Διαβάζουμε στο Οικουμενιστικό ιστολόγιο “ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟΣ” του κ. Ανδριόπουλου [1] και επιλέγουμε έκπληκτοι την ουσιαστική τελευταία παράγραφο των λεχθέντων αυτού, ο οποίος απορεί ως σαν αδιάβαστος φοιτητής τα εξής: «Αυτό ακριβώς ρωτάω κι εγώ με τη σειρά μου: Ποιά Σύνοδος στα χίλια τόσα χρόνια της Εκκλησίας απεφάνθη για τον καθιέρωση εορτασμού της "8ης και 9ης Οικουμενικής Συνόδου"; Ποιος Πατέρας της Εκκλησίας τις χαρακτήρισε ως "Οικουμενικές"; Ας κάνουν τον κόπο να μας αναφέρουν έστω και μια πατερική μαρτυρία γι' αυτή την πέρα από κάθε εκκλησιολογία και λειτουργική πρακτική αυθαιρεσία της Μητροπόλεως Πειραιώς.»
Μία και έτρεξε η “ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟΣ” ως «ιππικό κακοδοξίας», δηλαδή ο κ. Παναγιώτης Ανδριόπουλος, προς «ενίσχυσιν και υπεράσπισιν» όχι της Ορθοδόξου πίστεως της Εκκλησίας αλλά, των όσων ανορθοδόξων
«θεο-πασχαλιάτικων θεο-πασχητισμών» συνέγραψε προσφάτως ο κ. Παπαθανασίου, νοιώθουμε αδελφικά την επιτακτική ανάγκη να υπερασπισθούμε τις θεολογικά τεκμηριωμένες απόψεις, κατά την γνώμην μας, αλλά και ακλόνητες θέσεις του Αντιαιρετικού Γραφείου της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς και του σεβασμιωτάτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ, άσχετο εάν οι σεβαστοί πατέρες και αδελφοί μας τα καταφέρνουν μια χαρά και δυό τρομάρες (εννοείται, κατά των Οικουμενιστών…, οι τρομάρες!), να μας πληροφορούν με ακρίβεια δογματική για άπαντα τα
α-θεολόγητα λεχθέντα και γραφθέντα των
«μεταλλαγμένων-ορθοδόξων» αλλά και θεολογικών θεμάτων που πραγματεύονται ως ειδικοί και αρμόδιοι ανά τακτικά χρονικά διαστήματα! Γι’αυτό λοιπό, ευχαριστούμε θερμά τους πατέρες και αδελφούς της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς για «όλα τα αντίστοιχα κείμενα που εξαπολύουν καθημερινώς σχεδόν κατά Ορθοδόξων Πατριαρχών, Επισκόπων, Θεολογικών Σχολών, Θεολόγων και γενικώς κατά παντός "παρεκκλίνοντος" - κατ' αυτούς - από την ορθόδοξη πίστη.»(η φράση είναι από τα γραφθέντα του κ. Ανδριόπουλου!) και ελπίζουμε να συνεχίσουν στο ίδιο Απολογητικό μοτίβο μια και ο Οικουμενισμός έχει αλώσει πολλά άλλα «Αντιαιρετικά Γραφεία» άλλων Ιερών Μητροπόλεων…!
Φαίνεται ξεκάθαρα πλέον ότι, οι πολύ εύστοχες
«χειρουργικές επεμβάσεις» και παρεμβάσεις αυτών, τόσο του σεβασμιωτάτου Πειραιώς όσο και του Αντιαιρετικού γραφείου της Μητροπόλεως Πειραιώς, χαλάνε όχι μόνον τον ύπνο, των κακοδόξων Οικουμενιστών, αλλά πλέον και τον ξύπνιο τους!
Απορεί λοιπόν ο κ. Ανδριόπουλος: «Ποιά Σύνοδος στα χίλια τόσα χρόνια της Εκκλησίας απεφάνθη για τον καθιέρωση εορτασμού της "8ης και 9ης Οικουμενικής Συνόδου";»
Φαίνεται λογικό το ερώτημα του κ. Ανδριόπουλου αλλά, προσωπικά κάτι δεν μας κάθεται καλά, διότι εδώ και 6 αιώνες πλέον έχει αλωθεί η Οικουμενική Ρωμαίικη αυτοκρατορία με λογικό επακόλουθο να μην μπορεί να συγκληθεί μία νέα Οικουμενική Σύνοδος για να καθιερώση τον εορτασμό αυτών, μόνο που το πρόβλημα, κατά την άποψη πολλών ειδικών μπορεί να λυθεί σαφέστατα εκκλησιολογικά και Ιεροκανονικά με μία και μόνο απόφαση κάποιας Τοπικής Συνόδου!
Φυσικά μία θεολογική σκέψη μας, πιθανόν εκκλησιολογική-αγιολογική αλλά κυρίως, λογική απορία μας, είναι, εορτάζοντες κάθε χρόνο ανά την Οικουμενική (και όχι Οικουμενιστική!) Ορθόδοξη Εκκλησία μας, τον Μέγα και άγιο Φώτιο Αρχιεπίσκοπο ΚΠόλεως αλλά και τον Μέγα και άγιο Γρηγόριο Παλαμά Αρχιεπίσκοπο Θες/νίκης κατ’ουσίαν δεν εορτάζουμε και τις δύο αυτές Οικουμενικές Συνόδους (8η και 9η ), μια και ήταν τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα των Συνόδων αυτών;
Κύρια σημασία έχει η ονομασία ή έστω ο ειδικός επίσημος εορτασμός των Συνόδων αυτών κ. Ανδριόπουλε, ή οι θεόπνευστες αποφάσεις των Συνόδων και θεοφόρων πατέρων μας, κατά των Παπικών και Βαρλααμιστών;
Διότι για να αναγνωρίζει η Εκκλησία μας την αγιότητα του Μεγάλου Φωτίου και του αγίου Γρηγορίου Παλαμά κάποιο ρόλο και λόγο έπαιξαν και οι δύο αυτές Σύνοδοι! Είναι λογικό να εορτάζουμε αυτούς τους αγίους επίσημα μια και δυό φορές τον χρόνο, ενώ από την άλλη, κάποιοι «μεταπατερικοί κύκλοι» απαξιώνουντις συγκεκριμένες Συνόδους, στις οποίες έλαβαν μέρος ως οι κύριοι πρωταγωνιστές;
Σημασία έχει το περιτύλιγμα και η ετικέττα ή το εσωτερικό περιεχόμενο των Συνόδων αυτών, οι οποίες αποφάσεις
«καίνε αφλόγιστα» πάντες τους παπόφιλους Οικουμενιστές και Νεοβαρλααμιστές;
Μπορεί μάλιστα, με αυτά τα «καμένα μυαλά» και με αυτόν ειδικά τον«οικουμενιστικό οίστρο» ή και το «οικουμενιστικό παραλήρημα» μερικών τινών«ορθόδοξων θεολόγων», να θεωρούν mutatis mutandis ως Ιερά Εξέταση(;) και τις Οικουμενικές Συνόδους(!), μια και δεν έχουν καμία δυσκολία να αποκαλούν έτσι τις Αντιαιρετικές υπηρεσίες διαφόρων Τοπικών Εκκλησιών!
Αυτή είναι η κατάντια πολλών θεολογούντων σήμερα, ειδικά όσων «θεολογούν ιδιωτικώς» ή «ιδιωτεύουν θεολογούντες» εκτός κι’αν πρόκειται περι «θεολογικής ιδιωτείας» μόνο που στην περίπτωση αυτή το θέμα είναι ιατρικό…!
Τελικά θεωρούμε ότι όλος αυτός ο καυγάς γίνεται για το πάπλωμά και μόνο!Ενώ τα πράγματα, τα θεολογικά αυτά γράμματα κατ’ουσίαν είναι, τωόντι πλήρως ξεκαθαρισμένα και απολύτως σαφέσταστα στους θεολογούντας ακαδημαϊκώς αλλά και χαρισματικώς! Μία «μονοφυσιτίζουσα οπτική» αυτών των διφυών θεμάτων, δηλαδή των δισυπόστατων θεολογικών πραγμάτων, εις βάρος μάλιστα της μίας έναντι της άλλης, αυτών των δύο «θεολογικών φύσεων»οδηγεί με μαθηματικοθεολογική ακρίβεια είτε σε «ακαδημαϊκή αίρεση» είτε σε«εκκλησιολογική αίρεση»! Η «αίρεση» καραδοκεί διαχρονικά παντού και πάντοτε μια και εφόσον ανέκαθεν υπήρχαν αυτοί οι «έξυπνοξύπνιοι» που έθεταν και θέτουν την προσωπική γνώμη και άποψή τους υπεράνω και της Εκκλησίας(sic)!
Έχουμε την άποψη ότι οι συγκεκριμένες δύο Σύνοδοι δεν αντλούν το κύρος τους ούτε κάν θα αυξηθεί αυτό, από την όποια ονοματοδοσία ή και εορτολογική ρύθμιση, εάν τυχόν θα συμφωνηθεί και θα δοθεί υπό κάποιας Τοπικής Εκκλησίας, άσχετα εάν η συνείδηση της Εκκλησίας κατά τα ντοκουμέντα τις θέλει ως Οικουμενικές, τα αποτελέσματα και συμπεράσματα των αποφάσεων και των δογματικών όρων των Συνόδων αυτών είναι και θα είναι, εσαεί, κα-τα-δι-κα-στι-κά, άχρι της συντελείας των αιώνων, διότι λόγου χάριν, και Τοπικές Συνόδοι να αποκληθούν στην τελική (προς χάριν των κακοδόξων Οικουμενιστών! Σιγά μην τους κάνουμε τέτοια χάρη…!), και πάλιν εξ’αιτίας της παρουσίας και μόνον των θεοπτών αγίων Πατέρων το κύρος των Συνόδων αυτών, ούτε χάνει αλλά ούτε και μειώνεται κατά χιλιοστό, διότι το κύρος απάντων των Οικουμενικών αλλά και Τοπικών Συνόδων πηγάζει εκ των θεοφόρων και θεοπτών αγίων Πατέρων μας, και όχι από την χωροχρονικά εκάστοτε ιστορική σημασία αυτών αλλά και οποιαδήποτε ονοματοδοσία θα τους αποδοθεί από το πλήρωμα! Η μόνη ουσιαστική διάκριση που μπορεί να υπάρξει και υπάρχει στην Εκκλησιαστική Ιστορία και Ιερά Παράδοση μας στην ονοματοδοσία των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων θεωρούμε ότι είναι τα επίθετα, Αγία και Θεοφόρα Σύνοδος ή Ληστρική (Latrocinium) αποβλητέα και δόλια Σύνοδος!
Ποιο κάτω θα προσπαθήσουμε να αποδείξουμε την γνώμη και άποψή μας και παρακαλούμε πολύ τους εμπειρώτερους θεολογούντας πατέρας και αδελφούς μας, εκεί που λαθεύουμε να μας υποδείξουν το σημείο προς διόρθωσιν αυτού!
Αναφέρει ο σεβασμιώτατος Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος στο δογματολογικό εγχειρίδιό του [2] ότι, οι Οικουμενικές Σύνοδοι στην πραγματικότητα είναι μία επέκταση και συγχώνευση όλων των Τοπικών Συνόδων ως αποτέλεσμα της ανάγκης της Οικουμενικής Αυτοκρατορίας να εισαγάγη τις Συνοδικές αποφάσεις αυτών στην νομολογία της, ώστε να επικρατεί η ενότητα στην Αυτοκρατορία!
Η θέση του σεβασμιωτάτου στηρίζεται στην προφορική αλλά και γραπτή διδασκαλία, του αειμνήστου μεγάλου διδασκάλου και δογματολόγου καθηγητού της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, π. Ιωάννη ΡΩΜΑΝΙΔΗ, ο οποίος έλεγε [3] : «Εκείνο που κανείς αβίαστα συμπεραίνει από την μελέτη των Πρακτικών των Οικουμενικών Συνόδων (…) είναι ότι αυτή η Σύνοδος είναι μία επέκταση, είναι μία συγχώνευση όλων των Τοπικών Συνόδων και δεν κλήθηκε η Σύνοδος για τις ανάγκες της Εκκλησίας, διότι η Εκκλησία δεν είχε ανάγκη από καμμία Οικουμενική Σύνοδο. Όλες οι αιρέσεις που έχουν καταδικασθεί στις Οικουμενικές Συνόδους, είχαν ήδη καταδικασθεί στις Τοπικές Συνόδους.Οπότε, η Εκκλησία δεν είχε ανάγκη από την Σύνοδο αυτή. Το Κράτος είχε την ανάγκη της Συνόδου, για να μπορεί να θεσπίση την Ορθοδοξία και το Κανονικό Δίκαιο των Ορθοδόξων Εκκλησιών ως νόμους του κράτους»!
Έτσι λοιπόν αγαπητέ κ. Ανδριόπουλε και λοιποί φίλοι/ες, που αδίκως και ματαίως αντιδράτε περί της τάχα μου, «λειτουργικής αυθαιρεσίας», αλλά και ετικέτας της ονοματοδοσίας των Συνόδων των οποίων μελετάμε, εάν η Εκκλησία μας κατά το παρελθόν δεν είχε ουδεμία ανάγκη, για Οικουμενική Σύνοδο, (πιθανόν να σκέφτονται μερικοί ανοήτως ότι, με αυτόν τον τρόπο να αποκτούσαν έτσι περισσότερο κύρος τα θεόπνευστα λεχθέντα και οι θεοχαρίτωτες αποφάσεις της;!) πόσω μάλλον σήμερα να έχει την ανάγκη να αποκαλέσει και επίσημα αυτές ως Οικουμενικές! Φυσικά σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά και φυσικά και οι ανάγκες διαφέρουν, έτσι εάν μία Τοπική Εκκλησία θεωρεί και έχει την ανάγκη να αποκαλέσει και επίσημα τις δύο αυτές Τοπικές Συνόδους ως Οικουμενικές (μια και εφόσον ανεπίσημα αυτό κυριαρχεί!), και να θεσπίσει και επίσημα το λειτουργικό πλαίσιο και την εορτή προς τιμήν τους, ασφαλέστατα και έχει το κυρίαρχο δικαίωμα να το πράξει μια και εφόσον τα ακλόνητα στοιχεία και τα ντοκουμέντα της Εκκλησίας, μας αποδεινύουν περίτρανα ότι όντως είναι Οικουμενικές, άσχετο εάν ακόμη γαυγίζουν τα φερέφωνα του παναιρετικού Οικουμενισμού αντιδρώντας για το «πάπλωμα»!
Όλοι μας πλέον γνωρίζουμε ότι Εκκλησία (και Εντός Εκκλησίας!) δεν είναι όσοι κακοδοξούν και εκφράζουν αιρετικά φρονήματα, αλλά όσοι συντάσονται και εκφράζουν την αλήθεια της πίστεως!
Αγαπητοί Οικουμενιστές, αν μπορείτε αποδείξτε μας ότι τόσο η Η΄Οικουμενική Σύνοδος όσο και η Θ΄Οικουμενική Σύνοδος δεν είναι Οικουμενικές!
Αλλά όταν κατορθώσετε αυτό το παράδοξο στα εκκλησιολογικά και θεολογικά πράγματα, πείτε μας έντιμα στην συνέχεια και τους βαθυτέρους λόγους και ρόλους της ανάγκης σας αυτής, διότι είτε μας το αποδείξετε (για όλα σας έχουμε ικανούς!) είτε όχι, θα υπάρξη ουδεμία ουσιαστική σημασία ή και αλλαγή στα θεολογικά πράγματα;
Αγαπητέ κ. Ανδριόπουλε, η Εκκλησία [4] ήξερε ότι ο Παπισμός και ο Βαρλααμισμός ήταν αιρέσεις και αιρετικά συστήματα! Στην Η ΄αλλά και Θ΄Οικουμενική Σύνοδο απλά επιβεβαιώθηκε, επικυρώθηκε η αίρεση του Παπισμού και Βαρλααμισμού. Μερικοί, όμως ασχολείστε ανόητα με τις Συνόδους ωσάν να μάλωναν οι Θεοφόροι Πατέρες μας με τους εκάστοτε αιρεσιάρχες!
Αγαπητοί Οικουμενιστές, η Εκκλησία γνωρίζει ότι ο Οικουμενισμός, αυτός ο θρησκευτικός συγκρητισμός, είναι η Παναίρεση του αιώνα μας! Σε μία μελλοντική Τοπική Σύνοδο θα καταδικασθεί απόλυτα αυτή η Παναίρεση μαζί και οι κακόδοξοι αιρεσιάρχες και αργότερα ίσως, μία Πανορθόδοξος πλέον Σύνοδος (και όχι Οικουμενική διότι πλέον δεν έχουμε Αυτοκρατορία, εκτός κι’αν γυρίσουμε σε εκείνο το πολίτευμα…!), απλά θα επιβεβαιωθεί και θα επικυρωθεί η παναίρεση του Οικουμενισμού και θα καταδικασθούν έτσι και οικουμενικά (Πανορθόδοξα) άπαντες οι αιρεσιάρχες Πατριάρχες, Μητροπολίτες, κληρικοί και λαϊκοί που θα επιμένουν αλαζονικά να προπαγανδίζουν την αίρεση αυτή!
Συνεχίζει και μας επεξηγεί με θεολογική ακρίβεια ο άγιος Ναυπάκτου για τα πλαίσια που λειτουργούσαν οι Οικουμενικοί Συνόδοι, τονίζοντας ότι, όταν εμφανιζόταν κάποια αίρεση στην Εκκλησία, η Εκκλησία την αντιμετώπιζε με θεολογικά και εκκλησιολογικά κριτήρια. « Όταν όμως το Κράτος ήθελε να θεσπίση εκκλησιαστικούς νόμους για την ενότητα της Αυτοκρατορίας, ήθελε να πληροφορείται επισήμως από τους Επισκόπους όλων των επαρχιών την απόφασή τους»!
Έτσι, το βασικό συμπέρασμα [6] που αναφέρει ο λόγιος Μητροπολίτης κ. Ιερόθεος είναι ότι, προκειμένου να λυθούν τα εκκλησιαστικά ζητήματα που απαχολούσαν τις διάφορες επαρχίες, θεσπίσθηκαν από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία οι Οικουμενικές Σύνοδοι, ώστε οι αποφάσεις τους να γίνουν νόμοι της Οικουμενικής Αυτοκρατορίας και να επέλθει έτσι η ειρήνη στο Κράτος! Αυτό όμως αγαπητοί πατέρες και αδελφοί, σημαίνει ότι οι Οικουμενικές Σύνοδοι«δεν αντικαθιστούσαν ή υποκαθιστούσαν τις Τοπικές Συνόδους, αλλά ήταν μια επικύρωσή τους σε οικουμενική βάση.» Διότι το Κράτος πέραν της πολιτικής ευστάθειας, ενότητας, σταθερότητας και ομονοίας ενδιαφερόταν και για την θρησκευτική ομαλότητα και ενότητά του!
Όλο αυτό το πιο πάνω ενισχύεται φυσικά και υπό του αειμνήστου καθηγητού της δογματικής π. Ιωάννη Ρωμανίδη λέγοντας ο ίδιος με ιστορικοθεολογική σαφήνεια «(…) δηλαδή είναι ο αυτοκράτορας που καλύπτει την Οικουμενική Σύνοδο, ώστε οι Τοπικές Σύνοδοι να ενημερώσουν το Κράτος (…)» Όπως επίσης [8] «(…) υπήρχε η ιδέα ότι, για να μπορεί αυτή η Αυτοκρατορία να επιζήση και να βλαστήση και να μεγαλώση, να δυναμώση κλπ. Χρειάζεται και μία θρησκευτική ενότητα μέσα σ’αυτό το Κράτος»!
Αυτό ειδικά το σημείο να το προσέξουνε οι λογής-λογής«μεταλλαγμένοι Ορθόδοξοι», οι γνωστοί πλέον ανά την Οικουμένη, «ανθενωτικοί» Οικουμενιστές, αλλά και «φιλενωτικοί» παπόδουλοι όπως επίσης και οι πολιτικάντηδες που θέλουν δια νομοθεσίας να ανοίξουνε και θεσμικά πλέον κερκόπορτες κατά πασών των θρησκειών (Ισλάμ κλπ.) αλλά και επί πάντων και πασών των αιρέσεων! [9]
Ξεκαθαρίζει λοιπόν ο Ρωμανίδης [10] «ότι ο θεσμός των Οικουμενικών Συνόδων είναι καθαρά Ρωμαϊκός αλλά και ότι εάν δεν είχε αναγνωρισθεί η Εκκλησία από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αμφιβάλλω εάν θα είχαμε Οικουμενικές Συνόδους, διότι αυτό ήταν ουσιαστικά έργο των αυτοκρατόρων».
Τέλος μας διδάσκει [11] ο αείμνηστος δογματολόγος ότι «η παράδοση των Οικουμενικών Συνόδων σημαίνει παράδοση των αυτοκρατορικών Συνόδων. Δηλαδή, όταν λέγανε “οικουμένη” οι Ρωμαίοι, οικουμένη είναι universa Romana, στα λατινικά, είναι η Οικουμενική Ρωμανία, δηλαδή Οικουμενική Αυτοκρατορία. Και όταν λέγανε οικουμένη οι Ρωμαίοι, δεν ενοούσαν όλον τον κόσμο, εννοούσαν την Αυτοκρατορία.» Ενώ εμείς σήμερα, όταν μιλάμε περι οικουμένης εννοούμε ολόκληρο τον κόσμο!
Έτσι αγαπητοί φίλες/οι, αυτό που κατανοούμε με την μικρή ετούτη έρευνά μας, είναι, από την στιγμή που ιστορικοθεολογικά αλλά και χωροχρονικά είχαμε τόσο στην Η΄όσο και στην Θ΄ Σύνοδο, Οικουμενική Αυτοκρατορία και κατ’ επέκταση Οικουμενικό Αυτοκράτορα, ο οποίος Οικουμενικός πολιτικός άρχων συνεκάλεσε ως ο κατεξοχήν αρμόδιος, στην πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας Κπολη και τις δύο αυτές Συνόδους, μπορούνε λογικά να επονομαστούν ως Οικουμενικές μια και η Συνείδηση της Εκκλησίας το θέλει, άρα απομένει εκκλησιολογικά πλέον, να παρθεί και η επίσημη απόφαση αλλά και ανακοίνωση από κάποια Τοπική Σύνοδο για τον εορτασμό αυτών!
Εμείς θεωρούμε πώς ναι, ασφαλέστατα και μπορούν να θεωρηθούν Οικουμενικές και όχι απλά Τοπικές, ακόμα και εάν ούτε και ένας θεοφόρος Πατέρας δεν τις αποκαλούσε έτσι ως Οικουμενικές! Διότι απλά και μόνο, οι δύο Σύνοδοι συγκλήθηκαν υπό του εκάστοτε Οικουμενικού Αυτοκράτορος στην Κωνσταντινούπολη!
Κύριε Ανδριόπουλε, το θέμα της ονοματοδοσίας και εορτολογίας των δύο αγίων Οικουμενικών Συνόδων δεν είναι δογματικό, αλλά εορτολογικό δηλαδή θέμα λειτουργικής φύσως, ούτε είναι θέμα πίστεως, θέμα πίστεως καθώς γνωρίζετε (μιας και είστε λαμπρός θεολογών!) είναι το λιπαρό περιεχόμενο και η πολύτιμη περιουσία των δύο αυτών, περιούσιων και περιώνυμων αγίων Θεοφόρων Συνόδων, και όχι το περιτύλιγμα, δηλαδή η ονοματοδοσία αυτών ως Τοπικών ή Οικουμενικών Συνόδων! Φυσικά αυτό που δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε είναι γιατί εσείς οι Οικουμενιστές θέλετε σώνει και καλά να περιορίσετε λεκτικά τα ονόματα, μια και εφόσον δεν μπορείτε να περιορίσετε τους δογματικούς όρους και τις αποφάσεις των(;!)
Ή μήπως κατά εκεί πάει το πράγμα;
Έτσι εμείς, οι μη Οικουμενιστές, απορούμε απλά και λογικά, όντες μη έμπειροι εις τα θεολογικά πράγματα και γράμματα, πώς μπορείτε να εξομοιώνετε και να εξισώνετε, ένας κοτζάμ έμπειρος θεολογών, τον άστοχο δογματικά νεολογισμό του κ. Παπαθανασίου περί «ορθόδοξου θεοπασχητισμού»(;!), με την επίσημη λειτουργική θέσπιση της «ορθόδοξης ονοματοδοσίας» των δύο αγίων Συνόδων;
Φρονούμε ότι, όση απόσταση έχουν μεταξύ τους δύο πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα, άλλη τόση απόσταση φέρει το θέμα, της τιμητικής «Ορθόδοξης Ονοματοδοσίας» και εορτολογίας των Θεοφόρων αγίων και ιερών Συνόδων, εν συγκρίσει με τον ανίερο, κοιλιόπνευστο και αντιορθόδοξο «Αθανασιακό θεοπασχητισμό»!!!
Το πρώτο, είναι θέμα έλαττον, θέμα θεολογικά εορτολογικό και λειτουργικό ενώ το δεύτερο, θέμα θεολογικά μείζον, θέμα θεολογικά δογματικό και πίστεως! Τελικά εσείς οι Οικουμενιστές έχετε ξεπεράσει εκατό σκαλιά τους «ζηλωτές/ημερολογιολάτρες»…!
Εννοείται πώς αναμένουμε με αγωνία και την επιστημονικά τεκμηριωμένη απάντηση του Αντιαιρετικού Γραφείου της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, για τα όσα ανόνητα απορεί ο κ. Ανδριόπουλος!
Στην επόμενη μελέτη μας θα προσπαθήσουμε και πάλι συγκριτικά, να σχολιάσουμε το κατά δύναμιν, τα υπόλοιπα ερωτήματα του κ. Ανδριόπουλου, ελπίζοντες φυσικά να «φωτίσαμε» σε κάποιους αδελφούς/ες μας, κάποιες οπτικές γωνίες του όλου θέματος! (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[2] Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιεροθέου, “ΕΜΠΕΙΡΙΚΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ”(Κατά τις προφορικές παραδόσεις του π. Ιωάννου Ρωμανίδη), Τόμος Β΄, Έκδοση Α΄2011, Εκδόσεις: Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου, σ. 432.
[3] Μητροπ. Ιεροθέου, αυτόθι, σ. 433.
[4] Μητροπ. Ιεροθέου, αυτόθι, σ. 433.
[5] Μητροπ. Ιεροθέου, αυτόθι, σ. 434.
[6] Μητροπ. Ιεροθέου, αυτόθι, σ. 435.
[7] Μητροπ. Ιεροθέου, αυτόθι, σ. 435.
[8] Μητροπ. Ιεροθέου, αυτόθι, σ. 436.
[9] Δημόσια διαβούλευση επί σχεδίου νόμου «Οργάνωση της νομικής μορφής των θρησκευτικών κοινοτήτων και των ενώσεων τους στην Ελλάδα»,
[10] Μητροπ. Ιεροθέου, ένθ’ ανωτ., σ. 436.
[11] Μητροπ. Ιεροθέου, ένθ’ ανωτ,. σ. 440.
Πηγή: http://apologitiki.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου