Fratres carissimi*, το ερώτημα του τίτλου,
τέθηκε πολύ εύστοχα απο κάποιους αναγνώστες μας, μια και εφ’ όσον εγείραμε σε
προηγούμενη σχολιογραφία μας, την επιτακτική αναγκαιότητα, για άμεσο αφορισμό και καταδίκης σήμερον, χωρίς χρονοτριβής, του γνωστού σε όλους μας
Αντιχρίστου, Νίκου Καζαντζάκη! Πολλοί θα νομίζουσι φυσικά, ότι ο γράφων θα
τρελάθηκε και δεν ξέρει τί του γίνεται, ενώ άλλοι πιθανόν να βάζουσιν «καλύτερον»
λογισμό και να υποψιάζονται, ότι θα πίνουμεν διάφορα ληγμένα χάπια ή και
ναρκωτικά (fistula nicotiana)...!
Θα τους απαγοητεύαμε όμως, εάν τους
δηλώναμε σθεναρώς, ότι απαξιώνουμε παντελώς
γιά την όποια κακοπροαίρετη και κακόβουλη άποψή τους;
Επίσης, ένας καλοπροαίρετος άνθρωπος,
θεωρούμεν πώς θα απορεί λογικά, για ποιό λόγο, για ποιά αιτία και αφορμή,
ανακινούμεν και αναπτύσσουμεν δημοσίως τέτοιο κρίσιμο θέμα(;!)
Σε μιά τέτοια καλοπροαίρετη ψυχή, νοιώθουμε αδήρητη την υποχρέωση:
να διαλεχθούμε δημοσίως, να απαντήσουμε και να παραθέσουμε, τα όποια δυνατά ή
και αδύνατα επιχειρήματα διαθέτουμεν, ούτως ώστε να φανεί και να αποσαφηνισθεί
διεξοδικά, εάν είναι αυθαίρετες, υποκειμενικές ή και τυχαίες ακόμα οι απόψεις
και θέσεις μας, ή έστω, εάν είναι αντικειμενικές, έχοντας ως σταθερή ισχυρά και
ακλόνητη βάση και ειδικό σημείο αναφοράς μας, Θεόπνευστες και Θεοφώτιστες
γνώμες, συγχρόνων αλλά και παλαιών, Θεοφόρων Γεροντάδων και οσίων Διδασκάλων,
της Πατερικής Εκκλησίας μας!
Μάλιστα, ήδη δημόσια, παραθέσαμε την
γενναία γνώμη, την ρωμαλέα στάση, την δυναμική θέση και Χριστιανική αντίδραση,
του συγχρόνου Μεγίστου αγίου, πατρός
Παϊσίου του Αγιορείτου! Παραθέσαμε δηλαδή, στο ακριβώς προηγούμενο θεο-λογοτεχνικό δοκίμιό μας, την κατά
Θεόν Αγιοπνευματική δράση και απόφαση αυτού, μα κυρίως: την Χριστοφόρα παρρησία
του, το Ομολογιακό θάρρος και την Πνευματοφόρα αντίσταση του, κατά της συγκρητιστικής παναιρέσεως του
Καζαντζακισμού!... Η οποία συγκεκριμένη νεοεποχήτικη
αίρεση, έχει διαδοθεί υπό ανονήτων και βλασφήμων μα κυρίως αιρετικών
λογοτεχνικών ψευδολογημάτων και έχει προπαγανδιστεί ισχυρά δια του
Κινηματογράφου, ανά την Οικουμένη, η οποία παναίρεση θεολογικό-επιστημονικά
ερμηνεύεται και αποκαλείται και λαϊκός
Οικουμενισμός!...
Πώς
αλλιώς οι εωσφόροι συγκρητιστές, θεοσοφιστές-μασονιστές και ανώφελοι
αιρετίζοντες Οικουμενιστές, θα διέδιδαν στις λαϊκές αμόρφωτες και μορφωμένες
μάζες, ανά την Οικουμένη μάλιστα, την ψευδο-λεγόμενη ανορθόδοξη και κακόδοξη,
παναιρετικιά «Οικουμενική Κίνηση» για να εμπεδώσουσιν και να επιβάλλουσιν με
αυτόν τον τρόπο de facto την Οικουμενιστική
Πανθρησκεία του Αντιχρίστου πατέρα των;
Ο λαϊκός Οικουμενισμός είναι φανερόν
στους έχοντας στοιχειώδη γνώση του θεολογικού τούτου θέματος, ότι δεν είναι
μόνον η συγκρητιστική εμπέδωση-προώθηση και προπαγάνδα, από
πλευράς των ορκισμένων Οικουμενιστών φυσικά, διά των ψευδολογοτεχνικών
συγγραμμάτων, του αποτυχημένου διαβολάνθρωπου Κ.! Αλλά, αυτές οι
πράξεις και ενέργειες των, συγκλίνουν σε ένα ολότελα ειδικό ξέχωρο, βορβορώδες ποτάμι,
με το όνομα του ακατανόμαστου Κ.
(flumen Antichristi)
το οποίο εκβάλει και εκχύνεται με μαθηματικοθεολογική ακρίβεια(!) προς τον πανθρησκειακό
ωκεανό urbi et orbi του Εωσφορικού Οικουμενισμού!...
Ο απλός λαός Του Θεού, ανά την Οικουμένη,
είναι γνωστό και κατανοητό, καλώς ή κακώς, ότι είναι ακατήχητος, αδιάβαστος,
αδιάφορος βρε παιδί μου, με τα χίλια μύρια δυσβάστακτα προβλήματα των βιοτικών
φροντίδων, που του φόρτωσαν οι ανόητες διαχρονικά πολιτικάντικες ηγεσίες του,
και ως εκ τούτου, απαξιώνει συν τοις άλλοις να γνωρίσει, τις όποιες ειδικές
θεολογικές λεπτομέρειες, στα εν λόγω κρίσιμα θέματα που θίγουμε και
πραγματευόμαστε!
Διακόνημα λοιπόν και δουλειά μας τώρα,
είναι να προσπαθήσουμε να τα ξεκαθαρίσουμε στους εαυτούς μας πρώτιστα με
αρκετήν βάσανο, τα θεολογικά αυτά πράγματα, και μετά να προσπαθούμε να σας τα
σερβίρουμε απλά, το κατά δύναμη, για να γίνονται κατανοητά ανά την κυβερνο-Οικουμένη ή και διαδικτυακή
Οικουμενικότητα, διότι αδελφοί και πατέρες μας, έχουμε εν δυνάμει πλήρη
συνείδηση, ότι μάς διαβάζει ένα ανομοιογενές αναγνωστικό κοινό, διαφόρων
γνωσιολογικών στρωμάτων, πράγμα το οποίον κάνει εξαιρετικά δύσκολη και
δυσβάστακτη την ευθύνη μας, να μεταφέρουμεν αρμονικά και ισοζυγισμένα, το όποιο
προσωπικό, αντικειμενικό και υποκειμενικό μήνυμά μας, αλλά ο τολμών νικά...!
Και εξήλθαμεν στην κυβερνοεικονική πραγματικότητα και πραγματικότητα του
κυβερνοχώρου ίνα νικήσουμεν!
Δυστυχώς, για την Νεοελληνική
πραγματικότητα ο Αδαμάντιος Κοραής, δεν έχει
αφορισθεί, και πώς να τύγχανε άλλωστε, τέτοιο Θεάρεστο πράγμα στην
Ελλαδίστα μας; Μιά και ο χείριστος πατριός και μητριός, του Νεογραικισμού και
του Νεοελληνικού κρατιδίου μας, ήταν αυτός ο Γραικύλος(!) Διασκοτιστής!
Γνήσιος Πατέρας τώρα και Μεταβυζαντινός
ηγέτης της Ελλαδίτσας και Ρωμανίας/Ρωμηοσύνης μας, ένας ήταν, και αυτός εδολοφονήθη
προμελετημένα και άνανδρα και εμαρτύρησε υπό αδελφοκτόνων χειρών κάποιων
αθλίων πιονιών, σφραγίζοντας έτσι την Θεάρεστο βιοτή του, με το Νεομαρτυρικό αίμα του, τα
σκαλοπάτια του Αγίου Σπυρίδωνα Ναυπλίου, με την δαιμονική παρότρυνση και έμμεση
μανιακή δολοφονική, ηθική αυτουργία, αυτού του ελεϊνού Νεογραικύλου, Διαβολιστή
Κοραή...!
Γι΄αυτό φίλες και φίλοι μου αναγνώστες, θα πρέπει επί τέλους να
παραδεχθούμε σήμερα και να αναγνωρίσουμε μερικές ακλόνητες αλήθειες:
Ως Συνείδηση της Εκκλησίας, δηλαδή ως Θεανθρώπινο Σώμα, κλήρος και λαός, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε έργοις και πράξεσιν και
να σφραγίσουμε με επίσημη Πατριαρχική πράξη, στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας μας,
με αγιοκατάταξη δηλαδή, την αποδεδειγμένη πλέον αγιότητα του βίου του και με
την μεγαλόψυχη Πατερικά
και υπομονετικά, αγιότητα του ακαριαίου μαρτυρίου του, του γνωστού σε όλους μας
αειμνήστου, Μεγαλομάρτυρα Ιωάννη
Καποδίστρια, του Ελληνοκυπρίου εκείνου ανδρός, του Πρώτου και τελευταίου
δυστυχώς, άχρι του νύν, Μεταβυζαντινού Ρωμηού και Αγίου Κυβερνήτη μας!!! Και να
καταδικάσουμε όμως παράλληλα και να αφορίσουμε, τόσο τον ηθικό και έμμεσο
αυτουργό, της δολοφονίας του αγίου Νεομάρτυρος Καποδίστρια, όσο και τα εμετικά
συγγράμματά του!
Θα ήθελα να ήξερα ποιός Κύπριος ή
Έλλαδίτης, γνωρίζει την σήμερον, σε ποιόν οφείλει αιώνιες ευχαριστίες, ειδικά
και μόνον για τις πατάτες που τρώγει(;;;)!
Ενώ μόνον οι συντηρητικοί, οι μη
προοδευτικοί και μεσαιωνιστές, δεν γνωρίζουσιν(sic) την τραγέλαφο,
οντολογικά δραματική, Νεοκυπριακή δήθεν κωμωδία, τις λεγόμενες «Αντιναχτές
Πατάτες»...!
Διαφορετικά εάν κωλυσιεργήσει άλλο οι
ποιμένουσα και ποιμενομένη Εκκλησία μας, στις κατά Θεόν δίκαιες («την
δικαιωσύνην αυτού») και τις Θεάρεστες αυτές ενέργειες, θα είμαστε αναπολόγητοι
εν ημέρα Κρίσεως...! Ειδικά μάλιστα, όσοι ανά την Οικουμένη, Ορθόδοξοι
Χριστιανοί, αυτοπροσδιορίζονται κάθε τρίς και λίγο ως Ρωμηοί, και μάλιστα,
Ρωμηοί Μητροπολίτες και Επίσκοποι(!) με άμεση δυναμική προοπτική,
αποδεδειγμένα, για να λάβουσιν και Πατριαρχική διαδοχή, στο Οικουμενικό
Πατριαρχείο μας, καλώς ή κακώς δεν είναι της παρούσας αυτή η συζήτηση, ενώ
ταυτόχρονα, αδιαφορούν ή και στέκονται απόλυτα αρνητικά ενάντιοι στα θέματα που
πραγματευόμαστε, μην αναφέρω ότι είναι και βασικοί ex officio προπαγανδιστές των ενός εκ των δύο Γραικύλων, και αυτό
φυσικά έχουμε στόχο και σκοπό, να σας το αποδείξουμε και αναδείξουμε με
το αζημίωτο, σε μία προσεχή μελέτη μας!
Εμείς γνωρίζαμε μέχρι την σήμερον, μάλλον αφελώς, ως απνευμάτιστοι,
εσκοτισμένοι και αφώτιστοι ακόμα Ρωμηοί, ότι οι βέροι Ρωμηοί:
ποθούσιν, διακαώς και μανιωδώς «πρῶτον
τὴν
Βασιλείαν τοῦ
Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ,...»
και κατά δεύτερον, να αναγεννήσουσιν το ένδοξο Ρωμαίϊκο Βασίλειο ή να λάβουσιν
φιλόδοξα την θρονική διαδοχή του Οικουμενικού Φαναρίου μας, ενώ θα πρέπει να
είμαστε ακλόνητα βεβαιόπιστοι, ότι επιβάλλεται πρώτιστα, να είμαστε υπαρξιακά, εράσμια
προσκολλημένοι στο πρώτο Αγιογραφικό και Χριστολογικό ρηθέν (principia Theologia)
και ευ-ποθούμενο στην τελική «...καὶ
ταῦτα πάντα
προστεθήσεται ὑμῖν»!
Δεν νομίζω να υπάρχει άλλη Θεανθρωπολογική
αρχή πιό τέλεια, πιό ασφαλιστική και Αγιοπνευματική δικλείδα ασφαλείας,
περί της Θεανθρωπίνης Ρωμαίϊκης κοινωνίας προσώπων, όχι ειδικά και μόνον τόσο
της μετά θάνατο κοινωνίας και επικοινωνίας των προσώπων, καθώς τάζουσιν σχεδόν
άπαντα τα νοσηρά δεισιδαίμονα
θρησκεύματα, αλλά όσο προ πάντως, πρό του θανάτου μας να υφίσταται η
κοινωνία προσώπων διότι, την μετά θάνατον ζωή, προς τί να την κάνουμε και πού
θα μάς οφελέσει: εάν δεν καταφέρουμε να ζήσουμε Θεανθρωπίνως γόνιμα, ή και
γονιμοποιημένα Θεανθρωπουράνια..., έστω, πρό του θανάτου μας;
Σας υποσχόμαστε προσεχώς καθώς προείπαμε,
πρώτα ο Θεός, να σάς παραθέσουμε δημόσια, τις ακλόνητες αποδείξεις, ότι λόγου
χάρη (λάβετε την πρόγευση!), συγκεκριμένος Μητροπολίτης του Οικουμενικού
Πατριαρχείου μας, με εξαιρετική ακαδημαϊκή σταδιοδρομία άχρι του νύν, με αρίστη
γνωσιολογία της Ελλαδικής Εκκλησιαστικής Ιστορίας μας, αξιόλογος καθηγητής του
γράφοντος, προπαγανδίζει αστόχως, ως μη ώφειλε, τον Αντίχριστο Γραικύλο Κ.,
ενώ ταυτόχρονα απαξιώνει αστόχως και πάλιν, σε δήθεν
ιστορικήν «αντικειμενική επιστημονική μελέτην» του, έτερον δυναμικόν Ομολογητή
Μητροπολίτη, συνεπίσκοπό του...!
ΜΕΤΑΠΑΤΟΡΙΚΑ
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ [1]:
Ποιός
Διασκοτιστής, πατριός, παραχάραξε και πλαστογράφησε το
περιεχόμενο των δογμάτων της Φίλης Ορθοδοξίας;
Ποιός ηλίθιος, μακαρίτης Γραικυλιστής, αδυνατούσε
να εννοήσει και να κατανοήσει την εμπειρική δογματική των Θεοφόρων Πατέρων μας;
Ποιός άνους, Νεογραικός, αντικατέστησε
την κάθαρση της καρδίας, με την ανούσια και πτωχεύσασα ψευδοευσεβιστική ηθική,
τον αιρετικό ηθικισμό και τον φυσιωμένο στοχασμό της διανοίας;
Ποιός διαβολοειδής, ορκισμένος Εωσφοριστής, κατήργησε δια της βίας και κατεδίκασε το Άγιο
έθνος της Ρωμηοσύνης και την Ελλαδίτσα μας, σε διαχρονικό μεσαίωνα του απόλυτου
συσκοτισμού, δια της εσχάτης κολάσιμης ποινής «τὴν
πρὸ τοῦ θανάτου θέωσιν δι’ οὐδενός» με
αιώνιες ψυχοσωματικές διαστάσεις;
Ποιό απλά για όσους ακόμα να ψιλιαστούν πού
το πάμε, ποιός
αντικατέστησε άραγε άρδην την Φίλη
Μοναχολογιόφιλη Ορθοδοξία μας, με την αρρωστιάρα και στείρα θρησκεία, των
Αγιομάχων και Μοναχομάχων Νεοελλήνων
“Ορθοδόξων”;
Τι
να σημαίνουν τα πιό πάνω;
Μήπως να σημαίνουν, αμά τή ιδρύσει του
Νεοελληνικού κρατιδίου, βρισκόμαστε αιχμάλωτοι και ραγιάδες εις την Φραγκίαν
και εφραγκεύσαμεν παπόδουλα, τουτέστιν, μετεβληθήκαμεν
σε ειδωλολάτρες δεισιδαίμονες, ωσάν τους αρχαιολάτρες παγανιστές, προγόνους
μας;
Μήπως σήμερα είμαστε δυστυχώς, κατά φαντασία Ορθόδοξοι, μιά και μας
διηκούν απο τις 27 Σεπτεμβρίου το 1831, οι δολοφόνοι (!με
όλες τις εννοιολογικές εκφάνσεις!) και θρησκόληπτοι
Κοραϊστές και συγκρητιστές Καζαντζακιστές;
Ποιός να ήταν
ο σατανικός πάτρων νούς, να διακοπεί βιαίως και εκ θεμελίων, η πατροπαράδοτη Ρωμηοσύνη μας
απο τις Αγιοπατερικές Θεοπτικές ρίζες τις;
Ποιός εμφάνισε και δημιούργησε εκ «προϋπάρχουσας
ύλης» την αιρετική κακοδοξία της Μεταπατερικής, Οικουμενιστικής Νεοελληνικής
θεολογίας, των σημερινών ψευδοπροδευτικών ΚΑΙΡΟΣκόπων;
Ποιά
αλλότρια κέντρα αποφάσεων, υπηρέτησε ως Γραικυλίστικο πιόνι του διαβόλου, αυτός
ο Ιούδας ο Σμυρναίος;
Πόσες χιλιάδες τυφλοί οπαδίσκοι, υπάρχουν σήμερα
και των δύο Αντιχρίστων, που διετυπώσαμεν εξ αρχής με τον ρητορικό, ερωτηματικό
τίτλο μας;
Γι΄αυτό λοιπόν ας αναρωτηθούμεν, μπροστά απο τους καθρέφτες μας,
άπαντες, με την εξής απορία: μήπως έδωσα
ίχνος και ψήφο εμπιστοσύνης αλλά και πίστη στα διδάγματα, μυθολογήματα και
ανοητολογήματα, είτε του ενός είτε του άλλου διαβολικού στοχαστή, και
διαμόρφωσε έτσι, ανεπαίσθητα ή και αισθητικά, την φιλοσοφία της ζωής μου, ο
ένας εκ των δύο ή και ο εκρηκτικός εωσφορικός συνδυασμός του διδύμου, του
Βελίαρ;
Μη διανοηθεί κανείς σας, να επαναδιατυπώσει το ερώτημα του τίτλου διότι:
τα «γιατί επιβάλλεται» να αφορισθούν θεωρούμεν, πως έχουν απαντηθεί επαρκώς,
χωρίς να κλείνουμε φυσικά το θέμα..., άχρι καταδίκης των!
Απομένει λογικά πλέον, σύμφωνα με τα πιό πάνω γραφθέντα, να ερωτούμεν
πλέον και να απορούμε εκκλησιολογικώς και θεολογικώς:
Ως πότε άγιοι Συνοδικοί των Ιερών Συνόδων της Κύπρου, της Ελλάδος και του
Οικουμενικού Πατριαρχείου μας, θα αναμένουμε να αγιοκατατάξει, στους δέλτους
του Οικουμενικού Ορθοδοξοπατερικού Αγιολογίου μας, τον Μεγαλομάρτυρα και Πρώτο
Μεταβυζαντινό Ηγέτη και Πατέρα
των απανταχού Ρωμηών και όχι μόνον, Άγιο
Ιωάννη Καποδίστρια;
Θα αναμένουμε να το πράξει μήπως η εθνοφυλετίζουσα
«Τρίτη Ρώμη» η οποία έχει σαφώς και
αυτή αρκετά δικαιώματα στο εν λόγω θέμα μας, ή θα μας εκπλήξει με τυχόν
προβάδισμα της, η Νέα Ρώμη;
Φυσικά, Μακαριώτατε άγιε Κύπρου, ο αείμνηστος Ιωάννης Καποδίστριας ήταν και
Κύπριος, άρα μπορείτε να εκπλήξετε ευχάριστα τους πάντες εξ’αρχής, τιμώντας τον
ως τοπικό άγιο της Αγιοτόκου νήσου μας, μια και οι αδελφοί καλαμαράδες, είναι
διχασμένοι βαθιά στο εν λόγω θέμα, ελέω μασονικής προπαγάνδας!
Βλέπετε, αρκετοί Χριστιανούληδες του γλυκού
νερού, δυστυχώς, αποδέχθηκαν αμασητί, ότι τάχα μου ο Καποδίστριας ήταν Μασόνος, διότι αυτά λένε οι Αντίχριστοι
Μασόνοι και διεκδικούν τον κάθε μακαριστό Χριστιανό, ως τέκτονα διαβολιστή!
Ενώ, καθώς δηλώνουσιν τα ίδια και απαράλακτα για τον Καζαντζάκη και Κοραή, οι
γλυκούληδες αγαπολόγοι και αφελείς Χριστιανοί, τα μέν του πρώτου αποδέχονται τις μασονικές συκοφαντίες, τα δε
των δευτέρων προσώπων, τα οποία είναι αληθέστατα, τα αρνιούνται πεισματικά...!
Θα αναμένουμε για πολύ καιρό ακόμα, να γίνει ο δίκαιος αφορισμός, των
Αντίχριστων Μασονιστών Νεογραικύλων;
Θα περιμένουμε για πολύ καιρό ακόμη, να αρθεί ο άδικος αφορισμός, του
Μεγίστου Θεολόγου των εσχάτων καιρών, Νικολάου Σωτηροπούλου;
Θα αναμένουμε μήπως, κάμποσο καιρό ακόμα, για την δίκαια καθαίρεση του
λυκοποιμένα Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας;
Υστερόγραφον
Παρόλα αυτά και δια αυτά, έχουμε χρέος, να σας ευχαριστήσουμε, εκ βάθους
καρδίας, τους εκατοντάδες εβδομαδιαίους αναγνώστες μας, οι οποίοι είτε διαφωνούν
με τις θέσεις και τα γραπτά μας, είτε συμφωνούν, επισκέπτονται συχνά πυκνά και
διακριτικά, το άσημο θεο-λογο-τεχνικό ιστολόγιό μας, τιμώντας μας έτσι, με την
φιλότιμη αναγνωσιμότητά και επισκεψιμότητα σας!
Ευχαριστούμε
θερμά!!!
Π.
Π. Ν.
*(Μιά και μας διαβάζουσιν και Grex Latine
Loquentium, θα πρέπει να ξεσκονήσουμε μάλλον, τα ολιγοστά Λατινικά μας, και επι
της ευκαιρίας αυτής, ο Θεός να ευλογεί, τίς πολυαγαπημένες αξέχαστες δασκάλες
και εξαιρετικές ακούραστες φιλολόγους μας, μαζί και τις οικογένειές των, κυρία
Αντωνία Κυριάκου καθώς και την κυρία Γιώτα Π. Χατζηκώστα! Και να θέλαμε
να τις ξεχάσουμε, που να μας αφήσει ο δόλιος Παπισμός(;!!!) Θυμάμε ειδικά την
κ. Κυριάκου, που μας έλεγε πολλάκις, ότι θα μάς είναι απαραίτητα τα Λατινικά,
στην ανάγνωση και έρευνά μας στην Πατρολογία, μια και γνώριζε την μελλοντική
απόφαση, για την φοίτησή μας σε Θεολογική σχολή, αλλά στου κουφού την πόρτα...!
Που να ξέραμε ως Αγιαντωνίτικα μαθητούδια του δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου,
ότι ο Φραγκολατινικός τουτέστιν Παπικός Οικουμενισμός, θα θριάμβευε; Ή ότι θα
ερευνούσαμε κάποτε νυχθημερόν καί την Λατινική Πατερική Γραμματεία; Καθόλου
παράδοξο φαίνεται, και η μετέπειτα φοιτητική μαθησιακή πορεία μας, οδηγήθηκε εκ
Θεού, σε Αγιαντωνίτικα στέκια και υπόγεια έδρανα, της Συμβασιλεύουσας
Σαλονίκης...!)
Σημειώσεις:
[1] Πρωτ. Ιωάννου Σ.
Ρωμανίδη, “ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ” Τρίτη Έκδοση, Εκδόσεις Π. Πουρναρά,
Θεσσαλονίκη, 2010, σσ. 185
