Όταν έρχονταν στο Άγιον Όρος υψηλά και επίσημα πρόσωπα, όπως κάποτε λ.χ. ήρθαν απεσταλμένοι του Τσάρου, για να γνωρίσουν σοφούς και ενάρετους μοναχούς, συνιστούσαν δύο: τον γερο-Δανιήλ και τον γερο-Καλλίνικο τον ησυχαστή. Εκείνοι ήσαν οι γνωστές, κατά κοινήν ομολογία, προσωπικότητες του Όρους.
«Με την οσιακήν του ωχρόλαμπρον αίγλη της μορφής του, με την μιξοπόλιον γενειάδα του, με την υπόξανθον κόμην του και τους γλαυκούς πως οφθαλμούς του» - όπως τον περιγράφει ο πνευματικός του γυιός – καθόταν υπομονετικά και με «πραότητα αρνίου» ν’ ακούσει προβλήματα αγιορειτών πατέρων και ευλαβών προσκυνητών και ολοπρόθυμος να τους μεταδώσει κάτι από τις γνώσεις του και την πνευματική του πείρα.
Πόσοι και πόσοι μοναχοί, που είχαν πέσει σε διάφορες πλάνες από άγνοια ή από πνεύμα υπερηφανείας, σώθηκαν χάρις στην επέμβαση του γερο-Δανιήλ! Σ’ αυτόν τον ερημίτη υπήρχε, πράγματι, όπως και στον ομώνυμό του Προφήτη Δανιήλ, «Πνεύμα περισσόν… και φρόνησις και σύνεσις… συγκρίνων ενύπνια… και λύων συνδέσμους» (Δανιήλ ε’ 12).
Στην Στίκα της Βορείου Ηπείρου ζούσε ο Δήμος. Ήταν ένας καλός Χριστιανός με απλοϊκή πίστη, χτίστης στο επάγγελμα. Μια νύχτα ονειρεύθηκε πως κάπου υπήρχε θαμμένος στη γη ένας Ναός. Ξεσήκωσε λοιπόν όλους τους συμπατριώτες του να πάρουν αξίνες και φτυάρια και ν’ αρχίσουν τις ανασκαφές. Έσκαψαν και έφεραν σε φως την Εκκλησία. Γεμάτος ικανοποίηση ο Δήμος καμάρωνε για το κατόρθωμά του και απολάμβανε με ευχαρίστηση τον θαυμασμό όλων. Και όταν ο πονηρός λογισμός του ψυθίριζε «Ε, Δήμο, εσύ είσαι σπουδαίος άνθρωπος, εσύ είσαι ο εκλεκτός του Θεού…», τον δεχόταν χωρίς αντιρρήσεις.
Σαν χτίστης που ήταν, βρέθηκε αργότερα να δουλεύει στο Άγιον Όρος σε κάποια οικοδομική εργασία της Ι. Μονής Βατοπεδίου.
Στο Βατοπέδι τιμάται πολύ ο Όσιος Ευδόκιμος. Για την ζωή του δεν διέσωσε τίποτε η ιστορία, τα λείψανά του όμως που ανεκαλύφθησαν τυχαία το 1840 στο Κοιμητήριο της Μονής είναι χαριτόβρυτα και θαυματουργά. Ο Δήμος έδειξε μεγάλη ευλάβεια στον Όσιο και άρχισε να πιστεύει πως και ο Όσιος εξ ίσου τον περιβάλλει με ξεχωριστή εύνοια. Αφού δε η παράδοσις δεν ανέφερε τίποτε για την καταγωγή του, ο Δήμος φαντάστηκε πως κι εκείνος κατάγεται από την Αλβανία.
-Ο Όσιος είναι Αρβανίτης, όπως εγώ, άρχισε να διακηρύττει.
-Μα πού το ξέρεις;
-Αρβανίτης είναι. Δεν βλέπετε το κεφάλι του που είναι πίττα; Άλλωστε, όταν μια νύχτα μ’ ένα κομποσκοίνι μου τον παρακάλεσα να μου πει για την πατρίδα του, μου παρουσιάσθηκε ολοζώντανος. «Είμαι Αρβανίτης, είμαι από την Στίκα, είμαστε και συγγενείς…» είπε.
Οι πατέρες υποψιάσθηκαν πως τον είχε πλανέψει ο διάβολος.
-Όταν σου παρουσιασθεί πάλι, να κάνεις τον σταυρό σου, του είπαν. Και αν είναι ενέργεια του πονηρού, θα εξαφανησθεί αμέσως.
Ήταν όμως αργά. Ο διάβολος είχε κατακτήσει την καρδιά του Δήμου και δεν έφευγε εύκολα.
Συνέβη τότε να βρίσκεται στον Άθω και ένας Επίσκοπος, ο Ροδοστόλου Αλέξανδρος. Του ανέφεραν για την αξιοπερίεργη περίπτωση του Δήμου και ζήτησαν τη γνώμη του. Εκείνος τον είδε και κατέληξε στο συμπέρασμα πως τα οράματα προέρχονται από το Θεό.
-Αφού ο Δήμος ευχαριστείται στα κομποσκοίνια και στους σταυρούς, ο εμφανιζόμενος ανήκει στο Θεό.
Και ο Δήμος υπερηφανευόταν γιατί και ένας Δεσπότης επεκύρωσε τη γνησιότητα των οραμάτων του. Αργότερα παρουσίασε ογκώδες βιβλίο γεμάτο υπερφυσικά μυστήρια: Αποκαλύψεις, προφητείες για το μέλλον, πόλεμοι, ερχομός του Αγίου Κωνσταντίνου, σημεία και τέρατα… όλα τα εύρισκες συγκεντρωμένα εκεί.
-Μα δεν μπορεί να είναι του Θεού όλη αυτή η ιστορία! Εδώ υπάρχει σύγχυσις και παραλήρημα. Τι περίεργα πράγματα είναι αυτά! έλεγαν μεταξύ τους οι πατέρες.
-Δεν ρωτάμε και το γερο-Δανιήλ; Αυτός θα μας λύσει το πρόβλημα.
Πήραν λοιπόν μαζί τους τα χειρόγραφα του Δήμου και ξεκίνησαν.
Ἀπό το βιβλίο
Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές
Δανιήλ Κατουνακιώτης
σελ. 45-51
Ἐκδόσεις
Ἱ. Μονής Παρακλήτου 2005
Μεταφορά στό Διαδίκτυο - Ἐπιμέλεια κειμένου : Ἀναβάσεις
Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης
ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου