* Οι Άγιοι Πατέρες υπέφεραν πολλούς εξουθενωτικούς πειρασμούς. Κράτησαν γερά την υπομονή και την βία και κατόπιν τους επεσκέφθη η χάρις, ανάλογα με ό,τι υπέμειναν προηγουμένως.
* Να έχετε ατσαλένια πίστι εις τον Θεό και υπακοή εις τους καλούς πνευματικούς οδηγούς σας και οι ευχές τους θα σας σκεπάσουν θαυματουργικά.
* Φεύγετε την αμαρτία σαν φωτιά και δηλητηριώδη φίδια και να καταφεύγετε με την ευχή στον Ιησού Χριστό και Αυτός θα σας γλυτώση θαυματουργικά. Σαν από φωτιά να φεύγετε ομιλία ή βλέμμα προς νέο ή νέα. Μόνον έτσι νικάται το κακό της σαρκός.
* Ας εννοήσουμε το σύντομο της ζωής μας και ας δουλεύσουμε τον Θεό, με αγάπη και προθυμία. Για επίδειξι τίποτε να μην κάνετε, αλλά ό,τι κάμνετε να γίνεται με ταπείνωσι.
* Η υπερηφάνεια διώχνει την χάρι του Θεού· ο δε πνευματικός θρίαμβος γίνεται με την ταπείνωσι, με την προθυμία και περισσότερον με την αυταπάρνησι των πάντων.
* Καμμιά χαρά κοσμική δεν μένει χωρίς μεταμέλεια. Μόνον η χαρά που προέρχεται από τον Θεό είναι γνήσια και ειλικρινής. Δόξες και χρήματα, όλα είναι ψεύτικα. Όλα αυτά ο θάνατος τα βάζει στην αρμόζουσα θέσι τους.
* Τους σημερινούς ανθρώπους διέπει εγωισμός και ίδιο θέλημα.
* Δωρεάν σώζει ο Χριστός τον άνθρωπο, οι κόποι δείχνουν την προαίρεσι του ανθρώπου.
* ...Ο Θεός είναι ολοφάνερος μέσα στο πανεπιστήμιο της δημιουργίας Του... είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών. Με αδιανόητη άνεση βαστάζει, προνοεί, συντηρεί, διοικεί και γνωρίζει τα πάντα. Ό,τι εδημιούργησε βρίσκεται μέσα στην ύπαρξί Του, μέσα στα χέρια Του, μέσα στο μυαλό Του...
* Από τον άνθρωπο ο Θεός θέλει να ιδεί προαίρεσι αγαθή και βία (προσπάθεια φιλότιμη) στα μέτρα των δυνάμεών του, και όταν αυτά τα διαθέση με ταπείνωσι, τότε Αυτός αναλαμβάνει την τελείωσι του αγαθού έργου...
* Από την πείρα μου γνώρισα, ότι το να κυβερνά κανείς ψυχές είναι το δυσκολώτερο υπούργημα... Μέριμνες, κόποι, πειρασμοί, θλίψεις, αναστεναγμοί, φόβοι, ανησυχίες, προσευχή, ικεσίες δακρύβερτες, κατηχήσεις, παρακλήσεις, επιπλήξεις και άλλα χαρακτηρίζουν την ζωή του πνευματικού πατρός. Ο πνευματικός πατήρ υποφέρει τα πάνδεινα έως να μορφώση τον Χριστό μέσα στις ψυχές των πνευματικών παιδιών του, πράγμα που ερεθίζει αφάνταστα τον διάβολο...
* ...Όλα οικονομικώς τακτοποιούνται από την Πρόνοια του αγαθού Θεού μας, για να μάθουμε την ταπείνωσι και μας γίνη φύσις μέσα μας το πιστεύω του μηδενικού μας. Η καρδιά μας χρεωστεί να εμμέση όλα την εγωιστική κακοχυμία της, για να αξιωθή αυτή την αγιασμένη ταπείνωσι...
* ...Ασφάλισέ μας με την σωτήρια αυτογνωσία του απείρου μηδενικού μας.
* ...Μόλις αποχωρήσει η χάρις του Θεού, η ψυχή του ανθρώπου συμμαζώνεται και ο φόβος για τα μέλλοντα τον πλησιάζει... Επισφαλής κάθε ανθρώπινη προσπάθεια, χωρίς την χάρι του Θεού...
* ...Σε αυτόν τον κόσμο δεν έχουμε θέσι κανείς. Ο πνευματικός κόσμος μας περιμένει όλους. Περαστικοί είμεθα πάνω στη γη... Πριν δε μας πάρη από αυτό τον φθαρτό κόσμο να παρακαλούμε να μας τακτοποιήση μαζί Του, όσον γίνεται πιο τέλεια για να μη δυσκολευθή η ψυχή μας στην άνοδο της από τους κακούς φορολόγους δαίμονας...
* ...Αν δεν επιβλέψη ο Θεός, με βλέμμα συμπαθές, ουδεμία ψυχική αλλαγή γίνεται, όσες προετοιμασίες και αν προπαρασκευάση ο άνθρωπος...
* ...Χωρίς την καθαρότητα ο Θεός δεν βλέπεται, δεν φανερώνεται... Εάν δεν καθαρισθή η καρδιά, τον Θεό δεν τον βλέπει. Ο Θεός είναι αγάπη· άρα ο ελλιπής στην γνήσια αγάπη, την πνευματική, την ανόθευτη, δεν μπορεί να γνωρίση το θείο.
* Ο Μοναχισμός είναι πολυτέλεια του ουρανού... Τον κατηγορούν πολλοί, διότι είναι σαρκικοί, χοϊκοί. Δεν χωρούν τον λόγο του πνεύματος. Δεν γνωρίζουν και δεν βλέπουν, επειδή τους εσκότισε το σκότος του κοσμικού φρονήματος.
* Η αγνεία έχει πολλή μεγάλη παρρησία, διότι αναβιβάζει τον άνθρωπο και υπεράνω αγγέλων. Οι άγγελοι ακόπως και φυσικώς βαδίζουν, ενώ ο(η) παρθένος βαδίζει την υπέρ φύσι πορεία... ο δε αγωνοθέτης Χριστός παρακολουθεί μετά συμπαθείας τον αγώνα εκάστου...
* Ο παρθενικός βίος παρομοιάζεται με την εικόνα του πλοιαρίου, το οποίον διά παντός παλαίει με την σκληρή φουρτούνα. Ουδεμία δε ανακωχή επιτρέπεται στον πόλεμο κατά της φλογός του σαρκικού μας φρονήματος.
* Η εγκράτεια, η νηστεία, η αγρυπνία, η απάρνησις των εγκόσμιων κ.λ.π. είναι τα μέσα διά να φθάσωμε στην καθαρότητα της καρδιάς...
* Ας ακονήσωμε τις ψυχές μας στο ακόνι της υπακοής, διά να εκφέρωμε έργο ευάρεστο στον Θεό.
* Οι άνθρωποι αναζητούν αρετή, ήθος και καλό τρόπο, ο οποίος και τα θηρία δαμάζει.
* Μεγάλο χρήμα και θείος πλουτισμός της ψυχής η πείρα των δεξιών και αριστερών αλλοιώσεων.
* Συγκερασμένα θα είναι στον χριστιανικό δρόμο, το γλυκύ της χάριτος με το πικρό των παθών...
* ...Κλαίω γιατί είμαι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός απ’ όλο τον κόσμο, και πενθώ για το αβέβαιο της σωτηρίας μου... Μόνο η ελεημοσύνη του Θεού μου με σώζει από τα κακά μου... Πλούτισα στην επίγνωσι του απείρου μηδενικού μου. Όλος ο εαυτός μου είναι δωρεά του Θεού. Σε τι να καυχηθώ πώς έχω; Εάν μου δώση κάποιο χάρισμα ο Θεός θα έχω, διαφορετικά θα μείνω με τα ράκη της αυταπάτης.
* Νοιώθω αμαρτωλός και βρώμικος. Η αληθής επίγνωσις του μηδενικού μου πόσο με βοηθεί να ιδώ τον Θεό!... Φώτισε το σκότος μου, ω Φως θεϊκό και χαριτωμένο!
