Γιατί ο Χριστός διάλεξε φτωχούς, άσημους και αγράμματους ανθρώπους, για να τους κάνει μαθητές Του;

Ο Χριστός ήθελε να έχει καλούς και υπάκουους συνεργάτες. Οι αφανείς, οι πτωχοί και οι ολιγογράμματοι ψαράδες είχαν καλύτερες προϋποθέσεις για ταπείνωση και υπακοή. Ο ταπεινός υπακούει πιο εύκολα στο θέλημα του Θεού.

Αντίθετα τα αξιώματα, η μόρφωση και ο πλούτος, αν δεν συνοδεύονται με αρετή, είναι για το Θεό όχι μόνο άχρηστα, αλλά και επικίνδυνα. Συμβαίνει τις περισσότερες φορές ο πλούτος, το αξίωμα και η μόρφωση να δημιουργούν εγωισμό στον κάτοχό τους. Ο εγωιστής τότε έχει και πολλά άλλα κακά: ζήλια, φθόνο, κατηγορίες, βρίσιμο.

Στους μαθητές Του ο Χριστός δεν έδωσε υποσχέσεις δόξας, πλούτου και απολαβών, αλλά τους προετοίμασε για διωγμούς. «Εάν εμένα εδίωξαν, κι εσάς θα σας διώξουν» (Ιωάν. 15, 20). Αν έλεγε αυτά τα λόγια σε «βολεμένους» του κόσμου τούτου (πλούσιους και άρχοντες), αυτοί θα Τον εγκατέλειπαν αμέσως.

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.46), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου

Περιεκτικές Διδαχές του Γέροντος Κυρίλλου, Ηγουμένου Ι. Μ. Οσίου Δαυίδ Ευβοίας (+ 30/3/2012) ΜΕΡΟΣ Β΄

Ο μόνος χρόνος που δεν πάει χαμένος, είναι ο Χρόνος της Προσευχής.

Λένε την έκφραση «Ένα κλικ είναι, να πάρω ανάποδες». Αυτό όμως το κλικ είναι εγωισμός.

Να είμαστε μεγαλόκαρδοι.

Όλους τους ανθρώπους είναι αδύνατον να τους ευχαριστήσουμε. Ας κοιτάξουμε να ευαρεστήσουμε το Θεό.

Και τα καλά δεχούμενα και τα κακά δεχούμενα.

Ό,τι κάνεις, αν λες κάτι, να το κάνεις για το Θεό, προς δόξα Θεού!

Απλά και απαλά να ζεις. Με πολλή αγάπη.

Μεγάλο στομάχι νά’ χουμε. Μεγάλη καρδιά νά’ χουμε: Πλατυτέρα των Ουρανών. Να τους χωράει όλους. Καλούς, κακούς …

Όπου απλότης, εκεί Αγιότης. Χιλιάδες Άγγελοι!

Να μη λες τίποτα και για κανέναν. Άσε τον κόσμο να πει κάτι, να ξεσκάσει.

Δίνουμε πολλή σημασία στο τι κάνουν οι άλλοι.

Την πόρτα του Παραδείσου την ανοίγει η Ταπείνωση. Το κλειδί του Παραδείσου το κρατεί η Ταπείνωση.

Η υπακοή είναι που σώζει και όχι ο εγωισμός και η Υπερηφάνεια, λέγαν οι σοφοί παλαιοί πατέρες. Η Υπακοή είναι Αρετή.

Πηγή:

«ΔΙΚΑΙΟΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΖΩΣΙ», Εκδ. Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ του Γέροντος - 2013

Η ακραιφνής αλήθεια της Ορθοδοξίας Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Μπορεί ένας να ζει μέσα στους καπνούς, στο θόρυβο, στο σκοτάδι. Βλέπει την φύση, τον ήλιο, τον καθαρό αέρα, κι όμως πιστεύει, ότι είναι ευτυχής εκεί, στον θόρυβο. Αλλά αυτό είναι πλάνη. Το πιστεύει πως η ευτυχία του είναι εκεί, αλλά υπάρχει η αλήθεια της ευτυχίας. Υπάρχει λοιπόν και η ακραιφνής αλήθεια της Ορθοδοξίας έναντι των άλλων θρησκειών και ομολογιών.

Πηγή: «Συνομιλώντας με τον Γέροντα Πορφύριο» Άννας Κωστάκου, εκδ. Η Μεταμόρφωσις τους Σωτήρος, Μήλεσι 2012 (Σελ.86)

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

• Τι είναι; Πως προέρχονται;
• Είναι αληθινά ή πλάνη;
• Να τα δεχόμαστε ή όχι;

Τι είναι και πως προέρχονται;

Είναι εικόνες ή παραστάσεις ευχάριστες ή τρομακτικές που «βλέπει» ο άνθρωπος κατά την διάρκεια του ύπνου του. Σύμφωνα με την ψυχολογία όταν η ψυχή ησυχάζει κατά την διάρκεια του ύπνου, τότε διακόπτεται η ενέργεια του νου και των αισθήσεων, αλλά δεν εξαφανίζεται ολοκληρωτικά. Έτσι κάποια είδωλα (φανταστικές εικόνες) που σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια της ημέρας από τις αισθήσεις και αποτυπώθηκαν στο νου, περιγράφονται εκ νέου με τα όνειρα όπως τύχει.

Πολλοί είναι εκείνοι που εξετάζουν και μελετούν τα όνειρα, είτε από περιέργεια, είτε συστηματικά και καθορίζουν τη ζωή τους σύμφωνα μ’ αυτά. Δυστυχώς το φαινόμενο αυτό δεν εντοπίζεται μόνο σε ανθρώπους που ζουν μακριά από την Εκκλησία, αλλά αρκετοί είναι και οι χριστιανοί εκείνοι που κάτω από το κράτος της παχυλής άγνοιάς των μελετούν και εξετάζουν τα όνειρα σε τέτοιο μάλιστα σημείο, ώστε να τα ερμηνεύουν ως αποκαλύψεις του Θεού και των Αγίων.

Οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας ασχολήθηκαν με τα όνειρα. Έχοντες προσωπικές εμπειρίες για τα τεχνάσματα του διαβόλου, αλλά και της Χάριτος του Θεού, μπόρεσαν να δουν μέσα από τα όνειρα, τις προσβολές και επιθέσεις των δαιμονικών δυνάμεων και αφ’ ετέρου τις αποκαλύψεις των μυστηρίων του Θεού.

Τονίζουν λοιπόν, ότι τα όνειρα προέρχονται, άλλοτε από τις εντυπώσεις της ημέρας (εικόνες από τις επιδιώξεις και τις ανάγκες μας), άλλα είναι αποτέλεσμα δαιμονικών ενεργειών και τα λιγότερα προέρχονται από τον Θεό για να αποκαλύψουν τα μυστήριά Του.

Είναι αληθινά ή πλάνη;

Τα περισσότερα όνειρα προέρχονται από τους δαίμονες. Ας μην απορεί κανείς πως είναι δυνατόν ο διάβολος να προσβάλλει με τα όνειρα τον άνθρωπο. Ο πονηρός είναι πνεύμα και ως πνεύμα εύκολα επηρεάζει το δικό μας νου με τους λογισμούς και τις φαντασίες, όχι μόνο όταν είμαστε ξύπνιοι, αλλά και το βράδυ στον ύπνο μας. Και μας αποκαλύπτουν μερικές φορές γεγονότα μελλοντικά για μας (όχι όμως και γι’αυτούς), ώστε να αποσπάται η προσοχή μας από τον Θεό και να στρέφεται στα όνειρα και τις υποδείξεις των δαιμόνων.

Όταν ο άνθρωπος συνεχώς σκέπτεται, ερευνά και εξετάζει τα όνειρα και δεν εμπιστεύεται στην Πρόνοια του Θεού, επιτρέπει ο Θεός πολλές φορές να βγουν αληθινά τα δαιμονικά όνειρα και έτσι μας παιδαγωγεί με την πλάνη.

Ας ακούσουμε πως νουθετούσε τους μοναχούς του ο Άγιος Αντώνιος: «Τέκνα μου, δεν πρέπει να πιστεύετε όσα μελλοντικά φανερώνουν οι δαίμονες με τα όνειρα, έστω κι αν αυτά βγαίνουν αληθινά. Τίποτα δεν γνωρίζουν εκ των προτέρων, απ’ αυτά που θα συμβούν. Μόνο αυτά που βλέπουν, τα αρπάζουν ως κλέφτες και ως κατάσκοποι και τρέχουν γρήγορα να τα αναγγείλουν. Πολλές φορές όμως διαψεύσθηκαν οι δαίμονες και εξαπατήθηκαν όσοι είχαν εμπιστευθεί σ’ αυτούς».

Δεν προγνωρίζουν λοιπόν τα μέλλοντα να συμβούν οι δαίμονες, αλλά μάλλον τα συμπεραίνουν και γι’ αυτό μερικές φορές βγαίνουν αληθινά όσα μας φανερώνουν στον ύπνο μας. Όπως και οι γιατροί βλέπουν την εξέλιξη των ασθενών και προλέγουν την θεραπεία ή τον θάνατο. Το ίδιο γίνεται και με τους ναυτικούς ή γεωργούς που προλέγουν τον καλό ή άσχημο καιρό.

Ο Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής αναφέρει πως «οι δαίμονες στους γαστρίμαργους παρουσιάζουν όνειρα με ποικιλίες φαγητών, στους φιλήδονους αισχρές εικόνες γυναικών και προκαλούν ονειρώξεις, στους κενόδοξους ανθρώπινες τιμές και μεγαλεία, στους φιλάργυρους κέρδη και χρήματα, στους μνησίκακους την εκδίκηση του αδικήσαντος και στους φθονερούς τη δυστυχία εκείνου που φθονούν» (Ευεργ. Τόμος 4^ος).

Υπάρχουν όμως και όνειρα που η προέλευσή τους είναι από το Θεό. Είναι όμως ελάχιστα. Είναι αποκαλύψεις του Θεού που αφορούν σοβαρότατα ζητήματα και συνδέονται πάντα με το βαθμό της καθαρότητας των ανθρώπων. Έτσι έχουμε αποκαλύψεις, είτε στον ύπνο με τα όνειρα, είτε στον ξύπνιο με θείες οπτασίες. Ο Θεός αποκαλύπτεται στους καθαρούς «τη καρδία» και στους ταπεινούς «τω πνεύματι». Αν εμείς βλέπουμε καθημερινά όνειρα, πρέπει να μας προβληματίζει ότι ασφαλώς δεν είναι αυτά εκ του Θεού.

Να τα δεχόμαστε ή όχι;

Πως μπορούμε να διακρίνουμε αν ένα όνειρο είναι εκ του Θεού και όχι πλάνη του διαβόλου, μια και ο Απ. Παύλος μας λέγει ότι ο διάβολος μετασχηματίζεται και σε άγγελο φωτός; (Β΄ Κορ. 11, 14).

Χρειάζεται διάκριση και επειδή εμείς δεν έχουμε, γι’ αυτό να μην τα πιστεύουμε. Κι αν ακόμα ένα όνειρο είναι εκ του Θεού και το απορρίψουμε από φόβο μη πλανηθούμε, ο Θεός δεν θα μας κατακρίνει γι’ αυτό. Όπως δεν οργίσθηκε ο οικοδεσπότης με τον υπηρέτη του, που αρνήθηκε νύχτα να του ανοίξει την πόρτα του σπιτιού του, μετά από την επιστροφή του από μακρινό ταξίδι, γιατί δεν πίστευε ότι ήταν το ίδιο το αφεντικό του. Το πρωί που τον αναγνώρισε και του άνοιξε, επαινέθηκε από τον Κύριό του για την προσοχή του.

Αν λοιπόν δούμε κάποιο όνειρο που μας προξένησε ξεχωριστή εντύπωση, να μη το φανερώσουμε στους οικείους, συγγενείς και φίλους, αλλά μόνο στον πνευματικό μας, ώστε να μην πλανηθούμε.

Υπάρχουν δυστυχώς πολλοί χριστιανοί (-νές) που μελετούν τα όνειρα, παγιδεύονται από τον διάβολο και γίνονται υποχείριοί του.

Γι’ αυτό  συμβουλεύει η Αγία Γραφή: «Μη δίνεις την καρδιά σου στα όνειρα∙ όσοι στήριξαν τις ελπίδες τους σ’ αυτά πλανήθηκαν και απατήθηκαν». (Σοφ. Σειράχ 34, 7).

Απόσπασμα από το βιβλίο του π. Γεωργίου Καλπούζου «ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ- Αυτονόητα αλλά τόσο άγνωστα θέματα», Εκδόσεις ΦΩΤΟΔΟΤΕΣ σελ. 84-87.

Αποκαλύπτεται και στον καθένα μας ο Θεός; (Τρόποι εμφάνισης του Θεού στη ζωή μας)

Ο Θεός με ποικίλους τρόπους βοηθά τον κάθε άνθρωπο να βρει το δρόμο της σωτηρίας του: «Ο Θεός θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν και να μάθουν πλήρως την αλήθεια» (Α΄ Τιμ. 2, 4).

Ο Θεός μιλάει στις καρδιές πολλών ανθρώπων και τις ελκύει κοντά Του μέσω συνανθρώπων (γονέων, δασκάλων, φίλων, κ.τ.λ.) και άλλες φορές μέσω έντονων καταστάσεων (ασθενειών, αποτυχιών, κινδύνων θανάτου, θανάτου αγαπημένων προσώπων, κ.τ.λ.).

Πολλές φορές ακούμε να γίνονται θαύματα θεραπειών μπροστά σε λείψανα ή εικόνες αγίων. Στην Παναγία της Τήνου, στον άγιο Νεκτάριο στην Αίγινα κι αλλού. Επειδή το θαύμα φανερώνει άμεσα την παρουσία του Θεού, πολλοί συγκινούνται, στρέφονται προς το Θεό και ζουν στο εξής θεάρεστα.

Πολλοί άνθρωποι, καθώς προσεύχονται, αισθάνονται ανεξήγητη παρηγοριά στις θλίψεις τους, αλάνθαστο φωτισμό στα διλήμματά τους και ανέκφραστη πνευματική αγαλλίαση. Όλα αυτά τα βιώματα είναι καρπός της χάρης του Θεού, που έρχεται στον προσευχόμενο.

Άλλοι, όταν εξομολογούνται, αισθάνονται την ψυχή τους ανάλαφρη από τα βάρη των ενοχών και πολύ χαρούμενη.

Πολλοί, όταν κοινωνούν με καθαρή ψυχή, ζουν την παρουσία του Θεού, βλέπουν ουράνιο φως και αγγέλους.

Όλα αυτά τα βιώματα δεν περιγράφονται, αλλά βιώνονται. Ο Θεός προσφέρει αυτές τις όμορφες εμπειρίες, για να ωθήσει τον αναζητητή Του σε μεγαλύτερη αγάπη προς Αυτόν και εντονότερο πνευματικό αγώνα.

Ο έφηβος ξεπερνά την απλοϊκή παιδική πίστη και προχωρά στη συνειδητή ώριμη πίστη όχι τόσο μέσα από τη λογική, αλλά κυρίως μέσα από τα βιώματα της επικοινωνίας του με το Θεό, με την προσευχή και τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας.

Η συνάντηση με έναν άγιο ζωντανό αποτελεί για πολλούς συγκλονιστικό γεγονός. Πολλοί που συναντήθηκαν με τον π. Παΐσιο τον Αγιορείτη, τον π. Πορφύριο της Αθήνας, τον π. Σωφρόνιο του Essex και τον π. Ιάκωβο της Εύβοιας στράφηκαν με ζήλο προς το Θεό.

Σπάνια ακούμε και το εξαιρετικό γεγονός να γίνονται εμφανίσεις του Χριστού, της Παναγίας, αγγέλων και αγίων σε αγωνιστές χριστιανούς. Στον άγιο ασκητή του Αγίου Όρους τον π. Παΐσιο, όταν ήταν μικρό παιδί, εμφανίσθηκε ο ίδιος ο Χριστός, για να τον ενισχύσει στην πίστη, γιατί ένας άθεος προσπάθησε να τον πείσει ότι δεν υπάρχει Θεός. Του είπε τότε ο Χριστός: «Εγώ είμαι η Ανάσταση και η ζωή». Κανείς μετά την εμπειρία αυτή δεν μπορούσε να του κλονίσει την πίστη του προς το Χριστό.

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.27-29), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου

Ο Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης και η δυσοσμία των αμαρτιών και των αιρέσεων

Συχνά έλεγε ότι ορισμένες βαριές αμαρτίες τις αισθανόταν σαν δυσοσμία. «Η αμαρτία έχει αποφορά». Έτσι διηγείτο ότι ο γέρο Ιωσήφ είχε αισθανθεί δυσωδία, όταν τον πλησίασε κάποιος δαρβινιστής, και με τη συζήτηση αποδείχθηκε του λόγου το αληθές. Αλλά και ο ίδιος ο Γέροντας απορούσε πως δεν αισθάνεται αποφορά από κάποιον που δήλωνε βουδιστής. «Κάποια στιγμη επίτηδες κάθισα δίπλα του. Πω! Βρώμα που αισθάνθηκα», έλεγε κάνοντας τον χειρότερο μορφασμό.

Όταν δε κάποιος επίσκοπος τον ρώτησε με κάποιον τρίτο για τον οικουμενισμό, έκανε προσευχή, για να τον πληροφορήσει ο Θεός. «Μια δυσωδία με γεύση ξυνή, αλμυρή, πικρή…Να! Αυτό ήταν το αποτέλεσμα», έλεγε με αποτροπιασμό.

Πηγή: ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ-ΕΚΔΟΣΗ Ι. ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ «ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ» ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΑ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ 2000 (σελ.144)

Η Δευτέρα παρουσία του Κυρίου και οι ψευδοπροφητείες γι’ αυτήν. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Πολλές «προφητείες» έχουν γίνει για το τέλος του κόσμου. Και καμιά δεν επαληθεύτηκε. Ο Σωτήρας μας είπε, ότι κανένας δεν ξέρει ποια μέρα και ώρα θα έρθει το τέλος ∙ κανένας, ούτε οι άγγελοι των ουρανών, παρά μόνο ο Θεός. Δεν υπάρχει λόγος, λοιπόν, ούτ’ εμείς να «προβλέπουμε», στηριγμένοι σε ανυπόστατες ή ασαφείς ενδείξεις, το χρόνο της παρουσίας του Κυρίου, ούτε και στων άλλων τις «προβλέψεις» να δίνουμε σημασία.

Το ότι θα ξανάρθει ο Χριστός ως Κριτής του κόσμου είναι αναμφισβήτητο, καθώς και το ότι αυτό θα γίνει ξαφνικά, αφού προηγηθούν μεγάλα θαυμαστά σημεία. Εμείς δεν έχουμε παρά μόνο να περιμένουμε τον Ιησού και να ετοιμαζόμαστε πνευματικά για τη συνάντηση μαζί Του, όπως ο ίδιος μας υπέδειξε: «Γρηγορείτε, ότι ουκ οίδατε ποία ώρα ο Κύριος υμών έρχεται» (Ματθ. 24, 42) και «γίνεσθε έτοιμοι, ότι η ώρα ου δοκείτε ο Υιός του ανθρώπου έρχεται» (Ματθ. 24, 44).

Από το βιβλίο «Χειραγωγία στην πνευματική ζωή», Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, εκδ. Ιερά Μονή Παρακλήτου, σελ. 162-163

Περιεκτικές Διδαχές του Γέροντος Κυρίλλου, Ηγουμένου Ι. Μ. Οσίου Δαυίδ Ευβοίας (+ 30/3/2012) ΜΕΡΟΣ Α΄

Ο εξάψαλμος: Προσευχή Προσευχών!

Εκφράζοντας την ταπεινοφροσύνη που διαπότιζε όλο το είναι του, έλεγε συχνά:

Ποιος θα μας ήξερε, αν ήμασταν στο χωριό μας; Ποιος θα μας έλεγε καλημέρα; Τώρα είμαστε γνωστοί σ’ όλον τον κόσμο. Στον Άγιο Δαυίδ το οφείλουμε!

Στο πρόσωπο του Αγίου Δαυίδ βλέπουν εμάς. Στο πρόσωπο του Χριστού βλέπουν εμάς.

Να ευχαριστούμε τον Θεό, να δοξολογούμε τον Θεό ταπεινά, για ό,τι μας έχει δώσει μέχρι σήμερα και τα καλά, αλλά και ό,τι άλλο έχει δώσει η αγάπη του, πάλι για το δικό μας καλό!

Δεν ξέρω τι μας βρήκε ο Θεός και μας μάζεψε εδώ στον Άγιο Δαυίδ. Η μεγάλη του αγάπη. Μέσα στην αγκαλιά του Θεού είμαστε …!

Να ζητάμε ταπεινά να μας σκεπάζει η Χάρις του Θεού, να ζητάμε Ταπείνωση!

Με το μέλι πιάνεις πιο πολλές μύγες, παρά με το ξύδι. Με τη γλυκιά γλώσσα πάντοτε.

Να είμαστε επιεικείς με τους άλλους και αυστηροί με τον εαυτό μας.

Με την ευχαριστία, την δοξολογία, τότε στέλνει τα Χαρίσματά του ο Θεός στον άνθρωπο.

Ο π. Ιάκωβος έλεγε, όταν είσαι στο Νοσοκομείο, να τρως ό,τι σου δίνουν. Είσαι άρρωστός δεν είναι αμαρτία.

Την Αλήθεια την γνωρίζουμε, το συμφέρον προτιμούμε.

Αν ακούς τους ανθρώπους, θα κάνεις δύο φορές το χρόνο Πάσχα!

Τα λόγια των πολλών, κάνουν τον άνθρωπο λωλόν.

Πηγή:

«ΔΙΚΑΙΟΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΖΩΣΙ», Εκδ. Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ του Γέροντος - 2013

Γιατί είναι λάθος η διδασκαλία περί πρωτείου του Πάπα;

Η πέτρα που θα οικοδομηθεί η Εκκλησία δεν είναι ο απόστολος Πέτρος ως πρόσωπο, αλλά η ομολογία του ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού (Ματθ. 16, 16). Η Εκκλησία δε στηρίζεται σε ανθρώπους αλλά στο Χριστό, στο Θεό. Αν ο Χριστός ήθελε να πει ότι στον απόστολο Πέτρο θα στηριχθεί η Εκκλησία Του, θα έλεγε: «επί σε οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν». Δεν το είπε, όμως.

Ο απόστολος Παύλος υποστηρίζει ξεκάθαρα ότι ο Χριστός είναι το θεμέλιο της Εκκλησίας: «άλλο θεμέλιο κανείς δεν μπορεί να βάλει παρά αυτό, που υπάρχει, που είναι ο Ιησούς Χριστός» (Α΄ Κορ. 3, 11). Οι απόστολοι ήταν όλοι ίσοι μεταξύ τους. Αν ήταν άνισοι, τότε ο Χριστός θα συνιστούσε και την κοινωνική ανισότητα. Πράγμα απαράδεκτο. Οι απόστολοι πριν το πάθος του Χριστού φιλονίκησαν μεταξύ τους για το ποιος είναι μεγαλύτερος (Λουκά 22, 24). Αν ήταν για το Χριστό ο απόστολος Πέτρος ανώτερος, δε θα γινόταν η φιλονικία. Εξάλλου ο απόστολος Πέτρος αρνήθηκε το Χριστό τρεις φορές και χρειάσθηκε να κάνει ειδική εμφάνιση ο Χριστός μετά την Ανάστασή Του, για να τον αποκαταστήσει στο αποστολικό αξίωμα. Ο Χριστός στην εμφάνισή τού λέει να ποιμαίνει τους χριστιανούς κι όχι να εξουσιάζει τους άλλους μαθητές Του. Ο απόστολος Πέτρος λυπάται για την πτώση του, και δε χαίρεται για το αξίωμα που δήθεν του έδωσε ο Χριστός (Ιωάν. 21, 15-18). Ο απόστολος Πέτρος, επίσης, δέχθηκε έντονο έλεγχο από τον απόστολο Παύλο στην Αντιόχεια, γιατί δεν ορθοποδούσε, καθώς απέφευγε τους χριστιανούς, που ήταν πριν εθνικοί (Γαλ. 2, 11-14).

Αν ο απόστολος Πέτρος ήταν το στήριγμα της Εκκλησίας, έπρεπε κατά την αποστολική σύνοδο πρόεδρός της να ήταν ο απόστολος Πέτρος κι όχι ο Ιάκωβος ο Αδελφόθεος. Επίσης έπρεπε το Άγιο Πνεύμα να φώτιζε μόνο τον απόστολο Πέτρο, κι όχι όλους τους συνέδρους της, όπως φαίνεται από την απόφασή της: «Φάνηκε καλό στο Άγιο Πνεύμα και σε μας» (Πραξ. 15, 28). Η Σύνοδος είναι πάνω από οποιονδήποτε απόστολο και επίσκοπο.

Κι αυτό που λένε οι καθολικοί, ότι ο απόστολος Πέτρος ήταν πρώτος επίσκοπος Ρώμης, δεν ισχύει. Τα πιο αρχαία κείμενα αναφέρουν πως πρώτος επίσκοπος Ρώμης ήταν ο άγιος Λίνος. Οι απόστολοι, όπως φαίνεται από τις Πράξεις των αποστόλων, δε γίνονταν τοπικοί επίσκοποι, αλλά χειροτονούσαν τοπικούς επισκόπους, για να μπορούν αυτοί αδέσμευτοι να περιοδεύουν σε όλο τον κόσμο. Εξάλλου ο απόστολος Πέτρος δίδαξε αρχικά στην Αντιόχεια και αργότερα στη Ρώμη. Με το σκεπτικό των καθολικών έπρεπε η Αντιόχεια να διεκδικήσει τα πρωτεία εξουσίας. Στη Ρώμη μαζί με τον απόστολο Πέτρο βρέθηκε και μαρτύρησε και ο απόστολος Παύλος. Γιατί να μη θεωρήσουμε τον απόστολο Παύλο ως πρώτο επίσκοπο Ρώμης, αφού γνωρίζουμε, ότι έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα προβλήματα της Ρώμης και έστειλε και επιστολή προς τους κατοίκους της, την προς Ρωμαίους; Αν ο τόπος είχε κάποια αξία για τη σωτηρία των ανθρώπων, αυτός θα ήταν τα Ιεροσόλυμα, όπου έπαθε ο εκεί σταυρωθείς Θεάνθρωπος και ιδρυτής της Εκκλησίας Ιησούς Χριστός.

Με τα «κλειδιά της βασιλείας των ουρανών» ο Κύριος εννοούσε τα Μυστήρια της Εκκλησίας Του κι όχι τον Απόστολο Πέτρο. Στη Βάπτιση συγχωρούνται όλες οι προ του Βαπτίσματος αμαρτίες. Στη θεία Ευχαριστία κοινωνούμε «εις άφεσιν αμαρτιών». Στην Εξομολόγηση συγχωρούνται οι αμαρτίες μας στη μεταβαπτισματική χριστιανική ζωή. Όσοι μέσω των Μυστηρίων της Εκκλησίας ζητούν συγχώρηση αμαρτιών, τους ανοίγεται ο Παράδεισος. Όσοι δεν εισέρχονται στην Εκκλησία, δεν εξομολογούνται και δεν κοινωνούν, οι αμαρτίες τους δε διαγράφονται και δεν εισέρχονται στον παράδεισο. Οι οπαδοί του Πάπα ισχυρίζονται αυθαίρετα ότι όσοι δεν υποτάσσονται στον Πάπα, δε σώζονται στη Βασιλεία του Θεού.

Το ότι τα κλειδιά του παραδείσου δεν ήταν αποκλειστικό προνόμιο του Πέτρου φαίνεται και από το ότι ο Χριστός αργότερα είπε τα ίδια λόγια σ’ όλους τους αποστόλους (Ματθ. 18, 18).

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.206-208), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου

Ποτέ παράλειψη της προσευχής Γέροντος Επιφανίου Θεοδωρόπουλου

-         

Γέροντα, τον ρώτησε κάποτε ένα εργαζόμενο ζευγάρι, όταν το βράδυ γυρίζουμε πολύ κουρασμένοι στο σπίτι, δεν έχουμε όρεξη για προσευχή.

-          Πως έχετε όρεξη να φάτε; Όπως δεν παραλείπετε το φαγητό, όσο κουρασμένοι κι αν είσθε, άλλο τόσο, και πολύ περισσότερο, δεν πρέπει να παραλείπετε ποτέ και την τροφή της ψυχής, την επικοινωνία με τον Θεό.

* * *

Μην αμελείτε ποτέ την προσευχή. Στο τραπέζι, το πρωί, το απόγευμα, το βράδυ. Ιδιαιτέρως μην παραλείπετε το Απόδειπνο για κανένα λόγο, όσο απασχολημένοι και αν είσθε. Είναι ζήτημα αυτοθυσίας και κυρίως αγάπης. Όταν σας τηλεφωνήσει πολύ αργά τη νύκτα κάποιο αγαπητό σας πρόσωπο, πως, παρά την κούρασή σας, αγκιστρώνεσθε στο ακουστικό και μάλιστα κάποτε μια και δύο ώρες, χωρίς να δυσανασχετείτε, αλλά αντίθετα χαίρεσθε;

Απόσπασμα από το βιβλίο «ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ από τη διδασκαλία του πατρός Επιφανίου» - Έκδοσις Ιερού Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνας, σελ. 120-121

Επιστολή αγωνίας κληρικών προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για το αυριανό Gay Parade

Τὸ παρακάτω κείμενο ἐστάλη στὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο ὡς ἔκφραση τῆς ποιμαντικῆς ἀγωνίας κληρικῶν ἐν ὄψει τῆς προγραμματισμένης γιὰ τὸ Σάββατο 14 Ἰουνίου 2014 παρέλασης ὑπερηφανείας τῶν ὁμοφυλοφίλων στὴν Ἀθήνα.

 

26 Μαΐου 2014

 

Πρὸς τὸν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος

Κύριον κ. Ἱερώνυμον Πρόεδρον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

 

Εἰς Ἀθήνας

 

Μακαριώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα,

 

Γνωρίζοντας καλὰ τὴν ἀγάπη σας γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ παράλληλα θλιβόμενοι ὡς μέλη τοῦ σώματός Του γιὰ ὅσα τεκταίνονται στὴν πολύπαθη πατρίδα μας, λάβαμε τὴν ἀπόφαση νὰ ἀπευθυνθοῦμε σὲ σᾶς ὡς πνευματικό μας πατέρα, θέτοντας ὑπ’ ὄψιν σας ἕνα ἰδιαιτέρως σοβαρὸ καὶ ἐπεῖγον ζήτημα.

 

Ὅπως θὰ ἔχετε πληροφορηθεῖ, κατὰ τὴν 14η Ἰουνίου 2014 πρόκειται νὰ πραγματοποιηθεῖ στὴν πόλη μας παρέλαση ὑπερηφανείας ἀπὸ μέλη τῆς Λεσβιακῆς, Γκέι, Ἀμφισεξουαλικῆς καὶ Τρανσεξουαλικῆς (LGBT) κοινότητας τῆς Ἀθήνας. Φέτος μάλιστα συμπληρώνεται μία δεκαετία τοιούτων ἐκδηλώσεων, τοῦ Θεοῦ ἔτι μακροθυμοῦντος ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν.

 

Ἡ ἀνωτέρω ὁμοφυλοφιλικὴ κοινότητα δραστηριοποιεῖται ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια στὴν πόλη μας, μαχόμενη ὑπὲρ τοῦ δημοκρατικοῦ δῆθεν δικαιώματός της στὴν ἰσότητα καὶ τὸν σεβασμὸ τῆς διαφορετικότητας.

 

Κύριο σκοπὸ ὑπάρξεως καὶ δράσης τῆς ἐν λόγῳ κοινότητας, ἀποτελεῖ ἡ ἱκανοποίηση ἐκ μέρους τῆς Πολιτείας ὅλων τῶν ἀντίθεων αἰτημάτων της, στὰ ὁποῖα, μεταξὺ ἄλλων, περιλαμβάνονται «ἡ ἐπέκταση τοῦ Οἰκογενειακοῦ Δικαίου ἔτσι ὥστε νὰ παρέχεται οὐσιαστικὴ ἰσότητα καὶ πρόσβαση στὸν πολιτικὸ γάμο καὶ τὸ σύμφωνο συμβίωσης στὰ ζευγάρια τοῦ ἴδιου φύλου, ἡ ἰσότιμη πρόσβαση στὴν ὑποβοηθούμενη ἀναπαραγωγή, τὴν παρένθετη μητρότητα, τὴν υἱοθεσία και γονεϊκότητα σὲ LGBT ζευγάρια, ἡ εἰσαγωγὴ μαθημάτων σεξουαλικῆς ἀγωγῆς σὲ ὅλες τὶς ἐκπαιδευτικὲς βαθμῖδες μὲ ἰσότιμη ἀναφορὰ σὲ σεξουαλικὸ προσανατολισμὸ καὶ ταυτότητα φύλου» κ.ἄ.

 

Ὅπως κάθε ὀρθόδοξος πιστὸς ἢ καὶ ἁπλῶς ἐχέφρων πολίτης μπορεῖ νὰ ἀντιληφθεῖ, ἐδῶ ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ τὴν ἐπίσημη προβολὴ τῆς πλέον βδελυκτῆς γιὰ τὸν Θεὸ ἁμαρτίας ὡς ἑνὸς ἐναλλακτικοῦ τρόπου ζωῆς καὶ τοῦ ἀντικοινωνικοῦ αἰτήματος γενικῆς καταξίωσης μίας ἄλλης ἔκφρασης τῆς «διαφορετικότητας» πέραν τῆς φυσιολογίας ποὺ ἔθεσε ὁ Δημιουργός μας.

 

Λαμβάνοντας, λοιπόν, ὑπ’ ὄψιν μας ὅλα ὅσα παραθέσαμε ἀνωτέρω, φρονοῦμε ταπεινὰ ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει νὰ διατρανώσει τὴν ἀντίθεσή της σὲ ἕνα τέτοιο γεγονός.

 

Δὲν ἔχουμε τὸ δικαίωμα νὰ λεγόμαστε χριστιανοί, ἐνῷ ἐπιτρέπουμε στὸν σοδομισμὸ νὰ παρελαύνει ἀνὰ τὰς ῥύμας τῆς πόλεως καυχώμενος γιὰ τὴν ἁμαρτωλότητά του καὶ ἀπαιτώντας τὸν σεβασμό μας καὶ τὴν ἀναγνώρισή του.

 

Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο, σᾶς ὑποβάλλουμε ὁρισμένες προτάσεις σχετικὰ μὲ τὸν τρόπο ἀντίδρασής μας σὲ αὐτὴ τὴν μισόθεη λαίλαπα:

 

1) νὰ πραγματοποιηθοῦν ἀγρυπνίες ἀνήμερα τῆς παρέλασης σὲ ὅσους περισσότερους ναοὺς τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς εἶναι ἐφικτό. Μάλιστα, νὰ προηγηθεῖ εὐρεῖα διαφήμισή τους, ὥστε νὰ γίνει γνωστὸ τοῖς πᾶσι˙

 

2) νὰ χτυποῦν οἱ καμπάνες τῶν ἐκκλησιῶν τοῦ κέντρου τῆς Ἀθήνας πένθιμα κατὰ τὴν ἡμέρα καὶ τὴν ὥρα τῆς νοσηρῆς παρέλασης˙

 

3) νὰ ὀργανωθεῖ εἰδικὴ ἡμερίδα στὴν ὁποία σοβαροὶ ὁμιλητὲς θὰ ἀναλάβουν νὰ ὁμιλήσουν γιὰ τὴν ὁμοφυλοφιλία προβάλλοντας μὲ σαφήνεια τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία ἐπ’ αὐτῆς˙

 

4) νὰ τυπωθεῖ εἰδικὸ φυλλάδιο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀναφερόμενο στὴν ὁμοφυλοφιλία καὶ τὴν ὀρθόδοξη θεώρησή της, καὶ νὰ διανεμηθεῖ σὲ ὅλους τοὺς ναοὺς τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς˙

 

5) νὰ ὑπάρξει συνοδικὴ καταδίκη τῶν ἐκδηλώσεων τῆς ὁμοφυλοφιλικῆς ὑπερηφάνειας.

 

Εὐχόμαστε, συμμεριζόμενος τὴν ἀγωνία μας ὡς ποιμένων τῶν λογικῶν προβάτων τοῦ Χριστοῦ, νὰ εἰσακούσετε τὴν δέησή μας καὶ νὰ ὀργανωθεῖ σύντομα ἡ δέουσα ἀντίδραση τῆς Ἐκκλησίας μας σὲ αὐτὲς τὶς ἀντίχριστες δημόσιες ἐκδηλώσεις.

 

Μετὰ βαθυτάτου σεβασμοῦ,

 

Οἱ ὑπογράφοντες (κατ’ ἀλφαβητικὴ σειρά):

 

π. Ἀθανάσιος Ἀττάρτ, Ἱ. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Χρυσοσπηλαιωτίσσης

π. Βασίλειος Βολουδάκης, Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πευκακίων

π. Πασχάλης Γρίβας, Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πευκακίων

π. Ἰωάννης Δρογγίτης, Ἱ. Παρεκκλ. Ἁγ. Δημητρίου Πλάκας

π. Ἱερώνυμος Μαγιλιάν, Ἱ. Ν. Ἁγ. Γεωργίου Ὀρφανοτροφείου Χατζηκώστα

π. Γεώργιος Σχοινᾶς, Ἱ. Παρεκκλ. Ἁγ. Δημητρίου Λουμπαρδιάρη

π. Ἠλίας Φρατσέας, Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πευκακίων

π. Γεώργιος Χάας, Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πευκακίων

Πηγή: http://www.defencenet.gr/

14 Ιουνίου: Μνήμη του Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς

Με αφορμή την εορτή του Αγίου Ιουστίνου, παρουσιάζουμε εκ νέου το βιβλίο του Χαράλαμπου Άνδραλη, «ο Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς», το οποίο αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το αναγνωστικό κοινό, εξαντλήθηκε μέσα σε λίγες ημέρες και επανακυκλοφόρησε σε δεύτερη έκδοση.

Παραθέτουμε το εισαγωγικό σημείωμα του συγγραφέα:

  

Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ.

Ὁ νεοφανῆς ὅσιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἀποτελεῖ καύχημα γιά τήν παγκόσμια Ὀρθοδοξία. Τήν παρουσία του μᾶς χάρισε ὁ Θεός σέ πολύ δύσκολες στιγμές γιά τήν ὀρθόδοξη πίστη. 

Τήν εποχή πού ἡ Ἐκκλησία δέχεται πυρά καί ἐκ τῶν ἔξω καί ἐκ τῶν ἔσω, τή στιγμή πού ὁ κάθε πιστός δοκιμάζεται μέσα στό καμίνι τῆς ἀπιστίας καί τῆς κακοδοξίας, ὁ Θεός παρουσιάζει τούς δικούς Του ἀνθρώπους γιά νά μᾶς φέρουν πιό κοντά σέ Αὐτόν καί ἐν τέλει νά μᾶς σώσει. 

Ἕνας γνήσιος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ λοιπόν, εἶναι καί ὁ μεγάλος αὐτός Σέρβος Ὁμολογητής. Ἕνας ἱερέας, πού δέν ἦταν μόνο διδάσκαλος, ἀλλά κυρίως ἐμπνευστής. Διότι μαζί μέ τή διδασκαλία του, ἐνέπνεε τούς πιστούς μέ τό παράδειγμά του.

Ἡ μελέτη τῆς ζωῆς του καί τῶν διδαχῶν του μᾶς κρατοῦν μέ ἀσφάλεια στό ἀπλανές καράβι τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ γραμμή τῆς διδασκαλίας του παραμένει ἀπαράλλακτη μέ ἐκείνη τῶν Ἁγίων Πατέρων. Στά γραπτά του ἀποτυπώνεται τό ἀνόθευτο παραδοσιακό ὀρθόδοξο πνεῦμα, μακριά ἀπό ἐπικίνδυνους ὑπερήφανους νεωτερισμούς. 

Δέν θά ἦταν καθόλου ὑπερβολή νά τόν κατατάξουμε ἀνάμεσα στούς μεγάλους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι ἡ γραφίδα του ἐνίσχυσε τούς πιστούς, κατατρόπωσε τούς αἱρετικούς, ἔδωσε ἐλπίδα στούς πονεμένους, πνευματική τροφή στούς πεινασμένους, ἄρωμα αἰώνιας ζωῆς στούς χαμένους στήν καθημερινότητα ἀνθρώπους.

Ἡ παρακάτω ἐξιστόρηση τοῦ βίου του καί ἡ ἀναφορά στή διδασκαλία του, εἶναι μία προσπάθεια πνευματικῆς ἀφύπνισης στήν ἐποχή πού ὁ χριστιανός βομβαρδίζεται ἀφ’ ἑνός ἀπό τήν κοσμικότητα καί τόν μηδενισμό καί ἀφ’ ἑτέρου ἀπό τήν πανθρησκειακή λαίλαπα πού δυστυχῶς κερδίζει ὅλο καί περισσότερο ἔδαφος.

Εὔχομαι ἡ παροῦσα ἔκδοση νά ἀποτελέσει γιά τόν ἀναγνώστη ἐφαλτήριο γιά μία καλύτερη γνωριμία μέ τόν μεγάλο αὐτόν ἅγιο καί νά τοῦ προκαλέσει τό ἐνδιαφέρον γιά περαιτέρω μελέτη τῶν θαυμασίων γραπτῶν ἔργων του.

Ἀπολυτίκιον

τοῦ Ὁσίου Πατρός Ἰουστῖνου

Ἦχος πλ. δ΄.

Ὀρθοδοξίας τό γλυκύ

καί νεκταρῶδες, Πάτερ, ἀμάλγαμα,

μετοχετεύσας τῶν πιστῶν

ἐν ταῖς καρδίαις ὥσπερ θησαύρισμα,

τῷ βίῳ καί ταῖς ἀρεταῖς,

βιβλίον ζῶν τοῦ Πνεύματος δέδειξαι,

Ἰουστῖνε θεόσοφε ∙ ἱκέτευε διά παντός

ἐλλογωθῆναι τούς ὑμνοῦντας σέ.

ΣΥΝΑΞΕΙΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ GAY PRIDE 2014 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ

Πηγή: http://katanixis.blogspot.gr/2014/06/gay-pride-2014.html

Ο Γέροντας Γαβριήλ Διονυσιάτης (+1983) για τη μετάδοση των Μυστηρίων στους παπικούς.

Πολύ ενδιαφέρουσα και σημαντική είναι η ανοιχτή επιστολή που συνέγραψε το 1970 ο Ηγούμενος της Ι. Μ. Διονυσίου Αγ. Όρους, Γέρων Γαβριήλ, διαμαρτυρόμενος για το τρομερό ολίσθημα της Ρωσικής Διοικούσας Εκκλησίας, της υποκινούμενης εκείνη την εποχή από το άθεο καθεστώς, να μεταδώσει τα Άχραντα Μυστήρια στους ρωμαιοκαθολικούς της Ρωσίας. Η απογοήτευση του γέροντα ήταν πολύ μεγάλη και αποτυπώνεται στην επιστολή αυτή που αποτελεί ιστορικό ντοκουμέντο (κατά τον χαρακτηρισμό του π. Θεοκλήτου) για την κατοχύρωσή της ιεροκανονικώς.

Με αφορμή μια πρόσφατη εκδήλωση που έγινε από κάποια Ιερά Μητρόπολη της Βορείου Ελλάδος, στην οποία δεν αναφέρθηκε καθόλου ο αρχηγικός ρόλος του Γέροντα Γαβριήλ στον αγώνα κατά του Οικουμενισμού, παρά μόνο οι αγαθές σχέσεις που είχε με τον μακαριστό Αθηναγόρα, πριν μάλιστα ο τελευταίος αρχίσει να πραγματοποιεί τους αντικανονικούς και αντορθόδοξους οικουμενιστικούς ακροβατισμούς, παραθέτουμε αυτολεξεί από το βιβλίο του πνευματικού τέκνου του γέροντα, π. Θεόκλητου Διονυσιάτη «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΟΥ, Γαβριήλ Διονυσιάτης», (εκδ. Παπαδημητρίου 1987) :

«Μετά κατωδύνου ψυχής επληροφορήθημεν και ημείς την απόφασιν της Ρωσικής Εκκλησίας «περί μυστηριακής κοινωνίας προς Ρωμαιοκαθολικούς».

Η απόφασις αυτή, πρωτοφανής και πρωτάκουστος εις την ζωή της Εκκλησίας μας, κατετάραξε και κατελύπησε τους Αγιορείτας Πατέρας, όλως ιδιαιτέρως δε την Ι. Κοινότητα, ήτις δι’ επείγοντος τηλεγραφήματος διεβίβασε προς την Μητέρα Μεγάλην του Χριστού Εκκλησίαν την λύπην  και κατάπληξιν αυτής επί τη ανεπιτρέπτω, μονομερεί και αντικανονική ταύτη αποφάσει της Ρωσικής Εκκλησίας.

Δεν ανέμενε ποτέ κανείς τοιάυτην απόφασιν εκ μέρους της μαρτυρικής, όσον και συντηρητικής Ρωσικής Εκκλησίας, διακριθείσης πάντοτε δια την προσήλωσιν εις το δόγμα, την τάξιν και τας κανονικάς παραδόσεις της αμωμήτου Ορθοδοξίας μας.

Γνωρίζομεν πάντες υπό ποιάς συνθήκας ζη σήμερον η πολυπαθής αύτη Εκκλησία εις το κρατούν εκείσε άθεον πολιτικόν καθεστώς, όπου τα πάντα είναι διευθυνόμενα υπ’ αυτού, αλλά δεν εφανταζόμεθα κάν τοιάυτην παραχώρησιν προς την Καθολικήν Εκκλησίαν , την οποίαν, ως γνωστόν, αντιπαθεί σφοδρώς ο Κομμουνισμός.

Απορούμεν δε, που βασιζόμενη, έστω και τυπικώς, η ως είρηται Εκκλησία αύτη εξέδωκε τοιαύτην απόφασιν.

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός αποτρέπων ημάς από παρομοίας ενεργείας λέγει παραβολικώς: «Μή δότε τα άγια τοῖς κυσί, μηδέ βάλλητε τους μαργαρίτας έμπροσθεν τῶν χοίρων» (Ματθ. 7, 6)· διότι ο αναξίος κοινωνών των Θείων Μυστηρίων «κρῖμα εαυτῶ εσθίει και πίνει» κατά τον Απόστολον (Α’ Κορ. 11, 29), και το Άγιον Ευαγγέλιον αναφέρει διά τον προδότην Ιούδαν, ότι άμα τη λήψει του άρτου καί του οίνου εκ χειρός Κυρίου, τότε εισήλθεν εις αυτόν ο Σατανάς (Ιωαν. 13, 27). Οι δε Κανόνες των Αγίων Αποστόλων 10^ος και 11^ος λέγουσι ρητώς: «Εί τις ακοινωνήτω καν εν οίκω συνεύξηται, ούτως αφοριζέσθω». Και εν 45ω : «Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον, αφοριζέσθω, ει δε επέτρεψεν αυτοίς  ως κληρικοίς ενεργήσαί τι, καθαιρείσθω». Οι δέ Ιεροί Κανόνες απαγορεύουσι και την είσοδον εισέτι των αιρετικών και σχισματικών εις Ορθοδόξους Εκκλησίας: «Μη συγχωρεῖν τοῖς αιρετικοῖς εισιέναι εις τον Οίκον του Θεοῦ επιμένοντας τη αιρέσει» (τῆς εν Λαοδ. ΣΤ’) και «Οῦ δεῖ αιρετικοῖς ή σχισματικοῖς συνεύχεσθαι» (αυτόθι λγ’), και «Ου δεῖ αιρετικών ευλογίας λαμβάνειν, αίτινες εισίν αλογίαι μᾶλλον ή ευλογίαι» (αυτ. λβ΄). Αι τοιάυται αποφάσεις, ως η της Ρωσικής Εκκλησίας, θα έχουν ανταπόκρισιν∙ ο Πάπας Ιωάννης από ετών ήδη είχε δώσει εντολήν εις την Εκκλησίαν του όπως δέχωνται εις μυστηριακήν κοινωνίαν τους προσερχομένους Ορθοδόξους.

Και αι επιπτώσεις τοιάυτης αμοιβαιότητος θα είναι πολύ οδυνηραί δια την Ορθόδοξον Εκκλησίαν μας, ενώ δια τους Καθολικούς ανεπαίσθητοι∙ ολίγοι εξ αυτών είναι κατεσπαρμένοι εις Ορθοδόξους χώρας άνευ ιερέων και Εκκλησιών, ενώ απόδημοι Ορθόδοξοι είναι εκατομμύρια εις χώρας αλλοδόξους, και αν ισχύση η μετ’ αλλοδόξων κοινωνία, συντόμως θα χάσουν την Ορθοδοξίαν των.

Εφ’ όσον λοιπόν η εντολή του Κυρίου και αι αποφάσεις των Αποστολικών και Συνοδικών Κανόνων απαγορεύουν ρητώς τήν προσευχητικήν κοινωνίαν και αυτήν  εισέτι τήν λήψιν ευλογίας από αιρετικούς, πόσω μάλλον την μυστηριακήν τοιαύτην, ιδία των Αχράντων Μυστηρίων τοῦ Σώματος καί του Αίματος του Κυρίου, δι’ ά ο λειτουργός ιερεύς εκφωνεί από του Ιερού Βήματος εν εκάστη λειτουργία «Πρόσχωμεν, τα Άγια τοῖς αγίοις». Και μη είπη τις ότι οι Ρωμαιοκαθολικοί, υπέρ ων η ρωσική απόφασις, ίσως δεν είναι αιρετικοί· είναι δι’ ημάς τούς Ορθοδόξους αιρετικοί· έχομεν αποφάνσεις και αποφάσεις της Εκκλησίας μας επ’ αυτού, συγκεκριμέναι αποφάσεις απαγορεύουσαι τήν μετ’ αυτών κοινωνίαν. Εῖναι κανών της Εκκλησίας μας ότι ο «κοινωνῶν ακοινωνήτω ακοινώνητος έστω». Ο δε αείμνηστος Ανδρούτσος λέγει· «όπου δεν υπάρχει ενότης εν τη διδασκαλία, δεν δύναται να υπάρξη εκκλησιαστική κοινωνία εν προσευχή και Μεταλήψει». (Συμβολική, σελ. 307).

Είναι συνεπώς αναντίλεκτος και ανεπίτρεπτος η μετά αιρετικών και σχισματικών μυστηριακή κοινωνία, εφ’ ω και αύθις διερωτώμεθα, που στηριχθείσα η Σύνοδος της Ρωσικής Εκκλησίας, απεφάσισε την μετά της Ρωμαιοκαθολικής Μυστηριακήν κοινωνίαν, προδήλως ούσης αιρετικής και σχισματικής;

Ελήφθη δε η απόφασις αύτη όλως μονομερώς και παρά την ανέκαθεν κρατούσαν τάξιν, όπως τα τοιάυτα ζητήματα εξετάζωνται εμπεριστατωμένως και υπό των επιμέρους ομοδόξων Εκκλησιών. Δυστυχώς ο απ’ αρχής εν τη δισχιλιετή ήδη ζωή της Εκκλησίας  μας χρυσούς αυτός κανών της ενότητος και συλλογικής αποφάνσεως παρεμερίσθη επ’ εσχάτων και αντ’ αυτού εφηρμόσθη η μονομερής και ανεπίτρεπτος απόφασις, ως εγένετο το 1923 δια την εορτολογικήν μεταβολήν και το 1964 δια της πρωτοφανούς αποφάσεως της Γ΄ Πανορθοδόξου Διασκέψεως της Ρόδου, ήτις καθώρισεν ότι «δικαιούται εκάστη των επί μέρους Εκκλησιών να ενεργή και αποφασίζη ελευθέρως επί διαλόγου μετά ετεροδόξων και επί διορθοδόξων ζητημάτων», απόφασις όντως διαβρωτική της ενότητος των Αγίων του Θεού Εκκλησιών.

Αυτά δυστυχώς, και η από τινος επιδεικνυομένη σπουδή προς το «κοινόν Ποτήριον», συνετέλεσαν ουκ ολίγον εις το ολίσθημα της Ρωσικής Εκκλησίας.

Δεν λέγομεν ταύτα, ίνα δικαιολογήσωμεν την πράξιν της Εκκλησίας ταύτης, αλλά τα αναφέραμεν προς μελλοντικήν προσοχήν εν προκειμένω και ίνα καταδειχθή ότι «ενός κακού δοθέντος μύρια έπονται».

Διά ταύτα πάντα μετά κατωδύνου ψυχής, ως εν αρχή είπομεν, εν αγωνία περί απροβλέπτων επιπτώσεων εις την ενότητα της Εκκλησίας μας, τρέμοντες επί τη απλή σκέψει ότι, η απόφασις της  Ρωσικής Εκκλησίας θέλει επιφέρει ρήγμα εις την παράταξιν της Ορθοδοξίας μας, καθ’ ήν εποχήν τόσον σφοδρώς και πανταχόθεν βάλλεται, προήλθομεν εις την απόφασιν όπως η ασθενής φωνή μας ακουσθή εις άπαν το Χριστεπώνυμον Ορθόδοξον πλήρωμα, ίνα, το καί κυριώτερον, ακουσθή φωνή εκ της Ερήμου, φωνή εκ της Ακροπόλεως της Ορθοδοξίας, του Αγίου Ορους.

Η φωνή ημών αύτη είναι πιστή απήχησις του εν αρχή αναφερθέντος τηλεγραφήματος της Ιεράς ημών Κοινότητος προς το σεπτόν Οικουμενικόν Πατριαρχείον, ήτινι στοιχούντες και ημείς μετά των περί ημάς αδελφοτήτων και, ως πιστεύομεν, σύμπαντος του Αγιορείτικου κόσμου.

Θεωρούμεν αντικανονική και αντορθόδοξον την, ως είρηται, απόφασιν της Ρωσικής Εκκλησίας από απόψεως δογματικής τοιάυτης, ως ληφθείσαν μονομερώς και εν αγνοία της Μητρός Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και των λοιπών ομοδόξων Εκκλησιών.

Ευχόμεθα ολοψύχως εις τον Πανάγαθον Θεόν να φωτίση τους ιθύνοντας την αγιωτάτην Ρωσικήν Εκκλησίαν και ανακαλέσωσι την απόφασίν των ταύτην περί μυστηριακής κοινωνίας μετά Ρωμαιοκαθολικών. Ποιούμεθα θερμήν έκκλησιν προς πάσας τας Ορθοδόξους Εκκλησίας όπως συνηγορήσωσι παρά τη ρωσική τοιάυτη προς υπαναχώρησιν. Πιστεύομεν ότι βιαστικώς εξεμαιεύθη η απόφασις και είμεθα βέβαιοι ότι ο ευλαβέστατος ρωσικός Κλήρος ανώτερος και κατώτερος, πειθαρχών Θεώ μάλλον ή ανθρώποις, κατά την αποστολικήν φωνήν, ή θ’ ανακαλέση ή θα αφήση νεκράν εν γράμματι την αντορθόδοξον απόφασιν. Ωσαύτως πατρικώς προτρεπόμεθα τα αγαπητά τέκνα  της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, όπως μένωσι πιστά εν οις έμαθον και εδιδάχθησαν εκ προγόνων, ενστερνιζόμενοι πάντοτε το του μακαρίου Ιωσήφ Βρυεννίου:

«Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία·
οὐ ψευσόμεθά σου πατροπαράδοτον σέβας·
ἐν σοὶ ἐγεννήθημεν, καὶ σοὶ ζῶμεν, καὶ ἐν σοὶ κοιμηθησόμεθα·
εἰ δὲ καλέσει καιρός, καὶ μυριάκις ὑπὲρ σοῦ τεθνηξόμεθα.»

Περί μπλόγκ και ομάδας που υβρίζει τον Θεό και την Παναγία μας!

Νικόλαος Γεωργαντώνης

θεολόγος - ιεροψάλτης

Προσοχή!!! Αυτή η σελίδα μόνο Ορθόδοξη δεν είναι. Ντροπή που χρησιμοποιούν τον Άγιο Λουκά για να περάσουν τις κακοδοξίες τους. Αυτά που πρεσβεύουν και μεταδίδουν είναι αιρετικές κακοδοξίες. Δεν γνωρίζω ποιός ακριβώς είναι αυτός που μιλά σε αυτή τη σελίδα αλλά αυτά που γράφουν είναι παντελώς πλανεμένες απόψεις. 

Μερικά παραδείγματα από αυτά που λέει, για να καταλάβετε, είναι:

1. " Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ (http://adikiestheoupanagiaskaiagiwn.blogspot.gr/2014/05/blog-post.html)
2. Άλλο: "Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΜΠΛΟΓΚ" (http://adikiestheoupanagiaskaiagiwn.blogspot.gr/2014/01/blog-post_8281.html)
3. Και άλλο το οποίο, δεν μπορώ να πιστέψω πως ένας άνθρωπος μπορεί να γράψει και να πιστεύει κατι τέτοιο, "ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ" (http://adikiestheoupanagiaskaiagiwn.blogspot.gr/2014/03/blog-post_14.html)

Τα παραπάνω παραδείγματα πιστεύω δίνουν την εικόνα ότι αυτός που έχει αυτό το μπλόγκ και την σελίδα με το όνομα του Αγ. Λουκά του Ιατρού (ομάδα στο Facebook) δεν ακολουθεί την γραμμή της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας και δεν πρέπει να τα διαβάσουμε αυτά ή να κάνουμε "like" σε αυτή την ομάδα. Έχει πολλά ακόμη που δεν χωράει εδώ να μιλήσουμε.

Για το καλό όλων των αδελφών, συνιστώ να αποφύγουμε αυτό το μπλόγκ και ομάδα στο Facebook. 

+++++++++++++

Μπλόγκ: http://adikiestheoupanagiaskaiagiwn.blogspot.gr/

Ομάδα στο Facebook: https://www.facebook.com/AgiosLoukasOIatrosArchiepiskoposKrimaias

Νεομάρτυρες της Ορθοδοξίας στον 20ό και 21ο αιώνα. Χαραλάμπους Χ. Άνδραλη Οι 222 Κινέζοι Νεομάρτυρες 1900 11 Ιουνίου:μνήμη των Κινέζων Νεομαρτύρων Μέρος Πρώτο Κεφάλαιο Πρώτο

Το έτος 1900, πάνω στην είσοδο ενός αιώνα που στιγματίσθηκε από την άκρατη βία και την επικράτηση ακραίων πολιτικών καθεστώτων, στην αχανή Κίνα, μια μικρή κοινότητα 700 περίπου Ορθόδοξων Χριστιανών ξεχώριζε με το μοναδικό τρόπο ζωής των μελών της.

Η Κινεζική Εκκλησία ήταν τέκνο της ρωσικής Ορθοδόξου Ιεραποστολής που από παλαιότερα είχε διδάξει το Λόγο του Χριστού στον ασιατικό λαό. Ο Ρώσος αρχιμανδρίτης πατήρ Ιννοκέντιος Φιγκουρόφσκι εγκαταστάθηκε στην Κίνα το 1897 και ξεκίνησε ένα ιεραποστολικό έργο που δεν άργησε να καρποφορήσει.
Ήδη το 1900 είχε δημιουργηθεί ένα αξιόλογο ποίμνιο γύρω του. Μάλιστα, χειροτονήθηκε ιερέας ένας γηγενής Κινέζος, ο πατήρ Μητροφάνης Τση-Σουνγκ.

Ήδη από το 1898 είχε ξεκινήσει η επανάσταση των «πυγμάχων» (boxer rebellion, η ονομασία αυτή οφείλεται στις αποκρυφιστικές πολεμικές τέχνες στις οποίες επιδίδονταν οι ειδωλολάτρες επαναστάτες), η οποία τάχθηκε εναντίον της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των μεγάλων δυνάμεων και ως εκ τούτου κατά όλων των χριστιανικών εκκλησιών.
Η επανάσταση απέκτησε σχεδόν αποκλειστικά θρησκευτικό χαρακτήρα. Οι ειδωλολάτρες Κινέζοι έβλεπαν τον κύκλο των χριστιανών ομοεθνών τους ως ένα κίνημα προδοσίας στις αρχαίες αποκρυφιστικές παραδόσεις τους.
Την 1η  Ιουνίου 1900 εξαπέλυσαν μεγάλο διωγμό κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κίνας. Βεβήλωσαν και έκαψαν σχεδόν όλους τους Ναούς. Σε ολόκληρη την επικράτεια της χώρας κυριαρχούσε κλίμα τρομοκρατίας και φόβου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι από τα 700 περίπου μέλη που αριθμούσε η ορθόδοξη κοινότητα, ελάχιστοι ήταν Ρώσοι. Οι περισσότεροι ήταν γηγενείς Κινέζοι. Επάνω σε αυτούς τους ομοεθνείς  τους ξέσπασαν οι επαναστάτες, με σκοπό να τους αναγκάσουν να αρνηθούν την πίστη τους και να ασπασθούν τις πατρογονικές θρησκείες προσκυνώντας τα κινέζικα είδωλα. Μάταια όμως οι «μπόξερς» προσπαθούσαν να τους κάμψουν. Οι Νεομάρτυρες, με θάρρος που θυμίζει τους Αγίους Μάρτυρες των πρώτων χριστιανικών χρόνων, προτίμησαν να χάσουν την πρόσκαιρη ζωή για να κερδίσουν την Αιώνια.
Στις 11 Ιουνίου του 1900 οι επαναστάτες επιτέθηκαν πλέον και στα σπίτια των Ορθοδόξων. Συνέλαβαν πολλούς με την κατηγορία της άρνησης κινεζικών θρησκειών. Τους απειλούσαν ότι θα τους σκότωναν αν δεν αρνούνταν το Χριστιανισμό. Κάποιοι φοβήθηκαν τα βασανιστήρια και θυσίασαν στα είδωλα. Πολλοί όμως έμειναν πιστοί μέχρι τέλους στο Χριστό με συνέπεια να βασανιστούν φρικτά και να μαρτυρήσουν.

Πολύ λίγα ονόματα έχουν σωθεί από τους 222 μάρτυρες. Αξίζει λοιπόν να τα αναφέρουμε:
Πρεσβύτερος  Άγιος Μητροφάνης Τση-Σουνγκ, ο πνευματικός πατέρας της κοινότητας.
Πρεσβυτέρα Αγία Τατιανή Τση-Σουνγκ
Άγιος Ησαίας Τση- Σούνγκ, ο 23χρονος γιός του ιερέα και η μνηστή του, 19χρονη  Αγία Μαρία, στην οποία πρότειναν να φύγει από το σπίτι του πατέρα Μητροφάνη για να σωθεί. Εκείνη φυσικά παρέμεινε εκεί, έτοιμη να μαρτυρήσει για την πίστη της.
Άγιος Ιωάννης Τση, ο οκτάχρονος γιός του ιερέα Μητροφάνη, ο οποίος λέγεται ότι ανέφερε καθώς υπέφερε τα βασανιστήρια: «Το να πάσχει κανείς για τον Χριστό δεν είναι βαρύ πράγμα!...». Οι βασανιστές του, τον έκοψαν σε κομμάτια και έτσι παρέδωσε το πνεύμα του.
Άγιος Παύλος Βαν, κατηχητής
Αγία Ίγια Βεν, δασκάλα της Ιεραποστολικής Σχολής.
Άγιος Κλήμης Κούι-Κιν
Άγιος Ματθαίος Χάι-Τσουάν
Άγιος Βίτος Χαί-Τσουάν
Αγία Άννα Τσούι

Η μνήμη τους τιμάται στις 11 Ιουνίου, ημέρα της ομαδικής σφαγής τους.
Όταν μετά από λίγους μήνες κατεστάλη η επανάσταση από τα στρατεύματα των δυτικών δυνάμεων, ο επίσκοπος Πεκίνου πλέον Ιννοκέντιος Φιγκουρόφσκι ανέγειρε ναό αφιερωμένο στους Κινέζους Νεομάρτυρες, όπου και εναπέθεσε τα Άγια Λείψανά τους. Από το 1903 άρχισαν να τελούνται και ακολουθίες στους Μάρτυρες ενώ ιστορήθηκε και η εικόνα τους.
                    
Απολυτίκιον
 Ήχος πλ. δ΄. Το προσταχθέν.
Εκ των ηπείρων του κόσμου συναχθέντες, πάντες εις Κίναν οι φιλόθεοι στραφώμεν, των Κινέζων μαρτύρων εορτήν ποιούντες. Αυτοί γαρ ζωήν εδώρισαν τω Χριστώ, αγρίως αναιρεθέντες ώσπερ αμνοί και οικούντες παράδεισον, λαούς φρουρούσι της γης, αεί Θεώ πρεσβεύοντες δι’ ειρήνην παγκόσμιον.

Κοντάκιον. Ήχος δ΄. Επεφάνης σήμερον.
Εις ακραία όρια της οικουμένης, εκ νεφών ιέρακες, ειρήνης Τείχος Σινικόν, πτωχούς λαούς προστατεύσατε, εκ της δουλείας ανάστασιν φέροντες!
Μεγαλυνάριον.
Εκατονταπλάσιος ο καρπός εις τον ορυζώνα του Σπορέως και Λυτρωτού ολοκαρπωθέντες οι μάρτυρες της Κίνας, πάντας λαούς καλούσιν εις δείπνον άγιον

Απόσπασμα από το βιβλίο 

Νεομάρτυρες της Ορθοδοξίας στον 20ό και 21^ο αιώνα - Χαραλάμπους Χ. Άνδραλη

Οι τελευταίες συνομιλίες του μακαριστού Γέροντος Κυρίλλου, Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ Ευβοίας (+ 30/3/2012)

Σταυροαναστάσιμη υπήρξε η ζωή του μακαριστού Γέροντος Κυρίλλου με την ολόθερμη αγάπη στον Εσταυρωμένο και Αναστημένο Ιησού. Πορευόταν τον προσωπικό του Γολγοθά και προσδοκούσε τη χαρά της Αναστάσεως.

Στις δύο επόμενες σύντομες συνομιλίες του Γέροντος, τις τελευταίες ημέρες της επίγειας βιοτής του, εμφαίνονται οι αρετές που τον περικοσμούσαν και το αισιόδοξο μήνυμα που έβγαινε από τα χείλη του:

Νοσηλευτές του Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών:

-          Γέροντα, δεν βλέπουμε να παραπονιέσαι για τίποτε! Δεν διψάς, δεν πεινάς, δεν πονάς; Από πού αντλείς αυτή τη δύναμη; Ποιος σου δίνει αυτή τη δύναμη;

-          Η Παναγία μας!

-          Γέροντα, όλοι μας εδώ στο Νοσοκομείο σας έχουμε αγαπήσει!

-          Και εγώ σας αγαπώ. Όλο τον κόσμο αγαπώ μηδενός εξαιρουμένου!

Επισκέπτες στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών:

-          Γέροντα, η πατρίδα μας βιώνει σήμερα μεγάλη κρίση. Τι βλέπετε, θα την ξεπεράσουμε;

-          Θα την ξεπεράσουμε, αν μετανοήσουμε! Ο Θεός μας τα έδωσε όλα και εμείς του γυρίσαμε την πλάτη.

Επισκέπτες:

-          Γέροντα, τι θα απογίνουμε;

-          Θα βάλει ο Θεός το χέρι Του.

-          Θα μας βοηθήσει ο Θεός, τέτοιοι που είμαστε

-          Θα βάλει ο Θεός το χέρι Του.

-          Στις Πράξεις των Αποστόλων αναφέρεται ότι τα χρονικά όρια επιβιώσεως των εθνών ορίζονται από τον Κύριο. Μήπως τα όρια του δικού μας έθνους πλησιάζουν στο τέλος τους;

-          Υπάρχει ακόμη πίστη. Υπάρχει ευσέβεια. Η μετάνοια θα μας σώσει.

Ενώ η υγεία του έφθινε και έφθασε πολλές φορές ως την πόρτα του θανάτου, όταν τον ρωτούσαμε πως είναι, αυτός απαντούσε: «Δόξα τω Θεώ, καλά». Τις δε τελευταίες ημέρες έλεγε: «Δόξα τω Θεώ, πολύ καλά».

Όταν οι επισκέπτες τον ρωτούσαν: «Γιατί γέροντα εσείς που είσθε άνθρωπος αφοσιωμένος στο Θεό υποφέρετε τόσο»; Αυτός απαντούσε: «Εγώ με τον Θεό δεν τσακώνομαι».

Πηγή: «Εις Μνημόσυνον Αιώνιον», έκδ. Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ του Γέροντος

Ας ετοιμαστούμε για την ημέρα της Κρίσεως Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Ας αρχίσουμε κι εμείς να ετοιμαζόμαστε για τη μεγάλη ημέρα της δευτέρας παρουσίας του Κυρίου. Θα δώσουμε «εξετάσεις» τότε. Ας κοιτάξουμε, λοιπόν, το «πρόγραμμα» των «μαθημάτων» και ας μελετήσουμε όσα παραμελήσαμε, ας συμπληρώσουμε όσα δεν καλοξέρουμε, ας ξαναδιαβάσουμε όσα ξεχάσαμε.

Πρέπει να βιαστούμε, γιατί η ώρα του θανάτου μας είναι άγνωστη. Ίσως αύριο, ίσω σήμερα κιόλας να κληθούμε: «Θεοφάνης Βισένσκυ… Ν. Ταμπόβσκαγια… βγές!...». Και τότε ούτε τετράδια ούτε βιβλία θα έχουμε, για να συμβουλευτούμε… ούτε υποβολέας θα υπάρχει… ο καθένας θα εξεταστεί μόνος του και θα βαθμολογηθεί από τον μεγάλο Κριτή με κριτήριο τα επίγεια έργα του.

Από το βιβλίο «Χειραγωγία στην πνευματική ζωή», Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, εκδ. Ιερά Μονή Παρακλήτου, σελ. 162

Τι σχέση έχουμε εμείς σήμερα με το Άγιο Πνεύμα;

Με τη Βάπτισή μας και ειδικά με το Χρίσμα ήλθε η χάρη του Αγίου Πνεύματος μέσα μας. Ο απόστολος Παύλος γράφει πως το Άγιο Πνεύμα κατοικεί στους χριστιανούς (Α΄ Κορ. 3, 16).

Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, μεγάλος Ρώσος άγιος, έλεγε ότι σκοπός της χριστιανικής ζωής είναι η ενοίκηση στους χριστιανούς του Αγίου Πνεύματος. Με την προσευχή «Βασιλεύ Ουράνιε» απευθυνόμαστε στο Άγιο Πνεύμα και το παρακαλούμε να έλθει μέσα μας: Λέμε «ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον, αγαθέ, τας ψυχάς ημών». Όταν το Άγιο Πνεύμα έλθει και κατασκηνώσει μέσα μας, θα μας καθαρίσει από κάθε βρωμιά (κηλίδα) και θα σώσει τις ψυχές μας. Όταν ζητάμε με πόθο τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος, ο Θεός Πατέρας σίγουρα θα μας το στείλει (Λουκά 11, 13).

Η θεία χάρη, που μας δόθηκε στο Βάπτισμα και στο Χρίσμα, αργότερα στη ζωή με τον αγώνα τον πνευματικό και τη βοήθεια του Θεού μέσω των μυστηρίων της Εξομολόγησης και της θείας Κοινωνίας αυξάνει και οδηγεί το χριστιανό στον αγιασμό. Σε όλα τα Μυστήρια της Εκκλησίας ενεργεί το Άγιο Πνεύμα. Στην Εξομολόγηση το Άγιο Πνεύμα καθαρίζει την ψυχή από τα πάθη της και τη φωτίζει στη γνώση του θελήματος του Θεού και στην κοινωνία μ’ Αυτόν. Το Άγιο Πνεύμα επίσης αγιάζει τα Τίμια Δώρα της θείας Ευχαριστίας και τα μεταποιεί σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Στη Χειροτονία η χάρη του Αγίου Πνεύματος καθιστά ιερέας τον χειροτονούμενο. Στο Γάμο ευλογείται από τη θεία χάρη η ένωση των συζύγων. Στο Ευχέλαιο συγχωρούνται από τη θεία χάρη αμαρτίες των ασθενούντων.

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ. 66-67), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου

Η ΙΕΡΩΣΥΝΗ

* Τι είναι;

* Πότε συστάθηκε;

* Ποια τα αισθητά σημεία του Μυστηρίου;

* Ποια τα κωλύματα της Ιερωσύνης;

Τι είναι;

Είναι Μυστήριο, κάλεσμα του Θεού όχι όμως για τον καθένα.

Δια της Ιερωσύνης τελούνται τα Μυστήρια και μεταδίδεται η Θεία Χάρις στους πιστούς. Είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα και έτσι πρέπει να το διακονούμε όλοι οι κληρικοί.

Πότε συστάθηκε;

Ο ίδιος ο Κύριος ως Μέγας Αρχιερεύς μετέδωσε την Ιερωσύνη στους δώδεκα Αποστόλους Του και αυτοί δια Πνεύματος Αγίου την μετέδωσαν στους διαδόχους τους Επισκόπους, Πρεσβυτέρους και Διακόνους. Έτσι συνεχίζεται μέχρι των ημερών μας η Αποστολική Διαδοχή και θα συνεχίζεται μέχρι τέλους της ιστορίας του κόσμου τούτου.

Τα αισθητά σημεία του Μυστηρίου.

Είναι: 1^ον Η επίθεση των χειρών του Επισκόπου (αν έχει κανονική αποστολική διαδοχή)

2^ον Η ευχή: «Η θεία Χάρις, η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα, προχειρίζεται τον ευλαβέστατο (τάδε) εις Διάκονον ή Πρεσβύτερον ή Επίσκοπον. Ευξώμεθα ουν υπέρ αυτού, ίνα έλθη επ’ αυτόν η χάρις του Παναγίου Πνεύματος».

Τα κωλύματα της Ιερωσύνης.

1. Να μην είναι βαπτισμένος Ορθόδοξος Χριστιανός.
2. Να μην έχει νόμιμη ηλικία. Οι Κανόνες τονίζουν: 25^ον έτος για Διάκονον, 30^ον έτος διά Πρεσβύτερον, και 50^ον διά Επίσκοπον.
3. Να μην έχει ορθόδοξη πίστη και ήθος.
4. Να μην είναι αρτιμελής και να πάσχει από ψυχικά νοσήματα.
5. Να έχει προγαμιαίες σχέσεις ή εντός του γάμου να έχει παρά φύση σχέσεις, ή να έχουν κάνει εκτρώσεις.
6. Να έχει επιτελέσει φόνο.

Απόσπασμα από το βιβλίο του π. Γεωργίου Καλπούζου «ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ- Αυτονόητα αλλά τόσο άγνωστα θέματα», σελ. 131-132

Πότε ο αγώνας κατά της πλάνης και υπέρ της πίστεως καταντά κατά των ανθρώπων και υπερ της ανυψώσεως του εγωισμου.

Νικόλαος Γεωργαντώνης

θεολόγος - ιεροψάλτης

Πολλές φορές ο Χριστιανισμός δεν κινδυνεύει από τις σκοτεινές και άθεες δυνάμεις αλλά κινδυνεύει από τους "χριστιανούς" που δεν ζουν την πίστη τους ή παλεύουν δήθεν υπέρ της πίστεως, ζώντας σας ιεροεξεταστές έναντι των άλλων ανθρώπων. Όταν κάποιος δεν ακολουθεί την ορθή πίστη και εμείς αντί να τον βοηθήσουμε να επιστρέψει στον σωστό δρόμο με τρόπο ειρηνικό και τις ανάλογες πράξεις, αλλά τον κυνηγάω και τον στήνω στον τοίχο να τον χτυπάω μέχρι να αλλάξει κακήν κακώς τις πλανεμένς απόψεις, δεν είναι Ορθόδοξη τακτική αυτή. Ποιός είμαι εγώ (για όλους μας πάει αυτό) που θα τον κατακρίνω αλλά αναγκάσω να αλλάξει με την βία;;;

Τον τελευταίο καιρό, πολλούς βλέπω να μάχονται υπέρ της πίστεως (και πολύ καλά κάνουν, έτσι πρέπει) αλλά από τον υπέρ ζήλο τους, πέφτουνε στην παγίδα του εγωισμού και όποιος δεν συμφωνήσει με τις απόψεις τους (έστω και με μια ασήμαντη λεπτομέρεια που δεν έχει να κάνει με δογματικό θέμα) τον βρίζουν, εξευτιλίζουν και διαγράφουν. Δεν είναι σωστή τακτική και τέτοιες κινήσεις δεν θα φέρουν θεάρεστα αποτελέσματα. Οι Πατέρες με αγάπη και σεβασμό πολέμησαν τις αιρέσεις. Προσπάθησαν να νουθετήσουν και να επαναφέρουν τους αιρετικούς και όταν δεν άλλαζαν, δεν τους σταύρωσαν αλλά εφ'οσον επέλεξαν να φύγουν από την Εκκλησία, αφορίστηκαν.

Εμείς μπορούμε και οφείλουμε σε θέματα πίστεως να μιλήσουμε αλλά με αγάπη και σεβασμό στο άλλο πρόσωπο. Να μην ξεχνάμε ότι μπορεί και εμείς να είμασταν σε αυτή τη θέση. Θα μιλήσουμε, θα ομολογήσουμε και αν ο άλλος δεν θέλει να πιστέψει, το αφήνουμε στον Θεό, συνεχίζοντας την μαρτυρία όμως, χωρίς να τον ξεφτυλίζουμε ή να τον διασύρουμαι. Θα μάχουμε έναντι της πλάνης, αιρέσεως και όχι του προσώπου. Το πρόσωπο θα προσπαθήσουμε να το επαναφέρουμε, δεν ξέρουμε, μπορεί κάτι να μην έχει καταλάβει και να έχει πέσει σε αυτή την πλάνη. Αυτό που χρειάζεται κυρίως στις ημέρες μας είναι ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ για του πιστούς Ορθόδοξους Χριστιανούς!!!

Ας τα κρατήσουμε στο νου αυτά και ας πολεμήσουμε υπέρ της πίστεως χωρίς να τσακίζουμε τους αδελφούς μας, μόνο κακία και διχασμό δημιουργούν τέτοιες κινήσεις. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν είπα να μην ομολογούμε την πίστη μας και στους αιρετικούς απλώς να μην αφήνουμε το εγωιστικό πάθος να μας τυφλώνει. Καλόν αγώνα εύχομαι σε όλους!!! 

Ο Γέρων Αθανάσιος Μυτιληναίος για τον Οικουμενισμό και για την Ενωμένη Ευρώπη.

Να ξέρετε ότι ο Οικουμενισμός είναι ο τελευταίος πρόδρομος του Αντιχρίστου· διότι όταν θα γίνη μία ισοπέδωσις θρησκευτική και πολιτική – κυβερνητική, θα υπάρξη ένας μόνον που θα κυβερνήση τον κόσμον, αυτός ο ένας, κατά την Αγίαν Γραφήν και τους Πατέρες, θα είναι ο Αντίχριστος. Παράλληλα έρχονται τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, που είναι προϊόν των Εβραίων και ανεξάρτητα από την Αγία Γραφή, να επιβεβαιώσουν την θέση των Πατέρων.

Έτσι ο Οικουμενισμός, χωρίς περιστροφές, χαρακτηρίστηκε από τους μεγαλύτερους θεολόγους της εποχής μας, όπως από τον μακαρίτην πατέρα Ιουστίνο Πόποβιτς, Σέρβο, αλλά και από άλλους επιφανείς θεολόγους, αντίχριστον σύστημα.

Έτσι και ο Ναβουχοδονόσορ θέλησε να δημιουργήσει έναν θρησκευτικόν οικουμενισμόν. Βλέπει δηλαδή κανένας ότι οι ρίζες των πραγμάτων που επιχειρούνται στην εποχή μας δεν είναι καινούργιες, είναι παλιές και πολύ βαθειές, ανήκουν μέσα στην Ιστορία. Αλλά ο Ναβουχοδονόσορ ήθελε να επιτύχη και κάτι άλλο· ήθελε να επιτύχη μίαν εθνική ενότητα, η οποία θα επιτυγχάνονταν αν όλοι οι υπό την κατοχήν του λαοί λάτρευαν τον θεόν Μαρδούχ…

Ξέρουμε ότι οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες θεοποιούσαν τον εαυτόν τους. Η θεοποίησίς των δεν είχε απλώς θρησκευτικόν χαρακτήρα, αλλά και πολιτικόν· διότι μόλις ανακηρύσσετο ένας αυτοκράτωρ, αμέσως έφτιαχναν αγάλματά του σ’ όλη τη ρωμαϊκή επικράτεια, και διετάσσοντο όλοι, οι υπό την κατοχήν λαοί να προσκυνούν το άγαλμα του θεού αυτοκράτορος και να προσφέρουν εις αυτό θυσίες. Γιατί; Χάριν πολιτικής ενότητος. Είναι κάτι ανάλογο που σήμερα συμβαίνει με την Ε.Ο.Κ.. Προσέξετε να ιδήτε.

Σας είπα ότι αυτά δεν είναι καινούργια πράγματα αλλά πολύ πολύ παλιά. Η Ε.Ο.Κ. είναι ένας οικονομικός οργανισμός. Φαινομενικά είναι κάτι τέτοιο, ενώ στην πραγματικότητα είναι κάτι πολύ περισσότερο. Αν ανοίξετε την παλιά εγκυκλοπαίδεια του Πυρσού θα βρείτε ένα πολύ μεγάλο άρθρο – δυο-τρεις σελίδες μεγάλες – που αναφέρεται σ’ αυτήν την απόπειρα της Ηνωμένης Ευρώπης, ευθύς μετά τον πρώτον παγκόσμιον πόλεμον. Ξεκινάει με χαρακτήρα οικονομικό αλλά αποβλέπει τελικά στην δημιουργία μιας πολιτικής ευρωπαϊκής ενότητας.

Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει ένας γεωργικός συνεταιρισμός συλλογής σιταριού και όλοι οι παραγωγοί παραδίδουν το σιτάρι τους σ’ αυτόν. Φαντασθείτε τώρα ο συνεταιρισμός – πέραν του σκοπού ιδρύσεώς του – ν’ αρχίση να ορίζη για όλους τους συνεταιριζόμενους έναν κοινό τρόπο ζωής. Η ενέργεια αυτή δεν θα σας φαίνονταν παράξενη και αδιανόητη; Ασφαλώς ναι, γιατί, ενώ άλλα προβλέπει το καταστατικό, άλλα τους ζητιούνται στη συνέχεια, που αφορούν την προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή τους, πράγμα που ούτε ενέκριναν ούτε υπέγραψαν.

Και μπορεί ο γεωργικός συνεταιρισμός να μην παρεκκλίνη από τους οικονομικούς προσανατολισμούς, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τον οικονομικό συνεταιρισμό που λέγεται Ε.Ο.Κ. Βλέπεις να έρχεται και να λέει στη Βουλή των Ελλήνων να εισάγη αυτόν τον νόμο, ή εκείνον ή τον άλλον… Φερ’ ειπείν: οι Χιλιασταί θα κινούνται έτσι, οι ομοφυλόφιλοι – με το συμπάθειο – έτσι… Γι’ αυτά θα γίνη νόμος και θα αμνηστευθούν η μοιχεία, οι αμβλώσεις και οι εκτρώσεις. Κανένας δεν θα καταδικάζεται (γιατρός, ζευγάρια) κι ας συνέπραξαν στο έγκλημα.

Και όλα αυτά γιατί; Για να έχωμε προσαρμογή με την Ευρώπη από νομοθετικής πλευράς, λένε. Γιατί; Για ποιόν λόγο; Έτσι πρέπει!

Αν θέλουμε να ‘χωμε Ενωμένη Ευρώπη πρέπει να σκεφτόμαστε όλοι το ίδιο!

Πηγή: «Αγώνας» Αρ. φύλλου 169 -Μάϊος 2011

Πηγή στο Διαδίκτυο: aktines.blogspot.gr