σεβασμιώτατε; Παναγία πού εί Σεβασμιώτατε; Στο υπερφυσικό; Και επειδή στείλαμε το Θεό στο υπερφυσικό θέλουμε τον υπερ-άνθρωπο (Σαμαρά) να μας κυβερνήσει; Μα δε θυμάστε ποιος το 'πε αυτό; Μήπως το 'πε ο «Μυωσής» της Αριστεράς ο Νίτσε; Μήπως με αυτή τη λογική - παραλογία των νεο-χριστιανών (το μη χείρον βέλτιστον, δηλαδή ΝΔ) κάνουμε ένα φαύλο κύκλο από δεξιά στα αριστερά και τούμπαλιν; Μήπως ο ελληνικός μας λαός έχει γίνει πιο άθεος και από τους αθέους; Γιατί ο άθεος ΘΑ ΠΕΙ το «Παναγιά μου» όταν φοβηθεί. Εμείς, που είματε και Ορθόδοξοι Χριστιανοί, που πιστεύουμε ότι ανάμεσά μας ζει η Χάρις του Θεού και μας οδηγεί, μπροστά στο αδιέξοδο φωνάζουμε «Σαμαρά μου βόηθα!» Αρά για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνουμε τον προφήτη Ησαΐα όταν προ χιλιάδων χρόνων έγραφε: τάδε λέγει Κύριος• δι ‘ ὑμᾶς διαπαντὸς τὸ ὄνομά μου βλασφημείται ἐν τοῖς ἔθνεσι(νβ', 5). Θα γίνουμε λοιπόν αίτιοι της βλασφημίας του ονόματος του Θεού στηρίζοντας την ελπίδα μας σε έναν «υπερ-πρωθυπουργό»; Ο οποίος όχι μόνο είναι μέλος των διαφόρων Στοών, αλλά και με την ψήφιση του Μνημονίου οδήγησε τους αδύναμους συνανθρώπους μας στην αυτοκτονία; Γνωρίζω ότι στέλνω το mail αυτό σε ψάλτες και ιερείς: ε λοιπόν, θέλετε να συνεχίσετε να κηδεύετε και να ψάλλετε τους αυτοκτονούντες; Αν ναι, να ξέρετε ότι είστε συμμέτοχοι στο αίμα αθώων. Αν όχι, κάντε κάτι άλλο. Τουλάχιστον στην ελληνορθόδοξη παράδοσή μας καταγράφεται πως όταν στα χωριά είχε ανομβρίες, λοιμούς κτλ, έβγαζαν τις εικόνες και τις λιτάνευαν. Και ο Θεός πάντα τους άκουγε. Εμείς τι κάνουμε; Θα λιτανεύσουμε την εικόνα του Σαμαρά και τη σημαία της ΝΔ στις 17 Ιουνίου; Τότε είναι που θα 'ρθει η καταστροφή της Ελλάδας. Τότε δε θα τα 'χουμε φάει όλοι μαζί, αλλά θα τα 'χουμε φάει μόνοι μας. Και αν προδώσουμε το Θεό ποιος θα μας σώσει; Ο Σαμαράς; 

Αλλά εκείνη την ώρα, της πλήρης εξαθλίωσης, θα κάνουμε και αυτό που έκαναν οι Ιουδαίοι προ το 587 πΧ: θα γκρινιάζουμε στο Θεό γιατί άφησε στην τύχη του το έθνος του το «άγιον» και τον «κεχρισμένον» του. Ενώ πριν θυσίαζαν στα είδωλα τα κωφά και άλαλα, τα «νεοδημοκρατικά».

Πηγή: Ανώνυμος

Το δίλλημα " Έχω ή Είμαι; "

Στην πιο κρίσιμη στιγμή από σκοπιά ιστορική μετά τον Οκτώβρη του 1940, καλούμαστε ως πρόσωπα σε μια συνολική θεώρηση των πραγμάτων. Θεώρηση αξιακή. Αυτό θα μας επιτρέψει να σχεδιάσουμε το εθνικό μας μέλλον, να θέσουμε στόχους, να προσδιορίσουμε στρατηγικές, να ορίσουμε χρονοδιαγράμματα.

Τράπεζες και αριθμοί, κόμματα και εξουσίες δεν μπορεί να αποτελούν θεώρηση σοβαρή και αντάξια για το μέγεθος του ιστορικού χρόνου και του κόσμου των ιδεών στους οποίους ζει και αναπνέει παλλόμενη η Ελλάδα. Στα χρόνια της πολύπλευρης και βαθύτερης  κρίσης που έζησε ο τόπος είναι ευκαιρία - αν όχι ανάγκη επιτακτική - να επισκοπήσουμε μέσα μας, ο καθένας στα κατάβαθα της ψυχής του και του μυαλού του θέτοντας το διακύβευμα, το δίλλημα της αμέσως επόμενης μέρας, της αμέσως επόμενης ανατολής που θα αντικρίσουν τα μάτια μας. Έχω ή είμαι;

Σαράντα χρόνια τώρα μας προσδιορίζει αυτό που έχουμε. Η ποσότητα και η επωνυμία αυτών που έχουμε αποτελεί και το συγκρίσιμο κοινωνικό μέγεθος. Μια κοινωνία σε ρυθμούς ξέφρενους με αφορμή και εφαλτήριο το χρήμα αποκτούσε όλο και πιο πολλά. «Πλουσιώτατος εστίν ο εν ελαχίστοις αρκούμενος» μας θυμίζει όμως ο Βίας, ή όπως το έχουμε ακούσει οι περισσότεροι «Πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει πολλά, αλλά αυτός που χρειάζεται λιγότερα». Το κομβικό σημείο είναι στη λέξη χρειάζομαι.

Αντιγράφω από το λεξικό των Liddel – Scott: «Χρήμα (εκ του ρήματος χράομαι), πράγμα όπερ μεταχειρίζεται τις η ου έχει χρείαν». Τα χρήματα, τα λεφτά, είναι μέσον συναλλαγής ώστε να αποκτήσουμε ότι ορίζεται ως ανάγκη. Πέραν αυτού «Ο πλούτος είναι το μεγαλύτερο κακό στους ανθρώπους. Διαφθείρει τους τίμιους και τους ωθεί σε αισχρές πράξεις. Δίδαξε στους ανθρώπους την κάθε είδους πανουργία και ασέβεια» τονίζει ο Σοφοκλής. Χωρίσαμε την κοινωνία σε αυτούς που έχουν και σε αυτούς δεν έχουν. Όσοι έχουν διαγωνίζονται για να έχουν περισσότερα και πιο επώνυμα, όσοι δεν έχουν ζουν και αναπνέουν για να αποκτήσουν. Αυτό διέφθειρε την κοινωνία, αποκαθήλωσε ότι καθαρότερο και ανώτερο παίδευσε τις γενιές των Ελλήνων μέσα από την παράδοση σε περιόδους σκλαβιάς, μέσα από την παιδεία σε χρόνους ελεύθερους. Και τώρα που μαζί με τα άλλα χάθηκαν και τα λεφτά νιώθουμε ακριβώς όπως ένιωσε ο Αδάμ αντικρίζοντας το Θεό με εκείνη την αδαμιαία του περιβολή…

Έχω ή είμαι; Θέλω να έχω ή θέλω να είμαι; Θέλω να έχω χρήματα ή να είμαι ανεξάρτητος; Να φορώ ακριβά ρούχα ή να είμαι ντυμένος με τα ρούχα της αρετής;  Να έχω γρήγορο αυτοκίνητο ή «γρήγορον νούν»; Να έχω μεγάλο σπίτι ή να είμαι άνθρωπος με μεγάλη καρδιά; Να έχω γεμάτο βιογραφικό ή γεμάτη ψυχή; Να έχω αναγνωρισιμότητα ή να είμαι αναγνωρισμένος; Να έχω γυναίκα και παιδιά ή να είμαι οικογενειάρχης; Να έχω πάει στις Άλπεις ή να είμαι ελεύθερος ώστε να ταξιδεύει η καρδιά κι αυτό να μου φτάνει; 

«Και χωρίς τα φτερά δε φοβάμαι,
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά» 

τραγουδάει ο Βασίλης Σκουλάς στο υπέροχο τραγούδι του με τίτλο «Ήλιος Θεός». 

Στις εκλογές μεθαύριο το διακύβευμα δεν είναι ευρώ η δραχμή. Δεν είναι αριστερά ή δεξιά. Δεν είναι εγώ ή οι λαθρομετανάστες. Το διακύβευμα είναι εμείς οι αυτοί. Έλαχε στη γενιά μας η πιο μεγάλη απόφαση, η πιο μεγάλη πρόκληση, το πιο υψηλό καθήκον. Το κουβάρι των γεγονότων που θα ξετυλιχθεί αμέσως μετά θα ζητήσει από εμάς αποφάσεις και επιλογές που θα ορίζουν τα πάντα. Όλα ή τίποτα.

«Πώς να με κάνουν να τον δω
τον ήλιο μ’ άλλα μάτια
στα ηλιοσκαλοπάτια
μ’ έμαθε η μάνα μου να ζω…
Στου βούρκου μέσα τα νερά
πια γλώσσα μου μιλάνε
αυτοί που μου ζητάνε
να χαμηλώσω τα φτερά;» 

ερμηνεύει σε μια ιστορική ζωντανή ηχογράφηση ο Χρήστος Θηβαίος.

Ο μικρόκοσμος του καθενός μας, η ατομική μας εξασφάλιση, το συμφέρον μας δεν δικαιούται να ορίσει το μέλλον της προαιώνιας πατρίδας μας. Στα αθώα παιδικά μάτια των τριών πανέμορφων ανιψιών μου αντικρίζω την ευθύνη μου. Σύμφωνα με τον Καζαντζάκη «Το πρώτο σου χρέος εκτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει.»

Εδώ αναβολές δεν χωρούν, ενστάσεις δεν μπορεί να ενσκήπτουν, αδυναμίες δεν επιτρέπεται να προβάλλονται. Με καρδιά ελληνική, με ψυχή ελληνική, με πίστη Ορθόδοξη, με ήχο βυζαντινό, με χρώμα Αιγαιοπελαγίτικο, με ορίζοντα εκεί που δείχνει η κορφή του Ταϋγέτου. Το 2005 στις κατασκηνώσεις της Ταϋγέτης έγραφα: 
        

Τρόμαξαν τα μάτια μου απ’ τη πληγή του κόσμου
πέθαναν τα όνειρα που έκανα μικρός
γύρισε ο άνεμος που φύσαγε πρίμος
και τώρα μανιασμένος φυσάει κι αυτός
Μα είναι ο Θεός κρυμμένη ελπίδα
σε όσα δεν είδα και θέλω να δω.
Τι κι αν φοβάμαι τι κι αν δακρύζω
ελπίζω άγγελε μου, ελπίζω
και σαν ξημερώσει κι ανοίξω τα μάτια
δυνατά θα φωνάξω πως θέλω να ζω

Άγγελε μου φύλαξε μου
όσα ελπίζω κι όσα ζω

Ευάγγελος Θεοδώρου
Βιβλιοθηκονόμος

ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΥ ΣΙΚΑΓΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

========

Δημοσιεύω στη συνέχεια ηλεκτρονική επιστολή που μου έστειλε πρόσωπο από τη Μητρόπολη Σικάγου του οποίου κατέχω το όνομα και την πηγή πληροφοριών χωρίς να δίδω στη δημοσιότητα το όνομά του για ευνόητους λόγους.

Οι καταγγελίες είναι σοβαρές και συγκεκεριμένες. Οχι κάποιος, κάπου, κάποτε αλλά ο Σεβασμιότατος Σικάγου στην τάδε εκδήλωση ή Ακολουθία τα ακόλουθα.

Μου έγραψε λοιπόν μεταξύ αλλων και τα εξής:

“Αγαπητέ κ. Τελεβάντε,

Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε,

Χάρηκα πάρα πολύ για την τηλεφωνική μας συνομιλία την περασμένη εβδομάδα. Οπως σας είχα υποσχεθεί, θα σας έκανα e-mail κάποια περιστατικά αποδεικτικά της αδυναμίας του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου Σικάγου κ. Ιάκωβου να διαποιμάνει την Μητρόπολη Σικάγου.

Σας αναφέρω ως πρώτο περιστατικό ότι στις 15 Νοεμβρίου 2009 στο Επίσημο Δείπνο για τα 50 χρόνια της επετείου της ιδρύσεως της ενορίας των Αγίων Αποστόλων Westchester Illinois, ο Σεβασμιότατος για να μεταβεί από την θέση του στο βήμα για να βγάλει λόγο και να επιστρέψει στην θέση του, ήταν υποβοηθούμενος από άλλους παρευρισκόμενους, όσο για την ομιλία του με μεγάλη δυσκολία έβγαζε λέξη απο το στόμα του.

Δεύτερο περιστατικό στις 12 Δεκεμβριου, 2009 στην Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στον Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος Palos Heights Illinois, με δυσκολία έκανε βήμα, κυριολεκτικά έσερνε τα πόδια του.

Το πιο πρόσφατο περιστατικό έλαβε χώρα στις 3 Ιουνίου, 2012 στον Πανηγυρικό Εσπερινό στην Αγία Τριάδα Σικάγου, είχε ξεχάσει τα λόγια της Ακολουθίας ως αποτέλεσμα να του τα υπενθυμίσουν οι ψάλτες, και οι παρευρισκόμενοι κληρικοί να κοιτάζονται μεταξύ τους με απορία και αμηχανία.

Αυτά είναι κάποια δείγματα αδυναμίας του Σεβασμιότατου Σικάγου για την διαποίμανση της Μητροπόλεως Σικάγου.”

ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΣΙΚΑΓΟΥ

__________

Διερωτάται κάποιος πόσο πιο εύγλωττη θα μπορούσε να είναι η ανικανότητα του Σεβασμιότατου να ποιμάνει τη Μητρόπολή του και τι ακριβώς αναμένει για να υποβάλει την παραίτησή του.

Αν ο ίδιος δεν είναι σε θέση να σταθμίσει την αδυναμία του να ποιμάνει την Μητρόπολη Σικάγου δεν είναι υποχρέωση του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου και της επαρχιακής Συνόδου της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής να ενημερώσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο για τη λήψη των αναγκαίων μέτρων;

ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΘΕΣΕΙΣ

___________

Σε κάθε περίπτωση πέραν του τι αναφέρει η επιστολή δεν έχω καμία πρόθεση να αποκρύψω ότι ο λόγος που επιθυμώ την παραίτηση του Σεβασμιότατου Σικάγου δεν είναι τόσον η ανικανότητά του να ποιμάνει την Μητρόπολή του αλλά η ανάγκη να αποκτήσει η Μητρόπολη Σικάγου παραδοσιακό επίσκοπο, ο οποίος θα αφίσταται κάθε οικουμενιστικής και νεωτεριστικής ενέργειας.

Ο ΜΩΚΗΣΣΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΛΕΓΕΙ ΝΕΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΚΑΓΟΥ

________

Τουτέστιν.!

Η διάδοχος κατάσταση του Σεβασμιότατου Σικάγου δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να είναι ο Θεοφιλέστατος Μωκησσού.

Θέλω να διευκρινίσω - για μια ακόμη φορά - για να διώξω κάθε σύννεφο παρεξήγησης, ότι αυτό που με στενοχωρεί με τον παντελώς άγνωστό μου Θεοφιλέστατο Μωκησσού δεν είναι κάποια προσωπική διαφορά ή ενασχόληση με την προσωπική του ζωή, αλλά οι οικουμενιστικές και νεωτεριστικές θέσεις του.

Ούτε τον Θεοφιλέστατο Μωκησσού οίδα, ούτε τον Σεβασμιότατο Σικάγου γνωρίζω. Ούτε και είναι πιθανόν ότι θα τους συναντήσω ποτέ. Ούτε έχω, ούτε θα ήταν αλλωστε ποτέ δυνατόν να έχω, προσωπικές διαφορές μαζί τους.

Τι ίδιο ισχύει με άλλους ιεράρχες ή άλλους κληρικούς ή θεολόγους που επικρίνω τις θέσεις ή τις ενέργειές τους.