* ...Ο Θεός είναι πάνω από κάθε όρασι και από κάθε γνώσι· είναι πάνω από κάθε δημιουργημένο...
* Σας εύχομαι σαν το κερί να λοιώσετε στην λατρεία του Ιησού Χριστού και σαν το ευωδιαστό θυμίαμα να ευωδιάζουν τα έργα σας.
* ...Ο Θεός είναι στην φύσι του απρόσιτος, έχει όμως επιτρεπτές αποκαλύψεις... Θεέ μου, Θεέ μου, τι γλυκεία που είναι η συντροφιά Σου!... Η άπειρη φύσις Σου είναι και καρδιά και ακοίμητο μάτι Σου. Αυτή η καρδιά με αγαπά και το μάτι το γαλήνιο με παρακολουθεί...
* ...Πάσα περιουσία που δεν είναι ο Θεός μου, πτωχεία μου είναι... Χωρίς εσένα, Θεέ μου, όλα είναι σκιές και βάσανά μου.
* ...Η άπειρη θεία αγάπη εσαρκώθη με ανθρώπινη μορφή, για να σώση τον άνθρωπο, τον ταλαίπωρο και ασεβή. Ο Χριστός μας είναι η θεανθρώπινη μορφή...
* ...Ω πόσο νιώθω το άπειρο της συγχωρητικότητος του Θεού. Το πόσο ξεκουράζομαι δεν λέγεται. Βλέπω πόσο εύκολα συγχωρείται ο αμαρτωλός, όταν προσπέση με δάκρυα και συντριβή.
* Με αίσθησι γνώρισα, ένιωσα πώς ο Θεός εκ του μηδενός εδημιούργησε τα πάντα. Οίδα την μεγαλωσύνη του και τάχασα. Τι φοβερό πράγμα είναι ο Θεός, και αντίστοιχα θαύμασα την άκρα ταπείνωσι στο πάθος της σταυρώσεώς Του. «Μέγας ει, Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου, και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμάσιων Σου». Θαύμα τω θαύματι ακολουθεί εις τα του Θεού θαυμάσια· «Τις Θεός μέγας, ως ο Θεός ημών».
* ...Η πείρα με δίδαξε για τα καλά, ότι τίποτε δεν κατορθώνεται χωρίς να το θέλη ο Θεός, που όλα υποτάσσονται στο νεύμα Του και μόνο...
* ...Ο Θεός μου είναι Άγιος, Άγιος, Άγιος, Ισχυρός και Αθάνατος. Μα τι δεν είναι; Γλυκασμός, χαρά, ομορφιά θεϊκή, φως υπέρφωτο και λευκότατο. Μα το φως αυτό είναι η δόξα Του που τον περιβάλλει, η δε φύσις του είναι παντελώς ξένη και άγνωστη. Έτσι θα μείνη στο διηνεκές. Αυτό θα πη Θεός.
* ...Η ψυχή μας, η καρδιά μας συνέχεια να έχη την ευχή σαν τιμόνι, σαν πυξίδα και ασφαλιστική δύναμι προσοχής... Τόπος Θεού είναι οι ύψιστες θεωρίες που υπερβαίνουν τον νου και υποτάσσουν το λογικό του ανθρώπου.
* ...Όπως το δελφίνι γλυστρά και χαίρεται την ήρεμη θάλασσα, έτσι και ο νους, η ψυχή εντρυφά στην ησυχία της νύχτας και κάμνει αναβάσεις και συναντήσεις με τον Θεό... Όντως ο άνθρωπος επλάσθη διά να αδολεσχή εν αμεριμνία με τον Θεό.
* ...Συ δεν κατοικείς μόνο σε χειροποίητους Ναούς, αλλά κυρίως Μονή σου είναι η ψυχοσωματική υπόστασι του διπλού ανθρώπου, με αγία τράπεζα την καρδιά που δέχθηκε την δωρεά του Αγίου Πνεύματος και η οποία σε προσφέρει θυσίες και θυσίες πνευματικές αναιμάκτους, εν πνεύματι ησυχίας και αύρας ειρήνης, θείας και απορρήτου.
* ...Δειλά - δειλά πάντα κάθομαι για προσευχή, γιατί μούγινε πιστεύω, πως μόνον όταν θελήση ο Θεός θα με επισκεφθή...
* ...Η ζωή μου πλέον δεν έχει κανένα άλλο νόημα και σκοπό παρά το πώς να γνωρίσω, όσον γίνεται δυνατότερα τον Θεό μου και να προετοιμάζωμαι για τον πνευματικό κόσμο της αθάνατης ζωής. Θέλω, το νιώθω ανάγκη να ησυχάσω κάπου τελείως μόνος, για να μελετώ, να μελετώ τα του Θεού μου. Τίποτε το υλικό δεν με απασχολεί. Σκέπτομαι συνέχεια την αναχώρησί μου προς το υπέρ πέραν.
* ...Νομίζω πως δεν πέφτω έξω αν την αγρυπνία του κελλιού την ονομάσω αφετηρία θείου Πνεύματος και σταθμό και βάσι πνευματικών εκτοξεύσεων με αντικειμενικό σκοπό την προσεδάφησι στον χώρο του Πνεύματος.
* ...Η θεία φύσις μένει και θα μένει απρόσιτη, αθέατη, ακατάληπτη... Μόνον μεθεκτή η δόξα της υπερφώτου φύσεως...
* ...Τι είναι ο άνθρωπος; Είναι ένα πλάσμα Σου ελεημένο και συγχωρημένο από την άπειρη ευσπλαγχνία Σου. Είναι ένα μηδενικό, ένα τίποτε, αλλά πλησίον Σου γίνεται ένας μικρός κατά χάρι Θεός... Εγώ σος ικέτης και δούλος ανάξιος.
* Έχουμε ένα Θεό με φιλόστοργα θεϊκά σπλάχνα, που μας υπομένει και συνεχίζει να μας αγαπά και να μας φροντίζει, και εμείς οι άνθρωποι τον αρνούμεθα, τον υβρίζουμε, και δεν ξέρουμε τι λέμε και τι κάνουμε. Τυπικά τον πιστεύουμε και ομολογούμε, ενώ με την απρόσεκτη ζωή μας γινόμαστε απαίσιοι και ελεεινοί οι δυστυχείς, από τα μυαλά μας, τις επιλογές μας, τον εγωισμό μας, την κοσμικοφροσύνη μας.
* Με την ειλικρινή μας όμως μετάνοια μπορούμε να πάρουμε και πάλι τις ευλογίες του Θεού, να καθαρίσουμε το βεβαρυμένο ποινικό μας, αρκεί να τηρούμε τους όρους της πίστεως, τις εντολές του Θεού, και τότε το πυρ της χάριτος θα μας θερμάνη, δροσίζη, χαροποιή και θεοποιή κατά χάρι και μέθεξι.
* Ο σκορπισμός του νου είναι κακιά αρρώστια και πνευματική φυματίωσις.
* ...Έχυσα δάκρυα για τον θάνατο μου, νιώθοντας βαθειά την αμαρτωλότητά μου. Πολύ μα πολύ παρεκάλεσα τον Θεό και Πατέρα μου να κάμη θαύμα στην ώρα του θανάτου μου και να με πάρη όσον γίνεται ευσπλαγχνικά, για να μη νιώσω την φρίκη και τον φόβο των φοβερών δαιμόνων. Και τούτο διότι είμαι δειλός από το απαρρησίαστο της ψυχής μου... Τα γλυκά δάκρυα είναι η μόνη ανακούφισις της καρδιάς από την πίεσι της ερωτικής θεϊκής αγάπης...
* ...Πατέρα μου φύλαξε με, φρούρησε με μέσα στην αληθινή αυτογνωσία της πηλίνης φύσεώς μου. Είμαι ένα άπειρο μηδενικό. Είμαι ένα ασήμαντο πλασματάκι Σου, είμαι ένα τίποτε. Μόνο όταν είμαι κοντά Σου, αποκτώ ουσιαστική υπόστασι και δόξα...
Ευλαβικά σε προσκυνώ, δέσποζε επί πάντων
Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου
ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ
ΜΕ ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"
* Να έχετε ατσαλένια πίστι εις τον Θεό και υπακοή εις τους καλούς πνευματικούς οδηγούς σας και οι ευχές τους θα σας σκεπάσουν θαυματουργικά.
* Φεύγετε την αμαρτία σαν φωτιά και δηλητηριώδη φίδια και να καταφεύγετε με την ευχή στον Ιησού Χριστό και Αυτός θα σας γλυτώση θαυματουργικά. Σαν από φωτιά να φεύγετε ομιλία ή βλέμμα προς νέο ή νέα. Μόνον έτσι νικάται το κακό της σαρκός.
* Ας εννοήσουμε το σύντομο της ζωής μας και ας δουλεύσουμε τον Θεό, με αγάπη και προθυμία. Για επίδειξι τίποτε να μην κάνετε, αλλά ό,τι κάμνετε να γίνεται με ταπείνωσι.
* Η υπερηφάνεια διώχνει την χάρι του Θεού· ο δε πνευματικός θρίαμβος γίνεται με την ταπείνωσι, με την προθυμία και περισσότερον με την αυταπάρνησι των πάντων.
* Καμμιά χαρά κοσμική δεν μένει χωρίς μεταμέλεια. Μόνον η χαρά που προέρχεται από τον Θεό είναι γνήσια και ειλικρινής. Δόξες και χρήματα, όλα είναι ψεύτικα. Όλα αυτά ο θάνατος τα βάζει στην αρμόζουσα θέσι τους.
* Τους σημερινούς ανθρώπους διέπει εγωισμός και ίδιο θέλημα.
* Δωρεάν σώζει ο Χριστός τον άνθρωπο, οι κόποι δείχνουν την προαίρεσι του ανθρώπου.
* ...Ο Θεός είναι ολοφάνερος μέσα στο πανεπιστήμιο της δημιουργίας Του... είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών. Με αδιανόητη άνεση βαστάζει, προνοεί, συντηρεί, διοικεί και γνωρίζει τα πάντα. Ό,τι εδημιούργησε βρίσκεται μέσα στην ύπαρξί Του, μέσα στα χέρια Του, μέσα στο μυαλό Του...
* Από τον άνθρωπο ο Θεός θέλει να ιδεί προαίρεσι αγαθή και βία (προσπάθεια φιλότιμη) στα μέτρα των δυνάμεών του, και όταν αυτά τα διαθέση με ταπείνωσι, τότε Αυτός αναλαμβάνει την τελείωσι του αγαθού έργου...
* Από την πείρα μου γνώρισα, ότι το να κυβερνά κανείς ψυχές είναι το δυσκολώτερο υπούργημα... Μέριμνες, κόποι, πειρασμοί, θλίψεις, αναστεναγμοί, φόβοι, ανησυχίες, προσευχή, ικεσίες δακρύβερτες, κατηχήσεις, παρακλήσεις, επιπλήξεις και άλλα χαρακτηρίζουν την ζωή του πνευματικού πατρός. Ο πνευματικός πατήρ υποφέρει τα πάνδεινα έως να μορφώση τον Χριστό μέσα στις ψυχές των πνευματικών παιδιών του, πράγμα που ερεθίζει αφάνταστα τον διάβολο...
* ...Όλα οικονομικώς τακτοποιούνται από την Πρόνοια του αγαθού Θεού μας, για να μάθουμε την ταπείνωσι και μας γίνη φύσις μέσα μας το πιστεύω του μηδενικού μας. Η καρδιά μας χρεωστεί να εμμέση όλα την εγωιστική κακοχυμία της, για να αξιωθή αυτή την αγιασμένη ταπείνωσι...
* ...Ασφάλισέ μας με την σωτήρια αυτογνωσία του απείρου μηδενικού μας.
* ...Μόλις αποχωρήσει η χάρις του Θεού, η ψυχή του ανθρώπου συμμαζώνεται και ο φόβος για τα μέλλοντα τον πλησιάζει... Επισφαλής κάθε ανθρώπινη προσπάθεια, χωρίς την χάρι του Θεού...
* ...Σε αυτόν τον κόσμο δεν έχουμε θέσι κανείς. Ο πνευματικός κόσμος μας περιμένει όλους. Περαστικοί είμεθα πάνω στη γη... Πριν δε μας πάρη από αυτό τον φθαρτό κόσμο να παρακαλούμε να μας τακτοποιήση μαζί Του, όσον γίνεται πιο τέλεια για να μη δυσκολευθή η ψυχή μας στην άνοδο της από τους κακούς φορολόγους δαίμονας...
* ...Αν δεν επιβλέψη ο Θεός, με βλέμμα συμπαθές, ουδεμία ψυχική αλλαγή γίνεται, όσες προετοιμασίες και αν προπαρασκευάση ο άνθρωπος...
* ...Χωρίς την καθαρότητα ο Θεός δεν βλέπεται, δεν φανερώνεται... Εάν δεν καθαρισθή η καρδιά, τον Θεό δεν τον βλέπει. Ο Θεός είναι αγάπη· άρα ο ελλιπής στην γνήσια αγάπη, την πνευματική, την ανόθευτη, δεν μπορεί να γνωρίση το θείο.
* Ο Μοναχισμός είναι πολυτέλεια του ουρανού... Τον κατηγορούν πολλοί, διότι είναι σαρκικοί, χοϊκοί. Δεν χωρούν τον λόγο του πνεύματος. Δεν γνωρίζουν και δεν βλέπουν, επειδή τους εσκότισε το σκότος του κοσμικού φρονήματος.
* Η αγνεία έχει πολλή μεγάλη παρρησία, διότι αναβιβάζει τον άνθρωπο και υπεράνω αγγέλων. Οι άγγελοι ακόπως και φυσικώς βαδίζουν, ενώ ο(η) παρθένος βαδίζει την υπέρ φύσι πορεία... ο δε αγωνοθέτης Χριστός παρακολουθεί μετά συμπαθείας τον αγώνα εκάστου...
* Ο παρθενικός βίος παρομοιάζεται με την εικόνα του πλοιαρίου, το οποίον διά παντός παλαίει με την σκληρή φουρτούνα. Ουδεμία δε ανακωχή επιτρέπεται στον πόλεμο κατά της φλογός του σαρκικού μας φρονήματος.
* Η εγκράτεια, η νηστεία, η αγρυπνία, η απάρνησις των εγκόσμιων κ.λ.π. είναι τα μέσα διά να φθάσωμε στην καθαρότητα της καρδιάς...
* Ας ακονήσωμε τις ψυχές μας στο ακόνι της υπακοής, διά να εκφέρωμε έργο ευάρεστο στον Θεό.
* Οι άνθρωποι αναζητούν αρετή, ήθος και καλό τρόπο, ο οποίος και τα θηρία δαμάζει.
* Μεγάλο χρήμα και θείος πλουτισμός της ψυχής η πείρα των δεξιών και αριστερών αλλοιώσεων.
* Συγκερασμένα θα είναι στον χριστιανικό δρόμο, το γλυκύ της χάριτος με το πικρό των παθών...
* ...Κλαίω γιατί είμαι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός απ’ όλο τον κόσμο, και πενθώ για το αβέβαιο της σωτηρίας μου... Μόνο η ελεημοσύνη του Θεού μου με σώζει από τα κακά μου... Πλούτισα στην επίγνωσι του απείρου μηδενικού μου. Όλος ο εαυτός μου είναι δωρεά του Θεού. Σε τι να καυχηθώ πώς έχω; Εάν μου δώση κάποιο χάρισμα ο Θεός θα έχω, διαφορετικά θα μείνω με τα ράκη της αυταπάτης.
* Νοιώθω αμαρτωλός και βρώμικος. Η αληθής επίγνωσις του μηδενικού μου πόσο με βοηθεί να ιδώ τον Θεό!... Φώτισε το σκότος μου, ω Φως θεϊκό και χαριτωμένο!
* ...Ο Θεός είναι πάνω από κάθε όρασι και από κάθε γνώσι· είναι πάνω από κάθε δημιουργημένο...
* Σας εύχομαι σαν το κερί να λοιώσετε στην λατρεία του Ιησού Χριστού και σαν το ευωδιαστό θυμίαμα να ευωδιάζουν τα έργα σας.
* ...Ο Θεός είναι στην φύσι του απρόσιτος, έχει όμως επιτρεπτές αποκαλύψεις... Θεέ μου, Θεέ μου, τι γλυκεία που είναι η συντροφιά Σου!... Η άπειρη φύσις Σου είναι και καρδιά και ακοίμητο μάτι Σου. Αυτή η καρδιά με αγαπά και το μάτι το γαλήνιο με παρακολουθεί...
* ...Πάσα περιουσία που δεν είναι ο Θεός μου, πτωχεία μου είναι... Χωρίς εσένα, Θεέ μου, όλα είναι σκιές και βάσανά μου.
* ...Η άπειρη θεία αγάπη εσαρκώθη με ανθρώπινη μορφή, για να σώση τον άνθρωπο, τον ταλαίπωρο και ασεβή. Ο Χριστός μας είναι η θεανθρώπινη μορφή...
* ...Ω πόσο νιώθω το άπειρο της συγχωρητικότητος του Θεού. Το πόσο ξεκουράζομαι δεν λέγεται. Βλέπω πόσο εύκολα συγχωρείται ο αμαρτωλός, όταν προσπέση με δάκρυα και συντριβή.
* Με αίσθησι γνώρισα, ένιωσα πώς ο Θεός εκ του μηδενός εδημιούργησε τα πάντα. Οίδα την μεγαλωσύνη του και τάχασα. Τι φοβερό πράγμα είναι ο Θεός, και αντίστοιχα θαύμασα την άκρα ταπείνωσι στο πάθος της σταυρώσεώς Του. «Μέγας ει, Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου, και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμάσιων Σου». Θαύμα τω θαύματι ακολουθεί εις τα του Θεού θαυμάσια· «Τις Θεός μέγας, ως ο Θεός ημών».
* ...Η πείρα με δίδαξε για τα καλά, ότι τίποτε δεν κατορθώνεται χωρίς να το θέλη ο Θεός, που όλα υποτάσσονται στο νεύμα Του και μόνο...
* ...Ο Θεός μου είναι Άγιος, Άγιος, Άγιος, Ισχυρός και Αθάνατος. Μα τι δεν είναι; Γλυκασμός, χαρά, ομορφιά θεϊκή, φως υπέρφωτο και λευκότατο. Μα το φως αυτό είναι η δόξα Του που τον περιβάλλει, η δε φύσις του είναι παντελώς ξένη και άγνωστη. Έτσι θα μείνη στο διηνεκές. Αυτό θα πη Θεός.
* ...Η ψυχή μας, η καρδιά μας συνέχεια να έχη την ευχή σαν τιμόνι, σαν πυξίδα και ασφαλιστική δύναμι προσοχής... Τόπος Θεού είναι οι ύψιστες θεωρίες που υπερβαίνουν τον νου και υποτάσσουν το λογικό του ανθρώπου.
* ...Όπως το δελφίνι γλυστρά και χαίρεται την ήρεμη θάλασσα, έτσι και ο νους, η ψυχή εντρυφά στην ησυχία της νύχτας και κάμνει αναβάσεις και συναντήσεις με τον Θεό... Όντως ο άνθρωπος επλάσθη διά να αδολεσχή εν αμεριμνία με τον Θεό.
* ...Συ δεν κατοικείς μόνο σε χειροποίητους Ναούς, αλλά κυρίως Μονή σου είναι η ψυχοσωματική υπόστασι του διπλού ανθρώπου, με αγία τράπεζα την καρδιά που δέχθηκε την δωρεά του Αγίου Πνεύματος και η οποία σε προσφέρει θυσίες και θυσίες πνευματικές αναιμάκτους, εν πνεύματι ησυχίας και αύρας ειρήνης, θείας και απορρήτου.
* ...Δειλά - δειλά πάντα κάθομαι για προσευχή, γιατί μούγινε πιστεύω, πως μόνον όταν θελήση ο Θεός θα με επισκεφθή...
* ...Η ζωή μου πλέον δεν έχει κανένα άλλο νόημα και σκοπό παρά το πώς να γνωρίσω, όσον γίνεται δυνατότερα τον Θεό μου και να προετοιμάζωμαι για τον πνευματικό κόσμο της αθάνατης ζωής. Θέλω, το νιώθω ανάγκη να ησυχάσω κάπου τελείως μόνος, για να μελετώ, να μελετώ τα του Θεού μου. Τίποτε το υλικό δεν με απασχολεί. Σκέπτομαι συνέχεια την αναχώρησί μου προς το υπέρ πέραν.
* ...Νομίζω πως δεν πέφτω έξω αν την αγρυπνία του κελλιού την ονομάσω αφετηρία θείου Πνεύματος και σταθμό και βάσι πνευματικών εκτοξεύσεων με αντικειμενικό σκοπό την προσεδάφησι στον χώρο του Πνεύματος.
* ...Η θεία φύσις μένει και θα μένει απρόσιτη, αθέατη, ακατάληπτη... Μόνον μεθεκτή η δόξα της υπερφώτου φύσεως...
* ...Τι είναι ο άνθρωπος; Είναι ένα πλάσμα Σου ελεημένο και συγχωρημένο από την άπειρη ευσπλαγχνία Σου. Είναι ένα μηδενικό, ένα τίποτε, αλλά πλησίον Σου γίνεται ένας μικρός κατά χάρι Θεός... Εγώ σος ικέτης και δούλος ανάξιος.
* Έχουμε ένα Θεό με φιλόστοργα θεϊκά σπλάχνα, που μας υπομένει και συνεχίζει να μας αγαπά και να μας φροντίζει, και εμείς οι άνθρωποι τον αρνούμεθα, τον υβρίζουμε, και δεν ξέρουμε τι λέμε και τι κάνουμε. Τυπικά τον πιστεύουμε και ομολογούμε, ενώ με την απρόσεκτη ζωή μας γινόμαστε απαίσιοι και ελεεινοί οι δυστυχείς, από τα μυαλά μας, τις επιλογές μας, τον εγωισμό μας, την κοσμικοφροσύνη μας.
* Με την ειλικρινή μας όμως μετάνοια μπορούμε να πάρουμε και πάλι τις ευλογίες του Θεού, να καθαρίσουμε το βεβαρυμένο ποινικό μας, αρκεί να τηρούμε τους όρους της πίστεως, τις εντολές του Θεού, και τότε το πυρ της χάριτος θα μας θερμάνη, δροσίζη, χαροποιή και θεοποιή κατά χάρι και μέθεξι.
* Ο σκορπισμός του νου είναι κακιά αρρώστια και πνευματική φυματίωσις.
* ...Έχυσα δάκρυα για τον θάνατο μου, νιώθοντας βαθειά την αμαρτωλότητά μου. Πολύ μα πολύ παρεκάλεσα τον Θεό και Πατέρα μου να κάμη θαύμα στην ώρα του θανάτου μου και να με πάρη όσον γίνεται ευσπλαγχνικά, για να μη νιώσω την φρίκη και τον φόβο των φοβερών δαιμόνων. Και τούτο διότι είμαι δειλός από το απαρρησίαστο της ψυχής μου... Τα γλυκά δάκρυα είναι η μόνη ανακούφισις της καρδιάς από την πίεσι της ερωτικής θεϊκής αγάπης...
* ...Πατέρα μου φύλαξε με, φρούρησε με μέσα στην αληθινή αυτογνωσία της πηλίνης φύσεώς μου. Είμαι ένα άπειρο μηδενικό. Είμαι ένα ασήμαντο πλασματάκι Σου, είμαι ένα τίποτε. Μόνο όταν είμαι κοντά Σου, αποκτώ ουσιαστική υπόστασι και δόξα...
Ευλαβικά σε προσκυνώ, δέσποζε επί πάντων
Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου
ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ
ΜΕ ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου