ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΑΙΤΗΜΑ ΤΩΝ ΓΑΛΛΩΝ ΝΑ «ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΕΙ» Ο ΔΑΛΑΪ ΛΑΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΩΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

 

Εν Πειραιεί τη 30^η Νοεμβρίου 2015.

 

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΑΙΤΗΜΑ ΤΩΝ ΓΑΛΛΩΝ ΝΑ «ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΕΙ» Ο ΔΑΛΑΪ ΛΑΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΩΝ

 

        

Το τραγικό γεγονός της φονικής τρομοκρατικής επίθεσης των ισλαμιστών στο Παρίσι στις 13 Νοεμβρίου ε. ε. συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη. Η φρίκη και ο θρήνος των 132 νεκρών, των 100 βαριά και των τριακοσίων λιγότερο τραυματισμένων βύθισε σε βαρύ πένθος τον Γαλλικό λαό. Πολλοί ευρωπαίοι ηγέτες το παραλλήλισαν με το άλλο τρομοκρατικό χτύπημα των τζιχαντιστών στην Νέα Υόρκη το 2001, που είχε σαν αποτέλεσμα την καταστροφή των δύο διδύμων Πύργων. Και δικαίως, διότι όπως απέδειξε η συνέχεια των γεγονότων,το τραγικό αυτό γεγονός ήταν η απαρχή  μιας ριζικής γεωπολιτικής στροφής της Γαλλικής Κυβέρνησης στην μέχρι τώρα ασυγχώρητη και πέρα από κάθε λογική, στάση της να στηρίξει το «Ισλαμικό Χαλιφάτο». Ως γνωστόν, πολλά από τα όπλα που χρησιμοποίησαν οι τζιχαντιστές τρομοκράτες ήταν γαλλικής κατασκευής, τα οποία τους τα προμήθευε η Γαλλία! Μόνο που δεν φανταζόταν, ότι θα ερχόταν η ώρα να γυρίσουν οι κάνες τους προς τον αθώο γαλλικό λαό!

         Όταν ο Ορθόδοξος ηγέτης της Ρωσίας κ. Β. Πούτιν αποφάσισε να επέμβει στρατιωτικά και να  αντιμετωπίσει πρώτος και μόνος τον ισλαμικό παραλογισμό και τις ανείπωτες θηριωδίες, που προσέλαβαν διαστάσεις πραγματικής γενοκτονίας στη Συρία, οι δυτικοί ηγέτες δεν είδαν με καλό «μάτι», αλλά με πολλή καχυποψία τις επιχειρήσεις του, αφού τώρα τα γεωπολιτικά τους σχέδια έβλεπαν να ματαιώνονται. Τώρα που το ισλαμικό μαχαίρι «μπήχτηκε» στην καρδιά της Ευρώπης, άρχισαν να ξυπνούν και να συνειδητοποιούν τι εστί Ισλάμ και να κινητοποιούνται προκειμένου να αντιμετωπίσουν από κοινού με τους Ρώσους το φίδι, που είχαν «εκκολάψει»εδώ και δεκαετίες, παρ’ όλο που ίσως είναι πολύ αργά.

         Ωστόσο λίγοι θα πρόσεξαν, μια και το επίκεντρο του ενδιαφέροντος όλων ήταν οι πολιτικές και στρατιωτικές εξελίξεις, μια άλλη «κρυφή» παράμετρο του φρικτού αυτού γεγονότος. Το πώς δηλαδή ο γαλλικός λαός το «είδε» και το αντιμετώπισε από πνευματική σκοπιά. Σύμφωνα με την ειδησεογραφία μια μεγάλη μερίδα του γαλλικού λαού ζήτησε από τον πάπα Φραγκίσκο και τον Δαλάι Λάμα να «προσευχηθούν» για τα άτυχα θύματα και προ πάντων να «προσευχηθούν», ώστε ο Θεός να σταματήσει το κακό της τρομοκρατίας, να ακυρώσει και να ματαιώσει τις τρομοκρατικές ενέργειές των, ώστε να μην επαναληφθούν στο μέλλον παρόμοια γεγονότα.

       Το παρά πάνω αίτημα του γαλλικού λαού δείχνει ξεκάθαρα τρία τινά: Πρώτον, την πεποίθησή του ότι ο θεός του Πάπα Φραγκίσκου και του Δαλάι Λάμα, κατ’ ουσίαν είναι ο ίδιος, ο οποίος βέβαια για μας τους Ορθοδόξους δεν είναι άλλος από τον διάβολο. Δεύτερον, πόσο βαθιά έχει διαβρώσει την γαλλική κοινωνία ο λαϊκός Οικουμενισμός και το πνεύμα του θρησκευτικού συγκρητισμού και τρίτον το πώς ο σημερινός ευρωπαίος άνθρωπος κατανοεί την σχέση του με τον Θεόν. Ο σύγχρονος ευρωπαίος «χριστιανός» θέλει το Θεό περίπου …υπηρέτη του, αφού ο παραφθαρμένος χριστιανισμός της Δύσης μετάλλαξε την βιωματική σχέση του πιστού με τον Θεό σε σχέση δούναι και λαβείν. Νομίζει ότι ο Θεός οφείλει να τρέχει από πίσω του, για να τον υπηρετεί κάθε φορά που θα τον επικαλείται και θα έχει την ανάγκη Του. Θα προλαμβάνει και θα εξουδετερώνει κάθε κακό, που αυτός θα προκαλεί, ή που θα αδυνατεί να αντιμετωπίσει με τις δικές του δυνάμεις, όπως πολέμους, σεισμούς πλημμύρες,θεομηνίες, τρομοκρατικές ενέργειες κακών ανθρώπων, κ.λπ. Και γενικά θα τον υπηρετεί κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να του εξασφαλίζει ευημερία και απόλαυση των επίγειων αγαθών, όσο γίνεται καλύτερα, μια και δεν υπάρχει τίποτε πέραν του τάφου! Ας θυμηθούμε την πρόσφατη δήλωση του αγγλικανού «Αρχιεπισκόπου» της Καντερβουρίας, Τζάστιν Γουέλμπι, ο οποίος με αφορμή το τρομοκρατικό χτύπημα του Παρισιού, προσευχήθηκε με πολλή αγωνία προς τον Θεό και του είπε με παράπονο περίπου τα εξής: Που είσαι Θεέ μου; Γιατί δεν επεμβαίνεις, ενώ βλέπεις ένα τέτοιο μακελειό; Αρχίζω να αμφιβάλλω αν πράγματι υπάρχεις! Η νοοτροπία αυτή αποτελεί κατ’ ουσίαν έκφραση και έκφανση του άθεου ευρωπαϊκού Ουμανισμού. Διότι τι άλλο μπορεί να κρύβει παρά την δαιμονική έπαρση του ανθρώπου, ο οποίος θεοποιώντας τον εαυτό του, μεταβάλει τον Θεόν σε υπηρέτη του;

         Στο αίτημα των Γάλλων για «προσευχή», ενδιαφέρον παρουσιάζει η αντίδραση του Δαλάι Λάμα, όπως αυτή καταγράφηκε στον ηλεκτρονικό τύπο και χρήζει σχολιασμού: «Αμέσως μετά τις ολέθριες τρομοκρατικές επιθέσεις που βύθισαν στο πένθος το Παρίσι την περασμένη Παρασκευή, μία από τις πρώτες αντιδράσεις του κόσμου, όπως συμβαίνει σε πολλές τραγωδίες, ήταν να στραφεί στην προσευχή. Ωστόσο, παρόλο που το hashtag #Pray For Paris (Προσευχηθείτε για το Παρίσι) ήταν για αρκετές ώρες πρώτο στα trends των socialmedia και οι θρησκευτικοί ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου του Πάπα, δήλωσαν ευθύς αμέσως ότι προσεύχονται για τα θύματα, η στάση που κράτησε ο Δαλάι Λάμα απέναντι στην τραγωδία ήταν κάπως διαφορετική. Ο Θιβετιανός πνευματικός ηγέτης, σε δηλώσεις του στο Deutsche Welle, επισήμανε ότι ο κόσμος δεν πρέπει να  ζητά από τον Θεό να διορθώσει προβλήματα που δημιούργησαν οι άνθρωποι. “Οι άνθρωποι θέλουν να ζήσουν ειρηνικά. Οι τρομοκράτες είναι κοντόφθαλμοι και αυτή είναι μία αιτία που προκαλεί τις επιθέσεις αυτοκτονίας”, ανέφερε σχετικά με τις επιθέσεις ο 80χρονος ηγέτης του Θιβετιανού Βουδισμού,  Τεντζίν Γκιάτσο. “Αυτό το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί μόνο με προσευχές. Είμαι βουδιστής και πιστεύω στην προσευχή. Όμως εδώ έχουμε ένα πρόβλημα που δημιούργησαν οι άνθρωποι και τώρα ζητάμε από τον Θεό να το λύσει. Είναι παράλογο. Ο Θεός θα μας απαντούσε: "Λύστε το μόνοι σας, αφού εσείς το δημιουργήσατε"”, συμπλήρωσε ο 14ος Δαλάι Λάμα. Όπως τόνισε, η ανθρωπότητα “χρειάζεται μία συστηματική προσέγγιση για την ενίσχυση των ανθρωπιστικών αξιών της ενότητας και της αρμονίας”. “Αν αρχίσουμε να την εφαρμόζουμε άμεσα υπάρχει ελπίδα ότι αυτός ο αιώνας θα είναι διαφορετικός από τον προηγούμενο”, υπογράμμισε ο Δαλάι Λάμα. “Ας εργαστούμε λοιπόν σκληρά για να φέρουμε την ειρήνη στις οικογένειές μας και την κοινωνία μας και ας μην περιμένουμε βοήθεια από τον Θεό, τον Βούδα ή τις Κυβερνήσεις”, κατέληξε ο σοφός άνδρας στέλνοντας το εξής βαθύ μήνυμα: “Είμαστε όλοι ένας λαός”»(http://www. protothema.gr/world/article/528051/ti-apadise-o-dalai-lama-otan-ton-rotisan-an-tha-proseuhithei-gia-to-parisi/).

      Οι παρά πάνω θέσεις του βουδιστή ηγέτη, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, έχουν μια δόση αληθείας και εν μέρει είναι ορθές. Διότι σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται ο Θεός να ακούσει τις προσευχές και να ανταποκριθεί στα αιτήματα των ανθρώπων εκείνων που δεν έχουν καμιά διάθεση να μετανοίας και αλλαγής ζωής, σύμφωνα με τον λόγο του ψαλμωδού: «θέλημα των φοβουμένων αυτόν ποιήσει,(και μόνον αυτών και ουδέποτε αυτών που επιμένουν στην ασωτία), και της δεήσεως αυτών εισακούσεται και σώσει αυτούς» (Ψαλμ.144,19). Ωστόσο αδυνατεί να κατανοήσει ο βουδιστής ηγέτης, ότι το βαθύτερο αίτιο της δυστυχίας του ανθρώπου είναι η αμαρτία και η αποστασία του από τον Θεόν και το θέλημά του. Και επομένως η μόνη οδός λυτρώσεως δεν είναι η επιστροφή σε «μία συστηματική προσέγγιση για την ενίσχυση των ανθρωπιστικών αξιών της ενότητας και της αρμονίας», αλλά η μετάνοια και η επιστροφή στον Θεόν.

       Θα κλείσουμε την μικρή αυτή αναφορά μας με ένα περιστατικό, που αναφέρεται στα ευαγγελικά κείμενα,(Λουκ.13,1-3) και το οποίο βρίσκει άριστη εφαρμογή στο πρόσφατο τρομοκρατικό χτύπημα του Παρισιού. Πρόκειται για το γνωστό εκείνο περιστατικό, κατά το οποίο ενώ ο Ιησούς ομιλούσε στα πλήθη για τα σημεία των καιρών, παρουσιάσθηκαν μερικοί άνθρωποι και του ανέφεραν ένα θλιβερό γεγονός. Επρόκειτο για το οικτρό τέλος κάποιων Γαλιλαίων, τους οποίους έσφαξε ο Πιλάτος την ώρα που πρόσφεραν θυσία στο ιερό. Και τότε ο Κύριος τους αποκρίθηκε και είπε: Νομίζετε ότι οι Γαλιλαίοι εκείνοι υπήρξαν περισσότερο αμαρτωλοί από όλους τους άλλους Γαλιλαίους και γι’αυτό έπαθαν αυτά και βρήκαν ένα τόσο τραγικό θάνατο; Όχι σας λέγω! Δεν υπήρξαν αυτοί χειρότεροι από τους άλλους. Αλλ’ εάν δεν μετανοήσετε, έτσι θα χαθείτε και σεις όπως εκείνοι. Πιστεύουμε ότι και σήμερα ο Κύριος, κάπως έτσι θα απαντούσε στον γαλλικό λαό, αλλά και σε όλους μας:  «Νομίζετε ότι οι εκείνοι οι Γάλλοι που βρήκαν τραγικό θάνατο στο Παρίσι από τους Τζιχαντιστές υπήρξαν περισσότερο αμαρτωλοί από όλους τους άλλους που επέζησαν; Όχι σας λέγω! Δεν υπήρξαν αυτοί χειρότεροι από τους άλλους. Αλλ’ εάν δεν μετανοήσετε, έτσι θα χαθείτε και σεις όπως εκείνοι»!  

 

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης - Κυριακή ΣΤ’ Λουκά – Η θεραπεία του δαιμονιζομένου των Γαδαρηνών [mp3- 2015]

Πηγή: http://katihisis.blogspot.gr/2015/11/mp3-2015_28.html

Θέμα : «Ὁ καιρός τῆς Θείας Λειτουργίας καί ἡ δυνατότης τελέσεώς της τό Ἑσπέρας».

Εγκύκλιος υπ. αρ. 2786: ο καιρός της Θείας Λειτουργίας και η δυνατότης τελέσεώς της το Εσπέρας (31/3/2004)
(31/3/2004).

ὑπ' ἀριθμ. 2786


Πρός 
Τούς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Θέμα : «Ὁ καιρός τῆς Θείας Λειτουργίας καί ἡ δυνατότης τελέσεώς της τό Ἑσπέρας».

Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ὁ ἅγιος Συμεών Θεσσαλονίκης θεωρεῖ τήν Θείαν Λειτουργίαν ὡς «τέλος πάσης τελετῆς καί θείου μυστηρίου σφραγίδα». Αὕτη καίτοι ἐπισφραγίζει τήν νυχθήμερον λειτουργικήν προσευχήν, ἐν τούτοις διατηρεῖ αὐτοτέλειαν ἀπό τάς ἄλλας Ἱεράς Ἀκολουθίας καί ἐλευθερίαν τρόπον τινά ἀπό τούς χρονικούς περιορισμούς τοῦ ἡμερονυκτίου λειτουργικοῦ συστήματος.

Τά ἀνωτέρω χαρακτηριστικά της συνέβαλον εἰς τήν διαμόρφωσιν διαφόρων λειτουργικῶν σχημάτων καί εἰς τήν ἀρχικήν σύνδεσίν της μέ τό δεῖπνον, κατά μίμησιν τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, ἀλλά καί ἐπειδή τό ἑσπέρας σηματοδοτεῖ τήν ἔναρξιν νέας λειτουργικῆς ἡμέρας, κατά τούς Ἑβραίους. Αὐτό ἐπηρέασε καί τήν χριστιανικήν λειτουργικήν πρᾶξιν.

Ἡ σύναξις τῶν πιστῶν, εἰς τά πλαίσια τοῦ δείπνου καί μάλιστα «ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ», ἐτόνισε τήν ἔννοιαν τῆς εὐχαριστίας, ὄχι ὡς μιᾶς λατρευτικῆς (μυστηριακῆς) τελετῆς, ἀλλά τῆς κυρίας ἐκδηλώσεως τῆς προσμονῆς καί προγεύσεως τοῦ καινοῦ κόσμου τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Τό Μυστήριον ἐτελεῖτο ἀρχικῶς μετά τό δεῖπνον, ἀλλ' ἐνωρίς διά λόγους εὐλαβείας ἐπεκράτησε νά τελῆται πρό τοῦ δείπνου. Εἰς τοῦτο συνέβαλον αἱ κοινωνικαί συνθῆκαι, ἀλλά καί λόγοι σεβασμοῦ πρός αὐτό τοῦτο τό Μυστήριον. Διετηρήθη δέ αὐτό τό ἑσπερινόν σχῆμα εἰς τά πλαίσια τῆς παννυχίδος κατά τάς μεταβαπτισματικάς λειτουργίας (Μ. Σάββατον, παραμονή Θεοφανείων καί Χριστουγέννων ἤ καί τήν Μ. Πέμπτην), ὅπως καί εἰς τήν Θείαν Λειτουργίαν τῶν Προηγιασμένων. Εἰς ὅλας τάς ἀνωτέρω περιπτώσεις ὁ πλέον ρυθμιστικός παράγων τοῦ τοιούτου καθορισμοῦ ἦτο ἡ νηστεία, τό ὅριον τῆς ὁποίας διαφυλάττει ἡ ἐνάτη ὥρα, ἀλλά καί ἡ ἀνάγκη κοινωνίας τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων ὑπό τῶν ὁμαδικῶς βαπτιζομένων κατά τάς ἀνωτέρω ἡμέρας κατηχουμένων.

Ἐνωρίς ὅμως ἡ Θεία Εὐχαριστία ἀπεσπάσθη ἀπό τό δεῖπνον καί ἐπεκράτησε νά τελῆται «ὡρισμένοις καιροῖς καί ὥραις», ὅπως ἀναφέρει ὁ Κλήμης Ρώμης εἰς τήν Α´ πρός Κορινθίους ἐπιστολήν του. Πάντως μετά τόν 4ον μ.χ. αἰῶνα αὕτη τελεῖται μετά τήν τρίτην ὥραν τῆς ἡμέρας ἤ ἀκριβέστερον μεταξύ τρίτης καί ἕκτης ὥρας (δηλαδή περίπου 9 ἕως 12 π.μ.), «ἐπειδή τρίτη ὥρα τῆς ἡμέρας ἦν, ὅτε ἐπεδήμησεν τό Πανάγιον Πνεῦμα ἐπί τούς Ἁγίους Ἀποστόλους». Ὅμως ἡ Θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἐξακολουθεῖ νά συνδέεται ἀρρήκτως μετά τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἐνῷ ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ Πάσχα καί τῶν Χριστουγέννων ἐτελεῖτο μετά τό μεσονύκτιον καί «πρό τῆς ἡμέρας, διά μυστηριώδη αἰτίαν· ὅτι γνώμη τῶν Θείων Πατέρων (εὐλαβής παράδοσις, τήν ὁποίαν διασῴζει ὁ Θεόφιλος Καμπανίας) εἶναι μετά τό μεσονύκτιον νά ἔγινεν ἥ τε γέννησις καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ».

Ἡ ποικιλία αὕτη ὡς πρός τόν χρόνον τελέσεως τῆς Θείας Λειτουργίας ἡρμηνεύθη ἀπό τόν Ματθαῖον Βλάσταρην ὡς μία φιλάνθρωπος πρᾶξις τῶν Πατέρων καί ὡς εἷς θαυμάσιος τρόπος χειραγωγίας τῶν πιστῶν «πρός τήν ἑνιαίαν καί ὑπέρσοφον ἐντεῦθεν γνῶσιν».

Ἀρκεταί, ὅμως, εἶναι αἱ περιπτώσεις μή τηρήσεως τῶν χρονικῶν πλαισίων, τά ὁποῖα καθώρισεν ἡ παράδοσις διά ποιμαντικούς ἤ ἄλλους λόγους. Εἰς μαρτυρολόγια π.χ. ὑπάρχουν πληροφορίαι ὅτι ὡρισμένοι μάρτυρες πρό τοῦ θανάτου των ἐτέλουν οἱ ἴδιοι τήν Θείαν Λειτουργίαν καί προφανῶς ὄχι εἰς κάποιαν συγκεκριμένην ὥραν, ὅπως π.χ. τοῦτο ἀναφέρεται διά τόν Ἱερομάρτυρα Λουκιανόν Σαμοσατέα. Κατά τήν περίοδον τῆς Τουρκοκρατίας πάλιν, λόγοι ποιμαντικῆς φροντίδος ἐπέβαλλον τήν μετάθεσιν τῆς Προηγιασμένης Λειτουργίας ἀπό τό ἑσπέρας εἰς τήν πρωΐαν καί ἄν καί τό ἔθιμον αὐτό τό ἐμέμφοντο οἱ Κολλυβάδες, τοῦτο διετηρήθη μέχρι σήμερον εἰς τό κοσμικόν τυπικόν.

Τήν ἰδίαν περίοδον πάλιν ὑπῆρξεν ἀποδοχή ἤ ἔστω ἀνοχή διά τήν μεταβολήν τοῦ χρόνου τελέσεως (ἀπό ἑσπερινῆς εἰς πρωϊνήν) τῆς Θείας Λειτουργίας τοῦ Μ. Σαββάτου, τῆς Μ. Πέμπτης, τῆς Παραμονῆς τῶν Θεοφανείων καί τῶν Χριστουγέννων, ὅπως ἐξακολουθεῖ τοῦτο νά τελῆται καί σήμερον διά ποιμαντικούς λόγους, ἀφοῦ κατά τόν Θεόφιλον Καμπανίας (18ος αἰών) «τοῦτο δέν βλάπτει, διότι ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος δέν περιορίζεται καί δέν περικλείεται εἰς καιρούς».

Φαίνεται, λοιπόν, ὅτι ἀπό τόν 18ον αἰῶνα ὑπῆρχε μία ἀνοχή ὡς πρός τόν καιρόν τελέσεως τῆς Θείας Λειτουργίας. Ὁ προβληματισμός ὅμως διά τό ἄν εἶναι δυνατόν ἤ ὄχι νά γίνῃ τό μυστήριον τοῦτο ἐκτός τῆς τρίτης ὥρας εἶναι παλαιότερος· Σύνοδος, βεβαίως, Οἰκουμενική δέν ἠσχολήθη μέ τό θέμα τοῦτο καί μεγάλοι Πατέρες δέν ἐφύλαττον τόν ὅρον τῆς τρίτης ὥρας, μέ ἀποτέλεσμα αὐτή ἡ τακτική νά δημιουργήσῃ, ἴσως, τήν ἐντύπωσιν ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν ὑποχρεοῦται νά τηρῇ τό ἔθος αὐτό.

Εἰς κείμενον ὅμως τῆς ἰδίας ἐποχῆς, τό ὁποῖον φέρεται ὡς ἔργον τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Καλλινίκου τοῦ Γ´ δίδεται μία σοφή ἀπάντησις εἰς τόν ἀνωτέρω προβληματισμόν, ἡ ὁποία καί τήν παράδοσιν σέβεται, καί «τήν χρείαν τοῦ λαοῦ» δέν ἀγνοεῖ· «Ὁ καιρός τῆς ἱερᾶς λειτουργίας - λέγει τό κείμενον - εἶναι κατά τήν παλαιάν συνήθειαν ἡ τρίτη ὥρα τῆς ἡμέρας, ὅμως δύναται καί ταχύτερον καί ὑστερώτερον καί νά ἀρχίσῃ καί νά τελειώσῃ, ἐάν εἶναι ἀνάγκη · πρίν δέ τοῦ μεσονυκτίου καί μετά μεσημβρίαν οὐχί · ἐκτός τῶν διωρισμένων ἡμερῶν ὑπό τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν ἡ λειτουργία γίνεται ὁμοῦ μέ τόν ἑσπερινόν».

Χωρίς καμμίαν ἐπιφύλαξιν τήν ἰδίαν ἀπάντησιν θά ἠμπορούσαμε νά δώσωμεν καί σήμερον, σχετικῶς μέ τήν ἀλλαγήν τῆς τρίτης ὥρας καί τήν δυνατότητα τελέσεως τῆς Θείας Λειτουργίας τό ἑσπέρας. Διότι καί σήμερον πολλάκις συμβαίνει νά τελῆται ἡ Θεία Λειτουργία «καί ταχύτερον καί ὑστερώτερον» τῆς τρίτης ὥρας. Παραδείγματος χάριν, ἡ δευτέρα Θεία Λειτουργία, τήν ὁποίαν διά ποιμαντικούς λόγους πολλαί Ἱεραί Μητροπόλεις ἔχουν καθιερώσει, τελευταίως, ἀνατρέψασαι ὅμως τόν παραδοσιακόν τρόπον τελέσεως τοῦ μυστηρίου.

Εἰς τό ἴδιον πλαίσιον ἐντάσσονται καί αἱ πρόσφατοι πρωτοβουλίαι, πρός ἐξυπηρέτησιν τῶν ποιμαντικῶν ἀναγκῶν, αἱ ὁποῖαι μεταθέτουν εἰς ὡρισμένας χαρμοσύνους ἡμέρας τήν τέλεσιν τῆς Θείας Λειτουργίας τό ἀπόγευμα ἤ καί τό βράδυ πρό τοῦ μεσονυκτίου. Ὅλαι αὗται εἶναι «ἀντιπαραδοσιακαί καί ἀπαράδεκτοι».


Ἀδελφοί καί Πατέρες ἐν Κυρίῳ,

Ἡ Ἀγρυπνία κατά τάς ἑορτάς "πού πέφτουν" καθημερινήν εἶναι ἡ πλέον σοφή καί σύμφωνος πρός τό πνεῦμα τῆς παράδοσεως τῆς Ἐκκλησίας μας πρακτική. Κατ' αὐτήν, ἀφοῦ προηγηθῇ σύντομος ἀγρυπνία, ἀκολουθεῖ μετά τό μεσονύκτιον ἡ τέλεσις τῆς Θείας Λειτουργίας. Τοιουτοτρόπως τιμᾶται καί ὁ ἀρχαῖος θεσμός τῆς εὐχαριστιακῆς λεγομένης νηστείας, ἀλλά καί οἱ πιστοί ἔχουν τήν δυνατότητα νά βιώσουν τήν Θείαν Λειτουργίαν ὡς τήν πραγματικῶς καινήν ἡμέραν τῆς σωτηρίας καί τόν καιρόν τῆς Ἀναστάσεως καί τῶν ἐσχάτων.

Κατά προτεραιότητα, ὅμως, ὅλων αὐτῶν πρέπει νά χωρίσωμεν εἰς τήν ἐπαναφοράν τῆς Προηγιασμένης εἰς τήν κανονικήν της ὥραν, ἀπαραιτήτως καί ἰδίως καθ' ἑκάστην Τετάρτην τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, παρόλας τάς δυσκολίας, αἱ ὁποῖαι ἀναφύονται σήμερον. Αὐτή εἶναι ἡ λύσις, πρός τήν ὁποίαν πρέπει νά φθάσωμεν τό ταχύτερον.

Ταῦτα πάντα πρός προβληματισμόν καί ἀποφυγήν ἀβασανίστου υἱοθετήσεως ἀλλοτρίων ἤ μή παραδοσιακῶν λειτουργικῶν σχήματων.


† Ὁ Ἀθηνῶν Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Δ Ο Υ Λ Ο Σ, Πρόεδρος.
† Ὁ Διδυμοτείχου καί Ὀρεστιάδος Νικηφόρος.
† Ὁ Μυτιλήνης, Ἐρεσσοῦ καί Πλωμαρίου Ἰάκωβος.
† Ὁ Λήμνου καί Ἁγίου Εὐστρατίου Ἱερόθεος.
† Ὁ Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως καί Πολυκάστρου Δημήτριος.
† Ὁ Βεροίας καί Ναούσης Παντελεήμων.
† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης Ἀνδρέας.
† Ὁ Γυθείου καί Οἰτύλου Χρυσόστομος.
† Ὁ Δημητριάδος καί Ἁλμυροῦ Ἰγνάτιος.
† Ὁ Κυθήρων Κύριλλος.
† Ὁ Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων Θεόκλητος.
† Ὁ Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ.
† Ὁ Ὕδρας, Σπετσῶν καί Αἰγίνης Ἐφραίμ.

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

† Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Σκλήφας.

Ἀκριβές Ἀντίγραφον

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

† Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Σκλήφας.

Πορίσματα ἡμερίδας μὲ θέμα: «Yoga; Εὐχαριστῶ δὲν θὰ πάρω!»

 

Πορίσματα ἡμερίδας μὲ θέμα: «Yoga; Εὐχαριστῶ δὲν θὰ πάρω!»
πού διοργανώθηκε ἀπὸ τὴν ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς Ἱ.Μ.Κηφισίας Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦμετὰ τοῦ ἀντιαιρετικοῦ  της Γραφείου
στὶς 14 Νοεμβρίου 2015 στὸ Δημοτικὸ Θέατρο Πεύκης.

1.  Ἡ Γιόγκα δέν εἶναι ἁπλή γυμναστική, ἤ μέθοδος χαλαρώσεως, δέν εἶναι ἐπιστήμη, δέν εἶναι ἡ φωτεινή πλευρά τῆς ζωῆς, δὲν εἶναι τρόπος ἀποβολῆς τοῦ ἄγχους, δὲν εἶναι μέθοδος σωματικῆς ευεξίας.

Ἡ γιόγκα εἶναι ἕνα ὑπαρξιακὸ σύστημα, ποὺ βασίζεται στὴ φιλοσοφία τῆς Ἀνατολικῆς πνευματικότητας, συμπλέκεται  μὲ τὸν Δυτικὸ ἀποκρυφισμὸ, τήν μαγεία, τήν ἀστρολογία,  καὶ σήμερα μὲ τὸ σύνδρομο τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου. Ὁ διαλογισμός, εἶναι μία διαδικασία σταδιακῆς αὐτο-ύπνωσης μέσῳ τῆς φαντασίας. Θεμελιώνεται στόν ἀπόλυτο μονισμό καί στήν ὁλιστική θεώρηση τοῦ κόσμου.Ὑπάρχει τεράστια διαφορά ἀπό τήν χριστιανική προσευχή. Ἐκεῖνο πού σέ φέρνει στά κέντρα τῆς γιόγκα εἶναι ἡ ἀνάπτυξη της συνειδητότητάς σου, δηλ. ἡ προσπάθεια αὐτοεξελίξεως μέ ἀπώτερο στόχο τήν ἀπορρόφηση στήν ἀπρόσωπη «ἀνεκδήλωτη θεότητα». Πρόκειται γιά ἐκμηδένιση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Ὁ διαλογιζόμενος ἐπιδιώκει ταύτιση μέ τόν θεό τῆς ἰνδουϊστικῆς πίστεως. Ὁ προσευχόμενος ἀποζητᾶ τήν ἐν Χριστῷ κοινωνία μέ τόν Θεό πού δέν εἶναι ἀπορρόφηση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ἀλλά  ἀνύψωσή του στήν δόξα τοῦ Θεοῦ, χωρίς καμμία σύγχυση.  

Ἡ γιόγκα εἶναι ἐπίσης λατρευτικὴ πρακτικὴ - μὲ σκοπὸ τὴν ἕνωση τοῦ ἀσκούμενου μὲ τοὺς ἰνδικοὺς θεούς. Ἡ λέξη Yoga προέρχεται ἀπὸ τὴ λέξη "yug", ὅπου στὰ σανσκριτικὰ σημαίνει " ζεύξη - ἕνωση" τοῦ ἄτμαν - ψυχῆς μὲ τὴν θεϊκὴ ἄμορφη ὕπαρξη Βράχμαν. Ἑπομένως, ὁ κύριος σκοπὸς τῆς Γιόγκα εἶναι καθαρὰ θρησκευτικός, νὰ ὁδηγήσει τὸν γιόγκι στή λύτρωση ἀπό τήν σαμσάρα (διαδικασία μετενσαρκώσεων) πού εἶναι ἀπολύτως μή χριστιανική.

Ἡ γιόγκα δέν εἶναι τέχνη ζωῆς ἀλλά εἶναι τέχνη θανάτου.Ἀναπτύχθηκε, ὅπως ἀποκαλύπτουν γιόγκι ἀπό τήν Ἰνδία, ὡς μία τεχνική, γιά νά πεθαίνουν ἀνώδυνα οἱ ἡλικιωμένοι.

2. Γιά τήν γιόγκα ὁ Θεός δέν εἶναι πρόσωπο, ἀλλά εἶναι μία ἀπρόσωπη συμπαντική ὑπερσυνειδητότητα, εἶναι μία ἐνέργεια.

Ἡ ψυχή, τό ἄτμαν, θά πρέπει νά σβήσει ὅπως μία σταγόνα στόν ὠκεανό τοῦ Μπράχμαν, τῆς παγκόσμιας ὑπερσυνειδητότητας, αὐτῆς τῆς ἐνέργειας πού, μιλώντας τή γλῶσσα, ἄς ποῦμε, τήν Δυτική, θά τήν ὀνομάζαμε «θεό».

Στή Γιόγκα ταυτίζουν τὸν Χριστὸ μὲ τὸν Ράμα καὶ τὸν Κρίσνα ἢ μὲ τὴν «παγκόσμια συνειδητότητα», ποὺ σύμφωνα μὲ τὸν Ἰνδουϊσμὸ ὑπάρχει μέσα στὰ ζῶα καὶ τὰ φυτά. Ταυτίζουν τὸν διαλογισμὸ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη προσευχή, τὴ χορτοφαγικὴ διατροφὴ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη νηστεία, τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεό, τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ στὴν Καινὴ Διαθήκη μὲ τὶς δοξασίες τῆς Γκιτᾶ κ.ἄ. βιβλίων, ὥστε νά προκαλοῦν σύγχυση μέχρι καί ἄρνηση τῆς μοναδικότητας τοῦ Θεανθρώπου καὶ Σωτήρα τοῦ κόσμου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ὁποίου ὁ Σταυρός καί ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἀκατανόητα. Ὁπότε ὁ ἀσκούμενος στὴ γιόγκα μένει ἀθωράκιστος ἔναντι τῆς δαιμονικῆς δράσεως.

3. Ὁ ἀσκούμενος μέ συνέπεια γιά μεγάλο διάστημα στή γιόγκα φθάνει σέ βαθμό νά μήν ἀντιλαμβάνεται χρῶμα,  ὀσμή, ἦχο, ἁφή, οὔτε τὸν ἑαυτό του, οὔτε κανέναν ἄλλο. Τὸ πνεῦμα του «ἐλευθερώνεται» -σύμφωνα μὲ τὴν ἔκφραση τῶν μυημένων - ἀπὸ τὴ μνήμη καὶ τὴ λήθη. Αὐτή ἡ ἀπώλεια συνειδήσεως θεωρεῖται ἐπίγνωση, φωτισμός!

Δημοσιεύματα ἀναφέρουν σοβαρὰ ὀρθοπεδικὰ καὶ ψυχιατρικὰ προβλήματα. Ὀρθοπεδικά, λόγῳ τῶν ἐντελῶς ἀφύσικων γιὰ τὸ ἀνθρώπινο σῶμα στάσεων τῆς Γιόγκα. Ψυχιατρικά, ἐξαιτίας τῆς ἀσυναρτησίας τῶν ἐπικλήσεων διαλογισμοῦ,  κυρίως δὲ ἀπό τίς δαιμονικές ἐπιρροές. Στὴν Ψυχιατρική, μάλιστα, συναντᾶμε πλέον τὸν νέο ὅρο «σύνδρομο κουνταλίνι». Τὶς καταστροφικὲς ἐπιπτώσεις στὴν ψυχικὴ ὑγεία παραδέχονται ἀναγνωρισμένοι δάσκαλοι τῆς γιόγκα, ὁπότε θὰ ἦταν ἀφροσύνη ἐκ μέρους μας νὰ τὶς ἀγνοήσουμε.

Οἱ διάφορες τεχνικὲς τῆς Γιόγκα δὲν ἔχουν σχέση μὲ τὴν ἐπιστήμη, ἀντίθετα ἔχουν τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς μαγείας(¨μάντρας¨, δηλ. μαγικές συλλαβές καί ¨σίντις¨, δηλ. παραφυσικές καταστάσεις καί ἀσυνήθιστα φαινόμενα, πού πραγματοποιοῦνται  σέ προχωρημένο στάδιο, ὅπως διόραση, τηλεπάθεια,  αἰώρηση,  ὑλοποιήσεις,  ἐξωσωματική προβολή κ.ἄ) τῆς ὁποίας οἱ ἐπιδράσεις ποικίλλουν.

4. Ἡ «Νέα Ἐποχὴ τοῦ Ὑδροχόου», ποὺ πολεμᾶ τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν, τὴν Ὀρθοδοξία μας, κατακλύζει τὴν χώρα μας μὲ τὴν προβολὴ τῆς Γιόγκα γιὰ νὰ παραπλανήσει μὲ τὸ δαιμονικὸ δόγμα πὼς οἱ θρησκεῖες εἶναι διαφορετικοί δρόμοι ποὺ ὁδηγοῦν στὸν ἴδιο σκοπό.

Ἐμεῖς ὅμως ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ δέν ξεχνᾶμε τοὺς λόγους τοῦ εὐαγγελιστῆ Ἰωάννη:  «Ἀγαπητοὶ, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον» (Α΄ Ιω 4, 1), «οἴδαμεν δὲ ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἥκει καὶ δέδωκεν ἡμῖν διάνοιαν ἵνα γινώσκωμεν τὸν ἀληθινόν· καί ἐσμεν ἐν τῷ ἀληθινῷ, ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστῷ. οὗτός ἐστιν ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ ζωὴ αἰώνιος. 21 Τεκνία, φυλάξατε ἑαυτοὺς ἀπὸ τῶν εἰδώλων· ἀμήν» (Α΄ Ιω 5, 20-21).

Εἶναι πεποίθηση τῶν Ἁγίων Γραφῶν, τῶν Ἀποστόλων, τῶν Μαρτύρων, τῶν Ὁσίων, τῶν Ἁγίων Πατέρων, καί συνόλου τῆς Ἐκκλησίας ὅτι οἱ θεοί τῶν ἄλλων θρησκειῶν εἶναι Δαίμονες.

Ὅπως λέει κι᾿ ὁ προφήτης Δαβίδ, πίσω ἀπό τούς θεούς τῶν ἐθνῶν κρύβονται δαιμόνια.

Στὸ Δευτερονόμιο διαβάζουμε «παρώξυνάν με ἐπ' ἀλλοτρίοις, ἐν βδελύγμασιν αὐτῶν ἐξεπίκρανάν με˙ ἔθυσαν δαιμονίοις καὶ οὐ Θεῷ» Δηλαδή: «Μὲ θύμωσαν καὶ μὲ πίκραναν (οἱ Ἑβραῖοι) μὲ τοὺς ξένους καὶ συχαμεροὺς θεούς τους. Στὰ  δ α ι μ ό ν ι α  θυσίασαν κι ὄχι στὸν Θεό».

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀποτρέποντας τούς χριστιανούς νά συμμετέχουν στήν βρώση εἰδωλοθύτων θά μᾶς πεῖ « Οὐ θέλω δὲ ὑμᾶς κοινωνοὺς τῶν δαιμονίων γίνεσθαι. οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν καὶ ποτήριον δαιμονίων, οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν καὶ τραπέζης δαιμονίων» (Α' Κορ. 10, 20-21).

Ὁ ὅσιος Παΐσιος λέει χαρακτηριστικά γιά τήν Γιόγκα: «ὅσοι ἀσχολοῦνται μ᾿ αὐτά, δίνουν δικαιώματα στόν διάβολο, δέχονται δαιμονικές ἐπιδράσεις καί καταστρέφονται»...

Ὁ γέρων Σωφρόνιος παρατηρεῖ: «Μετά τήν ἐκ νέου εἰς Χριστόν στροφήν μου, ἡ ¨ἀνατολική¨ ἐμπειρία μου, - ἐννοεῖ τήν ἄσκηση Γιόγκα καί διαλογισμοῦ - ...ἐφάνη εἰς τό πνεῦμα μου ὡς τό πλέον φοβερόν ἔγκλημα κατά τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ».

Ἡ ἐνασχόληση ἑπομένως μὲ τὴν Γιόγκα εἶναι ἄρνηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

5.  Εἶναι ἀπαράδεκτο νά παραπλανῶνται ἀνύποπτοι ἄνθρωποι, καί κυρίως νέοι, στούς ὁποίους παρουσιάζεται ἡ Γιόγκα ὡς μία δῆθεν γυμναστική ἤ ὡς μία ἐπιστήμη. Τὸ νὰ ἀποσυνδέει κανεὶς τὴ Γιόγκα ὡς τεχνικὴ χαλαρώσεως ἀπὸ τὴν ἰνδουϊστικὴ πίστη, εἶναι σὰ νὰ πιστεύει ὅτι διαχωρίζεται τὸ μυϊκὸ ἀπὸ τὸ νευρικὸ σύστημα τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ καθένας βεβαίως εἶναι ἐλεύθερος νὰ ἀσπασθεῖ τὸν Ἰνδουισμό, τὸν Βουδισμὸ καὶ τὶς ὅποιες θρησκευτικὲς πρακτικὲς θέλει, ἀλλὰ ἐν γνώσει του καὶ ὄχι πλανώμενος. Καὶ ὁπωσδήποτε γνωρίζοντας ὅτι ὅλοι οἱ δρόμοι δὲν ὁδηγοῦν στὸ Θεό.

Ἡ παρουσίαση τῆς Γιόγκα ὡς μορφῆς γυμναστικῆς καὶ ὡς ἐναλλακτικῆς θεραπείας καὶ ἡ ἀπόκρυψη τῆς θρησκευτικῆς σημασίας της, ἀποτελεῖ ἀπατηλὸ, μέσο μὲ τὸ ὁποῖο ἐπιχειρεῖται ἡ μεταβολὴ τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν χριστιανῶν καὶ στοιχειοθετεῖ τὸ ἀδίκημα τοῦ ἀθέμιτου προσηλυτισμοῦ, ὅπως αὐτὸ ὁρίζεται στὸ νόμο 1363/1938 καὶ στὸ ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος. Ἡ εἰσβολή της στὰ σχολεῖα, ὅπως συμβαίνει μέ τήν Yogakids International, εἶναι ἀντίθετη μὲ τὰ ἰσχύοντα κατὰ τὸ Ἑλληνικὸ Σύνταγμα, ἀντιπαιδαγωγικὴ καί ἀκατάλληλη γιά παιδιά.

Ὡς ἐκ τούτου ἡ ποινικὴ Δικαιοσύνη μπορεῖ καί πρέπει νά κινηθεῖ ἐναντίον ὅσων χρησιμοποιοῦν τὴ μέθοδο τῆς Γιόγκα γιά νά μυήσουν μαθητές στὰ ἀποκρυφιστικὰ δόγματα τοῦ ἰνδουϊσμοῦ καὶ τοῦ βουδισμοῦ. Οἱ γονεῖς ἔχουν  κάθε λόγο γιά καταγγελίες κατά διευθυντῶν καί διευθύνσεων ἤ τουλάχιστον ἔχουν ἠθικό χρέος νά παρεμβαίνουν ἐνημερωτικά στούς συλλόγους γονέων.

6. Ἡ ἑλληνορθόδοξη κληρονομιά μας ἔχει ὡς κέντρο τὴν ἐν Χριστῷ ἐμπειρία, τὴν ἔνταξη τοῦ ἀνθρώπου στὸ μυστικὸ σῶμα τοῦ Κυρίου μας, διὰ τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἔτσι συγκροτεῖται καὶ ὁλοκληρώνεται ἡ προσωπικότητα τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτά μᾶς δίδαξαν οἱ ἅγιοί μας.

Ἡ Ἐκκλησία δέν ὑποχρεώνει κανέναν νά ἀκολουθήσει τόν δικό της δρόμο, ἀλλά ἔχει χρέος νά ἐνημερώνει, νά ποιμαίνει, νά προειδοποιεῖ, νά ἐπισημαίνει, νά προστατεύει, νά ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.  Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός θέλει πάντας ἀνθρώπους  σωθῆναι. ( Α΄Τιμ. β΄,4).

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκ­κλη­σίας τῆς Ἑλλάδος ἐπισημαίνει ξεκάθαρα στὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα ὅτι: «ἡ "Γιόγκα" ἀποτελεῖ θεμελιῶδες κεφάλαιο τῆς θρησκείας τοῦ Ἰνδουισμοῦ, ἔχει ποικιλομορφία σχολῶν, κλάδων, ἐφαρμογῶν καὶ τάσεων καὶ δὲν ἀποτελεῖ "εἶδος γυ­μνα­στι­κῆς».  Ὡς ἐκ τούτου ἡ "Γιόγκα" τυγχάνει ἀπολύτως ἀσυμ­βί­βα­στη μὲ τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ πίστη μας καὶ δὲν ἔχει καμία θέση στὴ ζωὴ τῶν χριστιανῶν».

7. Ὕστατο πόρισμά μας: Ἔστω καί ἄν ὁ Ἕλληνας πολίτης δέν ἔχει ἀπολύτως ὀρθόδοξη συνείδηση, συνιστοῦμε νά μήν μπλέξει στά δίχτυα τῆς Γιόγκα γιατί δέν ξέρει ποῦ θά τόν ὁδηγήσει.

 

Πηγή: http://www.orthros.eu/

ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

 

Εν Πειραιεί τη 19^η Νοεμβρίου 2015.

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ

 

       Εκρήξεις οργής και αγανάκτησης σύσσωμου του ελληνισμού, ποντιακού και μη, εντός και εκτός Ελλάδος, προκάλεσαν οι πρόσφατες προκλητικές όσο και ανιστόρητες δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας κ. Ν. Φίλη, στις οποίες ο κατά τα άλλα φίλτατος κ. Φίλης επεχείρησε, με τρόπο καθόλου βέβαια φιλικό, αλλά παρά πολύ εχθρικό προς την ιστορική αλήθεια, να απομειώσει την ιστορική μνήμη φρικτών γεγονότων που στο σύνολό τους ακούουν στο όνομα: Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Σύμφωνα με την ειδησεογραφία, στις 2 Νοεμβρίου 2015 ο Υπουργός, προσεκλήθη στον τηλεοπτικό σταθμό STAR, στην εκπομπή του κ. Νίκου Χατζηνικολάου «ΕΝΙΚΟΣ» και σε σχετική συζήτηση για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου από την τουρκική θηριωδία, απάντησε μεταξύ άλλων τα ακόλουθα, όπως δημοσιεύτηκαν σε ιστοσελίδα: «“Έκανα δήλωση πριν από χρόνια ως δημοσιογράφος συμμεριζόμενος τις απόψεις πολλών ιστορικών και πολλών διεθνολόγων. Κάναμε διάκριση στην εθνοκάθαρση την αιματηρή και στο φαινόμενο της γενοκτονίας”. Ο υπουργός συμπλήρωσε πως “αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε το αίμα, τον πόνο, όσα έχουν υποστεί οι Πόντιοι, από τη θηριωδία των Τούρκων. Αυτό είναι άλλο πράγμα και άλλο πράγμα η γενοκτονία, με αυστηρή επιστημονική έννοια”. “Εγώ δεν θέλω να επιβάλλω τις προσωπικές μου απόψεις ως κρατική πολιτική. Η κρατική πολιτική αναγνωρίζει Ημέρα Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού” τόνισε ο κ. Φίλης υποστηρίζοντας όμως, πως “αν γίνει η συζήτηση ψύχραιμα και επαναλαμβάνω, επί επιστημονικού επιπέδου, είναι άλλο πράγμα η εθνοκάθαρση, όσο αιματηρή και αν είναι και άλλο πράγμα η γενοκτονία και το ολοκαύτωμα”».

        Προφανώς δε θα μπορούσε να προσφέρει ο κ. Υπουργός πολυτιμότερη υπηρεσία στην αείποτε εχθρική μας γείτονα χώρα, σε μια μάλιστα δύσκολη γι’ αυτήν περίοδο, η οποία βάλλεται από τη διεθνή κοινότητα για τις σχέσεις της με την ισλαμική τρομοκρατία του διαβόητου και δολοφονικού «Ισλαμικού Κράτους»! Τα τουρκικά μέσα ενημερώσεως πανηγυρίζουν και έχουν ως πρώτο θέμα τους τις δηλώσεις και τη φωτογραφία του κ. Ν. Φίλη! Σε μια εποχή που το σύγχρονο τρομοκρατικό Ισλάμ διεξάγει φρικτές γενοκτονίες σε βάρος εκατομμυρίων αθώων και ανυπεράσπιστων ανθρώπων, κυρίως Χριστιανών, στη Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική, έρχεται ο κ. Υπουργός να αμνηστεύσει το «παλιό» Κεμαλικό Ισλάμ, αντάξιο του σημερινού τρομοκρατικού, το οποίο, συνδυασμένο με τον τουρκικό σωβινισμό, διέπραξε τις ανείπωτες γενοκτονίες κατά των χριστιανικών πληθυσμών των Ελλήνων και των Αρμενίων της τέως οθωμανικής αυτοκρατορίας!

       Είναι παρήγορο πάντως το γεγονός ότι οι παρά πάνω δηλώσεις του κ. Υπουργού προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων σ’ όλο σχεδόν τον πολιτικό κόσμο της χώρας από όλες τις πτέρυγες της Βουλής, ακόμη και από αυτό το κυβερνόν κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ.Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και Πρόεδρος της «Νέας Δημοκρατίας» κ. Ε. Μεϊμαράκης χαρακτήρισε «αδίστακτη πρόκληση στην εθνική μνήμη, αλλά και στις αποφάσεις της Βουλής των Ελλήνων τις δηλώσεις του υπουργού Παιδείας κ. Νίκου Φίλη που αμφισβητούν τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου» και πρόσθεσε: «Ενώ, με απόφασή της, το 1994 η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε επίσημα τη Γενοκτονία των Ποντίων και κήρυξε τη 19η Μαΐου ως “Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο”, εικοσιένα χρόνια από τότε ο υπουργός Παιδείας παραμερίζει την απόφαση εκείνη και αρνείται τη Γενοκτονία των Ποντίων, υποστηρίζοντας ότι πήρε τη θέση αυτή ως δημοσιογράφος». Υποστήριξε δε ότι «Ιδεοληψίες και προσωπικές εμμονές δεν μπορεί να ανατρέπουν την Ελληνική Ιστορία».

        Λίαν διαφωτιστική ήταν και η δήλωση του Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιάννη Μιχελογιαννάκη, ο οποίος επεσήμανε ότι «όταν αναφερόμαστε στους Έλληνες του Πόντου μιλάμε για γενοκτονία και όχι για εθνοκάθαρση. Εθνοκάθαρση είναι βίαιος εκτοπισμός και εκδίωξη εθνικών ομάδων από μια περιοχή είτε αιματηρός, είτε μέσω καταστροφής πολιτιστικών και θρησκευτικών στοιχείων, με σκοπό την δημιουργία εθνικά ομοιογενών γεωγραφικών περιοχών. Δηλαδή γίνεται για γεωπολιτικούς λόγους», ενώ «γενοκτονία είναι εξόντωση φυλής, ή έθνους συστηματικά, προσχεδιασμένα και ολοκληρωτικά. Οι Πόντιοι εξοντώθηκαν λόγω του γένους τους. Αξίζουν τον όρο γενοκτονία, γιατί γενοκτονία είναι έγκλημα ποινικού δικαίου, ενώ η εθνοκάθαρση στην ουσία είναι περιγραφή εγκλημάτων και δεν έχει ρητή ολοκληρωτική και ρητή νομική αναγνώριση, μόνο επιμέρους στοιχεία αυτής».

        Στην παρούσα σύντομη ανακοίνωσή μας δεν έχει κανένα νόημα να σχολιάσουμε την πρόσφατη, (Δεκέμβριος 2007), διακήρυξη της Διεθνούς Ενώσεως Ειδημόνων Ακαδημαϊκών περί γενοκτονίας, (IAGS – International Associationof Genocide Scholars), ότι οι πράξεις βίας των Οθωμανών μεταξύ 1914-1923  κατά των Αρμενίων, Ασσυρίων και Ποντίων αποτελούν γενοκτονία, μια διακήρυξη που κονιορτοποιεί κυριολεκτικά τις δήθεν «επιστημονικές» θέσεις του κ. Φίλη. Το γεγονός ότι ο εν λόγω Υπουργός τόλμησε να διαφοροποιηθεί και να διαγράψει με μια μονοκονδυλιά την επίσημη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων, η οποία το 1994  αναγνώρισε την Γενοκτονία των Ποντίων, δεν είναι τυχαίο. Παρόμοια «Φίλια» κρούσματα είχαμε και στο παρελθόν. Ας θυμηθούμε τις δηλώσεις της κ. Ρεπούση περί «συνωστισμού» στη Σμύρνη, την απόδοση τιμών με καταθέσεις στεφάνων από τον πρώην Πρωθυπουργό κ. Γεώργιο Παπανδρέου και άλλους πολιτικούς στο Μνημείο του Κεμάλ στην Άγκυρα κ.λπ. Στις γραμμές που ακολουθούν θα προσπαθήσουμε με πολλή συντομία να αναφερθούμε σε δύο άλλες σύγχρονες μορφές Γενοκτονίας, που με δόλιο και ύπουλο τρόπο προωθούνται στις μέρες μας, την Γενοκτονία της ιστορικής μνήμης και την Γενοκτονία των μνημονίων. Πρόκειται για ιδιότυπες μορφές Γενοκτονίας, οι οποίες, αν δεν επισημανθούν και δεν αντιμετωπιστούν εγκαίρως και δεόντως, θέτουν σε θανάσιμο κίνδυνο την ίδια την υπόσταση του έθνους μας.

 

Γενοκτονία της ιστορικής μνήμης

 

       Η άρνηση της Γενοκτονίας των Ποντίων, μάλιστα δημοσίως εκπεφρασμένη από τα χείλη ενός υπουργού, όπως και άλλα παρόμοια φαινόμενα εθνικής μειοδοσίας και προδοσίας, οφείλονται, όπως επισημαίνουν ειδικοί μελετητές και πνευματικές προσωπικότητες, στην εδώ και δεκαετίες μεθοδικά και σταδιακά επιχειρούμενη προσπάθεια των σκοτεινών δυνάμεων της Νέας Εποχής εφαρμογής μιας νέας, ιδιότυπης μορφής Γενοκτονίας στην πατρίδα μας, της Γενοκτονίας της ιστορικής μνήμης. Η προσπάθεια αυτή έχει σαν στόχο την αλλοίωση και διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων και την προώθηση μιας νεοεποχίτικης παιδείας με κύρια χαρακτηριστικά τον εθνομηδενισμό και την αθεΐα. Αυτό που πασχίζουν με κάθε τρόπο να επιτύχουν οι σκοτεινές δυνάμεις είναι, να αποκόψουν το λαό μας, και ιδίως τις νέες γενιές των Ελλήνων, από την εθνική μας ιστορία, τη γλώσσα, τις παραδόσεις μας και προ πάντων από την τροφό του γένους μας, την Ορθοδοξία, που υπήρξε η μυστική και ακατανίκητη δύναμη που κράτησε όρθιο το γένος στα 400 χρόνια της μαύρης και τυραννικής σκλαβιάς στον αιμοσταγή οθωμανικό ζυγό. Προσπαθούν μ’ άλλα λόγια, να μας αποκόψουν από τα ζώπυρα του έθνους, τα τιμαλφή, τα «τζιβαϊρικά» του Μακρυγιάννη, τα πνευματικά μας θεμέλια, τα δομικά εκείνα στοιχεία που μας συγκρατούν ως έθνος στη ζωή διά μέσου των αιώνων.

       Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας τα ηρωικά κατορθώματα των προγόνων μας διαστρέφονται, χλευάζονται και εξευτελίζονται, ώστε να παύσουν να αποτελούν πηγή εμπνεύσεως και παράδειγμα προς μίμηση στους νέους μας, ενώ η Εκκλησία διασύρεται και διαπομπεύεται. Τραγικά γεγονότα αιματηρής ιστορικής μνήμης, όπως αυτό της Γενοκτονίας των Ποντίων, διαστρέφονται στα σχολικά βιβλία των παιδιών, ή αφαιρούνται τελείως από την διδακτέα ύλη. Και μπορούμε να πούμε ότι σε μεγάλο βαθμό ο στόχος αυτός έχει επιτευχθεί, διότι σήμερα η παιδεία μας έχει παύσει πλέον να διαπλάθει ολοκληρωμένες προσωπικότητες, νέους με αρετή και ήθος, με αγάπη προς τον Χριστό και την Εκκλησία, με αγνή φιλοπατρία και ηρωισμό, έτοιμους να θυσιάσουν και την ζωή τους ακόμη, αν χρειαστεί, για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της Πατρίδος μας.

       Ωστόσο οι σκοτεινές δυνάμεις τίποτε δεν θα μπορούσαν να επιτύχουν αν δεν έβρισκαν πρόθυμους συνεργούς στα σχέδιά των τα ακριβοπληρωμένα κανάλια των  Μ.Μ.Ε. και τις επιπόλαιες, εθνοκτόνες και εν πολλοίς καταστροφικές πολιτικές επιλογές στον χώρο της παιδείας και όχι μόνον, όλων των κυβερνήσεων από την μεταπολίτευση και μετά. Δυστυχώς οι πολιτικοί μας ηγέτες όλων των πολιτικών αποχρώσεων, απογυμνωμένοι οι ίδιοι από κάθε έννοια αρετής και φιλοπατρίας και ανίκανοι να ανυψωθούν υπεράνω του χρήματος και των προσωπικών τους φιλοδοξιών, ή των μικροκομματικών τους επιδιώξεων, αποδείχθηκαν τελικά δούλοι και εντολοδόχοι ξένων συμφερόντων. Με τις ζημιογόνες στρατηγικές τους επιλογές για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνισμού, οδήγησαν το έθνος στο σημερινό κατάντημα που βιώνουμε όλοι μας σήμερα.

         Μεγάλο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτό το κατάντημα έχουν όμως όχι μόνο οι ηγέτες μας πολιτικοί και εκκλησιαστικοί, αλλά και όλοι μας ως λαός. Αποτελεί πλέον κοινή διαπίστωση, ότι η σύγχρονη ελληνική κοινωνία, έχει διαβρωθεί επικίνδυνα σε όλους τους τομείς του εθνικού και κοινωνικού μας βίου, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες. Δυστυχώς η ασωτία, η σπατάλη, η αποστασία από τον Χριστό και την Εκκλησία, έλαβαν κυρίαρχη θέση στη ζωή μας. Περιφρονήσαμε αιώνιες αρχές και αξίες, παραδοθήκαμε στην ευμάρεια, στον εύκολο πλουτισμό, στην υπερκατανάλωση, στην αδικία και πλεονεξία, στις μίζες και δωροδοκίες, στην διασπάθιση του δημοσίου χρήματος. Βλέπαμε τους άρχοντές μας να ψηφίζουν στην Βουλή αντιχριστιανικούς νόμους, τον ένα μετά τον άλλο και παραμέναμε αδιάφοροι, σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Δεν αντιδρούσαμε και δεν προσπαθούσαμε να τους εμποδίσουμε, με όποια νόμιμα μέσα διαθέταμε, ώστε να μην ψηφιστούν οι καταστροφικοί αυτοί νόμοι. Αντίθετα αντιδρούσαμε, και μάλιστα με σφοδρότητα, με ογκώδεις διαδηλώσεις και απεργίες διαρκείας, όταν διαπιστώναμε περικοπές μισθών και συντάξεων, αύξηση φόρων κ.λπ., πράγμα που δείχνει ότι το μόνο που μας απασχολούσε ήταν το χρήμα και τίποτε άλλο. Απορροφημένοι από την χαύνωση του ευδαιμονισμού και μεθυσμένοι από το αγαθό της πολιτικής μας ελευθερίας, ξεπουλήσαμε τον πολύτιμο θησαυρό της ελληνορθοδόξου παραδόσεώς μας. Χλευάσαμε και υβρίσαμε κάθε έννοια αρετής και φιλοπατρίας, ανυψώσαμε ως υπέρτατη αξία στη ζωή μας το χρήμα. Δεν μπορέσαμε δυστυχώς να αξιολογήσουμε δεόντως την αξία αυτού του θησαυρού. Ίσως επειδή, όπως παρατηρεί εύστοχα κάποιος βαθύς ανατόμος της ελληνικής πραγματικότητας, κληρονομήσαμε το αγαθό της ελευθερίας από τους προγόνους μας, χωρίς να καταβάλουμε κόπους, αγώνες και θυσίες, για να την αποκτήσουμε. Οι πρόγονοί μας, που αγωνίστηκαν και αφού έχυσαν ποταμούς αιμάτων, μας την παρέδωσαν ως πολύτιμο θησαυρό, αυτοί γνωρίζουν τι σημαίνει ελευθερία.

 

                                               Γενοκτονία των μνημονίων

 

       Έτσι μετά την γενοκτονία της ιστορικής μνήμης και σαν τραγικό αποτέλεσμα αυτής, εμφανίστηκε, νομοτελειακά θα λέγαμε και προχωρεί εν πλήρη εξελίξει, μια άλλη ιδιότυπη Γενοκτονία, η Γενοκτονία των μνημονίων. Η Γενοκτονία αυτή προωθείται μεθοδικά και σταδιακά από τα ίδια κέντρα των σκοτεινών δυνάμεων  της Νέας Εποχής και πιο συγκεκριμένα από τους ισχυρούς του χρήματος, που έχουν στα χέρια τους το διεθνές κεφάλαιο, έχει δε σαν στόχο ανομολόγητο, την πλήρη διάλυση του έθνους. Μετά τα δύο μνημόνια των προηγουμένων κυβερνήσεων ήρθε και το τρίτο, πιο σκληρό από τα δύο προηγούμενα, το οποίο, αν βέβαια δεν αφυπνιστούμε και δεν αντισταθούμε με τα πνευματικά όπλα που διαθέτει η Εκκλησία μας, θα διαλύσει ολοκληρωτικά όχι μόνο την εθνική μας οικονομία, αλλά θα εκμηδενίσει και την εθνική μας υπόσταση και ύπαρξη. Οι δανειστές μας αδίστακτοι όσο ποτέ άλλοτε ζητούν να πιούν το αίμα μας. Η κατάσταση παραμένει δυστυχώς τραγική, εφιαλτική, απογοητευτική, δίχως φως στον ορίζοντα και χωρίς να διαφαίνεται, τουλάχιστον προς το παρόν, ελπίδα ανακάμψεως. Οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπτονται χωρίς τελειωμό, οι άνεργοι συναγωνίζονται σε αριθμούς τους εργαζομένους, οι γέροντες αγωνιούν, οι νέοι μας φεύγουν στο εξωτερικό, ενώ τα στίφη των μουσουλμάνων λαθρομεταναστών πλημύρισαν την χώρα μας. Η φτώχεια και η ανέχεια περίσσεψαν, βουλιάξαμε σε χρέη και κόκκινα δάνεια, τα οποία αδυνατούμε να αποκληρώσουμε, γεμίσαμε συσσίτια. Βυθιστήκαμε σε προβλήματα και αδιέξοδα, οι ελπίδες μας στέρεψαν, τα οράματα πέθαναν.

        Οι υποσχέσεις των πολιτικών αποδείχθηκαν φουσκωμένα λόγια, ανόητα ψέματα. Ο «θεός» του καπιταλισμού και του δήθεν σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, στον οποίο ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού επίστευσε και ελάτρευσε, δεν μπόρεσε δυστυχώς να μας σώσει από την πνευματική και οικονομική μας εξαθλίωση. Φθάσαμε στο σημείο μετά από 42 χρόνια δημοκρατικού βίου, (από την μεταπολίτευση και εντεύθεν), ο ελληνικός λαός να απαξιώνει συλλήβδην όλο το πολιτικό σύστημα. Πικραμένος και αγανακτισμένος, δεν υποφέρει πλέον να βλέπει πολλούς πολιτικούς μας να μεταβάλλονται σε πιόνια, σε πειθήνια όργανα ξένων συμφερόντων, σε ανθρωπάκια που σκύβουν δουλοπρεπώς το κεφάλι και υποτάσσονται στις επιταγές του διεθνούς Σιωνιστικού Συστήματος. Το σκάφος της Πατρίδος μας φαίνεται να πλέει μέσα σε πυκνό σκοτάδι, εν μέσω τρικυμισμένης θαλάσσης, χωρίς  ικανούς και έμπειρους κυβερνήτες, πραγματικούς ηγέτες με πίστη στο Θεό, με θυσιαστική αγάπη για την Πατρίδα, με υψηλούς οραματισμούς, με τόλμη και ηρωισμό, με πολιτική ευστροφία και διπλωματικές ικανότητες, με παλμό και ζωή. «Ο πλούς εν νυκτί, πυρσός ουδαμού», σύμφωνα με τον λόγο του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Κάναμε το λάθος, όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί σύγχρονος ιεράρχης, να ελπίσουμε εκεί, που δεν έπρεπε. Κάναμε τον κόπο, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, να ψηφίσουμε αυτούς που δεν αξίζουν. Κάνουμε το έγκλημα να μη μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Και το χειρότερο, ενώ φθάσαμε σε βάθος κακών, εξακολουθούμε να παραμένουμε σε κατάσταση αμετανοησίας και αναισθησίας.

       Όμως, παρά την τραγικότητα της καταστάσεως, δεν πρέπει να απελπιστούμε. Καιρός να ανανήψουμε έστω και τώρα, την ενδεκάτη ώρα, χωρίς αναβολή. Ο λόγος του αποστόλου Παύλου «ώρα ημάς ήδη εξ’ ύπνου εγερθήναι» (Ρωμ.13,11) είναι ιδιαίτερα επίκαιρος στην παρούσα περίσταση. Καιρός να μετανοήσουμε. Τώρα, χωρίς αναβολή. Αργότερα ίσως είναι πλέον αργά. Να ομολογήσουμε με συντριβή την αποστασία μας και να κάνουμε στροφή 180 μοιρών. Καιρός να επιστρέψουμε όπως ο άσωτος υιός της παραβολής στον Κύριο, να επιστρέψουμε στη ζωή της Εκκλησίας, και ως πρόσωπα και ως Έθνος. Με εκτενείς δεήσεις και προσευχές, με αγρυπνίες και λιτανείες. Να παραδεχθούμε τα λάθη μας και να αρχίσουμε την διόρθωση. Να αναλάβουμε ο καθένας τις ευθύνες του. Να επαναξιολογήσουμε και να εγκολπωθούμε τον πνευματικό και εθνικό μας πλούτο, την πνευματική μας κληρονομιά. Να εμπνευσθούμε από την ένδοξη εθνική μας ιστορία, από τα ηρωικά κατορθώματα των προγόνων μας. Να κλείσουμε τα αυτιά μας στην στοχευμένη εθνομηδενιστική ιδεολογία της «Νέας Εποχής», που προβάλλεται και πλασάρεται από τα Μ.Μ.Ε. Και τέλος καλούμαστε, να παρακαλέσουμε εκτενώς τον Κύριο, να αναδείξει άρχοντες ικανούς, ηγέτες πολιτικούς και εκκλησιαστικούς, με πίστη και αγάπη προς την Εκκλησία, με νουν Χριστού, ανθρώπους της αρετής, αληθινούς πατριώτες, με υψηλούς οραματισμούς, πολιτική σύνεση και ηρωική βούληση. Μόνον τότε μπορούμε να ελπίζουμε σε ανάκαμψη και ανάσταση της Πατρίδος μας. Μόνον έτσι θα ξεπλύνει τον διεθνή διασυρμό και χλευασμό, τον οποίον τώρα υφίσταται. Μόνον έτσι θα μπορέσει και πάλι να μεγαλουργήσει και να γράψει νέες σελίδες δόξης.

 

 

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

 

 

 

 

ΓΝΗΣΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΓΡΑΙΚΥΛΟΙ ΚΑΙ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

 

Εν Πειραιεί τη 16η Νοεμβρίου 2015

 

ΓΝΗΣΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΓΡΑΙΚΥΛΟΙ ΚΑΙ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ

 

       Με φρίκη και αποτροπιασμό παρακολουθούμετον ισλαμικό φανατισμό και φονταμενταλισμό των τζιχαντιστών στη Μέση Ανατολή και ιδιαίτερα στη μαρτυρική Συρία.Δυστυχώς η εγκληματική δράση τους επεκτάθηκε και εκτός των εμπολέμων περιοχών. Άναυδη έμεινε η ανθρωπότητα από την πρόσφατη τρομοκρατική ενέργεια των Τζιχαντιστών στο Παρίσι, όπου βρήκαν τον θάνατο εκατοντάδες αθώοι άνθρωποι και εκατοντάδες άλλοι τραυματίσθηκαν. Αμείωτη παραμένει η εγκληματική τους δράση εναντίον των αμάχων και κυρίως των Χριστιανών στις εμπόλεμες ζώνες. Το τραγικό είναι επίσης ότι, εκτός από τα ανθρώπινα θύματα, καταστρέφουν πολιτιστικά μνημεία και έργα τέχνης, που διέσωσε ο πολιτισμένος κόσμος, όπως είναι ο αρχαιολογικός χώρος της αρχαίας Παλμύρας, τον οποίο σεβάστηκαν οι αιώνες και τον οποίον ανατίναξαν, ως δήθεν «βδέλυγμα του Αλλάχ», «αφού επρόκειτο για ειδωλολατρικούς ναούς»! Πιστεύουμε ότι αν δεν τους σταματήσει η διεθνής κοινότητα και κυρίως οι Ρώσοι στρατιώτες, που πολεμούν στη Συρία, η κατάσταση θα επιδεινωθεί. Εκτός από τις σφαγές εκατομμυρίων αθώων, «απίστων», όπως τους αποκαλούν οι τζιχαντιστές, θα καταστρέψουν και άλλα έργα πολιτισμού.

     Ο γνωστός καθηγητής κ. Δ. Κιτσίκης, σε άρθρο του στην εφημερίδα των Αθηνών «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ» (1-9-2015), έγραψε ένα ενδιαφέρον άρθρο του με τίτλο: «Η ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, ΣΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΤΖΙΧΑΝΔΙΣΤΩΝ», στο οποίο αναλύει το εύρος του  θρησκευτικού φανατισμού των τζιχαντιστών και τις τρομακτικές του συνέπειες. Μεταξύ των άλλων τονίζει ότι «σήμερα, όταν οι τζιχανδιστές καταλάβουν την Αθήνα για να λιασθούν στην Ομόνοια, θα κατεδαφίσουν ολοσχερώς τα μνημεία της Ακροπόλεως, δηλαδή το υπέρτατο σύμβολο του πλανητικού πολιτισμού». Ο αρθρογράφος καθηγητής, κρούει τον «κώδωνα του κινδύνου» για ένα υπαρκτό φόβο, για τον οποίο θα έπρεπε πρωτίστως οι ευρωπαίοι ηγέτες και εν προκειμένω οι δικοί μας, να ανησυχήσουν και να δράσουν κατά των «ιερών εγκληματιών» του Ισλάμ.

      Έχουμε τονίσει πολλές φορές τον κίνδυνο ισλαμοποιήσεως της Ευρώπης και γενικά του δυτικού κόσμου, με την εγκληματική ανοχή,δυστυχώς και συχνά με τη βοήθεια των ιδίων των δυτικών κυβερνήσεων! Όπως ορθότατα έχει επισημάνει σύγχρονος ερευνητής, η Δύση, (Ευρώπη και Η.Π.Α.), δεν κατενόησε, ή δεν θέλησε να κατανοήσει την επικινδυνότητα του μουσουλμανικού φασισμού. Απονευρωμένη πνευματικά από τα τεχνολογικά της επιτεύγματα και επιθυμώντας να πληρώσει το υπαρξιακό κενό, το οποίο δημιούργησε μέσα της η προϊούσα εκκοσμίκευση και οι ποικίλες αθεϊστικές θεωρίες, (Μαρξισμός, Άθεος Ευρωπαϊκός Ουμανισμός, Υπαρξισμός κλπ.), στρέφεται με κλειστά μάτια, προς τον υλιστικό μυστικισμό του Ισλάμ και επιζητεί να βρει εκεί  λύτρωση και πληρότητα ζωής. Το ιμπεριαλιστικό Ισλάμ, όπως εκφράζεται σήμερα από την «Παγκόσμια Οργάνωση Ευρωπαίων Μωαμεθανών», θέλει να κυριαρχήσει σ’ όλο τον ευρωπαϊκό χώρο και όχι μόνον. Επιδιώκει στο να επικρατήσουν οι ισλαμικές ιδέες και αντιλήψεις και να αντικαταστήσει τις αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ενός πολιτισμού, που έχει τις ρίζες του στη Χριστιανική πίστη. Η απειλή μια ολοκληρωτικής ισλαμοποιήσεως της Ευρώπης δεν είναι καν επί θύραις. Είναι ήδη στα σπλάγχνα της Ευρώπης και την κατατρώγει.

      Ωστόσο ο αρθρογράφος καθηγητής έγραψε και άλλα τινά, τουλάχιστον, ιστορικά διαστρεβλωμένα. Ότι δηλαδή ο σύγχρονος ισλαμικός φανατισμός αγγίζει και την Εκκλησία μας, παραθέτοντας κάποιες ελάχιστες ιστορικές μαρτυρίες. Αρχίζει με την διαφορά «μεταξύ Έλληνος και Γραικύλου. Ο Έλλην είναι αριστοκράτης του πνεύματος και της καρδιάς. Ουδέποτε βωμολοχεί, ουδέποτε ποδοσφαιρεί, ουδέποτε μισεί. Ο Γραικύλος είναι η πλέμπα του πνεύματος και της καρδιάς: Βωμολοχεί, ποδοσφαιρεί, μισεί». Δεν γνωρίζουμε ποιους αναγνωρίζει ως  «Έλληνες» και ποιους ως «Γραικύλους». Από το όλο «πνεύμα» του άρθρου διαφαίνεται πως «Έλληνες» ήταν οι αρχαίοι, της προχριστιανικής εποχής και «Γραικύλοι» οι Χριστιανοί βυζαντινοί και σύγχρονοι! Αν αυτό εννοεί, τότε ίσως αποσιωπά εσκεμμένα την φρίκη του προχριστιανικού κόσμου.

       Αποσιωπά την γενομένη, από τα λεγόμενα ελληνικά φύλα, (Αχαιοί, Δωριείς, Ίωνες κ.α.) γενοκτονία κατά των λεγομένων προελληνικών φύλων, (Πελασγών, Κάρρων, Λελέγων κ.α.), περί το 2000 έως το 1000 π. Χ. και την επιβολή της θρησκείας του δωδεκαθέου με τη βία, ώστε να εξαφανιστεί ολοσχερώς ο πολιτισμός και η θρησκεία των κατακτημένων, τους οποίους ειρήσθω, μετέβαλαν σε δούλους, όπως λ. χ. ήταν οι είλωτες της Σπάρτης (Άρλοντ Τόυμπυ)! Αποσιωπά τους τέσσερις φονικότατους «Ιερούς Πολέμους» στην αρχαία Ελλάδα (595-332 π.Χ.), τους οποίους υποδαύλιζε το σκοταδιστικό ιερατείο των Δελφών, προκειμένου να διασφαλίσει τις απίστευτες κολοσσιαίες προσόδους του. Αποσιωπά την ανείπωτη κακουργία του ιδίου του Σόλωνα (640-560 π.Χ.), να δηλητηριάσει υδραγωγεία των αντιπάλων Φωκικών πόλεων Κρίσις και Κίρρα, με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο χιλιάδες γυναικόπαιδα και αθώοι πολίτες (Ηρόδοτος)! Αποσιωπά τις απίστευτες σε αγριότητα κακουργίες των Σπαρτιατών κατά των Μεσσηνίων, κατά τους φοβερούς λεγομένους μεσσηνιακούς πολέμους (743-668 π.Χ.). Αποσιωπά τους φοβερούς διωγμούς των οπαδών της θρησκείας του «θεού» Διονύσου κατά της παραδοσιακής θρησκείας, από τον 8ο έως και τον 5ο π. Χ. αιώνα, που είναι αποτυπωμένες στην περίφημη και ανατρεπτική τραγωδία του Ευριπίδη, «Βάκχες» (Μ. Nilsson). Αποσιωπά τις επίσης απίστευτες κακουργίες, δηώσεις και καταστροφές κατά τον τριακονταετή πελοποννησιακό πόλεμο, τον οποίο υποδαύλιζε με τους εκατέρωθεν χαλκευμένους χρησμούς του το σκοτεινό και ανθελληνικό μαντείο των Δελφών, (Θουκυδίδης). Αποσιωπά τους επικούς πολέμους των Αιτωλών κατά των Μακεδόνων με αποτέλεσμα την ολοσχερή καταστροφή όλων των ναών και καλλιτεχνημάτων στη Μακεδονία (Πέλλα, Αιγές κλπ), στην Ήπειρο, (Δωδώνη) και στην Αιτωλία (Θέρμο). Αποσιωπά τις διώξεις και θανατώσεις πολλών σοφών και επιστημόνων στην Αθήνα από τους φαύλους πολιτικούς, (με την παρότρυνση των αδίστακτων ειδωλολατρών ιερέων, με επικεφαλής τον διαβόητο ιερέα και μάντη Διοπείθη), επειδή οι εν λόγω σοφοί, (Σωκράτης, κ.α.), απέρριπταν την δεισιδαιμονία της αρχαιοελληνικής θρησκείας. Αποσιωπά την ολοκληρωτική καταστροφή της Ελλάδος από τους, (ομοπίστους των), παγανιστές Ρωμαίους κατακτητές. Αποσιωπά τους απίστευτους διωγμούς, που εξαπέλυσαν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες εναντίον των Χριστιανών κατά τους τρείς πρώτους αιώνες της ιστορίας του Χριστιανισμού, με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό μαρτυρικό θάνατο περισσότεροι από έντεκα εκατομμύρια μάρτυρες της Εκκλησίας μας. Αποσιωπά τέλος τον φανατισμό και την απίστευτη εκδικητικότητα του νοσταλγού της αρχαιοελληνικής θρησκείας αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363 μ.Χ.), ο οποίος, εκτός από τα φρικτά βασανιστήρια και περιορισμούς κατά των Χριστιανών, είχε καταδικάσει σε ασιτία όσες πόλεις δεν δέχονταν την παράλογη θρησκευτική του πολιτική! Δεν μας αναφέρει τίποτε για την διαταγή του να καούν όλα τα βιβλία των αρχαίων Ελλήνων σοφών, που δεν συμφωνούσαν με τις απόψεις του, με αποτέλεσμα να καταστραφούν πολλά έργα των περισσότερων αρχαίων συγγραφέων, κυρίων των προσωκρατικών!

    Ποιούς λοιπόν θεωρεί «Έλληνες» και ποιούς «Γραικύλους»; Αν εννοεί το απειροελάχιστο ποσοστό των σοφών της αρχαίας Ελλάδος, ως «Έλληνες», οι οποίοι είχαν αρνηθεί την ειδωλολατρία και την πνευματική δουλεία των σκοτεινών ειδωλολατρικών ιερατείων, τότε συμφωνούμε μαζί του. Ο πραγματικός θαυμασμός προς την αρχαία Ελλάδα έγκειται στην αέναη αναζήτηση της αλήθειας, των ολίγων πραγματικών Ελλήνων και όχι στην συντριπτική πλειοψηφία των αμαθών, δεισιδαιμόνων λαϊκών μαζών και των ειδωλολατρικών ιερατείων. Οι πραγματικοί δημιουργοί του αρχαιοελληνικού πολιτισμού υπήρξαν οι ολίγοι σοφοί και όχι οι μάζες και τα ιερατεία, οι οποίες και βωμολοχούσαν και «ποδοσφαιρούσαν» και μισούσαν, κατά τους χαρακτηρισμούς του αρθρογράφου!  

    Στη συνέχεια ο αρθρογράφος προσπαθεί να ενοχοποιήσει το χριστιανικό Βυζάντιο για φανατισμό και φονταμενταλισμό. Συντάσσεται με τους σύγχρονους Νεοπαγανιστές, κάνοντας λόγο για την καταστροφή των «ιερών» της αρχαίας θρησκείας από τους «φανατικούς Χριστιανούς», με διαταγές των βυζαντινών αυτοκρατόρων. Δεν μας εξηγεί ωστόσο, πως γίνεται να υπάρχουν αρχαία μνημεία, τα οποία κατεδαφίζουν σήμερα οι τζιχαντιστές, αφού πρόλαβαν και τα «γκρέμισαν» οι Χριστιανοί! Πως στεκόταν όρθια η Παλμύρα για δύο χιλιάδες χρόνια και την κατέστρεψαν οι φανατικοί του Ισλάμ! Πως στέκει ο Παρθενώνας ακόμη όρθιος και κινδυνεύει από τους τζιχαντιστές!

      Θεωρούμε βασικό ιστορικό λάθος να κρίνονται γεγονότα και συγκεκριμένες ενέργειες των αυτοκρατόρων της εποχής εκείνης με τα δεδομένα της σημερινής πραγματικότητας. Οφείλουμε να τις «δούμε» και να τις κρίνουμε μέσα στο πολιτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό πλαίσιο της εν λόγω περιόδου. Δεν πρέπει να αγνοούμε ότι κατά την περίοδο αυτή ο Χριστιανισμός είχε κυριαρχήσει σχεδόν εξ’ ολοκλήρου σε όλα τα λαϊκά στρώματα. Ελαχιστότατοι ήταν εκείνοι, που εξακολουθούσαν να λατρεύουν τους αρχαίους «θεούς». Επομένως οι ειδωλολατρικοί ναοί ήταν επόμενο να ερημώσουν. Και ελλείψει μερίμνης για την συντήρηση και λειτουργία τους, κάποια μέρα να καταρρεύσουν. Πέραν αυτών η κατάργηση των ειδωλολατρικών «ιερών» ήταν ένα επιτακτικό αίτημα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού ολοκλήρου της αυτοκρατορίας, κάτι που δεν ήταν δυνατόν να αγνοήσουν, ούτε οι βυζαντινοί αυτοκράτορες, ούτε η τότε διοικούσα Εκκλησία, ως εστίες δεισιδαιμονίας, αγυρτείας, ανηθικότητας (ιερή πορνεία) και οικονομικής εκμετάλλευσης. Η αποστροφή του λαού προς την πλάνη και το σκότος της ειδωλολατρίας, όπως και προς τα «ιερά» της, δεν ήταν καρπός μίσους και φανατισμού, αλλά καρπός αγάπης προς την αλήθεια και το φως του Ευαγγελίου. Επίσης ο λαός δεν έβλεπε τα «ιερά» αυτά με τα σημερινά κριτήρια, δηλαδή ως πολιτιστικά μνημεία αισθητικής αξίας, που έπρεπε να διατηρηθούν, αλλά με πνευματικά κριτήρια, ως τόπους δηλαδή λατρείας ψευδών και ανυπάρκτων θεών.

       Αναφέρεται τέλος στις «διώξεις» του Γεωργίου Γεμιστού, (Πλήθωνα), τον 15ο αιώνα, εξαιτίας του περίεργου συγκρητιστικού παγανιστικού του συστήματος. Πρόκειται για μια σκοτεινή προσωπικότητα, η οποία δεν έχει εισέτι διερευνηθεί επαρκώς ιστορικά. Ο Πλήθωνας υπήρξε βαθύς γνώστης του Πλατωνισμού και ένθερμος υπερασπιστής της φυσικής και πολιτισμικής συνέχειας του Ελληνισμού: «Εσμέν Έλληνες το γένος, ως η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί». Συνέγραψε πολλά έργα, αναφερόμενα στην αρχαιοελληνική φιλοσοφία και πολλούς ύμνους προς τους αρχαιοελληνικούς «θεούς».Το φιλοσοφικό του σύστημα είναι συμπίλημα πλατωνικών, στωικών, ζωροαστρικών και άλλων ιδικών του απόψεων. Η απορριπτική στάση του Γεωργίου Σχολαρίου, (μετέπειτα Οικουμενικού Πατριάρχου Γενναδίου), ο οποίος εξέφρασε το γνήσιο Ορθόδοξο εκκλησιαστικό φρόνημα, απέναντι στο θρησκευτικό – παγανιστικό σύστημα του Πλήθωνα, έχει δικαιολογηθεί πλήρως ιστορικά και επιστημονικά.

     Κλείνοντας το σχόλιό μας στο άρθρο του κ. Δ. Κιτσίκη, θα θέλαμε για πολλοστή φορά να τονίσουμε το αυταπόδεικτο γεγονός, ότι η Αγία μας Εκκλησία δεν είναι μέρος του κόσμου, για να βαρύνεται με την κακοδαιμονία του. Είναι η «καινή κτίσις» (Β΄Κορ.5,17) και η «μικρά ζύμη» (Α΄Κορ.5,6) μέσα στον κόσμο, η Οποία έχει ως σκοπό και έργο Της να τον μεταμορφώσει. Να τον ελευθερώσει από τα «έργα του σκότους» (Ρωμ.13,12) και τη δουλεία του διαβόλου και της αμαρτίας. Να ανυψώσει όλα τα ανθρώπινα πρόσωπα, που είναι εικόνες του αληθινού Τριαδικού Θεού (Γεν.1,26), προς τον ύψιστο προορισμό των, την κατά Χάριν θέωσή των. Κατά συνέπεια, ο φανατισμός, οι γενοκτονίες, η βία, το μίσος, ο ρατσισμός, η καταπάτηση ατομικών δικαιωμάτων και προσωπικών ελευθεριών, είναι έννοιες απόλυτα ασύμβατες με την φύση και την αποστολή της Εκκλησίας μας, αλλά και με την διδασκαλία της. Τέλος, η αλήθεια, η σοβαρότητα, η αντικειμενικότητα και ο σεβασμός στην ιστορία, θα πρέπει να είναι τα βασικά γνωρίσματα του αληθινού επιστήμονα.

 

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των  Παραθρησκειών