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

_______

Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Σεβασμιότατο Μεσσηνίας για τον οποίο δεν το αρνούμαι ότι η κριτική που του άσκησα υπερβαίνει το μέτρο.

Ομως παρακαλώ τον καλό αναγνώστη να συνειδητοποιήσει ότι μέχρι την ημέρα της εκλογής του ούτε που γνώριζα ότι υπήρχε κληρικός με το όνομα Χρυσόστομος Σαββάτος. Στον “Ορθόδοξο Τύπο” για πρώτη φορά διάβασα το όνομά του όταν εξελέγη επίσκοπος. Αν στη συνέχεια ο Σεβασμιότατος κατέστη στόχος αυστηρότατης κριτικής εκ μέρους μου δεν είναι ούτε επειδή θέλω τον Θρόνο του στη Μεσσηνία, ούτε την έδρα του στη Θεολογική Σχολή, ούτε και θα είμαι βέβαια ανθυποψήφιός του στις επόμενες Αρχιεπισκοπικές εκλογές.

Ενα και μόνο κίνητρο έχω όταν του ασκώ κριτική. Τις απαραδεκτότατες θέσεις που εκφράζει για θέματα πίστεως ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΕΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

____________

Το ίδιο ισχύει για την κριτική που ασκώ στο Σεβασμιότατο Σικάγου και στον Θεοφιλέστατο Μωκησσού.

Οτι είναι νεωτεριστές κληρικοί δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα περισσότερο από το να κοιτάξεις τις φωτογραφίες τους. Καλόγηροι ξυρισμένοι και κουρεμένοι. "Αρκεί μοι η θέα του προσώπου τους"(γράφε της έλλειψης ιεροπρέπειας εκ μέρους τους).

Αν σε αυτό συνυπολογίσει κανείς τις οικουμενιστικές ακρισίες πουν προβαίνουν τότε γνωρίζει 100% τους λόγους που τους ασκώ κριτική.

ΑΝΑΓΚΗ ΕΚΛΟΓΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΙΕΡΑΡΧΗ

________

Γιατί τα γράφω αυτά;

Επειδή αν είναι να παραιτηθεί ο Αγιος Σικάγου για να αναλάβει ο Αγιος Μωκησσού ή κάποιος άλλος κληρικός με τα ίδια νεωτεριστικά ή και οικουμενιστικά φρονήματα τότε δεν έχω κανένα λόγο να επιθυμώ την παραίτηση του Σεβασμιότατου Σικάγου.

Ελπίζω ότι ήμουν σαφής.

Αν όχι είμαι πρόθυμος να δώσω όποιες άλλες εξηγήσεις χρειάζονται.

Πηγή: http://panayiotistelevantos.blogspot.gr/2012/06/blog-post_5539.html

ΑΝΑΓΚΗ ΜΕΤΑΓΛΩΤΤΙΣΕΩΣ ή ΜΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΜΑΣ

Tου Μητροπολίτη Ηλείας Γερμανού, για το Amen.gr

=====================

Εδιάβασα με προσοχή στην ιστοσελίδα σας της 6-6-2012 την εισήγησι της κ. Δήμητρας Κούκουρα, Καθηγήτριας του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ, στο Γ Πανελλήνιο Διεπιστημονικό Συνέδριο που διοργάνωσε ο Σύλλογος Μεταπτυχιακών Φοιτητών και Υποψηφίων Διδακτόρων Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ με θέμα «Η δυναμική της Ελληνικής γλώσσας και η παγιωμένη γλώσσα των βιβλικών και λειτουργικών κειμένων» και δια να συμβάλω στην αρτιώτερη εξέτασι του θέματος και δια να γίνη ευρύτερη συζήτησι, παρακαλώ να δημοσιεύσετε έρευνα που έγινε στην Μητρόπολί μας, ως και μία δεύτερη που επραγματοποίησε η ειδική Εταιρεία Δημοσκοπήσεων Καπα Research, σχετικές με το πόσο κατανοούνται τα κείμενα της ορθοδόξου Λατρείας μας σήμερα από τους Έλληνες Ορθοδόξους Χριστιανούς.

Α. Τι απέδειξεν Έρευνα σε Μαθητές –τριες Σχολείων της Ηλείας.

1. Δια να φανή πόσον γίνονται κατανοητά ή μη από τους εκκλησιαζομένους χριστιανούς τα κείμενα της Ορθοδόξου Λατρείας μας σήμερα, παρεκάλεσα Κληρικούς Θεολόγους Καθηγητάς Γυμνασίου και Λυκείου να πραγματοποιήσουν έρευνα στις τάξεις τους δια το πόσον οι μαθητές τους κατανοούν τα κείμενα της θείας Λειτουργίας.

Συγκεκριμένα έδωκαν στους Μαθητές/τριές τους τους εξής δύο ύμνους:

Πρώτον: “Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιον και αχώριστον”.

Δεύτερον: “Άγιος, άγιος,άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης Σου. Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου. Ωσαννά εν τοις υψίστοις”.

Β. Αποτελέσματα της ειδικής Εταιρείας δημοσκοπήσεων Kαπα Research

1. Το ΒΗΜΑ Αθηνών της 23-4-2006 (Κυριακή του Πάσχα) δημοσίευσε στις σελίδες 3Α3, Α44 και 5A5, έρευνα της Εταιρείας δημοσκοπήσεων Καπα Research με τίτλο: «Πάσχα, η γιορτή των Ελλήνων». Παραθέτω κατωτέρω τις απαντήσεις στο ερώτημα: «Τι καταλαβαίνετε με την φράση «προσδοκώ ανάσταση νεκρών» από το Σύμβολο της Πίστεως», που αφορά άμεσα το θέμα μας:

2) Η Εφημερίδα ΠΡΩΤΗ Πύργου της 26-4-2008 (Μέγα Σάββατον), σελίδα 16, καταχωρεί έρευνα της ίδιας ως άνω Εταιρείας δημοσκοπήσεων με τον τίτλο: «Πιστοί στα ήθη και τις παραδόσεις του Πάσχα εμφανίζονται οι Έλληνες».

Ειδικώτερα η έρευνα αυτή απέδειξε, ότι: «Τα εκκλησιαστικά κείμενα και το τελετουργικό της Μ. Εβδομάδας είναι γνώριμα πολύ (16,4%) η αρκετά (39,8%) για την πλειονότητα των ερωτηθέντων, ενώ «λίγο» απαντούν 23,1% και «καθόλου» 20,6%».

Γ. Συμπέρασμα

Με δεδομένα τα παραπάνω στοιχεία, ότι δηλαδή οι Μαθητές-τριες Γυμνασίου κατανοούν τα κείμενα της Λατρείας σε ποσοστό πλέον του 80% (πλήρως ή λιγότερο), και ως εκ τούτου, κατά λογικό συμπέρασμα, αυτά θα γίνωνται πολύ περισσότερον κατανοητά από τους Μαθητές-τριες του Λυκείου, αφού ασκούνται επί πλέον άλλα τρία χρόνια στην εκμάθησι της Ελληνικής γλώσσης,

β. Με δεδομένον ότι στην Πατρίδα μας η υποχρεωτική εκπαίδευσις είναι εννεαετής, λογικόν είναι να δεχθούμε ότι και οι ενήλικες Έλληνες Πολίτες θα κατανοούν τουλάχιστον στο ίδιο ποσοστό με τους Μαθητές του Γυμνασίου τα κείμενα της Λατρείας μας,

γ. Με δεδομένον ότι σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων Πολιτών (12,5%) έχουν πανεπιστημιακή μόρφωσι και

δ. Όσοι Έλληνες εκκλησιάζονται τακτικά και επομένως συχνά ακούουν τους ύμνους, αλλά και όσοι δείχνουν ειδικώτερο ενδιαφέρον δια συμπροσευχή και συνδοξολογία του Τριαδικού Θεού, κατανοούν πληρέστερα τους ύμνους της θείας Λατρείας και τα τελούμενα εις αυτήν,

συμπεραίνεται ότι:

Δεν είναι αναγκαία σήμερα η μεταγλώττισις των κειμένων της Ορθοδόξου Λατρείας μας.

Yποσημειώσεις:

1. Ο ίδιος Καθηγητής το 2008 έκανε παρόμοια έρευνα σε μαθητές –τριες ( 12-15 ετών) της Α, Β καί Γ Τάξεως Γυμνασίου του Πύργου, δηλαδή σε πολύ μεγαλύτερο δείγμα από αυτό των δύο ύμνων, διά το πόσον κατανοούν το κείμενο της Αγίας Γραφής. Η έρευνα αυτή έγινε σε πρωτότυπο κείμενο της Κ. Διαθήκης 10 στίχων από τα Ευαγγέλια και από τις Επιστολές του Απ.Παύλου.

Το αποτέλεσμα υπήρξε ως κάτωθι ·

50% Κατανοητές.

19% Λίγο κατανοητές.

31% Ακατανόητες.

Το γενικό συμπέρασμα της έρευνας αυτής κατά τον Καθηγητήν π. Θεόδωρο Χαμάλη είναι:

“Οι Μαθητές της Α Β καί Γ Γυμνασίου κατανοούν λέξεις χρησιμοποιούμενες στην καθημερινή ζωή. Αντίθετα, λέξεις που σπανίως χρησιμοποιούνται δεν τις κατανοούν βαθύτερα (π.χ. την αντωνυμία τινές). Σύμφωνα μ’ αυτά τα δεδομένα τα παιδιά κατανοούν κατά 50% το κείμενο της Αγίας Γραφής”.

Ας σημειωθή ότι στα αυτά περίπου συμπεράσματα καταλήγει και ο Διάκονος Γεώργιος Σταθόπουλος εις την ιδικήν του έρευνα, η οποία παρατίθεται ανωτέρω. Γράφει:

“1. Από αυτήν την μικρή αλλά αντιπροσωπευτική εργασία μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κανείς, ότι η Λειτουργική Γλώσσα της Εκκλησίας μας γίνεται σχεδόν στο σύνολό της κατανοητή από τους Μαθητές της Δευτεροβαθμίου Εκπαίδευσης, αφού η γλώσσα μας έχει συνέχεια και οι περισσότερες από τις λέξεις του Λειτουργικού μας πλούτου είναι εν χρήση και στις ημέρες μας. Οπωσδήποτε δεν γίνονται απολύτως κατανοητές λέξεις του Λειτουργικού μας πλούτου από τα παιδιά, όπως άλλωστε συμβαίνει και στους μεγάλους, όταν αυτές είναι εντελώς άγνωστες η χρειάζεται να τις κατανοήσουν από τις συμφραζόμενές τους. Άλλες πάλι μπορούν να τις κατανοήσουν αν τους βοηθήσει κάποιος με άλλες παράγωγες η ομόρριζές τους λέξεις, που αυτά χρησιμοποιούν στο λεξιλόγιό τους.

Κλείνοντας, Σεβασμιώτατε, θα ήθελα να καταθέσω και την προσωπική μου εμπειρία από τα λίγα χρόνια που υπηρετώ ως Καθηγητής Θεολόγος στην Μέση Εκπαίδευση. Στην Β΄ Γυμνασίου οι Μαθητές-τριες διδάσκονται περικοπές σε Μετάφραση από την Κ. Διαθήκη. Εγώ όλα τα χρόνια που διακονώ στα Σχολεία, διδάσκω αυτές τις περικοπές από το πρωτότυπο κείμενο της Κ. Διαθήκης, από αντίτυπα της Κ. Διαθήκης που η Μητρόπολή μας δωρίζει σ’ όλους τους Μαθητές της Β΄ Τάξεως Γυμνασίου. Σας πληροφορώ ότι οι Μαθητές ενθουσιάζονται με το αρχαίο κείμενο της Κ. Διαθήκης, όταν με την βοήθεια την δική μου καταφέρνουν να το μεταφράσουν και να το κατανοήσουν μέσα στην Τάξη.

Το ερώτημά τους όμως όλα αυτά τα χρόνια είναι· Γιατί πάτερ όταν μας το διαβάζετε εσείς στην τάξη και το έχουμε μπροστά μας το καταλαβαίνουμε εύκολα, ενώ στις Εκκλησίες μας όχι; Ίσως εδώ πρέπει να σταθούμε και να προσέξουμε όλοι μέσα στην Εκκλησία, Κληρικοί και Ιεροψάλτες”.