ΕΝΑΣ “ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ” ΣΤΑ ΑΝΟΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤOY ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ “ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟΣ” (ΜΕΡΟΣ Β΄)

                                                                                Του Παναγιώτη Νούνη

Συνεχίζουμε αναγκαστικά τον όλο προβληματισμό μας με ένα δεύτερο μέρος, διότι τα ερωτήματα του κ. Ανδριόπουλου εάν τα εκλάβει κανείς ως σοβαρά θέματα, με μία απλή διαδυκτιακή έρευνα και μόνο θα λάβει ξεκάθαρες απαντήσεις, πολλώ δε μάλλον εάν ενσκήψει κανείς και σε ακαδημαϊκά συγγράμματα και Πατερικές πηγές! Έτσι βάσει μίας καταφατικής νότας μπαίνουμε στο παιγνίδι της έρευνας, για μας πρώτα, και μετά προς πληροφόρηση των αγαπητών αναγνωστών μας!

Η αποφατική όμως νότα που υποστασιάζει την λέξη «ανόητα», έγκειται βασικά στην μη σοβαρότητα των ψευδο-ερωτημάτων και ψευδο-επιχειρημάτων του,ελέω φιλοπαπικής και οικουμενιστικής προπαγάνδας!

Γράφει ενδεικτικά [1] ο «προοδευτικός θεολόγος» κ. Ανδριόπουλος, λες και ζεί ακόμα στον 8^ο αιώνα μ.Χ.  ή, οι μελέτες του παρέμειναν μέχρι προ του Μεγάλου Φωτίου ή, το ακόμα χειρότερο, λες και έπαψε η Εκκλησία να υφίσταται, από την εποχή του Μεγάλου Φωτίου και εντεύθεν…! Διαφορετικά δεν εξηγείται αλλιώς η μανία και εμμονή μερικών «ορθοδόξων θεολογούντων» να προσπαθούν με διάφορα τεχνάσματα και σοφιστείες να μας πείσουν ότι είμαστε…, ελέφαντες!

Αντιγράφω ξανά τα συγκεκριμένα ψευδο-ερωτήματα του: «Αυτό ακριβώς ρωτάω κι εγώ με τη σειρά μου: Ποιά Σύνοδος στα χίλια τόσα χρόνια της Εκκλησίας απεφάνθη για τον καθιέρωση εορτασμού της "8ης και 9ης Οικουμενικής Συνόδου"; Ποιος Πατέρας της Εκκλησίας τις χαρακτήρισε ως "Οικουμενικές"; Ας κάνουν τον κόπο να μας αναφέρουν έστω και μια πατερική μαρτυρία γι' αυτή την πέρα από κάθε εκκλησιολογία και λειτουργική πρακτική αυθαιρεσία της Μητροπόλεως Πειραιώς.» 

Πατέρα της 9^ης Οικουμενικής Συνόδου, ακαδημαϊκοί δάσκαλοι και όχι μόνον, αποκαλούν τον Μέγα και άγιο Γρηγόριο Παλαμά, ενώ, Πατέρα της 8^ης Οικουμενικής Συνόδου, τον άγιο Μέγα Φώτιο! Αυτό όμως το θέμα οι ψευδο-διανοητές θεολογούντες δεν μπορούν να το συλλάβουν, διότι εάν γνώριζαν την αλήθεια των θεολογικών πραγμάτων δεν θα την πολεμούσαν ανοήτως! «Φυσικό» είναι λοιπόν, όσοι συντάσσονται ψυχή τε και σώματι με την Παναίρεση του Οικουμενισμού και γίνονται παπόδουλοι και Γραικύλοι είναι: να χάνουν  τις ορθόδοξες προϋποθέσεις τους απλανώς θεολογείν! Αυτά τα οποία γράφουμε, δεν είναι δικά μας αποκυήματα της στοχαστικής θεολογίζουσας φαντασίας μας, αλλά θεολογικά ντοκουμέντα σημερινών και παλαιών διδασκάλων της Εκκλησίας μας!

Αναφέρει σε εγχειρίδιό του [2] ο ακαδημαϊκός δάσκαλός παπά-ΓιώργηςΜεταλληνός, για όλα αυτά που σχολιάζουμε: «Ἡ Ὀρ­θό­δο­ξη Πα­ρά­δο­ση δέ­χε­ται αὐ­τές τίς Συ­νό­δους ὡς 9η Οἰ­κου­με­νι­κή καί πα­νορ­θό­δο­ξα γί­νε­ται αὐ­τό ἀ­πο­δε­κτό ἀ­πό γνω­στούς Θε­ο­λό­γους. Δι­ό­τι καί ἡ Σύ­νο­δος αὐ­τή, ὅ­πως καί ἡ 8η τό 879, δι­α­φο­ρο­ποι­οῦν ρι­ζι­κά τήν ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α, στήν πα­τε­ρι­κή συ­νέ­χει­ά της, ἀ­πό τόν χρι­στι­α­νι­σμό τῆς Δύ­σε­ως. Ὁ Ἅ­γι­ος Γρη­γό­ρι­ος ὁΠα­λα­μᾶς, λοι­πόν, μέ τήν θε­ο­λο­γί­α του, καρ­πό τῆς πα­ρου­σί­ας τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος μέ­σα στήν φω­τι­σμέ­νη ἀ­πό τό Ἅ­γι­ο Πνεῦ­μα καρ­δι­ά του, εἶ­ναι ὁ Πα­τέ­ρας τῆς 9ης Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δυο. (…)

Ἕ­να ψευ­δο­ε­πι­χεί­ρη­μα, λοι­πόν, πού κυ­κλο­φο­ρεῖ­ται στό χῶ­ρο τῆς δι­κῆς μας Θε­ο­λο­γί­ας, τῆς Ἀ­κα­δη­μα­ϊ­κῆς Θε­ο­λο­γί­ας, εἶ­ναι ὅ­τι οὐ­δε­μί­α Οἰ­κου­με­νι­κή Σύ­νο­δος κα­τε­δί­κα­σε τόν Δυ­τι­κό Χρι­στι­α­νι­σμό. Καί ὅ­μως ἔ­χου­με δύ­ο Οἰ­κου­με­νι­κές Συ­νό­δους, τοῦ 879 καί ἐκείνης τοῦ 14ου αἰ­ῶ­νος, πού δι­α­φο­ρο­ποι­οῦν τήν Ὀρ­θο­δο­ξί­α ἀ­πό τόν Δυ­τι­κό Χρι­στι­α­νι­σμό…» 

Ενώ ο μακαριστός παπα-Γιάννης Ρωμανίδης μας αποσαφηνίζει [3] τους λόγους της α-θεολογίας γράφοντας: «Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι ο σημερινός Οικουμενισμός Ορθοδόξων τινών Θεολόγων δεν είναι αποτέλεσμα της θεωτικής του Πνεύματος εμπνεύσεως, αλλά άλλης τινός εμπνεύσεως (εννοεί την δαιμονική έμπνευση!), και της πτώσεως εκ της παραδόσεως της θεώσεως και των θεουμένων, ήτις πτώσις επιτρέπει εις αυτούς να μη βλέπουν πλέον τας διαφοράς, τας οποίας έβλεπον και βλέπουν τόσον σαφώς οι θεούμενοι.»

Και εννοείται ότι όσα μας αναφέρει εδώ ο μακαριστός Ρωμανίδης, αγαπητέ κ. πρόεδρε του τμήματος Θεολογίας και καθηγητά κ. Χρυσόστομε Σταμούλη και λοιπών ΚΑΙΡΟσκόπων ομοφρόνων σας, δεν ήταν «καρπός και εμπνεύσως»  τινών εγκεφαλικών επεισοδίων αλλά βασικά ακλόνητα επιστημονικά συμπεράσματα του μακαριστού Ρωμανίδη βάσει των προσωπικών εμπειριών και ερευνών του αλλά και των κυρίων προϋποθέσεων του απλανώς θεολογείν, πράγματα τα οποία, οι θεολογούντες «αντιπατερικοί», άνευ και αντίθετοι των αγίων πατέρων, ερμηνεύουν στους φοιτητές τους σε διαλέξεις «επεισοδιακά ανεγκέφαλες», ως σαν, «εγκεφαλικά επεισόδια»…! Είναι και μία αναγκαία παρέμβαση αυτός ο σχολιασμός, ειδικά για όσους μας ερωτούν συχνά-πυκνά σε προσωπικά ηλεκτρονικά μηνύματα: «γιατί διάφοροι θεολόγοι (κληρικοί και λαϊκοί) κατηγορούν τον μακαριστό Ρωμανίδη». Στο χωριό μας λέμε σε ανάλογες περιπτώσεις: “όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια”, και τον μακαριστό πατέρα Ιωάννη Ρωμανίδη, όλοι αυτοί, δεν τον φτάνουν (επιστημονικά κυρίως!) ακόμα και δέκα ζωές να ζούσαν…, και ο νοών νοείτω!

Επίσης αγαπητοί μας αναγνώστες, λάβετε σοβαρά υπόψη, εις την θεολογική φαρέτρα σας, ότι ο μακαριστός διδάσκαλός της Εκκλησίας και ακαδημαϊκόςκαθηγητής π. Ιωάννης Ρωμανίδης, αφιερώνει στο Δογματολογικό εγχειρίδιό του τρία ολόκληρα κεφάλαια περί της αγίας Η΄Οικουμενικής  Συνόδου!

 Αυτά οι ορθόδοξοι αδελφοί και πατέρες, οι «εγκεφαλικά θεολογούντες», δενέτυχε να τα διαβάσουν; Ή μήπως φοβούνται όλοι αυτοί, μην τυχόν και τους χαλάσει ο μακαριστός δάσκαλος, την «εγκεφαλική θεολογία», ή καλύτερα την«ανεγκέφαλη θεολογία» τους(;!!!)

Κατανοούμε την «επιστημονική  α-συμπάθεια» πολλών ακαδημαϊκών και άλλων τινών διανοουμένων κατά του επιστημονικού έργου του πατρός Ρωμανίδη, όπως κατανοούμε πλέον και την ανάλογη  «επιστημονική Ανάληψη» του μακαριστού συναδέλφου αυτών, Νικολάου Ματσούκα, η παρούσα μελέτη όμωςδεν έχει σκοπό να ασχοληθεί με τα επιστημονικά υπέρ ή και κατά των δύο αυτών μακαριστών και πολυτάλαντων προσωπικοτήτων, αυτό, θα ήτο καλό να γίνει κάποτε μία συγκριτική επιστημονική έρευνα και μελέτη από κάποιους, επιστημονικά αμερόληπτους, ειδικά μη Οικουμενιστάς και δή μη ΚΑΙΡΟσκόπους…!

Πολλοί Οικουμενιστές και ΚΑΙΡίτες έχουν ιδιαίτερη υπερβολική συμπάθεια και ευλάβεια προς τον αείμνηστο Ματσούκα, μόνο που η δική μας απορία είναι εάνκατανοούν όσα έγραψε(;) ο αείμνηστος καθηγητής (φυσικά αυτό είναι μία μεγάλη ιστορία και ένα άλλο μεγάλο θέμα…!) ή εάν ωστόσο η εκκλησιολογικά άκριτη, αυτή η «επιστημονική ευλάβεια» ή και, «ανευλάβεια» τους, «ψυχοδιανοητική βλάβη» καλύτερα,  η οποία δυστυχώς καλλιεργείται στα ακαδημαϊκά έδραναστους καημένους φοιτητές μας!

 Θέλετε ένα και μόνο παράδειγμα;

 Φρονούμε ότι, μόνο την λέξη “Καζαντζάκης” να ερευνήσει, ένας καλοπροαίρετος ερευνητής, θα καταλάβει τα περί «μονοφυσιτίζουσας» ή και«αρειανίζουσας» ακαδημαϊκής θεολογίας…, μην αναφέρουμε και«μασονίζουσας» και χαλάσουμε καρδιές, ύπνους, ξύπνιους κλπ.!

Εάν κάνανε οι «έγκριτοι θεολόγοι», σοβαρή μελέτη, τουλάχιστον στο θέμα των Συνόδων (8^ης και 9^ης), θα βλέπανε ότι, ο αείμνηστος Ματσούκας το ξακαθαρίζει με αρκετά στοιχεία και ονόματα προς καλυτέρα διαπίστωση ημών και εξακρίβωση των επιστημονικών συμπερασμάτων αυτού!

Γι’αυτό λοιπόν κ. Ανδριόπουλε, αυτό το άστοχο επιστημονικά ερώτημά σας:«Ποιος Πατέρας της Εκκλησίας τις χαρακτήρισε ως "Οικουμενικές"; Ας κάνουν τον κόπο να μας αναφέρουν έστω και μια πατερική μαρτυρία…», δεν είναι μόνο άστοχο αλλά και α-νόητο επιστημονικά, διότι γίνεται από σας! Εάν γινόταν αυτό το ερώτημα από πρόσωπο το οποίο ήτο άνευ πτυχίου θεολογίας θα ήτο απλά ένα απλοϊκό ερώτημα! Για να δούμε όμως, τι επιστημονική μαρτυρία δίνει ο αείμνηστος Νίκος Ματσούκας (απορούμε πώς και σας διέφυγε η σελίδα από το επιστημονικό οπτικό πεδίο σας;!) αλλά να γνωρίζετε, στην άλλη ζωή θα περάσετε εξετάσεις και θα κριθείτε από τον μακαριστό για όσες«επιστημονικές διαστροφές» ασκείτε στο έργο του!

Περιγράφει [4] με επιστημονική ευστοχία στο περίφημο πόνημά του ο μακαριστός δογματολόγος ότι: « (…) Η σύνοδος λόγου χάρη, του 879/80, στην Κωνσταντινούπολη, είχε τη συνείδηση πως ήταν οικουμενική, αναγνώρισε τη σύνοδο του 787, στη Νίκαια, ως έβδομη οικουμενική, επισήμανε τι ακριβώς είναι τό πρωτείο τιμής του επισκόπου Ρώμης, αποκατέστησε στο θρόνο του τον πατριάρχη Φώτιο, και αναγνώρισε το σεβασμό των κατά τόπους εθών που ακολουθούν οι Εκκλησίες. Η σύνοδος αυτή, που αναγνωρίστηκε ήδη από πολλούς ως οικουμενική και είναι σ’ αυτή την κατηγορία κατά το ορθόδοξο φρόνημα, μπορεί ν' αναγνωριστεί ως οικουμενική και επίσημα από μια άλλη γενική σύνοδο. Ωστόσο η προτεραιότητα ανήκει στο φρόνημα της κοινότητας. (…)».

 Όπως επίσης, ξαναγράφει(;) ο Ματσούκας και σε άλλο εγχειρίδιο του, στον επόμενο τόμο της δογματικής του [5]: « Θα μπορούσε να πει κανείς ότι και η σύνοδος του 879/80, στην Κωνσταντινούπολη, είναι οικουμενική, όχι μόνο γιατί η ίδια είχε τη συνείδηση ότι είναι οικουμενική, όχι μόνο γιατί η ίδια είχε τη συνείδηση ότι είναι οικουμενική, και ως οικουμενική αναγνώρισε τη σύνοδο του 787, της Νικαίας, (δηλαδή, την αγία 7η Οικουμενική Σύνοδο), αλλά γιατί έγινε αποδεκτή από το πλήρωμα της Εκκλησίας, μια και ο ρόλος της ήταν οικουμενικός...! Τη σύνοδο αυτή θεωρούν ως οικουμενική ο Θεόδωρος Βαλσαμών, ο Νείλος Θεσσαλονίκης, ο Νείλος Ρόδου, ο Συμεών Θεσσαλονίκης, ο Μάρκος Εφέσου, ο Γεννάδιος Σχολάριος, ο Δοσίθεος Ιεροσολύμων, ο Κωνσταντινος Οικονόμου και άλλοι.Επομένως θα μπορούσε να καταταγεί στην ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας ως Η΄ οικουμενική σύνοδος.»

Εάν δεν ήταν πολύ σοβαρό επιστημονικά το θέμα αλλά και άκρως εκκλησιολογικό, γιατί άραγε ο αείμνηστος Νίκος Ματσούκας το αποσαφηνίζει επιστημονικά σε δύο τόμους δογματικών εγχειριδίων; Για να έρχονται οι σημερινοί μαθητές του και να λένε τα δικά τους «επιστημονικά παραμύθια» αλλά και «ακαδημαϊκά κουραφέξαλα»;

Και τον Ματσούκα κάποιος να μην έχει εμπιστοσύνη, μία έρευνα στις πηγές και στα ονόματα που μας παραθέτει ξεκαθαρίζει το «ομιχλώδες» της υπόθεσης, αλλά μήπως, συμφέρει στους «ομιχλώδες νόες» των  Οικουμενιστών να ξεκαθαρίσουν το όλο θεολογικό ζήτημα; Έχουν τις προϋποθέσεις για τέτοιο εγχείρημα;

 Θεωρούμε ως ιστολόγιο, πώς χάνουμε πολύτιμο χρόνο ασχολούμενοι με τις αντιεπιστημονικές ανοησίες και σαχλαμάρες του κάθε φονταμενταλιστή του Οικουμενισμού!

 Φανατισμός και φονταμενταλισμός ασφαλέστατα και υπάρχει παντού!

Ακόμα και «ακαδημαϊκός φονταμενταλισμός» υπάρχει και δικαιολογημένα, διότι τα κονδύλια και τα «αργύρια» που παίζονται είναι χιλιάδες…! Άνθρωπος που ομιλεί συχνάκις (τα διαδικτυακά βίντεο μαρτυρούν «πολλά περί πολλών»!) σοβαρά, ειρωνικά, αυτοσαρκαζόμενος (προσέξτε αυτό, ειδικά σε βιβλιοπαρουσιάσεις!) πολλές φορές, περί: «των άλλων φανατικών» και των«άλλων φονταμενταλιστών», πέραν και έξω του εαυτού του, εκφράζοντες μομφές πλάγιες και ευθείες, να τον φοβάστε, αλλά και να τον προσέχετε, διότι, κυρίως η «επιστημονική και χαρισματική» θεολογία όποιος την κατέχει, την βιώνει και την γνωρίζει ανόθευτα, αυτός συνήθως, κατηγορεί τον  ίδιο τον εαυτό του,για τα πάντα, χωρίς καν, να κοιτάζει και τους καθρέφτες…! Φυσικά μία αντιλογία στο μέτρο του δυνατού, θα πρέπει να υπάρχει στα όσα ανόητα γράφονται και λέγονται, διαδικτυακά και έξω-διαδικτυακά, «δημοσίως ιδιωτικά» ή και «ιδιωτικώς δημόσια», δια την τιμή των όπλων, μα κυρίως, δια το μνημόσυνο και την τιμή των μακαριστών δασκάλων και καθηγητών μας! Άσχετο εάν ακόμη, παραφράζοντας την σοφή παροιμία, “στου Οικουμενιστή την πόρτα όσο θέλεις βρόντα”! Bροντάμε αλλά δεν ακούνε, ίσως κάπου, κάποιος, κάποτε, καλοπροαίρετος άνθρωπος, ακούσει και δώσει σημασία και εάν υπάρχει εμμονή στα οικουμενιστικά «βιολιά» τους, κακό της κεφαλής τους, υπάρχουν όμως, και πάντοτε θα υπάρχουν αυτές οι καλοπροαίρετες ψυχές που κατά-νοούν επειδή μετά-νοούν και αρχή-νοούν (αρχίζουν να νοούν!) ή αρχι-νούν να διακρίνουν τον αντιπατερικό Οικουμενιστικό σκοταδισμό τουταλμουδικού «ευαγγελίου» από τον Πατερικό Οικουμενικό φωτισμό του ΑγιοΠνευματικού Ευαγγελίου!

Ωστόσο ας απαντηθεί  αυτό : «Ποιος Πατέρας της Εκκλησίας τις χαρακτήρισε ως "Οικουμενικές"; Ας κάνουν τον κόπο να μας αναφέρουν έστω και μια πατερική μαρτυρία γι' αυτή την πέρα από κάθε εκκλησιολογία και λειτουργική πρακτική…» το ανόητο ερώτημα του κ. Ανδριόπουλου, δια τους απλούς στην πίστη και καλοπροαίρετους αναγνώστες μας, και μόνο, δι’αυτόν τον λόγο, διότι απαντήσεις θα έχει να λάβει επ’ακριβείας μάλιστα, σε όλα τα άστοχα φληναφήματά του, από το αρμόδιο Αντιαιρετικό γραφείο της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς!

Προτού αναφέρουμε όμως «μία πατερική μαρτυρία», μια και «μαθηματικώς», είναι εύκολη η παράθεσή του αιτήματος του κ. Ανδριόπουλου, ας θυμηθούμε τότε, τι γράφει ένας  άλλος μακαριστός δογματολόγος [6] επί τούτου: «Σημειωτέον όμως καλώς, ότι η ομόφωνος γνώμη των Πατέρων δεν πρέπει να εκληφθεί κατ’ανάγκη μαθηματικώς αλλ’ηθικώς, ήτοι, οσάκις αποφαίνονται μεν οι των Πατέρων επιφανέστατοι περί τινός διδασκαλίας, οι δε λοιποί ουδαμώς αντιλέγωσιν, η απόφανσις αύτη είνε μαρτυρία αλάθητος της Παραδόσεως.»

Τα ίδια ακριβώς αναφέρει συμφωνόντας στο σημείο αυτό και ο αείμνηστος Παναγιώτης Τρεμπέλας [7] : «Και μία μόνον απόφασις επιφανεστάτου Πατρός περι δόγματος τινός, όταν οι λοιποί Πατέρες δεν αντιλέγωσιν, είναι επαρκής μαρτυρία της Παραδόσεως. Τούτ’ αυτό ισχύει προκειμένου και περι συνοδικών αποφάνσεων. Δεν είναι απαραίτητον, ίνα εν συνόδω τινί συμμετέχωσιν οι ποιμένες εκ πασών των επι μέρους Εκκλησιών, ίνα αι αποφάσεις αυτής έχωσι οικουμενικό κύρος. Εφ’όσον κατά των αποφάνσεων τούτων δεν εκδηλούται έμμονος διαφωνία υπό των λοιπών ποιμένων, αλλά τουναντίων αι αποφάνσεις αύται γίνονται τελικώς αποδεκταί και υπο τούτων και υπό του εν τη  Εκκλησία πληρώματος είναι φανερόν, ότι έχομεν επαρκή και αυθεντικήν μαρτυρίαν περι του ότι αύται αποτελούσι φρόνημα κύρους καθολικού και οικουμενικού.»

Φυσικά έχουμε ξεκαθαρίσει στο πρώτο μέρος του ερευνητικού σχολιασμού μας ότι, το θέμα των δύο Οικουμενικών Συνόδων (εάν είναι Οικουμενικές ή Τοπικές η 8^η και 9^η, και εάν μάλιστα πρέπει να τιμώνται στο εορτολόγιο της Εκκλησίας!) είναι θέμα “κρυφοδαγκανιάρικο” και όχι θέμα δογματικό, γι’αυτό, βάσει των πιο πάνω αρχών που θέτουν οι αείμνηστοι δογματολόγοι στα δογματικά θέματα, εάν παραφράσουμε «οικονομικώς» τα γραφθέν, «περί δόγματος τινός» σε «περί ονοματοθεσίας και εορτολογίας Συνόδου τινός», και υπονοήσουμε για το θέμα αυτό: «Και μία απόφασις επιφανέστατου Πατρός περί ονοματολογίας και εορτολογικής-λειτουργικής πρακτικής Συνόδου τινός, όταν οι λοιποί Πατέρες δεν αντιλέγουν, είναι επαρκής Μαρτυρία της Παραδόσεως» άσχετο εάν επίσημα, δεν έχει ληφθεί συνοδική απόφαση για το θέμα! Το θέμα όμως, είναι λελυμένο αιώνες τώρα υπό πολλών επιφανέστατων Πατέρων και όχι μόνο ως άποψη και γνώμη του ενός, ασφαλέστατα και απομένει απλά και η επίσημη τυπική, Συνοδική επικύρωση και απόφαση, για να λήξη και επισήμως Συνοδικά, οριστικά και αμετάκλητα!

Έτσι για να γίνει και το χατίρι του κ. Ανδριόπουλου, προτού ξανακάνει ιδιωτικά,«θεολογικό χαρακίρι» ή και θεολογικά(;), «ιδιωτικό χαρακίρι», καλό θα ήταν, για όλους μας, να προσέξουμε ιδιαίτερα το Οικουμενιστικο «διανοητικό χαρακίρι», διότι καραδοκεί, το σπαθί της κάτωθεν ψυχικής σοφίας, δηλαδή τηςπονηρής δαιμονιώδους σοφίας, η οποία είναι ματαία, άχρηστος, ανόητος, βλαβερά, «πανούργως πλάνην και ψευδοξίαν λογίζεται» κατά τον Μέγα Γρηγόριο Παλαμά και «φίλην ούσαν πονηροίς πνεύμασι» κατά τον Μεγάλο Βασίλειο!

Κλείνουμε με έναν άλλο Μεγάλο επιφανέστατο άγιο πατέρα, ο οποίος κ. Ανδριόπουλε, είναι, κατά τα δικά σας εναγώνια(;) ψευδο-ερωτήματα και γραφθέντα σας, η «μια πατερική μαρτυρία» από τις πολλές, και η απάντηση μας στο «Ποιος Πατέρας της Εκκλησίας τις χαρακτήρισε ως "Οικουμενικές";»! Φανταζόμαστε να εκτιμήσετε  τον ολάκερο ερευνητικό σχολιασμό μας και να μην ξαναεπανέλθετε, αλλιώς σε αντίθετη περίπτωση, εάν τυχόν και επανέλθετε στο ίδιο και αυτό θέμα, πλέον, δεν θα χρήζει μόνο θεολογικής παρακολούθησης αλλά και ιατρικής…!

Αντιγράφουμε [8] από το Πηδάλιον: «Περί ταύτης της Συνόδου (8^ηςΟικουμενικής) ελάλησεν ο άγιος Μάρκος ο Εφέσου, διαλεγόμενος με τον Ιουλιανόν εν τη 6^η συνελεύσει της εν Φλωρεντία Συνόδου. Καθαρώτερα δε λαλεί περί αυτής εν τη περι πίστεως ομολογία ούτως:Αποδέχομαι και ασπάζομαι προς ταις ειρημέναις επτά Συνόδοις, και την μετ’ αυτάς αθροισθείσαν επί του ευσεβούς Βασιλείου βασιλέως Ρωμαίων, και του αγιωτάτου Πατριάρχου Φωτίου, την και Οικουμενικήν ογδόην (8^ην) ονομασθείσαν»!

 Και κανένας άλλος, επιφανέστερος Πατέρας, να αποκαλούσε ως 8^η Οικουμενική, την  Σύνοδο του 879, δεν θα μας αρκούσε η ομολογία και μαρτυρία του Μεγίστου Μάρκου του Ευγενικού;

 Εάν η απάντηση για μερικούς ιδιότροπους οικουμενιστές,  «οικουμενικούς θεολόγους», είναι αποφατική, ας δούμε τι μας γράφει [9] τότε και ο άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης: «Ύστερον λοιπόν από την εβδόμην Σύνοδον δεν έγεινε καμμία άλλη Οικουμενική ΕΚΤΟΣ της ογδόης λεγομένης, την οποίαν και οι δυτικοί αναφέρουσι και τα πρακτικά δε αυτής της Συνόδου εν μέρει είναι φανερά, και εκδεδομένα, εις τα οποία δύναται τις να μάθη ακριβέστερον, και δια τον νεωτερισμόν των δυτικών, και πώς η Σύνοδος αυτή αναθέματισεν εκείνους, όσοι τολμώσι να είπωσιν, ότι το θείον Πνεύμα εκπορεύεται και εκ του Υιού, και μας παρέδωκε να φυλάττωμεν με πάντα τρόπον απαρασάλευτα τα του ιερού συμβόλου.»

Έτσι με όλα αυτά και δι’αυτά μπορούμε να βγάλουμε το ασφαλές θεολογικό και εκκλησιολογικό συμπέρασμα, ότι η Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς κινείται εντός Ιεροκανονικών και Πατερικών πλαισίων και η μοναδική «λειτουργική πρακτική αυθαιρεσία» υπάρχει στα ηττημένα και παπόδουλα μυαλά, μερικών «κοπελιών», του εκάστοτε «αγίου Πατέρα», τουτέστιν, τινών φονταμενταλιστών Οικουμενιστών!

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1]  Οικουμενιστικό Ιστολόγιο,

 http://panagiotisandriopoulos.blogspot.com/2014/04/blog-post_1130.html

[2] Πρωτ. Γεωργίου Μεταλληνού, “Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ Θ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ”, Έκδοση: Ιερά Μονή Μεγάλου Μετεώρου, Άγια Μετέωρα 2009,  https://sites.google.com/site/epomenoipatrasi/hagios-gregorios-palamas-pateras-tes-th-oikoumenikes-synodou

[3] Πρωτ. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου, “ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ”, Τόμος Α΄, Eκδόσεις: Π. Σ. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη 2009, σ. 191.

[4]  Νίκου Α. Ματσούκα, “ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ”, (Έκθεση της ορθόδοξης πίστης σε αντιπαράθεση με τη δυτική χριστιανοσύνη), Τόμος Β ΄, Εκδόσεις: Π. Πουρναρά, Θεσ/νίκη 2010, σσ.443-448.

[5] Νίκου Α. Ματσούκα, ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ, (Ανακεφαλαίωση και Αγαθοτοπία Έκθεση του οικουμενικού χαρακτήρα της χριστιανικής διδασκαλίας), Τόμος Γ ΄, Εκδόσεις: Π. Πουρναρά, Θεσ/νίκη 2005, σσ. 291-296.

[6]  Χρήστου Ανδρούτσου, “ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ”, Έκδοση Β ΄, Εκδόσεις: “ΑΣΤΗΡ”, σ. 11.

[7]  Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα, “ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ”, Τόμος Α ΄, Έκδοση Τρίτη, Αδελφότης Θεολόγων “Ο ΣΩΤΗΡ”, ΑΘΗΝΑ- ΙΟΥΝΙΟΣ 1997, σσ. 38-39.

[8] “ΠΗΔΑΛΙΟΝ” (Της Νοητής Νηός της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής των Ορθοδόξων Εκκλησίας), Εκδόσεις: “ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ” από το 1896, Thirteenth edition 2003,  σσ. 361-366.

[9] Συμεών Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, “ΤΑ ΑΠΑΝΤΑ”,Eκδόσεις: “ΒΑΣ. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ”, Ακριβής ανατύπωσις εκ της εν έτει 1882 γενομένης τετάρτης εκδόσεως, Θεσσαλονίκη 2001, Κεφάλαιον Θ ΄,  “Περί των Δυτικών” σ. 32.

Πηγή: http://apologitiki.blogspot.gr/