Ἀνθρωποφάγοι ἢ ἡ ἀγάπη τῆς αὐτοθυσίας

Σήμερα, λίγοι εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν ὑγιῆ φιλοσοφικὴ αἴσθηση. Συνήθως, τὰ γεγονότα ἐκτιμῶνται ἀποσπασματικὰ καὶ πολὺ σπάνια, μέσα στὴν ὀργανική τους πληρότητα. Ἡ ἐγωϊστικὴ αὐτοτύφλωση, ἀτομικοῦ, ἐθνικοῦ ἢ καὶ ταξικοῦ χαρακτήρα, φράζει τὸν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου πρὸς κάθε κριτικὴ προοπτικὴ καὶ ἔτσι αὐτὸς βασανίζεται μέσα στὴν προσωπική του κόλαση. Δὲν ὑπάρχει διέξοδος ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει φιλανθρωπία.
Οἱ Εὐρωπαῖοι μεταλλάσσονται ραγδαῖα σὲ ἀνθρωποφάγους ἐπειδὴ μὲ τὴν αὐτάρκειά τους στέρησαν ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους τὴν ἱκανότητα γιὰ μιὰ ζῶσα αἴσθηση τῆς εὐαγγελικῆς ἀγάπης. Γιατὶ μονάχα ἡ εὐαγγελικὴ καὶ Χριστοειδὴς ἀγάπη ὑποτάσσει κάθε μορφὴ ἀνθρωπίνου ἐγωϊσμοῦ καὶ αὐτάρκειας. Μιὰ τέτοια ἀγάπη σημαίνει πάντοτε τὴν αὐτοθυσία.
Δὲν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ ἐξέλθει ἀπὸ αὐτὴν τὴν δαιμονικὴ τάση πρὸς ἁμαρτία ἂν δὲν μεταδώσει τὴν ψυχή του στοὺς ἄλλους μέσα ἀπὸ τὴν ἄσκηση τῆς αὐτοθυσιαζομένης ἀγάπης, ὑπηρετώντας τους μὲ εὐαγγελικὴ ἀφοσίωση καὶ εἰλικρίνεια.
    Μεγάλη χαρά μοῦ προξενεῖ πάντοτε, ὅταν ἀνάμεσα στοὺς διανοούμενους συναντήσω κάποιαν ἀνθρώπινη ὕπαρξη ἡ ὁποία κατὰ τὴν ἱστοριοσοφία της δὲν ἐμπίπτει στὸ χῶρο τῆς ζωολογίας. Συγχωρῆστε μου τὸ παράδοξο τῆς διαπίστωσης μά μοῦ τὸ ἐπιβάλλει ἡ ἐμπειρία μου.
    Τὸ πιὸ ἐμφανὲς σημεῖο τῆς χριστιανικῆς φιλίας εἶναι τὸ ἀκόλουθο: νὰ θυμᾶσαι τὸν φίλο σου στὶς καθημερινές σου προσευχές.

 Ἀπὸ τὸ βιβλίο:
«CYNTOMH BIOΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΘΕΟCOΦΕC ΔΙΔΑΧΕC»,
Ἀββᾶ Ἰουστίνου Πόποβιτς.
Ἐκδόσεις: Ὀρθόδοξος Κυψέλη.