ΕΟΡΤΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΕΠΙ ΤΩ ΑΓΙΩ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΩ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

 

Εν Πειραιεί τη 22^α  Δεκεμβρίου 2016

 

ΕΟΡΤΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΕΠΙ ΤΩ ΑΓΙΩ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΩ

           

        Με τη χάρη και την ευλογία του Τριαδικού Θεού, οδεύουμε και εφέτος προς το νοητό σπήλαιο της Βηθλεέμ, να συναντήσουμε για μια ακόμα φορά τον δι’ ημάς νηπιάσαντα Υιό και Λόγο του Θεού, ο Οποίος «ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου» (Γαλ.4,4), «εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ, αλλ’ εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενομένος, και σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» (Φιλιπ.2,6-8). Να συναντήσουμε τον «Μεγάλης Βουλής Άγγελο» (Ησ.9,6), ο Οποίος ήρθε στον κόσμο για να αναγγείλει το πλέον χαρμόσυνο άγγελμα όλων των εποχών, να «σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτού» (Ματθ.1,22). Ήρθε «μεθ’ ημών ο Θεός» (Ματθ.1,24) για να μείνει εις τον αιώνα ως «φως εις αποκάλυψιν εθνών» (Λουκ.2,32). Για να λάβουμε και πάλι τη χαμένη υιοθεσία μας και να μπορέσουμε να γίνουμε παιδιά του ουράνιου Πατέρα μας, υιοί και κληρονόμοι της ατέρμονης βασιλείας Του. Να πάψουμε να είμαστε δούλοι της αμαρτίας και υποκείμενοι στη φθορά και στο θανάτου, σύμφωνα με το λόγο του αποστόλου Παύλου, «ώστε ουκέτι ει δούλος, αλλ’ υιός, ει δε υιός, και κληρονόμος Θεού δια Χριστού» (Γαλ.4,7).

        Η υπέρτατη όμως αυτή θεία δωρεά απαιτεί από εμάς τα πεσόντα στην αμαρτία ανθρώπινα πρόσωπα την υποχρέωση να την αποδεχτούμε. Να αφήσουμε κατά μέρος την εγωκεντρική μας αυτάρκεια. Να εξέλθουμε από την ατομική μας περιχαράκωση. Να ανοίξουμε διάπλατα την ψυχή μας και να πούμε το μεγάλο ΝΑΙ, στη προσφερόμενη από τον Ενανθρωπήσαντα Θεό μας σωτηρία. Να αλλάξουμε τον σκοτισμένο από την αμαρτία νου μας, με το «νουν Χριστού» (Α΄Κορ.2,15). Να αποβάλλουμε τον «παλαιόν άνθρωπον συν ταις πράξεσιν αυτού, και ενδυσάμενοι τον νέον, τον ανακαινόύμενον εις επίγνωσιν κατ’ εικόνα του κτίσαντος» (Κολ.3,9), δηλαδή να νεκρώσουμε τα μέλη μας «τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν, και την πλεονεξίαν, ήτις εστί ειδωλολατρία, δι’ α έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας» (Κολ.3,5-6).

        Ταυτόχρονα με την αποδοχή της χάριτος της σωτηρίας και τον προσωπικό μας καθαρισμό, έχουμε την υποχρέωση να δώσουμε τον «καλόν αγώνα» (Β΄Τιμ.4,7) και για την κοινωνική κάθαρση για την απελευθέρωση του κόσμου από την αιχμαλωσία του διαβόλου και την δουλεία της αμαρτίας. Να δώσουμε τη μαρτυρία μας για την μοναδική και αποκλειστική εν Χριστώ σωτηρία και απολύτρωση, η οποία στις δύστηνες ημέρες μας αμφισβητείται βάναυσα, ακόμη και από εκκλησιαστικούς άνδρες, οι οποίοι υπηρετούν με πάθος την παναίρεση του Οικουμενισμού και πασχίζουν να σχετικοποιήσουν το απολυτρωτικό έργο του δι’ ημάς νηπιάσαντος Υιού και Λόγου του Θεού. Να βάλουμε φραγμούς στην ξέφρενη εισβολή του σύγχρονου θρησκευτικού συγκρητισμού, ο οποίος δηλητηριάζει αθόρυβα και σταθερά την ψυχή του σύγχρονου ανθρώπου και τον απομακρύνει από την σωτήρια πορεία του Ιησού Χριστού, οδηγώντας τον σε ατραπούς αδιέξοδους, σε θρησκευτικές πίστεις «ετέρων ευαγγελίων» (Γαλ.1,6), οι οποίες οδηγούν με ακρίβεια στην απώλεια και τον όλεθρο. Να αντισταθούμε στο σύγχρονο νοσηρό πνευματικό «κλίμα» του αποκρυφισμού της «Νέας Εποχής», και να το απορρίψουμε ως σαφέστατη δαιμονική «πνευματικότητα», η οποία τείνει να εκτοπίσει την αληθινή και γνήσια πνευματικότητα του Αγίου Πνεύματος.

        Μέσα στο εορταστικό κλίμα του Αγίου Δωδεκαημέρου είναι και η εναλλαγή του χρόνου, η οποία για μας τους πιστούς δεν είναι (δεν πρέπει να είναι) μια ευκαιρία κάποιας ευωχίας, αλλά πνευματικής περισυλλογής και προβληματισμού. Ευκαιρία για μια νοητή αναδρομή στη χρονιά που πέρασε, αναλογιζόμενοι τις παραλείψεις μας και τα σφάλματά μας. Ένας επίσης προγραμματισμός για την καινούργια χρονιά, να διορθώσουμε τα λάθη μας και τις παραλείψεις μας. Να εντείνουμε τον αγώνα μας για προσωπική και κοινωνική κάθαρση. Να αυξήσουμε τον αγώνα μας για την απεμπολή του παρείσακτου κακού στην προσωπική και κοινωνική μας ζωή. Να διατρανώσουμε, πάνω απ’ όλα την πίστη μας στο Χριστό, στο μοναδικό Λυτρωτή και Σωτήρα μας και να εδραιώσουμε έτι περισσότερο την οργανική μας ενότητα στην μητέρα μας Εκκλησία, η Οποία αποτελεί την μοναδική πύλη της σωτηρίας μας.

       Να κλείνουμε γόνυ στο Θεό και να τον παρακαλέσουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας, να δώσει φώτιση στους πνευματικούς και πολιτικούς ηγέτες της χώρας μας και ολοκλήρου της ανθρωπότητας, να αποβάλλουν το πνεύμα της εξουσιομανίας και να εμπληστούν με αίσθημα θυσιαστικής διακονίας για το καλό του κάθε ανθρωπίνου προσώπου, το οποίο αποτελεί εικόνα του Θεού. Να πάψουν να συντάσσονται με τους ισχυρούς του κόσμου και να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους και να ενσκήψουν στα προβλήματα των αδυνάτων.

      Να καλέσουμε τέλος τους εκκλησιαστικούς μας ταγούς να αλλάξουν τακτική. Να πάψουν να σκανδαλίζουν τους πιστούς με τα «τολμηρά ανοίγματά» τους προς τους αιρετικούς. Η μόνη κοινωνία τους με τις αιρετικές, εκτός Εκκλησίες, κοινότητες, να είναι η κλήση τους για μετάνοια και επιστροφή στην σώζουσα αγκαλιά της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας μας, η Οποία είναι η μόνη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού.

      Κλείνουμε την ανακοίνωσή μας με τις πλέον εγκάρδιες ευχές μας προς τους αναγνώστες μας, για ευλογημένο Άγιο Δωδεκαήμερο και επίσης ευλογημένο, ειρηνικό και καρποφόρο το νέο έτος 2017.    

           

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

ΠΡΟΕΟΡΤΙΕΣ ΚΑΤΑΒΑΣΙΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ "ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΝ ΠΟΛΕΙ ΒΗΘΛΕΕΜ" ΥΠΟ ΤΟΝ ΧΟΡΟ ΨΑΛΤΩΝ ΠΡΕΒΕΖΑΣ

Προεόρτιες καταβασίες Χριστουγέννων ανωνύμως φερόμενες (ι'-ια' αιων.).

Μέλος αργό  Πέτρου Μπερεκέτου.

Χοράρχης Νεκτάριος Θάνος.

Είθισται να ψάλλονται την Κυριακή προ των Χριστουγέννων. 

 

 

ΑΠΟ ΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΧΟΡΩΔΙΑ
ΑΙΘΟΥΣΑ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ "ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ"
12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011
ΔΙΕΥΘΥΝΕΙ Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Οἱ προεόρτιες ἰαμβικὲς Καταβασίες
(ἀνωνύμως φερόμενες, ι´‐ια´ αἰ.)· μέλος ἀρ‐
γὸν εἱρμολογικὸν Πέτρου Μπερεκέτου (α´ τέ‐
ταρτον ιη´ αἰ.) Ἐξήγησις Γρηγορίου Πρωτο‐
ψάλτου (+1821)· ἦχος α´ Ανανες 

 

ᾨδὴ α’.

Χριστὸς ἐν πόλει Βηθλεὲμ βρεφουργεῖται
τὴν ἡμῶν ὡς εὔσπλαχνος καινουργῶν φύσιν·
προθύμως δεῦτε γηγενεῖς τῇ καρδίᾳ
ᾆσμα μελῳδὸν ᾄσωμεν τῷ Δεσπότῃ·
εἰς αἰῶνας ἐνδόξως γὰρ δεδόξασται.

ᾨδὴ γ’.
Ὑψιμέδων ἄναρχε εὐμενὲς Λόγε,
ἐπίβλεψον πρόσχες μοι δακρυῤῥοούσῃ
ἡ σεπτὴ ἐβόα σοι πρόπαλαι Ἄννα·
ἀλλ᾿ ὡς ἐκείνης ἤκουσας θρηνῳδούσης
καὶ ἡμῶν στερέωσον τὰς φρένας, ἄναξ,
τοῦ ἀξίως ἀνυμνεῖν σε σοῖς γενεθλίοις.

ᾨδὴ δ’.
Ἀββακοὺμ τὴν ἔνδοξόν σου παρουσίαν
αὖθις, Λόγε, προϊδὼν ἐμελῴδει
ἀκήκοα, Δέσποτα, ὅτι ἐξ ὄρους
ἁγίου ἥξεις εἰς βροτῶν σωτηρίαν
καὶ δέους πλήρης γεγονὼς ἀνακράζω
ὡς μεγάλα τὰ ἔργα, Χριστέ μου, τῆς σῆς δόξης.

[Ἀκηκοὼς ὁ προφήτης, Χριστέ, τὴν ἀκοήν σου
ἐφοβήθη, ὅτι μέλλεις ἐκ Παρθένου προελθεῖν.
Καὶ ἐβόησε τρόμῳ· δόξα τῇ δυνάμει σου, Κύριε.]

ᾨδὴ ε’.
Ὦ παντεπόπτα τῶν ἀνάκτων τὸ κλέος
τίς σου τὸ φιλάνθρωπον γηγενῶν οὐ θαυμάσει;
ἐν γῇ γὰρ ὤφθης μὴ λιπὼν τὰ πατρῷα
σήμερον πᾶσαν ἐγκαινίζων τὴν φύσιν
καὶ εἰρήνην ὡς μόνος εἰρηνάρχης βραβεύων.

ᾨδὴ ς’.
Εἰς βυθὸν ἀπωλείας ἡ ταλαίπωρος φύσις
Χριστέ μου Λόγε, καταντήσασα πάλαι
ἔκειτο φεῦ μοι! σκοτεινοῖς ἐν κευθμῶσιν·
ἐπεὶ δὲ τῇ σῇ θεϊκῇ δυναστείᾳ
πρὸς οὐρανῶν μετέβη τὰ τερπνότατα κάλλη·
θύσω σοι, σῶτερ, ἐβόα, θυσίαν αἰνέσεως.

ᾨδὴ ζ’.
Ὡς οἱ παῖδες πάλαι σοι κράζομεν, Λόγε·
γενοῦ σῶν δούλων ἕρκος φύλαξ καὶ σκέπη
καὶ σῶσον πάντας προσβολῆς ἐναντίας
ὅπως ὑμνοῦντές σε σοῖς γενεθλίοις
εἰς αἰῶνας λέγομεν· εὐλογητὸς εἶ.

ᾨδὴ η’.
Νεουργὲ τοῦ σύμπαντος κόσμου καὶ σῶστα
ὑμνεῖ σε πᾶσα μετ᾿ ἀγγέλων ἡ κτίσις
σκιρτᾷ χορεύει καὶ ἀγάλλεται τρόμῳ,
εὐλογεῖτε λέγουσα πάντα τὰ ἔργα
τὰ σεπτὰ Γενέθλια τοῦ λυτρωτοῦ μου
σὺν ἐμοὶ εἰς αἰῶνας πόθῳ ὑπερυψοῦντα.

ᾨδὴ θ’.
Χαίροις, πάναγνε θεοδέγμον Μαρία,
χαίροις, ἄχραντε τῶν πεπτωκότων βάσις·
ἐν σοὶ γὰρ ὤφθη σήμερον ὁ Δεσπότης
ὦ θαῦμα! καινουργῶν τοὺς φθαρέντας
καὶ πρὸς φῶς ἐπανάγων τὸ ἀνέσπερον, κόρη.

Συνημμένως τό κείμενο ἀπό τήν Τριθέκτη τοῦ Γρηγορίου Στάθη.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

ειρμός πρώτης ωδής: 

Ο Χριστός γίνεται βρέφος

στην πόλη Βηθλεέμ,

επειδή είναι εύσπλαχνος κι έτσι κάνει νέα και πάλι την φύση μας.

Ελάτε, όσοι γεννηθήκαμε εδώ,

με την ψυχή μας μελωδικό ύμνο

να ψάλουμε στον Δεσπότη×

δοξασμένος είναι στους αιώνες!

ειρμός τρίτης ωδής:

Κοίτα μου τα δάκρυα,

Εσύ, που από ψηλά κυβερνάς,

Άναρχε, σπλαγχνικέ Λόγε»,

η σεβαστή Άννα

σου έκραζε στα αρχαία χρόνια.

Αλλά, όπως εκείνης άκουσες τον θρήνο και τα δικά μας λογικά στέριωσε,

βασιλιά μου,

ώστε να υμνούμε την γέννησή Σου.

ειρμός τετάρτης ωδής:

Μαθαίνοντας ο προφήτης Αββακούμ

τα νέα, πως πρόκειται να έλθεις στη γη

από την Παρθένο, τότε γέμισε με φόβο και ανέκραξε με τρόμο:

δόξα αξίζει στην Δύναμή Σου, Κύριε!

ειρμός πέμπτης ωδής:

Ποιος από τους γηγενείς την μεγαλοπρέπειά Σου μπορεί να μην θαυμάσει;

Παρουσιάστηκες στη γη,

χωρίς να εγκαταλείψεις τίποτα από την σχέση Σου με τον Πατέρα.

Σήμερα ολόκληρη την ανθρώπινη φύση κάνεις νέα από την αρχή,

δίνοντάς της για έπαθλο ειρήνη που μόνο Εσύ μπορείς και δίνεις.

ειρμός έκτης ωδής:

Σε βυθό χαμού είχε καταλήξει η ταλαίπωρη φύση μου, Χριστέ και Λόγε,

σαν σε σκοτεινή κρύπτη καταχωνιασμένη.

Κι όμως, επειδή τέτοια είναι η θεϊκή Σου δύναμη, ανέβηκε στον ουρανό και στην απόλαυση της ομορφιάς που έχει εκεί.

«Θα προσφέρω σε Σένα προσφορά δοξολογική, Σωτήρα», εκείνη σου φωνάζει.

ειρμός έβδομης ωδής:

Όπως οι Τρεις Παίδες εκείνα τα χρόνια

κι εμείς σου φωνάζουμε τώρα, Λόγε×

γίνε φράχτης και στέγαστρο που προστατεύει και σώσε καθένα μας

από την εχθρική προσβολή.

Για να είμαστε σε θέση να Σε υμνούμε

στην ανάμνηση της Γέννας Σου, με τον ύμνο: είσαι Ευλογημένος πάντοτε!

ειρμός όγδοης ωδής:

Ανακαινιστής είσαι όλου του σύμπαντος και γι’ αυτό και Σωτήρας του.

Σε υμνεί μαζί με τους αγγέλους όλη η κτίση και συγκινείται,

ξεσπά σε τραγούδια και ευχαριστιέται με την κουβέντα: «να μακαρίζετε, όλα τα δημιουργήματά Του τη σεβαστή μνήμη της Γέννησης του λυτρωτή μου!

Μαζί μου με πόθο να ανυμνείτε!

ειρμός ενάτης ωδής:

Ας χαίρεις, πάναγνε Μαρία που δέχτηκες τον Θεό,

Ας χαίρεις, που δεν μολύνθηκες από τίποτα, στήριγμα εκείνων που έπεσαν χαμηλά!

Γιατί σε σένα είδαμε σήμερα τον Δεσπότη, και τι θαύμα!:

Δίνει νέα μορφή σε εκείνους που καταστράφηκαν και τους γυρίζει πίσω στο φως που δεν θα δύσει ποτέ, καλή μας κόρη.

Aπόδοση στη νέα ελληνική: Σταμάτης Ι. Σταματόπουλος

 

Πηγή 1ου βίντεου και κειμένου: http://agiosgerasimosxanthi.blogspot.gr/

ΤΟ «ΧΑΜΕΝΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ» ΚΑΙ Η ΔΗΘΕΝ «ΠΑΝΤΡΕΙΑ» ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

 

Εν Πειραιεί τη 28η Νοεμβρίου 2016

 

ΤΟ «ΧΑΜΕΝΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ» ΚΑΙ Η ΔΗΘΕΝ «ΠΑΝΤΡΕΙΑ» ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

     Έχει γίνει πια «καθεστώς» η τακτική των χριστιανομάχων να ρίχνουν τα φαρμακερά τους βέλη κατά του Θεανδρικού πρόσωπου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, παραμονές μεγάλων εορτών, με ανιστόρητα και πολλές φορές παιδαριώδη και γελοία δημοσιεύματα. Σκοπός τους να σπείρουν την αμφιβολία στους ολιγόπιστους, να καταδείξουν την Εκκλησία μας ως δήθεν αναξιόπιστη, να μειώσουν την αξία των μεγάλων εορτών, κατά τις οποίες ο πιστός λαός του Θεού βιώνει τα σωτήρια γεγονότα της εν Χριστώ απολυτρώσεώς μας. Και προ πάντων να βεβηλώσουν το Θείο Πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

    Παρουσιάζουν τις δήθεν ανακαλύψεις τους με τρόπο αληθοφανή. Αδιαφορούν, αν οι πηγές τους είναι αμφίβολες και σαθρές. Σχεδόν ποτέ δεν τις χαρακτηρίζουν ως αμφιλεγόμενες, ή αναξιόπιστες και σχεδόν ποτέ δεν παρουσιάζουν, ως έχει, την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, την οποία τεχνηέντως προσπαθούν να υποβαθμίσουν και να διαστρέψουν. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που αφήνουν να πλανώνται ιδεολογήματα, ότι η δήθεν Εκκλησία διέστρεψε τα ιστορικά γεγονότα και παραχάραξε τα θεόπνευστα κείμενα της Αγίας Γραφής. Για να δώσουν κύρος στους ισχυρισμούς τους, ανασύρουν αρχαία αιρετικά, ή απόκρυφα κείμενα, τα οποία η Εκκλησία έχει καταδικάσει και τα έχει αποκλείσει από τον κατάλογο των θεοπνεύστων βιβλίων της, αξιολογώντας τα ως δήθεν αξιόπιστες πηγές και ανάγοντάς τα σε αυθεντίες.

    Ένα τέτοιο κείμενο έκαμε την εμφάνισή του τις τελευταίες ημέρες, εν όψει, (όχι τυχαία), των αγίων Χριστουγέννων, το οποίο προσπαθεί να «αποδείξει» ότι ο Χριστός δεν ήταν αυτός, που μας διδάσκει η Εκκλησία, αλλά ένας κοινός άνθρωπος. Ένας διδάσκαλος ο οποίος παντρεύτηκε, είχε σεξουαλικές σχέσεις και απέκτησε παιδιά! Διαβάσαμε στο ιστολόγιο «ekklisiaonline.gr» είδηση με τίτλο: «‘Το Χαμένο Ευαγγέλιο’: Ο Ιησούς παντρεύτηκε, είχε σεξουαλικές σχέσεις και έκανε παιδιά!» και πραγματικά σαστίσαμε από την προχειρότητα και τον ερασιτεχνισμό του αγνώστου αρθρογράφου, αλλά και της εφημερίδος Star Press 1, η οποία φιλοξενεί το εν λόγω άρθρο.

    Σύμφωνα με το δημοσίευμα: «Υπάρχουν πολλές θεωρίες που υποστηρίζουν ότι ο Ιησούς ήταν παντρεμένος… Ήταν, όμως, θεωρίες. Μέχρι που ο Simcha Jacobovici, ένας Ισραηλινοκαναδός σκηνοθέτης και ο Barrie Wilson, καθηγητής θρησκευτικών σπουδών στο Τορόντο, υποστηρίζουν τώρα πως ανακάλυψαν ένα αρχαίο κείμενο, που υποτίθεται πως τις επιβεβαιώνει! Πρόκειται για τη μεγάλη αποκάλυψη; Ο Simcha Jacobovici και ο Barrie Wilson, ισχυρίζονται πως ανακάλυψαν ένα χειρόγραφο που χρονολογείται από τον 6ο αιώνα μ. Χ., που γράφτηκε σε περγαμηνή στα Αραμαϊκά – τη γλώσσα δηλαδή που μιλούσε ο Ιησούς – και βρέθηκε στην Βρετανική Βιβλιοθήκη. Οι ερευνητές γράφουν στο βιβλίο τους με τίτλο “Το Χαμένο Ευαγγέλιο”, πως “σύμφωνα με το έγγραφο που αποκαλύψαμε, κάποια στιγμή ο Ιησούς παντρεύτηκε, είχε σεξουαλικές σχέσεις, και έκανε παιδιά….”.».

  Θεωρούμε ανάξιο λόγου να ασχοληθούμε ιδιαίτερα με τα αυθαίρετα συμπεράσματα του  Ισραηλινοκαναδού σκηνοθέτη και του καθηγητή των θρησκευτικών. Κατ’ αρχήν, εύλογα γεννάται το ερώτημα: Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ως σοβαρούς και αυθεντικούς ερευνητές και επιστήμονες χειρογράφων της Καινής Διαθήκης ένα σκηνοθέτη και ένα καθηγητή του μαθήματος των θρησκευτικών; Τι σχέση έχει το επάγγελμα του σκηνοθέτου και του καθηγητού των θρησκευτικών με τους ειδικούς εκείνους επιστήμονες, που αφιέρωσαν ολόκληρη τη ζωή τους πάνω στην  έρευνα των αρχαίων βιβλικών χειρογράφων; Πέραν τούτου, τα στοιχεία που μας δίδουν γύρω από το χειρόγραφο είναι ανεπαρκή. Δεν μας λέγουν τίποτε γύρω από τον συγγραφέα του, το περιεχόμενό του και από ποιες πηγές αντλεί το περιεχόμενο του «ευαγγελίου» του ο συγγραφέας του χειρογράφου. Επίσης ποιες είναι οι ομοιότητες και σε ποια σημεία διαφοροποιείται το «ευαγγέλιο» με τα ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης. Και το σπουδαιότερο, δεν παραθέτουν επί λέξει την ακριβή διατύπωση, (από το ίδιο το χειρόγραφο), από την οποία συμπεραίνουν ότι ο Χριστός παντρεύτηκε και απέκτησε παιδιά. Όλες αυτές οι ελλείψεις, τι άλλο μπορεί να δείχνουν, παρά  προχειρότητα και ερασιτεχνισμό;

  Έπειτα, μπορούμε να θεωρήσουμε ένα συγγραφέα του 6^ου αιώνος, δηλαδή ένα πρόσωπο που έζησε έξι αιώνες μετά την έλευση του Χριστού, ως αυθεντικό μάρτυρα της ζωής του Χριστού και της υποτιθέμενης συζυγικής του ζωής; Ποιοί είναι πιο αξιόπιστοι μάρτυρες, για να μας πληροφορήσουν για το θέμα αυτό: οι μαθητές του Κυρίου Ματθαίος και Ιωάννης, που έζησαν μαζί του τρία χρόνια και στη συνέχεια έγραψαν το κατά Ματθαίον και το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, ή ο άγνωστος συγγραφέας του 6ου αιώνος; Με τέτοιου είδους αόριστες πληροφορίες που μας δίδουν, έχουν τη αξίωση να μας πείσουν; Για τόσο αφελείς μας περνούν; 

   Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις από άλλα βλάσφημα αντιχριστιανικά δημοσιεύματα, τα οποία παρουσιάζουν κατά καιρούς τον Χριστό «παντρεμένο» και «οικογενειάρχη». Παλαιότερα, (11.4.2014), είχαμε ασχοληθεί με ένα τέτοιο δημοσίευμα της εφημερίδος «Καθημερινή» με τίτλο «Είναι γνήσιος ο πάπυρος περί συζύγου Ιησού» της καθηγήτριας της θεολογίας του Χάρβαρντ Κάρεν Κίνγκ. Εκεί μεταξύ των άλλων είχαμε επισημάνει ότι «ενώ από την πλευρά του αμφιλεγομένου αυτού σπαράγματος τίποτε δεν είναι σίγουρο σχετικά με την γνησιότητά του, αλλά ούτε και η ίδια η κ. Κάρεν, μπορεί με την ανακάλυψή της να μας βεβαιώσει ‘ότι ο Ιησούς ήταν νυμφευμένος’, από την άλλη πλευρά δεν υπάρχει ούτε μία ένδειξη, ή μαρτυρία περί συζύγου, ή γάμου του Κυρίου στους τρείς αρχαιότερους κώδικες της αγίας Γραφής, παγκοσμίως ανεγνωρισμένων εδώ και αιώνες τώρα, ως προς την γνησιότητα και αυθεντικότητά των, δηλαδή του Βατικανού Κώδικος (αρχές του 4ου αιώνος), του Σιναϊτικού (μέσα του 4ου αιώνος) και του Αλεξανδρινού (5ος αιώνας). Δεν υπάρχει επίσης η παρά μικρά νύξις περί γάμου και συζύγου στα άνω των 5000 μελετηθέντα χειρόγραφα μόνον του πρωτοτύπου (δηλαδή στην ελληνική γλώσσα)».

Με βάση τα παρά πάνω είναι ολοφάνερο ότι το «Χαμένο Ευαγγέλιο» των δύο αυτών «ερευνητών» ανήκει στην κατηγορία των «Ευαγγελίων» εκείνων, τα οποία η Εκκλησία κατόπιν επισταμένης ερεύνης και προσοχής, χαρακτήρισε ως νόθα και ψευδεπίγραφα και γι’ αυτό τα απέκλεισε από τον Κανόνα των θεοπνεύστων βιβλίων της. Πρόκειται για τα λεγόμενα «Απόκρυφα Ευαγγέλια», τα οποία έγραψαν άγνωστοι αιρετικοί συγγραφείς, οι οποίοι για να δώσουν κύρος στα αιρετικά τους συγγράμματα, τα ονόμαζαν  «Ευαγγέλια» και διέδιδαν ότι δήθεν τα είχαν συγγράψει ιερά πρόσωπα της Καινής Διαθήκης. Ο βαθύτερος στόχος των ως άνω «ερευνητών» είναι εμφανής: Να υποβαθμίσουν το κύρος των κανονικών Ευαγγελίων της Καινής Διαθήκης  και να αποδομήσουν το Θεανδρικό πρόσωπο του Κυρίου μας. Να το παρουσιάσουν, όχι ως τον ενανθρωπήσαντα Υιό και Λόγο του Θεού, ο Οποίος «σάρξ εγένετο» (Ιωάν.1,14) «ίνα σωθή ο κόσμος δι’ αυτού» (Ιωάν.3,17), «ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάν.3,15), αλλ’ ως ένα κοινό άνθρωπο και καλό οικογενειάρχη. Ως έναν διακεκριμένο ιδρυτή θρησκείας, όπως τόσοι άλλοι, (Ορφέας, Βούδας, Κομφούκιος, Ζωροάστρης, Μωάμεθ, Κρίσνα, κλπ)! Θέλουν τον Χριστό «παντρεμένο», διότι έτσι τον «καθηλώνουν» περισσότερο ως μόνον άνθρωπο, με αδυναμίες και πάθη, τα οποία δε θα μπορούσε να έχει και ως Θεός.

    Βεβαίως, θα πρέπει να τονίσουμε ότι η παρθενία του Χριστού, ουδόλως σημαίνει απαξίωση του θεσμού του γάμου, ο οποίος, διά του Κυρίου μας καταστάθηκε όντως ιερός και επευλογήθηκε, με το πρώτο Του θαύμα στο Γάμο της Κανά. Ο Ίδιος δίδαξε ότι το αντρόγυνο είναι ευλογημένο από το Θεό και ότι δια του γάμου, γίνονται οι δύο «σάρξ μία» (Ματθ.19,5). Ο απόστολος Παύλος ονομάζει το γάμο «μυστήριο μέγα» ( Εφ.5,32) και η Εκκλησία μας τον ευλογεί, ως ευλογημένη ένωση, κατά την οποία παραμένει η «κοίτη αμίαντος».

    Κλείνοντας, επισημαίνουμε, ότι ο Χριστός, ο «Νέος Αδάμ», ήρθε στον κόσμο, όχι για να γίνει «γενάρχης» ενός συγκεκριμένου αριθμού βιολογικών απογόνων, αλλά για να νυμφευθεί με άφθαρτο πνευματικό γάμο την Εκκλησία Του, την  οποία αγάπησε «και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής» (Εφ.5,25), αλλά και με την ψυχή εκάστου πιστού, με την οποία είναι σφόδρα ερωτευμένος σύμφωνα με τον άγιο Νείλο τον Ασκητή. Ήρθε να μας εξαγοράσει από τη δουλεία του διαβόλου, να μας απαλλάξει από το νόμο του θανάτου και να μας κάνει «υιούς και κληρονόμους Θεού», «ίνα (δι’ Αυτού) την υιοθεσίαν απολάβωμεν» (Γαλ.4,5-7), δηλαδή να μας κάνει θεούς κατά χάριν! Αυτό ήταν το έργο του Λυτρωτή μας Χριστού, μυριάδες φορές ασύγκριτα μεγαλύτερο από την «παντρειά» του και τη δημιουργία φυσικών απογόνων Του!

 

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

 

 

 

 

 

π.Νικόλαος Μανώλης, Πνευματικές συμβουλές για ενδυνάμωση του Ορθοδόξου αισθητηρίου

Ομιλία «Θαύμα Αγ. Σπυρίδωνος κατά των Παπιστών»

           Νικόλαος Γεωργαντώνης

θεολόγος - ιεροψάλτης

 

Απόψε εορτάζουμε την μνήμη του θαύματος του Αγ. Σπυρίδωνα που έγινε στο νησί της Κέρκυρας τη 12^η Νοεμβρίου του 1718 μ.Χ. Είναι ένα θαύμα που μπορεί οι περισσότεροι να μην το γνωρίζουμε αλλά έχει μεγάλη σημασία για εμας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Όπως γνωρίζουμε, ο Αγ. Σπυρίδωνας, είναι ο προστάτης της Κέρκυρας και έχει κάνει πολλά θαύματα στην ιστορία του νησιού. Αλλά είναι και προστάτης του Πειραιά. Υπήρχε μοναστήρι του Αγίου Σπυρίδωνα που είχε μεγάλη φήμη και έμεινε μέχρι που καταστράφηκε από τον Βασιλιά Όθωνα. Υπάρχει και μαρτυρία ότι είχε περάσει από τον Πειραιά ο Αγ. Σπυρίδωνας.

            Η εποχή που γίνεται το θαύμα είναι μια ενδιαφέρουσα περίοδο. Η Κέρκυρα διοικόταν από του Βενετούς που ήταν Παπικοί στο δόγμα. Έτσι, ενώ ο υπόλοιπος Ελλαδικός χώρος είναι κάτω από τον ζυγό των Οθωμανών, τα Ιόνια νησιά και συγκεκριμένα η Κέρκυρα είναι κάτω από τον ζυγό της Δύσεως. Αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο σε πολιτιστικές και θρησκευτικές επιδράσεις. Μια επικίνδυνη επίδραση τολμήθηκε από την μεριά των Βενετών μετά την θαυμαστή σωτηρία από την πολιορκία των Τούρκων. Η Κέρκυρα βρισκόταν πολιορκημένη από τους Τούρκους και τη 11^η Αυγούστου 1716, μετά από προσευχές και αγρυπνίες των πιστών προς τον Αγ. Σπυρίδωνα, με θαυμαστό τρόπο, καταστρέφονται τα πλοία των Τούρκων και τρέπονται σε φυγή. Έτσι ο λαός πανηγύρισε αυτό το θαύμα και καθιερώθηκε τη 11^η Αυγούστου να γίνεται πανήγυρη προς μνήμη αυτού του θαύματος. Εδώ ξεκινά το πρόβλημα το οποίο θα φέρει την «κρίση του Ουρανού» όπως μας λέει ο Αγ. Αθανάσιος ο Πάριος στο έργο του, «Ουρανού Κρίσις» που μας εξιστορεί το θαύμα κατά των Παπικών.

            Μετά την σωτηρία των Κερκυραίων, ο ηγεμόνας της Κερκυρας, Ανδρέας Πιζάνης (Βενετός) ήθελε να ευχαριστήση τον Αγ. Σπυρίδωνα για το θαύμα που έκανε και σώθηκαν. Έτσι, συμβουλεύθηκε τον θεολόγο του, Φραγκίσκον Φραγκιπάην, για το τι θα ήταν αρεστό στον Άγιο. Ο θεολόγος του προτείνει να φτιάξουν πολύτιμο μαρμαρένιο αλτάριο (δηλαδή, ιερό που έχουν οι Παπικοί) στον ναό του Αγ. Σπυρίδωνα για να μπορεί να ακούει την λειτουργία και στη γλώσσα του. Του άρεσε του ηγεμόνα η ιδέα και αμέσως διέταξε να συγκεντρώσουν την ύλη που θα χρειαζόταν για αυτο το έργα και έπειτα πήγε να το αναγγείλει στους Ορθοδόξους ιερείς του ναού. Ήθελε τρόπον τινα, να λάβει την συγκατάθεση τους για αυτό το πράγμα. Οι ιερείς μόλις άκουσαν την ιδέα του ηγεμόνα, αμέσως και όπως έξοχα μας λέει ο Αγ. Αθανάσιος ο Πάριος, «στρογγύλω τω στόματι», δηλαδή έξω από τα δόντια (που θα λέγαμε σήμερα) αρνήθηκαν να δώσουν συγκατάθεση σε τέτοιο έργο το οποίο ήταν βλαβερή καινοτομία και θα δημιουργούσε μεγάλα προβλήματα. Αυτό είναι όντως ομολογία και προς τιμήν τους, που δεν φοβήθηκαν τίποτα αυτοί οι ιερείς και στάθηκαν όρθιοι απέναντι της αιρέσεως του Παπισμού.

Δυστυχώς σήμερα, πολλοί από εμας δεν δείχνουμε το ίδιο σθένος και πάθος για την ομολογία της πίστεως μας. Τα βλέπουμε με τις εκάστοτε συμπροσευχές και παραποίηση των δογμάτων της Ορθοδόξου πίστεως μας για να έρθουμε πιο κοντά στους Παπικούς! Αυτό γίνεται από αρκετούς κληρικούς με την συγκατάθεση των λαικών. Η άγνοια ή αμερινμότητα μας δεν ισοδυναμεί με αθώωση. Πρέπει όλοι να γνωρίζουμε τη πίστη μας αλλά και τα τρεχούμενα εκκλησιαστικά γεγονότα.  

Έτσι, του είπαν όχι οι ιερείς του ναού και ο ηγεμόνας τους απάντησε θυμωμένος ότι αυτός έχει την εξουσία και θέλουνε δεν θέλουνε, αυτό που θέλει αυτός θα γίνει. Διέταξε να μαζευτεί η ύλη έξω από το ναό για να φτιαχτεί το αλτάριο.

Το βράδυ, βλέπει στο όνειρο του ο ηγεμόνας, έναν μοναχό, τον Αγ. Σπυρίδωνα όπως θα αποδεικτεί αργότερα, που του λέει, «Γιατί με ενοχλείς; Γιατί πειράζεις τα παιδιά μου; Να ξέρεις ότι αυτό που σκέφτεσαι να κάνεις, δεν σε συμφέρει.» Πήγε το πρωί στον θεολόγο του και του είπε τι είδε στο όνειρο του. Του απαντά ο θεολόγος, «Τα όνειρα εμείς οι ‘χριστιανοί’ δεν τα πιστεύουμε και να το σκεφτείς ότι ειναι πείραγμα του Διαβόλου που θέλει να αποτρέψει το καλό έργο που θέλεις να κάνεις». Αναπαύθηκε ο ηγεμόνας με τα λόγια του θεολόγο του. Την επόμενη βραδιά, ξαναβλέπει τον μοναχό στο όνειρο του, ο οποίος του λέει αυστηρώς, «Να ξέρεις ότι εαν πειράξεις το σπίτι μου, θα το μετανώσης και δεν σε συμφέρει.» Τρομαγμένος ο ηγεμόνας, έτρεξε αμέσως στον θεολόγο του για να του πει το όνειρο που είχε δει και ότι δεν ήθελε να το φτιάξει το αλτάριο τελικά. Του απαντά ο θεολόγος, «Αυθέντη, εαν δεν κάνεις αυτό το έργο που είπες ότι θα κάνεις, θα φανείς ότι δεν είσαι στα καλά σου γιατί πιστεύεις σε όνειρα που είναι κατευθυνόμενα από τον Διάβολο.»  Παίρνει θάρρος ο ηγεμόνας και το πρωί της 11^ης Νοεμβρίου του 1718, πηγαίνει στον ναό του Αγ. Σπυρίδωνα για να προσκυνήση μαζί με όλους τους ακόλουθούς του για να πάρουν τα μέτρα για το αλτάριο. Τότε οι Ορθόδοξοι ιερείς, πήγαν ενώπιον του ηγεμόνος και τον παρεκάλεσαν να μην το κάνει το αλτάριο γιατί δεν θα είναι αρεστό στον Άγιο. Ο ηγεμόνας νευρίασε και τους απείλησε ότι εαν δεν ακόυσουν το θέλημα του, θα τους στείλει αλυσοδεμένους στην Βενετία να δουλέψουν ως σκλάβοι γιατί δεν θέλει να κάνει παρανομία αλλά απλώς να φτιάξε ένα δικό του θυσιαστήριο.

Το Ορθόδοξο πλήθος, απελπισμένοι, στράφηκαν στη κάρα του Αγ. Σπυρίδωνα όπου προσευχήθηκαν θερμά για να εμποδίση ο Άγιος το κακό που θα έκανε ο ηγεμόνας.

Τα μεσάνυχτα, εκεί που ξεκίνούσαν οι τεχνίτες να φτιάξουν το αλτάριο, ξεκινούν ξαφνικά να πέφτουν αστραπές και βροντές. Τότε ο φύλακας της Μοντεζίονος (δηλαδή παλάτι των Βενετών) βλέπει έναν μοναχό να τον πλησιάζει με δαυλό. Τον ρωτά ποιός είναι 2 φορές χωρίς απάντηση. Εκεί σηκώνει το όπλο για να τον πυροβολήσει και τότε ο μοναχός του λέει, «Είμαι ο Σπυρίδων!» Και με το που του λέει ποιός είναι, τον ποιάνει και τον πετά έξω από την πόλη, χωρίς να πάθει τίποτα ο φρουρός. Εκεί ό Αγ. Σπυρίδωνας άναψε την αποθηκη του Παλατίου το οποίο κατέστρεψε τα κτήρια κοντά σε αυτό. Ο Ηγεμόνας βρέθηκε πνιγμένος από δύο δοκάρια που είχαν πέσει σαν να είαν τοποθετηθεί και ο θεολόγος βρέθηκε έξω από τα τείχη του Κάστρου, μέσα στο χαντάκι που πήγαιναν οι ακαθαρσίες της πόλεως. 900 άτομα σκοτώθηκαν, όλοι από την αυλή του Ηγεμόνος.

Αλλά έγιναν και άλλα 2 μεγάλα συμβάντα. Το 1^ο ήταν με ένα μεγάλο καντήλι που είχε δωρήσει ο ηγεμόνας στον ναό, μπροστά από το λείψανο του Αγ. Σπυρίδωνα. Την ίδια νύκτα, έπεσε μόνο αυτό το καντήλι, παρόλο που είχε μια μεγάλη αλυσίδα. Το 2^ο ήταν με το πορταίτο του ηγεμόνα στην Βενετία όπου την ώρα που πέθανε στην Κέρκυρα, χτήπησε μια αστραπή και κατέκαψε το πορτραίτο του χωρίς να γίνει ζημιά στο υπόλοιπο σπίτι. Εκεί κατάλαβαν οι δικοί του ότι κάτι κακό είχε πάθει.

Οι Βενετοί μετά από αυτό, μάζεψαν την ύλη και σταμάτησαν αυτό το έργο που είχαν σκεφτεί ο ηγεμόνας και ο θεολόγος του. Το πρωί της 12^ης Νοεμβρίου, ο φύλακας που τον είχε πετάξει ο Αγ. Σπυρίδων, έτρεχε με ενθουσιασμό στους δρόμους και φώναζε ότι ο Αγ. Σπυρίδωνας έκανε αυτό το θαύμα. Οι Βενετοί, επειδή δεν αντέχαν άλλο τη ντροπή, τον μαζέψανε και τον στείλανε πίσω στην Ιταλία.

Αυτή είναι η οφέλιμη διήγησις που μας κάνει ο Αγ. Αθανάσιος ο Πάριος, ένας από την τριάδα των Κολλυβάδων Πατέρων (δηλαδή, Αγ. Νικοδήμου του Αγιορείτου, Αγ. Αθανασίου του Παρίου και του Αγ. Μακαρίου Νοταρά) ο οποίος πέρασε ένα διάστημα ως μαθητής από την Κέρκυρα και γνώρισε τα γεγονότα από ανθρώπους που ήταν παρόντες στο θαύμα του Αγ. Σπυρίδωνα κατά των Παπιστών.

Είναι σημαντική αυτή η διήγησις γιατί ξεκαθαρίζει (για όποιον είχε ή έχει αμφιβολία) ότι η Μια, Αγία, Καθολική και Αποστολικοί Εκκλησία είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία. Όλοι οι άλλοι είναι αιρετικοί!!! Δεν έχουν την Αλήθεια, δεν έχουν τη Χάρη του Αγ. Πνεύματος και βρίσκονται στο σκοτάδι της πλάνης. Υπάρχει Μια Πίστης! Μια Εκκλησία!

Ας παραδειγματιστούμε από το φοβερό θαύμα του Αγ. Σπυρίδωνα και ας παλέψουμε να ενδυναμώσουμε την πίστη μας για να είναι ανόθευτη, δυνατή ώστε να φτάσουμε στην Ουράνιο Βασιλεία. Εύχομαι να έχουμε όλοι τις πρεσβείες του Αγ Σπυρίδωνα και του Αγ. Αθανασίου του Παρίου!

              

 

Εκυρύχθη στην Αγρυπνία προς μνήμη του Θαύματος του Αγ. Σπυρίδωνα κατά των Παπιστών, τη 12^η Νοεμβρίου 2016

Αγρυπνία Θαύματος του Αγ. Σπυρίδωνα κατά των Παπιστών

Σε κατανυκτικό κλίμα, τελέστηκε ιερά αγρυπνία στον Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Ρέντη εις μνήμη του φοβερού Θαύματος του Αγ. Σπυρίδωνα κατά των Παπιστών που έγινε στη Κέρκυρα τη 12η Νοεμβρίου 1718. Έγινε ομιλία για το Θαύμα του Αγ. Σπυρίδωνα από τον Νικόλαο Γεωργαντώνη.

Φωτογραφίες από την Αγρυπνία:

 

 

 

Αγρυπνία Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016, 8 μ.μ. - 1:30 π.μ.

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου θα τελεστεί Ιερά Αγρυπνία προς τιμήν του φοβερού θαύματος, της "κρίσεως του ουρανού", κατά τους Παπιστάς στην Κέρκυρα τον Νοέμβριο του 1718 μ.Χ. Θα ξεκινήσει η ακολουθία στις 8 μ.μ. και θα τελειώσει κατά τις 1:30 π.μ.  

 

 

Αποστολικό και Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής ΣΤ' Νοεμβρίου 2016

Προς Γαλάτας Κεφ. α', 11-19
 

 Πρωτότυπο Κείμενο
 

Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ᾿ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι᾿ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἠκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ, ὅτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, καὶ προέκοπτον ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. Ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ  ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι,  οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς Ἀραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν. Ἔπειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε· ἕτερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον εἰ μὴ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου.

 

Μετάφραση

 

Σας καθιστώ δε γνωστόν, αδελφοί, ότι το Ευαγγέλιον, το οποίον εγώ εκήρυξα εις σας δεν είναι έργον ανθρώπου και δεν εκφράζει σκέψεις ανθρώπων.  Διότι εγώ-όπως άλλωστε και οι άλλοι Απόστολοι-δεν έχω παραλάβει αυτό από άνθρωπον ούτε το εδιδάχθην από άνθρωπον, αλλά το παρέλαβα κατ' ευθείαν δι' αποκαλύψεων, τας οποίας ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός μου εφανέρωσε. Βεβαίως και σεις οι ίδιοι έχετε πληροφορηθή την ζωήν και συμπεριφοράν που είχα, όταν έμενα πιστός εις την θρησκείαν των Εβραίων και ακολουθούσα όσα ο Ιουδαϊσμός εδίδασκε. Εχετε δηλαδή πληροφορηθή ότι, επηρεασμένος βαθύτατα από τας παλαιάς διδασκαλίας του Νομου και τα έθιμα των Ιουδαίων, κατεδίωκα με πολύν φανατισμόν και σκληρότητα την Εκκλησίαν του Χριστού και προσπαθούσα να την ερημώσω και αφανίσω. Χαρις δε στον φανατισμόν μου αυτόν προώδευα στον Ιουδαϊσμόν παραπάνω από πολλούς ομοεθνείς συνομήλικάς μου, διότι εδείκνυα περισσότερον από αυτούς ζήλον δια τας πατροπαραδότους παραδόσεις μας. Οταν δε ευδόκησεν ο πανάγαθος Θεός, ο οποίος με είχε ξεχωρίσει και προορίσει από την κοιλίαν ακόμη της μητρός μου, και με εκάλεσε δια της χάριτος του να αποκαλύψη εις την καρδίαν και την ψυχήν μου τον Υιόν αυτού, δια να τον κηρύττω ως Σωτήρα εις τα έθνη, αμέσως δεν εζήτησα από κανένα άνθρωπον συμβουλήν και καθοδήγησιν δια την μεγάλην αυτήν κλήσιν. Ούτε ανέβηκα εις τα Ιεροσόλυμα, δια να συναντήσω και συμβουλευθώ τους Αποστόλους, που είχαν κληθή προ εμού στο αποστολικόν έργον, αλλ' ανεχώρησα εις τα μέρη της Αραβίας και πάλιν επέστρεψα εις Δαμασκόν. Επειτα, τρία έτη μετά την ημέραν που εκλήθην από τον Χριστόν, ανέβηκα εις τα Ιεροσόλυμα, δια να συναντήσω και γνωρίσω προσωπικώς τον Πετρον και έμεινα κοντά του δεκαπέντε μόνον ημέρας.Αλλον δε από τους Αποστόλους δεν είδα, παρά μόνον τον Ιάκωβον, τον αδελφόν του Κυρίου. 

 

 

Κατά Λουκάν, Κεφ. η', 41-56

 

 Πρωτότυπο Κείμενο

 

Καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα Ἰάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ,ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν. Ἐν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν. καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι,προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ. ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην. Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον. ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται.  ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ Ἰωάννην καὶ Ἰάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα. ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ὁ δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν ἀλλὰ καθεύδει. καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν. αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου. καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν. καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.

 

Μετάφραση

 

Και ιδού, ήλθε κάποιος άνθρωπος, ονόματι Ιάρειος, ο οποίος ήτο και άρχων της συναγωγής. Και αφού έπεσεν εις τα πόδια του Ιησού, τον παρακαλούσε να μεταβή στο σπίτι του,  διότι η μονογενής κόρη, την οποίαν είχε, δώδεκα περίπου ετών, ήτο ετοιμοθάνατος. Καθώς δε ο Ιησούς επήγαινεν στο σπίτι του Ιαείρου, τα πλήθη τον επίεζαν με τον συνωστισμόν των. Και μια γυναίκα, που από δώδεκα έτη υπέφερε από αιμοραγίαν και η οποία είχε εξοδέψει όλην την περιουσίαν της εις ιατρούς, χωρίς να μπορέση να θεραπευθή από κανένα,  επλησίασε πίσω από τον Ιησούν, ήγγισε την άκρη από το ιμάτιόν του και αμέσως εσταμάτησε η αιμοραγία της. Και είπεν ο Ιησούς· “ποιός είναι αυτός, που με ήγγισε;” Επειδή δε όλοι ηρνούντο, είπεν ο Πετρος και οι μαθηταί που ήσαν μαζή του· “διδάσκαλε, τα πλήθη σε στενοχωρούν και σε πιέζουν ολόγυρα και συ λέγεις ποιός με ήγγισε;”  Ο δε Ιησούς είπε· “κάποιος με ήγγισε. Διότι εγώ κατάλαβα ότι δύναμις θαυματουργική εβγήκε από εμέ”. Η δε γυναίκα, όταν είδε ότι δεν εξέφυγε από την προσοχήν του Ιησού, τρέμουσα από φόβον και ευλάβειαν ήλθε, έπεσε γονατιστή εμπρός του και διηγήθηκε εις αυτόν και εμπρός εις όλον το πλήθος την αιτίαν, δια την οποίαν τον ήγγισεν, όπως επίσης και το γεγονός, ότι εθεραπεύθηκε αμέσως.Ο δε Ιησούς της είπε· “θάρρος, κόρη μου, η πίστις σου σε έχει σώσει· πήγαινε ειρηνική και χαρούμενη, χωρίς την ανησυχίαν και την θλίψιν που είχες προηγουμένως από την ασθένειάν σου”. Ενώ δε αυτός ακόμη ωμιλούσε, έρχεται κάποιος από το σπίτι του αρχισυναγώγου λέγων εις αυτόν, ότι “πέθανε η κόρη σου, μη ενοχλείς και μη βάζεις εις κόπον τον διδάσκαλον”.   Ο Ιησούς όμως, όταν ήκουσε την είδησιν, είπεν στον αρχισυνάγωγον· “μη φοβείσαι, μόνον πίστευε και θα σωθή η κόρη σου”.  Οταν δε ήλθε στο σπίτι, δεν αφήκε κανένα να μπη, ει μη μόνον τον Πετρον και τον Ιωάννην και τον Ιάκωβον και τον πατέρα της κόρης και την μητέρα.Εκλαιαν δε όλοι και οδυρόμενοι εκτυπούσαν τας κεφαλάς και τα στήθη των δια την νεκράν. Ο δε Ιησούς είπε· “μη κλαίετε· δεν απέθανε, αλλά κοιμάται”. Και τον περιγελούσαν, διότι ήξευραν καλά, ότι η κόρη είχε πεθάνει.Αυτός όμως έβγαλε όλους έξω, επιασε το χέρι της και εφώναξε λέγων· “Κορη, σήκω επάνω”.  Και αμέσως η ψυχή της επέστρεψε στο σώμα και αναστήθηκε· και ο Ιησούς διέταξε να της δώσουν να φάγη, δια να αναλάβη τελείως από την εξάντλησιν της ασθενείας που την οδήγησε στον θάνατον. Και έμειναν εκστατικοί και κατάπληκτοι οι γονείς αυτής. Ο δε Ιησούς παρήγγειλε εις αυτούς, να μη είπουν εις κανένα το γεγονός.