Τὰ καρναβάλια δὲν εἶναι γνησία ἀρχαιοελληνικὴ παράδοσις!

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ τῆς Τυρινῆς «κορυφώνονται» οἱ αἰσχρὲς καὶ ἀνίερες καρναβαλικὲς «ἑορτὲς» τῶν «ἀλιβάνιστων», γιὰ τοὺς ὁποίους τὸ Τριώδιο εἶναι συνώνυμο μὲ τὸ ξέφρενο γλέντι καὶ τὶς ἀσχήμιες. Γιὰ μία ἀκόμα φορά θὰ βροῦν εὐκαιρία οἱ πάσης φύσεως καὶ προελεύσεως χριστιανομάχοι νὰ διακωμωδήσουν μὲ τὸν πλέον χυδαῖο τρόπο τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τῆς πίστεώς μας. Εἶναι πιὰ ξεκαθαρισμένο πὼς τὰ καρναβάλια εἶναι θλιβερὰ κατάλοιπα τῆς ἀρχαίας εἰδωλολατρικῆς ἀρχαιότητας καὶ μάλιστα τῆς πλέον ἐκχυδαϊσμένης μορφῆς τῆς ἀρχαιοελληνικῆς παγανιστικῆς θρησκείας, ὅπου ἔπαιρνε μέρος ὁ χύδην ὄχλος καὶ ἀσχημονοῦσε, πιστεύοντας ὅτι λατρεύει μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ τὸ «θεὸ» Διόνυσο.

Εἶναι ἱστορικὰ βεβαιωμένο πὼς τὰ αἰσχρὰ διονυσιακὰ ὄργια (ὅπως καὶ ἡ λατρεία τοῦ Διονύσου) εἶχαν προέλευση τὴ Φρυγία τῆς Μ. Ἀσίας, ἀπὸ μὴ Ἕλληνες, λάτρεις τοῦ φρυγικοῦ «θεοῦ» Σαβάζιου. Τὸ χυδαῖο «ἐκστατικὸ διονυσιακὸ πνεῦμα» παραμέρισε τὸ «σεμνὸ ἀπολλώνιο», λένε οἱ εἰδικοί. Στὴν Ἑλλάδα τὸ διονυσιακὸ θρησκευτικὸ μόρφωμα οὐδέποτε ἀπέβαλε τὸν λαϊκό του χαρακτήρα καὶ ὡς ἐκ τούτου οὐδέποτε τὸ ἐνστερνίστηκαν οἱ σοφοὶ καὶ μορφωμένοι πρόγονοί μας. Δὲν εἶναι τυχαῖο πὼς στὴν Ἀθήνα τὰ «Διονύσια» καθιερώθηκαν καὶ ὑποστηρίχτηκαν ἀπὸ τοὺς Πεισιστρατίδες τυράννους γιὰ νὰ «ἱκανοποιοῦν» καὶ νὰ ἀποκοιμίζουν τὶς λαϊκὲς ἀμαθεῖς μάζες. Κατόπιν αὐτῶν παραμένει αἴολος ὁ ἰσχυρισμὸς τῶν συγχρόνων μας ἐραστῶν τῶν καρναβαλικῶν «ἑορτῶν», ὅτι πρόκειται γιὰ παράδοση τῶν προγόνων μας! Τέλος γιὰ μᾶς τοὺς Χριστιανοὺς στὰ πρόσωπα τῶν παγανιστικῶν «θεῶν» λατρεύονται τὰ δαιμόνια, καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν εἶναι ἐπιτρεπτὴ οὐδεμία συμμετοχή μας στὰ καρναβάλια, τὰ ὁποῖα «τιμοῦν» τὸν μπεκρὴ ἀσιάτη ψευτοθεό!

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 2012