Το χάπι της αγάπης «Αγάπη χωρίς την Αλήθεια δεν στέκει…»

Ο Οικουμενισμός είναι θανάσιμος εχθρός της Ορθοδοξίας. Το ρεύμα του Οικουμενισμού προσπαθεί να επιτύχει μια εξωτερική συγκόλληση της Ορθοδοξίας με τον Παπισμό και τις Προτεσταντικές Ομολογίες.

Στην ψεύτικη αυτή ένωση, καλούμεθα ν’ απορρίψουμε την Πίστη μας και να παραδεχθούμε κατ’ αρχάς το «Πρωτείο» και το «αλάθητο» του Πάπα. Να παραδεχθούμε δηλαδή την «αίρεσιν των αιρέσεων», όπως είπε ο Σέρβος δογματολόγος π. Ιουστίνος Πόποβιτς.

Οι δύο όμως αυτές κακοδοξίες του παπισμού, το πρωτείο και το αλάθητο διαστρέφουν το Δόγμα της Εκκλησίας, αφού ο Πάπας κηρύσσεται σαν το μοναδικό στόμα του Αλαθήτου…

Μας καλούν ν’ αρνηθούμε μ’ αυτόν τον τρόπο τον γίγαντα της Ορθοδοξίας τον άγιο Μάρκο τον Ευγενικό και όλους τους υπερασπιστές της Ορθοδοξίας, τον Μέγαν Φώτιον, τον Άγ. Γρηγόριο Παλαμά, τον ισαπόστολο Αγ. Κοσμά τον Αιτωλό, τον θαυματουργό Αγ. Νεκτάριο, που αγωνίστηκαν εναντίον του παπισμού προασπίζοντες την Ορθοδοξία. Μας καλούν να καταπατήσουμε όλες τις αποφάσεις και τα δόγματα των Οικουμενικών Συνόδων.

Και μας καλεί σ’ αυτό το θανάσιμο ολίσθημα στις ημέρες μας δυστυχώς και ο Οικουμενικός Πατριάρχης με τους μοντέρνους θεολόγους του Φαναρίου! Οι «Ορθόδοξοι» Οικουμενιστές περιφρονούν  τόσο πολύ τα δόγματα της Ορθοδόξου Πίστεως, ώστε ν’ ακούμε τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα να διακηρύττει, ότι η φοβερή αίρεση του «Φιλιόκβε», που διαστρέφει το Δόγμα της Αγίας Τριάδος, δεν αποτελεί εμπόδιο για την Ένωση, αλλά είναι απλό έθιμο! Και όμως την αίρεση αυτή την χαρακτήρισε «βλάσφημη και θεομάχο φωνή» ο Μέγας Φώτιος.

Η ένωση, στην οποία μας καλούν οι Οικουμενιστές με μειδιάματα, με φιλοφρονήσεις και συμπροσευχές, είναι αδύνατος, διότι αυτό για την Ορθοδοξία θα εσήμαινε προδοσία της Πίστεως.

Και όμως μας καλούν σ’ αυτό εν ονόματι της αγάπης. Επεστράτευσαν και την αγάπη. Το επιβάλλει η αγάπη, λέγουν. Κάνουν λόγο, δι’ ένα διάλογο αγάπης, στον οποίο παραμερίζεται πέρα ως πέρα η Ορθόδοξος Πίστη και το Δόγμα. Αγάπη ναι, αλλά και Αλήθεια. Πρώτα η Αλήθεια και έπειτα η αγάπη. Αγάπη χωρίς την Αλήθεια δεν στέκει. Έπειτα εκείνοι δεν μετανοούν. Θέλουν να μας προσηλυτίσουν και να μας απορροφήσουν σαν τον λύκο του Αισωπείου μύθου. Αξίζει να αναφερθεί για να καταλάβει ο αναγνώστης το είδος της αγάπης τους:

Ο λύκος, λέγει, είχε πια γεράσει και δεν μπορούσε να τρέξει για να πιάσει το αρνί και να το φάει. Γι’ αυτό άλλαξε τακτική και έλεγε στο αθώο αρνί:

- Γιατί, καλό μου αρνάκι, να ζούμε μακριά και χωρισμένοι; Πρέπει να ξεχάσουμε τα παλιά. Έλα εδώ να ζούμε πια αγαπημένοι, αδελφωμένοι και να γίνουμε ένα.

- Βεβαιότατα, του απάντησε εκείνο. Αν έλθω μαζί σου, ασφαλώς θα γίνουμε ένα, γιατί θα με φας. Θα είμαι στην κοιλιά σου και δεν θα είμαστε τότε δύο, αλλά ένα!

Πηγή: «Ο Οικουμενισμός χωρίς Μάσκα», Αρχιμ. Χαραλ. Δ. Βασιλοπούλου, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» (σελ. 177-178)