ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20/02/2015
Παναγιώτατε ευλογείτε,
Ονομάζομαι Τουλουμτσής Βασίλειος και παίρνω το θάρρος να σας γράψω την συγκεκριμένη επιστολή από την Αθήνα για ένα θέμα το οποίο έχει πάρει έκταση τις τελευταίες ημέρες στην Μητρόπολή Σας και πιο συγκεκριμένα, αφορά τον ιερέα π. Νικόλαο Μανώλη.
Ξεκαθαρίζω εξαρχής προς αποφυγή παρεξηγήσεων πως δεν γνωρίζω προσωπικά ούτε την Παναγιότητά Σας, ούτε και τον εν λόγω ιερέα παρά μόνο από το διαδίκτυο. Σας παρακολουθώ σε όλες Σας τις δημόσιες τοποθετήσεις και πραγματικά σας χαίρομαι για την στάση Σας σε όλες τις γενόμενες αλλά και πρόσφατες προκλήσεις, Θεολογικές και Εθνικές.
Δεν είναι όμως η επιστολή αυτή ο κατάλληλος χώρος για να πω περισσότερα επ΄αυτού. Θα ήθελα να επικεντρωθώ στο ανωτέρω θέμα και να σας παρακαλέσω να δείτε ακόμα πιο συνετά και ψύχραιμα τη συγκεκριμένη υπόθεση και να μην προχωρήσετε σε αποφάσεις και ενέργειες οι οποίες θα βλάψουν εν γένει, παρά θα οικοδομήσουν ή θα θεραπεύσουν.
Από τα λίγα θεολογικά γράμματα που γνωρίζω, έχω μάθει πως η ιερωσύνη είναι η συνέχιση της παρουσίας και του έργου του Θεανθρώπου Χριστού μέσα στην Εκκλησία και δι΄αυτής στον κόσμο, σχετιζόμενη ως εκ τούτου με το μυστήριο της σωτηρίας του ανθρώπου. Στην σωτηρία μας όμως απαραίτητη προϋπόθεση είναι το ορθό δόγμα όπως αυτό διατυπώθηκε από τις Οικουμενικές Συνόδους και βιώνεται ως ζώσα πραγματικότητα και αλήθεια εντός της Εκκλησίας δια των Μυστηρίων.
Ως θεολόγοι έχουμε υποχρέωση και παράλληλα δέσμευση, απλώς και μόνο την κτιστή αποτύπωση των βιωμάτων της χαρισματικής θεολογίας, η οποία και προηγείται, στον πολιτισμό της Εκκλησίας. Δηλαδή με σαφέστερη διατύπωση, δεν δικαιούμαστε να παρουσιάζουμε άλλη θεολογία διαφορετική από την χαρισματική θεολογία της Εκκλησίας. Προφανώς και δεν σκοπεύω να σας κάμω έκθεση Ορθοδόξου Πίστεως. Απλώς πιστεύοντας ότι συμφωνείτε και Εσείς με τα ανωτέρω όρια, Σας παρακαλώ εξετάσατε λεπτομερώς αν ο π. Νικόλαος έχει υπερβεί κάτι από αυτά και πράξατε αναλόγως κατά την καθ΄ύλην και πνευματική αρμοδιότητά Σας.
Στα περί σκανδαλισμού πιστών για τα οποία πληροφορήθηκα από σχετικά βίντεο, νομίζω δεν χρειάζεται να μπω στον κόπο να σχολιάσω κάτι. Πραγματικός σκανδαλισμός γεννάται όμως στις καρδιές όλων ημών των ενσυνείδητων Χριστιανών κάθε φορά που βρισκόμαστε στην πολύ δυσάρεστη θέση να αντικρίζουμε Ποιμένες και Πρωθιεράρχες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι αντί να στέκονται άγρυπνοι φρουροί και να μας πληροφορούν για την πληθώρα και την πονηριά των κινδύνων που ελλοχεύουν και προσπαθούν να διαβρώσουν την Πίστη μας, αντίθετα προβαίνουν σε όλες εκείνες τις αθεολόγητες και αντι-εκκλησιαστικές ενέργειες, προσπαθώντας να αμβλύνουν τις θεολογικές μας διαφορές με τις πάσης φύσεως αιρέσεις και θρησκείες, στη συνείδηση του ευπαθούς ποιμνίου. Παραθεωρείται όμως το διακύβευμα αυτής της θεολογικής
ακροβασίας, που είναι η σωτηριολογική προοπτική.
Σε όλο αυτό το θλιβερό τοπίο, δόξα τω Θεώ υπάρχουν ακόμη υγιείς φωνές στον εκκλησιαστικό χώρο που αντιστέκονται στον συγκρητισμό και προβάλλουν την μοναδικότητα και το μεγαλείο της Ορθοδοξίας, προβάλλουν τους αγίους ως μνημεία και διαχρονικά πρότυπα μίμησης και δεν τους σχετικοποιούν στο περιθώριο της θεολογίας ως δήθεν ξεπερασμένους και ασύμβατους με την σημερινή πραγματικότητα, όπως με πολύ θράσος και περισσή κομπορρημοσύνη διδάσκουν πολλοί σύγχρονοι επιστήμονες θεολόγοι.
Μία τέτοια υγιή εκκλησιαστική φωνή από όσο έχω διαπιστώσει παρακολουθώντας βίντεο με σχετικές ομιλίες, είναι και ο π. Νικόλαος ο οποίος με πολύ ζήλο και γνήσιο φρόνημα αγωνίζεται ανθρωπίνως ως ενσυνείδητος ιερέας για τη σωτηρία ψυχών.
Παναγιώτατε, ο Κύριος καθόρισε ότι εκδήλωση της αγάπης προς Αυτόν είναι η αγάπη και φροντίδα για το ποίμνιο (««εἰ φιλεῖς με Πέτρε, βόσκε τά ἀρνία μου, ποίμαινε τα πρόβατά μου»). Η χρυσοστομική ενχριστωμένη Εκκλησιολογία στηριζόμενη στην ανθρωπολογία του θείου Παύλου, δεν επιτρέπει εξουσιαστικές και διχαστικές συμπεριφορές. Ο ποιμένας που αγαπά τον Θεό, θα αγαπήσει γνήσια και ολοκληρωτικά και το ποίμνιο του «ὁ γάρ τόν Χριστόν φιλῶν καί τήν ποίμνην αὐτοῦ φιλεῖ». Και ο «καλός ποιμήν» ποιμαίνει όχι ως κοσμικός άρχοντας, αλλά ως πρόβατο και αυτός του Μεγάλου Ποιμένος Χριστού, κατά τον χρυσοστομικό λόγο, «πρόβατα και ποιμένες πρός τήν τῶν ἀνθρώπων εἰσί διάκρισιν, πρός δε τόν Χριστόν πάντες πρόβατα. Καί γάρ οἱ ποιμαίνοντες καί οἱ ποιμενόμενοι ὑφ ἑνός τοῦ ἂνω ποιμένος ποιμαίνονται» και με την συνείδηση ότι θα αποδώσει λόγο «ἐν ἐκείνη τῇ ἡμέρα» στον Κύριο και Κριτή μας .
Παναγιώτατε, είστε έμπειρος, σώφρων και ένθεος ποιμενάρχης. Είμαι βέβαιος ότι η απόφασή Σας θα εκφράσει το καταστάλλαγμα του βιώματός Σας και θα προβάλλει το μεγαλείο της ψυχής Σας.
Καλή Αγία και Μ. Τεσσαρακοστή.
Ασπαζόμενος την δεξιά Σας,
Βασίλειος Τουλουμτσής
Πηγή: http://katanixis.blogspot.gr/2015/02/blog-post_24.html?m=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου