Νικόλαος Γεωργαντώνης
17 Ιουλίου 2013
Είναι αυτονόητο ότι η Ελλάδα περνά μια από τις
μεγαλύτερες οικονομικές (και ακόμη μεγαλύτερες πνευματικές) κρίσεις στην
ιστορία της. Οι μισθοί μειώνονται ραγδαίως, οι φόροι αυξάνονται ακόμη πιο γρήγορα
και αυτή η κατάσταση δεν φαίνεται να τελειώνει.
Μέσα σε αυτό κλίμα, είναι φυσικό οι πολίτες να
εναντιωθούν σε αυτή τη κατάσταση με κάποιο τρόπο, είτε με βία ή με ειρηνική
διαδήλωση. Ευτυχώς προς το παρόν γίνεται το δεύτερο στη χώρα μας αλλά φοβάμαι ότι
ή αυτοί που διαμαρτύρονται έχουνε χάσει τον στόχο της απεργίας και της
διαδήλωσης ή στην πραγματικότητα αυτοί που διαμαρτύρονται δεν έχουνε ουσιαστικό
πρόβλημα.
Συνήθως δεν γράφω για θέματα που έχουνε να κάνουνε με την
πολιτική αλλά νομίζω ότι αυτό που γίνεται έχει άμεση σχέση με την κοινωνία και
την πίστη μας γιατί δείχνει και πώς είμαστε και συμπεριφερόμαστε ως κοινωνία. Περνώντας
εχτές από το Σύνταγμα και βλέποντας τι γινόταν εκεί, στεναχωρήθηκα με την
γενική κατάσταση. Το έχω δει πολλές φορές αλλά φτάνει σε ένα σημείο που πλέον
είναι πολύ ενοχλητικό. Βλέπεις άτομα να διαμαρτύρονται και αντί να περιμένεις
την ατμόσφαιρα τεταμένη, θυμίζει περισσότερο σαν πανηγύρι παρά διαμαρτυρία.
Συμφωνώ, ότι δεν χρειάζεται να γίνεται χαμός και καταστροφή στην διαδήλωση αλλά
όχι και να είναι πανηγύρι! Αν είναι να αλλάξει η κατάσταση και να λυπηθούν τον
κόσμο οι Ευρωπαίοι και οι Πολιτικοί, θα πρέπει να φανεί ότι πράγματι πονάνε και
όχι αυτό που γίνεται από τα σωματεία. Πανηγυρίζοντας, οι Πολιτικοί δεν θα πάρουνε
ποτέ στα σοβαρά τα προβλήματα του κόσμου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά κλείνει το
κέντρο και η ζωή του κάθε πολίτη γίνεται μαρτύριο για να «διαδηλώσουν» μερικοί!
Οι οικονομικές και ψυχικές δυνάμεις όλο και θα εξασθενούν με αυτό τον τρόπο.
Εύχομαι να αλλάξει το σκεπτικό αυτό γιατί ο κόσμος
πραγματικά δεινοπαθεί και πολλές φορές δεν εκπροσωπείται από αυτά τα σωματεία.
Ας βάλει το χέρι Του ο Θεός να βγούμε σύντομα από αυτή τη κατάσταση!
Εδώ παραθέτω μερικές
φωτογραφίες από τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα:
Και τι προτείνεις ακριβώς, κύριε Νικόλαε Γεωργαντώνη, να κάνουμε; Να σηκώσουμε τα χέρια και να κάτσουμε να πεθαίνουμε τις πείνας και να αυτοκτονούμε; Αυτά να τα έλεγες στον Παπαφλέσσα αν έβλεπε να γονατίζει έτσι ο λαός του. Ευτυχώς! που στην εκκλησία υπάρχουν και ηρωικές μορφές που εμπνέουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς το αντίθετο προτείνω κ. Στέφανε. :) Αν παρατηρήσετε, δεν είπα να μην διαμαρτυρόμαστε αλλά το ζήτημα που φέρω στο προσκήνιο είναι πως την έχουν καταντήσει μερικοί την διαμαρτυρία. Να δείξουμε ότι περνάμε δύσκολα με γνήσια διαμαρτυρία (όχι ξύλο, καταστροφή και παρόμοιες τακτικές) αλλά όχι και με την χαλαρότητα που γίνεται που μάλλον θυμίζει φεστιβάλ παρά συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Εγώ δεν είμαι κατά της διαμαρτυρίας αλλά είμαι κατά αυτού του είδους που πάνε μερικοί και καλοπερνάν και μένει έτσι ο κόσμος που πραγματικά δεινοπαθεί. Εύχομαι σύντομα να μπορεί να αλλάξει αυτή η κατάσταση!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή