Όταν άλλαξε το ημερολόγιον και η Εκκλησία ακολούθησε το νέον ημερολόγιον, το Άγιον Όρος, ένεκα της παραδόσεως διετήρησε την χρήσιν του παλαιού ημερολογίου, χωρίς να διακόψη την επικοινωνίαν και εξάρτησίν του από το Οικουμενικόν Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως.
Μερικοί αγιορείτες μοναχοί, αυτοτιτλοφορούμενοι «ζηλωτές», εξ αιτίας της αλλαγής του ημερολογίου διέκοψαν την πνευματικήν επικοινωνίαν τους με το Πατριαρχείον και το υπόλοιπο Άγιο Όρος. Δεν συμμετείχον εις τα Λειτουργίας, τας πανηγύρεις, ούτε και επικοινωνούσαν με τους υπόλοιπους πατέρας.
Ο Γέροντας Ιωσήφ ελυπείτο πολύ δι' αυτήν την κατάστασιν. Προσπίπτει με δάκρυα και πόνον ψυχής και ικετεύει τον Άγιον Θεόν λέγοντας:
«Ημάρτομεν, ηνομήσαμεν ενώπιόν Σου και προδίδομεν το πανάγιόν Σου θέλημα και δικαίως μας παρέβλεψες ίνα ακαταστατούμεν και να πλανώμεθα του φωτός της αληθείας Σου. Ηγνοήσαμεν το στερέωμα της αληθείας, την ακράδαντον και αταλάντευτόν Σου Εκκλησίαν, το πανάγιον Σώμα, όπου μεθ' ημών ίδρυσας τη ιδία Σου παρουσία και παρεδόθημεν εις συμπεράσματα ανθρωπίνων σκέψεων και διαλογισμών. Μνήσθητι, Πανάγαθε, των οικτιρμών Σου και τα ελέη Σου, ότι από του αιώνος και έως του αιώνος εισίν».
Με πολύ πόνον έκρουε την θύραν του θείου ελέους και ο Πανάγαθος Θεός δεν παρέβλεψε την ταπεινήν δέησίν του.
Εις την έντονην αυτήν προσευχήν, διηγείται ο μακάριος Γέροντας Ιωσήφ, με επήρε ο ύπνος. Τότε βρέθηκα ξαφνικά μόνος μου επάνω εις ένα μικρό κομμάτι του Αγίου Όρους, μέσα εις την θάλασσαν, που ταλαντευόταν από στιγμή σε στιγμή να βυθισθή.
Τρόμαξα και σκέφτηκα, ότι αφού αυτό αποκόπηκε από το σύνολον και ταλαντεύεται, σε λίγο θα βυθισθή και εγώ θα χαθώ. Τότε με ένα δυνατόν πήδημα βρέθηκα εις το σταθερόν μέρος του βουνού. Πράγματι, το μικρόν κομμάτι του βράχου που ευρισκόμουν, το κατέπιε η θάλασσα και εγώ εδόξασα τον Άγιον Θεόν, που με έσωσεν από τον όλεθρον!
Αμέσως συνέδεσα το όνειρον με το θέμα που με απασχολούσε και παρακαλούσα Τον Κύριον, ώστε να μη με αφήσει να πλανηθώ εις την κρίσιν μου''. Τότε άκουσε θεία φωνή να του λέγη: «Η Εκκλησία ευρίσκεται εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως».
Όταν επέστρεψαν με τους υπολοίπους Αγιορείτες Πατέρες, με την υπόδειξιν του Γέροντος Ιωσήφ και άφησαν τους ζηλωτάς, τότε εγνώρισαν έμπρακτα την δύναμιν της θείας Χάριτος εις τα Μυστήρια που ετελούσαν.
Ο παπα Εφραίμ ο Κατουνακιώτης έβλεπε πάντοτε την θείαν Χάριν εις την Θείαν Λειτουργίαν να καθαγιάζει τα Τίμια Δώρα, σε Σώμα και Αίμα του Χριστού. Όσον διάστημα ήταν με τους ζηλωτές έβλεπε κάτι ως κάλυμμα μπροστά του, το οποίον τον εμπόδιζε να βλέπει ευκρινώς την θείαν Χάριν. Το κάλυμμα αυτό, απομακρύνθηκε όταν επανήλθεν εις την ζώσαν Εκκλησίαν.
(Πνευματικαί εμπειρίαι Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού –
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΑΡΑΚΑΛΛΟΥ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ)
Έκδοσις ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ'' 2005. (σελ. 200).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου