Υποδοχή Ιερών Λειψάνων στον Ι.Ν. Αγ. Τριάδος Βύρωνα

Τραγικότητα… ἐν Χριστῷ ἐλπίδες… Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου

Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου ἐφημέριου Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν χωρίς φόβο καί πάθος προσπαθεῖ νά διατυπώνει τήν ὀρθόδοξη θεανθρώπινη ἄποψη γιά τήν παροῦσα ζωή καί νά ὁριοθετεῖ τίς ἐν Χριστῷ ἐλπίδες της γιά τή Μέλλουσα.

Μέ ὁποιοδήποτε κόστος ἐπιθυμεῖ νά καταθέτει στόν πονεμένο καί τραυματισμένο λαό μας τήν ἀλήθεια καί μόνο τήν Ἀλήθεια, τό Χριστό, πού εἶναι ἡ πρώτη προϋπόθεση γιά τήν ἀπόκτηση τῆς ἀληθινῆς ἐλευθερίας. «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀλήθεια» λέγει ὁ Χριστός.  «Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰωάν. η΄ 32),

Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, θεοφώτιστος καί ἔμπειρος ἐπόπτης τῶν οὐρανίων καί τῶν ἐπιγείων ἀξιῶν, ὑποστηρίζει ὅτι ὄντως ἐλεύθερος, πραγματικά ἐλεύθερος, εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού θέλει νά ὑποτάσσει τό εὐτελές καί γεῶδες θέλημά του στό θέλημα τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ.  Ἡ πλήρης ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου βρίσκεται στήν πλήρη ἀποδοχή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. 

Ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός στήν Κυριακή προσευχή Του, πού μᾶς δίδαξε καί θέλει μέσῳ αὐτῆς νά Τοῦ ἀπευθυνόμαστε, λέγει μεταξύ ἄλλων «γενηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς» (Ματθ. ς΄ 10).  Θεωρεῖ δηλαδή ἱερή ὑπο­χρέωση τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ νά ταυτίζει τό δικό του ἀνθρώπινο θέλημα μέ τό ὁσημέραι σταδιακῶς ἀποκαλυπτόμενο θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατρός.  Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ὡς ἀγαπητός Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ γίνεται παράδειγμα ἀρχοντικῆς προσφορᾶς τοῦ θελήματός Του πρός τό θέλημα τοῦ οὐρανίου Πατρός Του.   
Μολονότι ἦταν στήν προαιώνια βουλή τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ προαποφασισμένη ἡ σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τό ἅγιο μαρτύριό Του, ἡ Σταύρωσή Του, ὁ θάνατός Του, ἡ εἰς ᾍδου κάθοδός Του καθώς καί ἡ Ἀνάστασή Του, ὅμως στήν Ἀρχιερατική Του προσευχή μιλάει καί ὡς ἄνθρωπος ἐλεύθερα πρός τόν Θεό Πατέρα Του.  Τοῦ διατυπώνει τήν παράκληση «εἰ δυνατόν παρελθέτω τό ποτήριον τοῦτο ἀπ’ ἐμοῦ» (Ματθ. κς΄ 39).   
Ὅμως ἀμέσως τό καλό ἀνθρώπινο θέλημα τοῦ Κυρίου ἁρμονικά συνεργαζόμενο μέ τό θεϊκό Του θέλημα, προσφέρεται ἑκούσια στό θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατρός μέ τίς βαρυσήμαντες φράσεις: «… οὐχ ὡς ἐγώ θέλω, ἀλλ’ ὡς Σύ» (Ματθ. κς΄ 40).  Δέν μποροῦμε νά ξεχωρίσουμε βέβαια τό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας ἄλλοτε σέ ἀνθρώπινο καί ἄλλοτε σέ Θεῖο.   
Ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας θέλησε νά ἐκφρασθεῖ ὡς ἄνθρωπος γιά νά καταλάβουμε, ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ὅτι τό μαρτύριό Του δέν ἦταν εἰκονικό, ἐλαφρύ, ἀλλά ἀσύλληπτο μαρτύριο ὑπέρ ὅλου τοῦ κόσμου, ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί τῶν πρό καί τῶν μετ᾿ Αὐτόν δισεκατομμυρίων ἀνθρώπων ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων.  Μέ τή θυσία τοῦ Θεανθρώπου καθόλου δέν κατεστράφη τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου, ἡ εἰδοποιός διαφορά του, ἀπό ὁλόκληρη τήν ὑπόλοιπη δημιουργία, ἡ ἐλευθερία του.  Ἔτσι συντελέσθηκε καί συντελεῖται τό σωτήριο ἔργο τῆς παγκοσμίου συναναστάσεως μαζί μέ τόν Ἀναστάντα Κύριο ὅλου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους πού Τόν ἀποδέχθηκε καί ὅσων ἐξακολουθοῦν νά Τόν ἀποδέχονται ὡς Λυτρωτή.

Ζούσαμε μέχρι πρό τριετίας σέ μιά ἐλεύθερη «δημοκρατική χώρα».  Οἱ διακηρύξεις τῶν πολιτικῶν μας περί δημοκρατίας καί ἐλευθερίας μᾶς εἶχαν δημιουργήσει τήν ἐπισφαλῆ (ὄχι ἀσφαλῆ) βεβαιότητα ὅτι εἴμαστε προνομιοῦχο κράτος, γιατί ἔχουμε τήν ἐλευθερία μας.

Νά ὅμως πού μέ συνοπτικές διαδικασίες ὁ πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος, μαζί μέ τόν ὑπουργό Οἰκονομικῶν, ὑπέγραψαν τό Μάρτιο τοῦ 2010 τήν πρώτη Δανειακή Σύμβαση σέ ἕνα δικηγορικό γραφεῖο τοῦ Λονδίνου.   
Ξεπούλησαν ἀμετάκλητα στούς δανειστές τήν πατρίδα μας, ἔδαφος, ὑπέδαφος, ἐναέριο χῶρο, θαλάσσιο, δημόσια, ἰδιωτική, πολιτιστική περιουσία.  Συνεχίζουν ἅπαντες οἱ μετέπειτα κυβερνῆτες νά ξεπουλᾶνε τά πάντα, ὅλο τό βιός τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.

Γιά νά μήν ὑπάρξει καμιά ἀνατροπή τῆς Δανειακῆς Σύμβασης καί τῶν ἑπομένων σκληρῶν Μνημονίων, καταργήθηκαν αὐθαίρετα καί τό Σύνταγμα καί ὅλοι οἱ θεσμοί τῆς χώρας.   
 Ἁλυσοδένονται ὅλοι οἱ πολῖτες μέ ρῆτρες σκληρές, ἀνήκουστες, ἀναπάντεχες, ἀπίστευτες.  Ὅλα τά αὐτονόητα δικαιώματα τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν καταπατοῦνται καί ἀκυρώνονται.  Ὅσες νόμιμες προσφυγές γίνο­νται στά δικαστήρια δέν δικαιώνουν τόν πολίτη ἀλλά τό ληστρικό πλέον «κράτος».   
Οἱ φορολογίες καί τά χαράτσια καθώς καί οἱ ἀναδρομικοί νέοι φόροι ἀκίνητης περιουσίας εἶναι τόσον ὑπέρογκοι, πού κανένας πολίτης πλέον δέν θά μπορέσει νά τούς πληρώσει, μέ ἀποτέλεσμα νά πεταχθοῦν ὅλοι στούς δρόμους, στά χωράφια, στίς σπηλιές, ἄν ὑπάρχουν καί ὅπου ὑπάρχουν.   
Τά νοσοκομεῖα, τά σχολεῖα, τά φαρμακεῖα, οἱ ἀσφαλιστικοί φορεῖς, τά μικρά καταστήματα καί τελευταῖα, ὅπως φαίνεται, καί τά μεγάλα super market θά διαλυθοῦν καθώς καί ὅλες οἱ δημόσιες ὑπηρεσίες.  

 Ἀπηνής διωγμός, πρωτοφανής στήν ἱστορία τῆς πολιτι­σμένης Εὐρώπης καί τοῦ ἐλεύθερου κόσμου.  Ἡ πολιτισμένη Γερμανία ἐκδικεῖται τήν Ἑλλάδα, ὑπό τά ὄμματα καί τά χαμόγελα ὅλων τῶν Εὐρωπαίων ὑπουργῶν, ἐκτός σπανίων ἐξαιρέσεων.  Μετά τά κρεματόρια πού ἔστησαν κατά τῶν Ἑβραίων πολιτῶν, μετά τά στρατόπεδα Ἄουσβιτς καί Νταχάου πού σ’ αὐτά ἐκτοπίσθηκαν καί ἔλυωσαν χιλιάδες ἄνθρωποι μεταξύ αὐτῶν καί Ἕλληνες αἰχμάλωτοι, ἐφευρίσκο­νται νέοι τρόποι μαρτυρίου τῶν Ἑλλήνων.   
Θά ἐνταθοῦν τά μαρτύρια γιά νά ξεπουληθοῦμε καί νά μᾶς ἀποσπάσουν κάθε ἀνθρωπιστικό καί θρησκευτικό ἀγαθό πού φυλάσσουμε μέσα στήν καρδιά μας.  Οἱ πιέσεις πού ἔχουν ἐξασκήσει μέχρι σήμερα, ἀπο­σκοποῦν στό νά ἀπογοητευθοῦμε πλήρως καί νά τούς τά δώσουμε ὅλα μόνοι μας, «ἐλεύθερα», «δημοκρατικά», μέ τή συμφωνία ὅλων τῶν κομμάτων καί τήν ὑπογραφή τοῦ ἀξιότιμου καί γηραιοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας.   
Τί ἄλλο θά σκεφτοῦν;  Ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά σκεφτοῦμε.  Ἐφόσον ἡ ἐξουσία εἶναι πάντοτε ὑπό τήν κυριαρχία τοῦ ἄρχοντος τοῦ κόσμου τούτου, θά ἐπαληθεύεται ἀκατάπαυστα ὁ λόγος τοῦ Διαβόλου πρός τόν Κύριο: θά σοῦ χαρίσω τήν ἐξουσία ὅλου τοῦ κόσμου, «ἐάν πεσών προσκυνήσῃς μοι» (Ματθ. δ΄, 9).

Γιαυτό καί ὁ θεοφώτιστος καί χριστοδιακριτικότατος ἐθναπόστολος καί ἱερομάρτυρας ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ἔλεγε στούς σκλάβους προγόνους μας: «Ὅλα μποροῦν νά σᾶς τά πάρουν.  Μόνο τό Χριστό καί τήν ψυχή σας δέν μποροῦν, ἐκτός καί ἄν σεῖς μόνοι σας τούς τά δώσετε», προφανῶς κάτω ἀπό τήν ἀσφυκτική μαρτυρική πίεση πού ἐξασκεῖ τό τωρινό «δημοκρατικό» καθεστώς στόν Ἕλληνα πολίτη.   
Γιαυτό καί ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς μέ τούς λόγους του, μέ τό ἱερό Εὐχέλαιο πού τελοῦσε σ’ ἕνα τεράστιο πιθάρι σέ κάθε χωριό πού περιόδευε, μέ τίς ἄλλες ἁγιαστικές πράξεις, προσπαθοῦσε νά ἀφυπνίσει τήν ὀρθόδοξη πίστη καί συνείδηση τῶν σκλάβων.   
Τούς βοήθησε νά ἀποτινάξουν ἀτομικά καί συνολικά ἁμαρτίες μικρές καί μεγάλες, προλήψεις καί προκαταλήψεις, μαγεῖες, μίση, αἱρετικές δοξασίες, ὥστε ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία νά ἀνθίσει καί νά πάλλεται μέσα στίς ψυχές τους.

Ἄν δέν εἶχε προηγηθεῖ ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία, δέν θά μπο­ροῦσαν νά ξεσηκωθοῦν μέ τά ὅπλα καί μέ τόν ἀγῶνα τοῦ 1821 οἱ ἔνδοξοι ἀγωνιστές.

 Ὡστόσο ὁ ἅγιος Κοσμᾶς δέ γλύτωσε τό μαρτύριο.  Ἑβραῖοι καί μουσουλμᾶνοι συνεργάστηκαν καί τόν ἀπηγχόνισαν, γιατί διαισθάνονταν οἱ παμπόνηροι, ὑποκινούμενοι ἀπό τόν ἀρχέκακο ὄφι, τό Διάβολο, ὅτι αὐτός ὁ καλογερόπαπας ἦταν πιό δυναμικός ἀπό τούς ἑκάστοτε ἐπαναστάτες, ἀφοῦ κατάφερνε νά ἐλευθερώνει πνευματικά τά ἀνά τήν ἐπικράτεια πνευματικά του τέκνα καί νά τά καθιστᾶ φωτόμορφα τέκνα τῆς Ἐκκλησίας, ἀτρόμητα καί ἀνα­γεννημένα μέ τήν πανσθενουργό δύναμη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Μετά ἀπό ὅλα ὅσα ἔχουν σκαρώσει οἱ ἐχθροί ἐναντίον μας, οὐδαμῶς ἀντιδρώντων τῶν «κυβερνητῶν μας» ἀλλά γενναιοδώρως συμφωνούντων, μέ τούς δανειστές καί τό ΔΝΤ, διακριτικά φερόμενος ὁ λαός μας ἀποφεύγει πρός τό παρόν τήν αἱματοχυσία, ὅσο καί ἄν τά πουλημένα ΜΜΕ τήν προπαγανδίζουν καθημερινά.

Ἔχει ἀφομοιώσει ὁ ὀρθόδοξος λαός μας τήν ἀληθῆ ὀρθόδοξη διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καί τήν πίστη σ’ Αὐτόν.

Γνωρίζει καλά, ἔστω καί ἄν δέν εἶναι τακτικός στίς ἱερές ἀκολουθίες καί στίς πλουσιώτατες λατρευτικές λοιπές εὐκαιρίες, ὅτι ὁ Κύριός μας ποτέ δέν ἔκανε μιά θαυμαστή παλληκαριά, ἕνα καταπληκτικό σόου.  Ὅ,τι ἔκανε καί ὅ,τι εἶπε, ἦταν γιά τό αἰώνιο συμφέρον, γιά τήν αἰώνια ζωή, χωρίς νά καταπιέσει οὔτε νά πειθαναγκάσει κανένα.

Θά μποροῦσε νά κατέβει ἀπό τόν οὐρανό ὡς παντοδύναμος πανύψηλος ἄνδρας μέ πανίσχυρους φύλακες καί νά ἐπιβάλει θεοαυταρχικά τήν οὐράνια Βασιλεία Του.  Ὅμως δέν τό ἔκανε!  Γεννήθηκε ὡς βρέφος ἐν τῇ φάτνῃ μέσα σέ ἕνα σπήλαιο.  Θά μποροῦσε νά προλάβει τήν κακία τοῦ Ἡρώδη καί νά μή θανατωθοῦν ἐξ αἰτίας του βρέφη.  Δέν τό ἔκανε!  Ἤθελε ὡς πρω­το­μάρτυρες ἀθῷα βρέφη στή Βασιλεία Του.   
Θά μποροῦσε νά ἀποφύγει τήν προδοσία τοῦ Ἰούδα, νά φροντίσει πρώιμα νά τόν ἀποπέμψει ἀπό τή συνοδεία Του.  Δέν τό ἔκανε!  Τοῦ ἔδινε μέχρι τελευταία στιγμή εὐκαιρίες ἀλλαγῆς, μετανοίας, ἀνόρθωσης.  Θά μποροῦσε νά μήν ἐναντιώνεται στούς γραμματεῖς καί φαρισαίους.  Θά μποροῦσε νά ἦταν περισσότερο διαλλακτικός, ἐπικοινωνιακός.  Δέν θά μποροῦσε νά τά βρεῖ μαζί τους;  Δέν τό ἔκανε!   
Δέν ἤθελε νά «κουκουλώσει» τό κακό, τό ψεῦδος, τήν ὑποκρισία, ἀλλά μέ τήν ξεκάθαρη ἁγία διδασκαλία Του, εἰ δυνατόν, νά τούς συνετίσει.  Δέν θά μποροῦσε νά ἀποφύγει τήν ὑποκρισία τοῦ νοσηροῦ θρησκευτι­κοῦ κατεστημένου, τόν Ἄννα καί τόν Καϊάφα;  Ὅμως δέν τό ἔκανε!   
Δέν θά μποροῦσε νά μή φωνάξει ἐκεῖνα τά «οὐαί» ὁ μόνος ἀληθι­νός, δίκαιος, ἀναμάρτητος;  Πάσχιζε μήπως καί ξυπνή­σουν ἀπό τό βαρύ λήθαργο τῆς κακίας οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ νόμου, τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. 

Δέν θά μποροῦσε μέ ἕνα τρόπο νά ἀποφύγει τά ὀδυνηρά βασανιστήρια, τίς μαστιγώσεις, τούς προπηλακισμούς, τό ἀκάνθινο στεφάνι;  Δέν θά μποροῦσε νά ξεράνει τά χέρια τῶν βασανιστῶν Του;  Δέν θά μποροῦσε νά ἀποστομώσει τόν Πιλᾶτο μέ ἄπειρα, τρανταχτά νομικά, ἠθικά, κοινωνικά, ἀνθρωπιστικά, θεολογικά ἐπιχειρήματα;   Δέν διέθετε ἱκανότητα χιλίων ἀξίων δικηγόρων;  «Ὁ δέ Ἰησοῦς ἐσιώπα»! (Ματθ. κς΄, 63).   

Ἤξερε, ὅτι δέν ἦταν ὁ καλύτερος τρόπος γιά τή σωτηρία ὅλου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους νά ἀποστομώσει τόν Πιλᾶτο.  Θά κατέστρεφε τό πολυτιμότερο δῶρο πού ἔκανε στόν ἄνθρωπο, ὅταν ἀρχῆθεν τόν πρωτοδημιουργοῦσε μαζί μέ τόν Πατέρα Του καί τόν Παράκλητο, τό Ἅγιο Πνεῦμα!   
Θά καταργοῦσε τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι καί ἡ εἰδοποιός διαφορά του ἀπ’ ὅλη τή λοιπή δημιουργία.  «Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα ἡμετέραν, καί καθ’ ὁμοίωσιν», δέν εἶπε ὁ ἐν Τριάδι Θεός;  Δέν θά μποροῦσε καί τίς τελευταῖες στιγμές τῆς ἐπιγείου ζωῆς Του, πάνω στό Σταυρό κάτι νά κάνει;  Τόν εἰρωνεύονταν.  Τοῦ ἔλεγαν:  Ἄν εἶσαι Υἱός τοῦ Θεοῦ, κατέβα νά σέ πιστέψουμε καί μεῖς!   Ὅμως ὁ Κύριος δέν τό ἔκανε!   Ἤξερε τούς διαλογισμούς, τίς προθέσεις, τήν πώρωση, τήν ὑποκρισία καί ὅλο τό πλέγμα τῶν παθῶν καί δέν ἤθελε νά φορτώ­σει περισσότερο, νά καταπιέσει, νά σπάσει τήν προσωπικότητά τους.   Δέν ἄντεχαν τά ἀγαπημένα του παιδιά οὔτε μιά τρίχα βάρος πάνω τους.  «Μή στήσῃς Κύριε αὐτοῖς τήν ἀνομίαν ταύτην», «Ἄφες αὐτοῖς! οὐ γάρ οἴδασι, τί ποιοῦσι» (Λουκ κγ΄, 34), ἔλεγε μέ ἀσήκωτο πόνο, ὁ Κύριος Θεάνθρωπος στό Θεό Πατέρα Του, αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κό­σμου, ὅλων τῶν γενεῶν πού προηγήθηκαν καί ὅλων ὅσων θά γεννηθοῦν μέχρι τῆς συντελείας, πού ὁ Ἴδιος, ὁ Σταυρωθείς καί Ἀναστάς ἔχει ὁρίσει μαζί μέ τόν Πατέρα Του καί τόν Παράκλητο πρό καταβολῆς κόσμου.

Ὁ Ἑλληνικός λαός ὡς βαπτισμένος καί μυρωμένος μέ τό ἀληθινό βάπτισμα καί τροφοδοτούμενος μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί δή τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἔχει ἀντιληφθεῖ τόν πρῶτο τρόπο ἀντίστασης στούς ὕπουλους ἐχθρούς του.  Οἱ μύτες ὅλων μας ἔχουν πέσει, τά περιθώρια δανείων καί σπατά­λης εἶναι πιά ἀνύπαρκτα.  Ἐκ τῶν πραγμάτων εἴμαστε ὑποχρεωμέ­νοι νά μάθουμε, ὅπως ἄλλωστε μᾶς διδάσκει καί ἡ Ἐκκλησία μας, τό καλό κουμάντο, τήν καλή διαχείριση καί τήν εἰς ἀλλήλους ἀγάπη, τήν ἀλληλοβοήθεια.

Μέσα στίς ἐνορίες μας καί στίς ἱερές μονές τῆς πατρίδας μας ἑδραιώνεται καί ἀναπτύσσεται ἕνα ἀδελφικότερο κλῖμα συνεργα­σίας καί ὁμόνοιας, ἄμυνες καί ἀρετές πού πάντοτε στούς δύσκολους καιρούς ἀνέπτυσσε ὁ Ἕλληνας.

Οἱ περιστάσεις ὅμως οἱ σημερινές εἶναι δυσκολότερες καί ἐπικινδυνότερες ἄλλων ἐποχῶν.  Στά τετρακόσια χρόνια δουλείας δέν ὑπῆρχε ἡ αἰσχρή τηλεόραση καί τό πορνοinternet.  Δέν ὑπῆρχαν οἱ ἀργυρώνητοι δημοσιογράφοι πού τροφοδοτοῦ­νται μέ ἀσύλ­λη­πτες παροχές ἀπό τή Νέα Ἐποχή, γιά νά σπέρνουν τήν παρα­πληροφόρηση καί τήν πλύση ἐγκεφάλου, ψυχῆς, καρδιᾶς, σώματος, κοινωνίας.   
Δέν ἦσαν ποτέ ἄλλοτε, τόσο συνεργάσιμοι οἱ κυβερνῆ­τες μας μέ τούς δανειστές ὅσο σήμερα.  Κάποιοι τολμοῦσαν νά ποῦν ἕνα ΟΧΙ.   Σήμερα ἀπό κανένα κυβερνητικό στέλεχος δέν ὑπάρχει ἀντίσταση.  Ἐπί τῆς ἐποχῆς τῶν περσικῶν πολέμων ἕνας ἦταν ὁ Ἐφιάλτης.  Σήμερα εἶναι ἀμέτρητοι. 

Τί θά μποροῦσε νά γίνει σήμερα; 

Ὅλοι οἱ προγενέστεροι ἀγῶνες εὐοδώθηκαν, ἐπειδή ἄρχι­σαν.  Βλέποντας ὁ Καλός Θεός ὅτι ἄρχισαν οἱ δίκαιοι κατά τῶν ἐχθρῶν κατακτητῶν ἀγῶνες, ἄρχισε καί ὁ Ὕψιστος νά βοηθάει, νά ἐμπνέει, νά στερεώνει, νά παρέχει νίκες κατά τῶν ἐχθρῶν.

Τί μπορεῖ καί τί πρέπει νά γίνει σήμερα, ἄμεσα, ὥστε νά ἀρχίσει, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, ἄμυνα, ἀντίσταση, ἀγώνας; 

1.       Ὁ ἅγιος γέροντας ἀπό τήν Ἀριζόνα, π. Ἐφραίμ μᾶς τόνισε στήν τελευταία μας ἐπικοινωνία τήν καθαρή ἐξομολόγηση.  Πρώτη καί ἄμεση ἐν Χριστῷ πνευματική κίνηση γιά τήν κάθαρσή μας ἀπό τά πάθη καί ἀπόκτηση θείου φωτισμοῦ, ἄς εἶναι ἡ εἰλικρινής καί προσεκτική ἐξομολόγηση, γιά νά ἀναγνωρίσουμε τό μερίδιο τῆς ἐνοχῆς μας στή δημιουργία τῆς «κρίσης» καί νά καταξιω­θοῦμε νά σταθοῦμε ἐνώπιον τοῦ δοξασμένου Χριστοῦ στή μέλλουσα Κρίση.

2.      Ἴσως θά πρέπει οἱ Ἱεράρχες μας νά γίνουν ἁπλούστεροι, διδα­κτικότεροι, λαϊκότεροι σάν τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό.  Πρόσφατα στήν ξενάγηση στούς Ἁγίους Τόπους, στό Ναό τῆς Ἀναστάσεως, μᾶς ἔδειξαν ἀπό τήν ἁγία Αὐλή μιά Εἴσοδο πού τώρα εἶναι κλειστή, κτισμένη.   
      Ὅταν τόν 7^ο αἰῶνα ὁ αὐτοκράτορας Ἡράκλειος μετέφερε τόν Τίμιο Σταυρό πού πῆρε ἀπό τούς Πέρσες, προσπαθοῦσε νά εἰσέλθει ἀπό αὐτή τήν πύλη κρατῶντας τόν Τίμιο Σταυρό, ἀλλά δέν μποροῦσε.  Κάτι τόν ἐμπόδιζε.  Μόνο ὅταν κατάλαβε, ὅτι ἔπρεπε νά βγάλει τό αὐτοκρατορικό στέμμα, μόνο τότε κατάφερε νά εἰσέλθει καί νά τοποθετήσει τόν Τίμιο Σταυρό.   
      Ἀπό τότε ἑορτάζεται κάθε χρόνο στίς 14 Σεπτεμβρίου ἡ Παγκόσμιος Ὕψωση τοῦ Σταυροῦ.  Ἀπό τότε μέχρι σήμερα ἅπαντες οἱ Ἱεράρχες δέν φοροῦν Μίτρα ὅταν λειτουργοῦν στόν Ἱερό Ναό τοῦ Γολγοθᾶ.  Μποροῦν καί σήμερα κάπως ἔτσι νά κινηθοῦν καί οἱ δικοί μας Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς;  Ἐννοεῖται ὅτι εἶμαι ὁ τελευταῖος τῶν ἱερέων πού θά τολμοῦσα νά κάνω ὑποδείξεις στούς Ἁγίους Ἀρχιερεῖς μας.  Τούς θέλουμε ὅμως πιό κοντά μας, πιό μάχιμους σέ καιρούς «οὐ μενετούς».

3.      Ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς νά εἴμαστε πρῶτοι στή διακονία τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καί τῆς, εἰ δυνατόν, καθημερινῆς τελέσεως τῆς Θείας Λειτουργίας.  Κατεβάζουμε τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό ἐπί τῆς γῆς καί ὁ Ἴδιος συγκαταβαίνει σ’ αὐτήν τήν κάθοδο καί τρέφει ἅπαντας, κλῆρο καί λαό μέ τό Τίμιο Σῶμα Του καί τό Ἄχραντο Αἷμά Του.  Ὑπάρχει ἀνώτερο, τρανότερο, μεγαλύτερο θαῦμα ἐπί τῆς γῆς;  Καί μόνο αὐτό τό Μυστήριο μπορεῖ νά φέρει τήν πολυπόθητη ἐλευθερία ἀπό τούς νοητούς ἀλλά καί ὑπαρκτούς ἐχθρούς μας.  Ἡ ἀλάνθαστη ὅμως βουλή τοῦ Κυρίου ἔχει τόν πρῶτο λόγο.  Ἐμεῖς ἀκολουθοῦμε καί ὑπακούουμε.  Ἀρκεῖ ὄντως νά Τόν ὑπακούουμε.

4.      Κλῆρος καί λαός ἑνωμένοι ἐν Χριστῷ δέν πρέπει νά ἀφήνουμε τό χρόνο μας νά χάνεται.  «Ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν» (Ἐφεσ. ε΄,16) προτρέπει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.  Καί ἀλλοῦ λέγει: «ὁ καιρός συνεσταλμένος ἐστι» (Α΄ Κορ. ζ΄,29).  Μέ ἁπλᾶ λόγια δέν ἔχουμε καιρό γιά χάσιμο.  Πρέπει νά τόν ἀξιοποιήσουμε παντοιοτρόπως.  Πρῶτα στή λατρεία τοῦ Θεοῦ καί ἔπειτα στή διακονία τῶν ἀδελφῶν.  Ὄρθρους, Ἑσπερινούς, Ἀπόδειπνα, Χαιρετισμούς, Μεσο­νυ­κτικά, Θεῖες Λειτουργίες.   
     Ὅλες αὐτές οἱ θεόπνευ­στες ἱερές ἀκολουθίες μέ κορυφαία τή Θεία Λειτουργία τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου ἤ τοῦ Μ. Βασιλείου, ὅποτε ἐπιτρέπε­ται νά τελεῖται, μᾶς ἁγιάζουν, ἀποτελοῦν πνευματικά ἀλεξικέ­ραυνα κατά τῆς δικαίας ἀπειλῆς τοῦ Θεοῦ καί προκαλοῦν τό Θεό Πατέρα μας νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τήν τυραννία τῆς Νέας Ἐποχῆς καί νά μᾶς χαρίσει τό τεράστιο πνευμα­τικό καί χρηματικό χρέος.

5.      Μετανοη­μένοι καί ταπεινωμένοι νά φροντί­ζουμε γιά τά ἔργα τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰς ἀλλήλους διακονίας.  Προσφορά χρημάτων καί ἄλλων ἀναγκαίων εἰδῶν, γιά δαπάνη χρόνου, στήριξη ψυχολογική καί πρακτική τῶν ἀδυνάτων ἀδελφῶν, ἐλεημοσύνη μέ τόν ἐγκάρδιο καλό λόγο μας, διάθεση κοινῆς συνεργασίας γιά τή σίτιση καί περίθαλψη πάντων.  Ἡ συμπόνια, ἡ φιλοστοργία καί ἡ ἀληθινή ἐν Χριστῷ ἀγάπη θά καλύπτουν τίς ἀδυσώπητες ἀνάγκες πού καθημερινά ἀνακύπτουν.

6.      Ἡ εὐχή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με» καί τῆς Κυρίας Θεοτόκου «Ὑπεραγία Θεοτόκε βοήθει μοι», θά πρέπει μυστικά καί ἀθόρυβα, ταπεινά καί μέ ἁπλότητα νά ἐναλλάσσονται μέσα μας.  Ὅταν δουλεύουμε, ὅταν ὁδηγοῦμε, ὅταν μαγειρεύουμε, ὅταν περπατᾶμε, ὅταν πλένουμε ἤ ὅταν πλενόμαστε.  Τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χρι­στοῦ καί τῆς Παναγίας εἶναι θησαυροί ἀνέκλειπτοι, κρυμ­μένοι στά βάθη τῆς βαπτισμένης καί μυρωμένης ψυχῆς μας καί δυναμίτες πνευματικοί, σαρωτικοί κάθε κακοῦ καί δημιουργικοί ἀνθέων εὐωδιαστῶν, χριστοαρετῶν. 

Μακάρι ὅλη ἡ Ἑλλάδα μας νά γίνει Χριστοκράτος, Παναγιοκράτος, Χριστοέθνος, Παναγιοέθνος μέσῳ τῶν κρυφῶν μυστικῶν εὐχῶν.  Ὅλες οἱ ἄκρες τῆς Ἑλληνικῆς γῆς μποροῦν νά γίνουν Χριστοάκρες.  Μπορεῖ νά πληρωθεῖ πᾶσα ἡ Ἑλληνική γῆ τῆς εὐωδίας τῆς εὐχῆς.   Ἔτσι ἐλεύθεροι ἐν Χριστῷ πνευματικά, μποροῦ­με νά ἐλευθερωθοῦμε καί ὑλικά, βιωτικά, κοσμικά.   

Ὁ Ἑλληνικός λαός ἔχει ἐν Χριστῷ ζωντανές ἐμπει­ρίες, πού μπορεῖ νά τίς μεταδώσει εὐρύτερα. Ὅσο καί ἄν πολεμούμαστε ἀπό τούς δικτάτορες τῆς Νέας Ἐποχῆς, ὄχι μόνο θά ἐπιβιώνουμε ἀλλά καί θά ἁπλώνουμε τά δίχτυα  καί τά ἄγκιστρα τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, γιά νά βαπτίζονται, νά φωτίζονται, νά ἀνδρώνονται, στήν ἐν Χριστῷ ζωή καί οἱ πιό μακρινοί Εὐρωπαῖοι καί μή ἀδελφοί.

Ἴσως αὐτά προορατικά ἔβλεπε ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, ὅταν σέ μιά ἐπίσης δύσκολη περίοδο τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, μέ ἐν Χριστῷ πνευματικό ἐνθουσιασμό ἔλεγε:

«Ἡ φιλοσοφία εἶναι ἀληθῶς ἀναφαίρετον κτῆμα τοῦ Ἕλληνος· διαδιδομένη ἀνά τά ἔθνη προσηλυτίζει αὐτά καί καθιστᾶ αὐτά ἑλληνικά, οὐδέποτε δέ παύεται οὖσα Ἑλληνική· οἱ ὁπαδοί αὐτῆς, οἱ ὁμιληταί αὐτῆς ἀποβάλοντες τό ξένον καί βάρβαρον περι­βάλλονται τό ἑλληνικόν καί τήν εὐγένειαν· ἡ Ἑλληνική φιλοσοφία προώρισται ἵνα καταστήσῃ τούς πάντας Ἕλληνας· ἐγεννήθη ὑπέρ τοῦ χριστιανισμοῦ καί συνεταυτίσθη μετ’  αὐτοῦ, ὅπως ἐργασθῇ πρός σωτηρίαν τῆς ἀνθρωπότητος. Ἕλλην καί φιλοσοφία εἰσί δυό τινά ἀναπόσπαστα· μαρτυρεῖ δέ καί ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος λέγων: Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν. Ὁ Ἕλλην ἀληθῶς ἐγεννήθη, ἵνα φιλοσοφῇ· διότι ἐγεννήθη διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπό­τητος. Ἀλλ’  ἐάν ἡ φιλοσοφία ἐγένετο παιδαγωγός εἰς Χριστόν, ἕπεται ὅτι ὁ Ἕλλην πλασθείς φιλόσοφος ἐπλάσθη χριστιανός, ἐπλάσθη ἵνα γνωρίσῃ τήν ἀλήθειαν καί διαδῶ αὐτήν τοῖς ἔθνεσιν.

Ναί ὁ Ἕλλην ἐγεννήθη κατά θείαν πρόνοιαν διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος· τοῦτο τό ἔργον ἐκληρώθη αὐτῶ· αὕτη ἦν ἡ ἀποστολή αὐτοῦ· αὕτη ἡ κλῆσις αὐτοῦ ἐν τοῖς ἔθνεσιν· μαρτύριον ἡ ἐθνική αὐτοῦ ἱστορία· μαρτύριον ἡ φιλοσοφία αὐτοῦ· μαρτύριον ἡ κλίσις αὐτοῦ· μαρτύριον αἱ εὐγενεῖς αὐτοῦ διαθέσεις· μαρτύριον ἡ παγκόσμιος ἱστορία· μαρτύριον ἡ μακροβιότης αὐτοῦ, ἐξ ἧς δυνάμεθα ἀδιστάκτως νά συμπεράνωμεν καί τήν αἰωνιότητα αὐτοῦ, διά τό αἰώνιον ἔργον τοῦ Χριστιανισμοῦ μεθ’  οὗ συνεδέθη ὁ Ἑλληνισμός· διότι ἐνῷ ὅλα τά ἔθνη τά ἐμφανισθέντα ἐπί τῆς παγκοσμίου σκηνῆς ἦλθον καί παρῆλθον, μόνον τό Ἑλληνικόν ἔμεινε ὡς πρόσωπον δρῶν ἐπί τῆς παγκοσμίου σκηνῆς καθ’  ὅλους τους αἰώνας· καί τοῦτο, διότι ἡ ἀνθρωπότης δεῖται αἰωνίων διδασκάλων· μαρτύριον τέλος ἡ ἐκλογή αὐτοῦ μεταξύ τῶν ἐθνῶν ὑπό τῆς θείας προνοίας, ὅπως ἐμπιστευθῇ αὐτῷ, τήν ἱεράν παρακα­ταθήκην τήν ἁγίαν πίστιν, τήν θρησκείαν τῆς ἀποκαλύψεως καί τό θεῖον ἔργον τῆς ἀποστολῆς αὐτῆς, τό αἰώνιον ἔργον τῆς σωτηρίας διά τῆς διαπλάσεως ἁπάσης τῆς ἀνθρωπότητος κατά τάς ἀρχάς τῆς ἀποκαλυφθείσης θρησκείας. Τό ἔργον τοῦτο ἀληθῶς ἀνετέθη τῇ Ἑλληνικῇ φυλῇ· τοῦτο μαρτυρεῖται ὑπό τῆς ἱστορίας· ἕν μόνον βλέμμα ῥιπτόμενον εἰς τήν ἱστορίαν τοῦ χριστιανισμοῦ ἐπαρκεῖ ὅπως πιστώσῃ τήν ἀλήθειαν ταύτην. Ἐν τῇ ἱστορίᾳ τοῦ χριστιανι­σμοῦ ἀπό τῆς πρώτης σελίδος αὐτῆς ἀναφαίνεται ἡ τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς ἐν τῷ χριστιανισμῶ δρᾶσις, καί ἡ κλῆσις αὐτῆς, ἵνα ἀναλάβῃ τό μέγα τῆς ἀποστολῆς τοῦ χριστιανισμοῦ ἔργον. Οἱ θεῖοι τοῦ Σωτῆρος λόγοι «νῦν ἐδοξάσθη ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου», ὅτε ἀνηγγέλθη αὐτῷ, ὅτι Ἕλληνες ἤθελον ἰδεῖν αὐτόν, ἐνεῖχον βαθεῖαν ἔννοιαν· ἡ ρῆσις ἦν προφητεία, πρόρρησις τῶν μελλόντων· οἱ ἐκεῖ ἐμφανισθέντες Ἕλληνες ἦσαν οἱ ἀντιπρόσωποι ὅλου τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους· ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτῶν διεῖδεν ὁ θεάνθρωπος Ἰησοῦς τό ἔθνος ἐκεῖνο, εἰς ὅ ἔμελλε νά παραδώσῃ τήν ἱεράν παρακαταθήκην, ἵνα διαφυλαχθῇ τῇ ἀνθρωπότητι. Ἐν τῇ ἐπιζητήσει αὐτῶν διέγνω τήν προθυμίαν τῆς ἀποδοχῆς τῆς ἑαυτοῦ διδασκαλίας, διεῖδε τήν ἑαυτοῦ δόξαν, τήν ἐκ τῆς πίστεως τῶν ἐθνῶν καί ἀνεγνώρισε τό ἔθνος, ὅπερ πρός τόν σκοπόν τοῦτον προώριστο ἀπό καταβολῆς κόσμου.

Τό Ἑλληνικόν ἔθνος ἀληθῶς πρός τόν σκοπόν τοῦτον ἐκλήθη ἀπό καταβολῆς κόσμου καί πρός τοῦτον μαρτυρεῖται διαπεπλα­σμένον· ὁ Θεός ἐν τῇ θείᾳ αὐτοῦ προνοία διέπλασεν αὐτό ὀφθαλμόν τοῦ σώματος τοῦ συγκροτουμένου ὑφ’  ἁπάσης τῆς ἀνθρωπότητος· ὡς ὄργανον τοιοῦτον ἐν τῷ σώματι τῆς ἀνθρωπότητος ὁ Ἕλλην ἐκλήθη ἵνα ἐργασθῇ καί ἐν τῷ ἔργῳ τῆς ἀναγεννήσεως». 
 Γένοιτο! Γένοιτο!

Ἀναβάσεις 

24 Σεπτεμβρίου 2013

Αυστηρά κριτήρια για την τέλεση των Ιερών Μυστηρίων

Στις προτάσεις του 19ου Ιερατικού Συνεδρίου των Ιερέων, που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013 στις Κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος, για την τέλεση των Μυστηρίων που ομόφωνα συμφωνήθηκαν περιλαμβάνονται οι εξής:

1. Από τους μέλλοντας να έλθουν σε γάμου κοινωνία, να ζητείται Ληξιαρχική Πράξη Βαπτίσεως, ώστε να διαπιστώνεται ότι είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, βαπτισμένοι από κανονικό Ιερέα της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

2. Να ζητείται, επίσης, Πιστοποιητικό Τελεσθέντος Γάμου από Αναδόχους σε Βαπτίσεις και Παρανύμφους (Κουμπάρους) σε Γάμους, αφού σύμφωνα με απόφαση της Ιεράς Συνόδου, δεν επιτρέπεται σε όσους έχουν τελέσει πολιτικό γάμο, να γίνονται δεκτοί, ως ανάδοχοι.

3. Η ρίψη ρυζιού στους Γάμους να γίνεται μετά την τέλεση του Ιερού Μυστηρίου, κατά την έξοδο των νεονύμφων από τον Ιερό Ναό.

4. Στο ζήτημα της κοινής τελέσεως των μυστηρίων Βαπτίσεως και Γάμου, αποφασίστηκε η πιστή εφαρμογή της σχετικής Εγκυκλίου του Σεβασμιωτάτου, όπου περιγράφεται ακριβώς τί πρέπει να γίνεται και πρέπει να εφαρμόζεται.

Ακόμη, ο Σεβασμιώτατος επεσήμανε και πάλι την ανάγκη της προετοιμασίας και ιδιαιτέρως εκείνων που προσέρχονται να τελέσουν τα Ιερά Μυστήρια, ώστε να γνωρίζουν το τι, το πώς και το γιατί τελείται καθετί και να συμμετέχουν ενσυνείδητα.

Πηγή: http://xristianos.gr/forum/viewtopic.php?f=172&t=10121

Η αξία του εκκλησιασμού

Η Κυριακή είναι μια ιδιαίτερα ευλογημένη ημέρα. Είναι μία ιερή ημέρα ,αφού είναι αφιερωμένη στον Θεό. Θα ξεκουράσουμε το σώμα μας, από τις καθημερινές ταλαιπωρίες, κόπους και βάσανα και μέριμνες βιοτικές. Θα ανυψώσουμε την ψυχή και το πνεύμα μας προς τον Θεό και Δημιουργό μας. Σαν το διψασμένο ελάφι θα προσέλθουμε στην Εκκλησία να ενωθούμε με τον Θεό και να πάρουμε Χάρη και ευλογία, να κοινωνήσουμε το Σώμα Του και το Αίμα Του. Γι’ αυτό το λόγο, κανένας καλός Χριστιανός δεν απουσιάζει από την Εκκλησία, αλλά τρέχει «εις τα αυλάς του Κυρίου», για να λατρέψει τον Θεό, να ανανεωθεί και να ανεφοδιαστεί.
Πολλοί, δυστυχώς, αμελούμε τον εκκλησιασμό μας, κυρίως την περίοδο του καλοκαιριού. Οι Ναοί σκυθρωπάζουν και οι Άγιοι λυπούνται και κλαίνε. Αυτό, κυρίως, συμβαίνει λόγω παραθερισμού, ταξιδιών κλπ. Δεν αρνούμαστε την αναγκαιότητά τους, αλλά ας αναζητούμε, όπου κι αν είμαστε,, τον εκκλησιασμό μας, τουλάχιστον τις Άγιες Κυριακές. Ασφαλώς θα δώσουμε λόγο, γιατί οι απουσίες μας θα μετρηθούν και οι αδικαιολόγητες θα βαραίνουν πολύ, αλλά ας μην είναι ο φόβος, που θα μας οδηγήσει στην Εκκλησία.
Έχουμε ψυχή αθάνατη, που όμως έχει ανάγκη τροφής πνευματικής. Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι μόνο υλικό σώμα. Έχει ανάγκη από το καθημερινό ψωμί, όμως αυτό δεν φτάνει. Ο άνθρωπος ζει πρωτίστως «με κάθε λόγο εξερχόμενο από το στόμα του Θεού».
Έχει παρατηρηθεί, ότι άνθρωποι που δεν εκκλησιάζονται, γίνονται ψυχροί, σκληροί και εγωιστές και συνεπώς αδιάφοροι προς κάθε τι ψηλό και ευγενικό. Προς κάθε τι πνευματικό. Και απομακρύνονται από τον Θεό, και περιφρονούν τον Θεό. Μολονότι αυτοί οι άνθρωποι ζουν ακόμη στην γη, βιώνουν την κόλαση και τον Άδη.
Ο πονηρός διάβολος , κάνει ότι θέλει αυτούς τους ανθρώπους. Του έχουν δώσει δικαιώματα και σ’ αυτόν υποτάσσονται. Ας μην κάνουμε βήματα προς τα πίσω ή προς τα κάτω. Δεν υπάρχει τίποτα το ουδέτερο. Το κάθε τι που θα κάνω είναι ή θετικό ή αρνητικό. Δεν μπορώ να πω: «δεν πειράζει αν δεν πάω μια φορά στην εκκλησία». Πειράζει. Χάνω τον Χριστό, χάνω την Θεία Κοινωνία. Χάνω τον Λόγο του Θεού που με ζωοποιεί, με ζωογονεί.
Ο Θεός μας έχει φανερώσει το θέλημά Του: «ἓξ ἡμέρας ἐργᾷ καὶ ποιήσεις πάντα τὰ ἔργα σου, τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου. Οὐ ποιήσεις ἐν αὐτῇ πᾶν ἔργον, …». Την έβδομη ημέρα θα την αφιερώσεις στην λατρεία του Θεού. Είναι η ημέρα του Κυρίου, είναι ΚΥΡΙΑΚΗ. Θα προσευχηθείς και θα κάνεις θεάρεστα έργα . Οι Πατέρες μας συμβουλεύουν: «Εν Εκκλησίαις ευλογείτε τον Θεόν». Να ευλογούμε και να δοξάζουμε τον Θεό συναθροιζόμενοι σε ιερές συνάξεις. Εκεί που οι πιστοί θα συμμετάσχουμε στην Θεία Λειτουργεία και στην Θεία Ευχαριστία. Δεν παρακολουθούμε την Θεία Λειτουργεία, όπως από ραδιοφώνου. Συμμετέχουμε σ’ αυτήν.
Ο Άγιος Ιγνάτιος , ο Θεοφόρος μας προτρέπει: « Σπουδάζετε οὖν πυκνότερον συνέρχεσθαι εἰς εὐχαριστίαν θεοῦ καὶ εἰς δόξαν. ὅταν γὰρ πυκνῶς ἐπὶ τὸ αὐτὸ γίνεσθε, καθαιροῦνται αἱ δυνάμεις τοῦ Σατανᾶ, καὶ λύεται ὁ ὄλεθρος αὐτοῦ ἐν τῇ ὁμονοίᾳ ὑμῶν τῆς πίστεως». Δηλαδή , να φροντίζετε να εκκλησιάζεστε συχνότερα με σκοπό την ευχαριστία και δόξα του Θεού. Διότι όταν συναθροίζεσθε συχνά, στο ίδιο μέρος (στο Ναό) ,συντρίβονται οι δυνάμεις του σατανά και εκμηδενίζεται η καταστρεπτική του δύναμη, με την ομόνοια της πίστης σας.
Πολύ μεγάλη είναι η ωφέλεια που προέρχεται από την συμμετοχή μας στην Θεία Λειτουργεία. Κατατροπώνεται ο μεγαλύτερος εχθρός μας ο διάβολος και η ψυχή μας αποκτά περισσότερη δύναμη για την αντιμετώπιση του καθημερινού μας αγώνα. Αγωνιζόμαστε για το καθημερινό μας ψωμί αλλά και ο λόγος του Θεού για να αποκτηθεί και να εφαρμοστεί θέλει την προσπάθειά του και τον κόπο του. Έτσι και η ψυχή μας αγιάζεται, με την απόκτηση του Λόγου του Θεού και η εφαρμογή Του ,αλλά και το σώμα μας, γιατί το τρέφουμε με αυτό το αγιασμένο ψωμί.
Αδελφέ μου, ας μην απουσιάζουμε ποτέ από την Εκκλησία την ημέρα του Κυρίου. Να ξεκινάμε νωρίς και να συμμετέχουμε σε όλη την Θεία Λατρεία. Να δοξάζουμε τον Θεό για όλα τα αγαθά που μας παρέχει, και να Τον ικετεύουμε να μας βοηθάει στον αγώνα μας να Τον ευαρεστούμε.
Και ασφαλώς, αδελφέ μου, Τον ευαρεστούμε με την συμμετοχή μας στην Θεία Λειτουργία και Θεία Ευχαριστία. Και ασφαλώς ανεφοδιαζόμαστε με την Χάρη Του, και έχουμε περισσότερη γαλήνη και ειρήνη στην ψυχή μας. Και η μακαριότητα του Παραδείσου μας γίνεται πιο οικεία.
Ο Παράδεισος είναι μέσα μας. «Ἡ βασιλεία, τῶν οὐρανῶν, ἐντὸς ἡμῶν ἐστιν.» Ας τον γνωρίσουμε και ας τον ζήσουμε.

Πηγή: «Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ»
ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΙΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ- ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2013-ΦΥΛΛΟ 114
ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ
Εκδότης- ιδιοκτήτης:

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Η αιρετική απεικόνιση της "Αγίας Οικογένειας" - Οικουμενισμός

Πηγή: http://katanixis.blogspot.gr/

Ανακοινωθέν Ι. Μ. Πειραιώς διά Χρυσή Αυγή και δολοφονία στο Κερατσίνι

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ 
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, 
Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4528332 
e-mail: impireos@hotmail.com

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 20ῃ Σεπτεμβρίου 2013

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἡ πλήρης καί ἀπόλυτος ὁμολογία τοῦ αὐτοαποκαλουμένου ἐθνικιστικοῦ κομματικοῦ σχηματισμοῦ «Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αὐγή», παρά τό αὐταπόδεικτο γεγονός ὅτι ὁ ἐθνικισμός ἀποτελεῖ παθογένεια καί ἐκτροπή ἀπό τόν ἐθνισμό πού εἶναι ἡ ὑγιής φιλοπατρία, κατόπιν καταγγελίας μας, πού δημοσιοποιήθηκε στήν ἱστοσελίδα του στίς 22/4/2013 μέ τή φράση: «Ναι, κάποιοι νέοι της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ εόρτασαν το χειμερινό ηλιοστάσιο, μία ημέρα ιερή της Παράδοσης του Ελληνισμού για χιλιάδες χρόνια» ἐπικαιροποίησε ἀναποδράστως τά ὅσα ἔγραφε κατά τό παρελθόν ὁ Γεν. Γραμματεύς κ. Νικ. Μιχαλολιάκος προλογίζοντας τό βιβλίο τοῦ Ὀδυσσέα Πατεράκη, ἐκδ. Ἐλεύθερη Σκέψις 1982, «Τό ἀστραφτερό σκοτάδι τοῦ ἑωσφόρου», «Ἐθνική τῶν Ἑλλήνων Θρησκεία»: «Ἐκεῖνο ὅμως προσωπικῶς τό ὁποῖο περισσότερο τιμῶ εἰς “τό ἀστραφτερό σκοτάδι τοῦ ἑωσφόρου” εἶναι ἡ πνευματική τόλμη καί ἡ ἰδεολογική συνέπεια. Ἡ πνευματική τόλμη ἑνός νέου ἀνθρώπου νά μήν ὑπολογίζει τόν σκοταδισμό 20 αἰώνων καί νά τολμᾶ ἀναφοράς εἰς τούς παλαιούς ἀπωλεσθέντας παραδείσους, οἱ ὁποῖοι συγχρόνως εἶναι καί οἱ μελλοντικοί κόσμοι τῶν ὀνείρων μας τά ὁποῖα (sic) μέ τήν βούλησή μας θά γίνουν πραγματικότης. Καί ἡ ἰδεολογική συνέπεια ἑνός πνευματικοῦ ἀνθρώπου ὁ ὁποῖος προκειμένου νά παραμείνη πιστός εἰς τήν ἑλληνική του συνείδηση θυσιάζει τήν ἐπιθυμία του νά γίνει εἰς ὅλους γενικῶς ἀρεστός. Τελειώνω μέ τά ἑξῆς χαρακτηριατικά ἐπί τοῦ προκειμένου λόγια τοῦ γνωστοῦ Ἰρλανδοῦ ἀποκρυφιστοῦ καί ποιητοῦ W.B.Yeats...» καί στή δική του ποιητική συλλογή: «Ἡ ἐξομολόγηση ἑνός ἐθνικοῦ» πού ἐπανεξέδωσαν οἱ ἐκδόσεις ΝΕΑ ΣΠΑΡΤΗ 2008 ὅπου περιέχεται τό ποιήμα «Ὁ μέγας Πᾶν», τό ὁποῖο παρατίθεται: «O ΜΕΓΑΣ ΠΑΝ Σιγή στο δάσος, παγερή οσμή εγκλήματος. Σύλληψη της στιγμής και ανθρωποθυσία Τραγόμορφος επρόβαλε του μύθου νοσταλγός, Σατανικά υπέροχος, ο Μέγας Παν. Ώρα του δειλινού, το σκότος ανατέλλει Και οι εξόριστοι της μέρας, οι Εωσφόροι οι ποιητές ξυπνούνε, Ηδονικά με βλέμμα κόκκινο, θολό τυραγνισμένο Μια κίτρινη σελήνη που προβάλλει αντικρύζουν Και τα στοιχειά της νύχτας ξαναζούνε Οι μονομάχοι, οι κρεμασμένοι και οι συνωμότες. Και αυτός στην μέση του ναού, Στο κέντρο της τεράστιας αιμάτινης κηλίδας, Στο βάθρο του βωμού,Τραγόμορφος, σατανικά υπέροχος Την ώρα δοξάζει της θυσίας Των ευγενών ενστίκτων και της βίας. Αυτός ο αιώνιος κυβερνήτης, ο Μέγας Πάν.», ἀλλά καί στό ὁμότιτλο ποίημα του: «Ἡ ἐξομολόγηση ἑνός ἐθνικοῦ» γράφει: «Ὑπέρτατε Κύριε τῶν ἀθανάτων καί τῶν θνητῶν, αἰώνιε πατέρα τοῦ κεραυνοῦ καί τῆς καταιγίδας... Νεφελεγέρτη καί μή στοχαστῆς πώς τό πνεῦμα ἐτοῦτο ἡ καρτερία ἐμόλυνε εἴκοσι αἰώνων. Μιά κατάρα βαθιά κυνηγᾶ τή γενιά μας καί σκοτάδι ἁπλώθη πάνω στής παγανῆς Σου λατρείας τό φῶς...».

Ἀπό τά παραπάνω ἀποδεικνύεται, καί ἰδίως ἀπό τήν ἀναφορά τοῦ κ. Ν. Μιχαλολιάκου στόν Ἰρλανδό ἀποκρυφιστή σατανιστή ποιητή W.B.Yeats, διακεκριμένο στέλεχος τοῦ ἑρμητικοῦ τάγματος τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, ὅτι τό ὄνομα πού ἐπέλεξε ὁ κ. Μιχαλολιάκος τό 1985, γιά τήν ἐπωνυμία τῆς κίνησής του καί τό ἰδεολογικό περιεχόμενό της εἶναι δάνειο ἀπό τό σατανιστικό, ἀποκρυφιστικό καί παγανιστικό ἑρμητικό τάγμα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς στό ὁποῖο πρωταγωνίστησε δραματικά ὁ γνωστός σατανιστής Ἄλιστερ Κρόουλι, πού στηρίζεται στήν ἑρμητική Καμπάλα, ἡ ὁποία εἶναι ἔμπνευσις καί ἔργο τῶν Σιωνιστῶν σατανιστῶν Ραββίνων καί ὁ ὁποῖος ἐνοχοποιήθηκε καί κατεδικάσθη ἀπό τήν Ἰταλική δικαιοσύνη γιά τελετουργικές δολοφονίες ἀθώων θυμάτων.

Στόν ἴδιο ἰδεοληπτικό χῶρο τοῦ ἑρμητικοῦ Τάγματος ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ἀνήκαν καί οἱ γνωστοί σατανισταί ἀποκρυφισταί Ἐντουαρτν Λῦτον, Ἄρθρουρ Μάχεν, Σάξ Ρόμερ, Ἄλτζερνον Μπλάκγουντ, Τσάρλς Οὐίλιαμς, Ὄστιν Σπέαρ, Οὐίλιαμ Χόρτον, Ἴσραελ Ριγκάρντι, Ζεράρ Ἀνκώς κ.ἄ. Τήν κίνησή του ὁ κ. Μιχαλολιάκος ἐμπλούτισε μέ τόν νεοπαγανισμό τῆς Νέας Ἐποχῆς καί εἰδικότερα τόν Ρουνικό παγανισμό τοῦ ναζιστικοῦ χώρου, τόν ὁποῖον πρωώθησε ὁ ἐσωτεριστής ἀποκρυφιστής Μιγκέλ Σεράνο μέ κυριώτερα σύμβολα τόν οὐροβόρο ὄφι τήν σβάστικα, τόν κεραυνό τοῦ Δία, τόν διπλοῦν πέλεκυ ἤ λάβρυ, τό γράμμα Υ, τό διπλό Ε καί ἄλλα. Ὁ παγανισμός, ὡς ἰδεοληψία καί ὁ ἀποκρυφισμός γενικώτερα ἑδράζονται στήν μανιώδη ἀγάπη τῆς δυνάμεως καί ὄχι ἀσφαλῶς στήν κατά Χριστόν δύναμη τῆς ἀγάπης καί γι΄ αὐτούς τούς λόγους τό σῶμα θεωρεῖται ὡς ὕψιστη ἀξία ἐκφράσεως ζωώδους δυνάμεως πού ἐπιβάλλεται μέ ὅποιον δυναμικό τρόπο ἀπέναντι στήν ὅποια ἑτερότητα. Ὁ παγανισμός στηρίζει καί «ἐξαγιάζει» τή βία, τήν ἀπόλυτη πειθαρχία καί ἀνελευθερία καί τροφοδοτεῖται μέ τήν ἰδεοληψία τῆς ἐπιβολῆς.

Συνεπῶς ὅλο τό ἰδεολόγημα τοῦ κομματικοῦ σχηματισμοῦ Λαϊκός Σύνδεσμος ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ἀντιστρατεύεται urbi et orbi τό χριστιανικό Εὐαγγελικό μήνυμα τῆς ἀποδοχῆς τῆς ἑτερότητος, τῆς ἐλευθερίας τοῦ προσώπου, τῆς καταλλαγῆς καί συγχωρητικότητος, τῆς ἀρνήσεως τῆς βίας καί τῆς ἐξουσίας, τῆς κοινωνίας καί ἀλληλοπεριχωρήσεως τῶν προσώπων. Οἱ λόγοι τοῦ θείου ἱδρυτοῦ τῆς Ἐκκλησίας καί Σωτῆρος Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀνατρέπουν ἄρδην τόν ἐγωκεντρισμό, τήν ἐγωπάθεια, τήν φιλοπρωτεία, τήν μνησικακία, τό ἔγκλημα μέ τίς μύριες μορφές. Εἶναι λόγοι αἰώνιοι πού ἐγκαινιάζουν ἕνα νέο Σύνταγμα καί διαγράφουν τίς συντεταγμένες μιᾶς νέας ἀνεπαναλήπτου Πολιτείας «Ἠκούσατε ὅτι ἐῤῥέθη τοῖς ἀρχαίοις, οὐ φονεύσεις· ὃς δ᾿ ἂν φονεύσῃ, ἔνοχος ἔσται τῇ κρίσει. Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ὀργιζόμενος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ εἰκῆ ἔνοχος ἔσται τῇ κρίσει· ὃς δ᾿ ἂν εἴπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ῥακά, ἔνοχος ἔσται τῷ συνεδρίῳ· ὃς δ᾿ ἂν εἴπῃ μωρέ, ἔνοχος ἔσται εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός. Ἐὰν οὖν προσφέρῃς τὸ δῶρόν σου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κἀκεῖ μνησθῇς ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἔχει τι κατὰ σοῦ, ἄφες ἐκεῖ τὸ δῶρόν σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ὕπαγε πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου, καὶ τότε ἐλθὼν πρόσφερε τὸ δῶρόν σου» (Ματθ. 5, 21-24) καί «Ἠκούσατε ὅτι ἐῤῥέθη, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος· Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ· ἀλλ᾿ ὅστις σε ῥαπίσει ἐπὶ τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην· καὶ τῷ θέλοντί σοι κριθῆναι καὶ τὸν χιτῶνά σου λαβεῖν, ἄφες αὐτῷ καὶ τὸ ἱμάτιον· καὶ ὅστις σε ἀγγαρεύσει μίλιον ἕν, ὕπαγε μετ᾿ αὐτοῦ δύο· τῷ αἰτοῦντί σε δίδου καὶ τὸν θέλοντα ἀπὸ σοῦ δανείσασθαι μὴ ἀποστραφῇς» (Ματθ. 5, 38-42) καί «Ἠκούσατε ὅτι ἐῤῥέθη, ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου καὶ μισήσεις τὸν ἐχθρόν σου. Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς. ὅπως γένησθε υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους. ἐὰν γὰρ ἀγαπήσητε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, τίνα μισθὸν ἔχετε; οὐχὶ καὶ οἱ τελῶναι τὸ αὐτὸ ποιοῦσι; καὶ ἐὰν ἀσπάσησθε τοὺς φίλους ὑμῶν μόνον, τί περισσὸν ποιεῖτε; οὐχὶ καὶ οἱ τελῶναι οὕτω ποιοῦσιν; Ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν» (Ματθ. 5, 43-48). Ἀντιλαμβάνεται κανείς εὐχερῶς τήν ἀπόλυτο σχάση, τό μέγιστο χάσμα μεταξύ τοῦ Εὐαγγελικοῦ μηνύματος ζωῆς καί ἀληθείας, πού μόνο αὐτό μεταβάλλει τόν σκληρό καί βάναυσο κόσμο σέ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τῆς παγανιστικῆς λατρείας τοῦ ἀλόγου καί ἀσυνειδήτου δῆθεν ἀνικήτου ἡλίου, πού ἀποτελεῖ τό ἐφαλτήριον τῆς ἰδεοληψίας γιά τήν λατρεία τῆς δυνάμεως, τῆς ἐπιβολῆς καί τῆς ἀρνήσεως τῆς ἑτέρας γνώμης, γνωρίσματα ἀποδεδειγμένα πλέον μέ πλῆθος πραγματικῶν περιστατικῶν, τοῦ Λαϊκοῦ Συνδέσμου ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Ἡ στρατιωτική συγκρότησις τοῦ χώρου καί ἡ παγανιστική ἰδεοληψία τό body building, ἡ θεοποίηση τοῦ σώματος κατά τό ἀρχαιοελληνικό πρότυπο καί ὁ νομιμοποιούμενος ἀπό τήν ἰδεοληψία «τσαμπουκάς» ἀποτελοῦν τό ἐφιαλτικό μεῖγμα πού ἀποδομεῖ τίς ἀξίες τοῦ Ἑλληνοχριστιανικοῦ πολιτισμοῦ, ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει ἀπό τήν ἑτέραν πλευράν τοῦ παγόβουνου, ὅπου ὁ ἀγνωστικισμός καί ἡ μή ἀναγωγή τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν κτίση στόν κτίσαντα καί ἡ κατακρήμνισις ἀπό πρόσωπο σέ ἄτομο πού «εὐαγγελίζονται» οἱ δῆθεν ριζοσπαστικοί κομματικοί σχηματισμοί τῆς Ἀριστερᾶς καί ἡ ἀπόδοσις τῆς τελονομίας καί τῆς ὑπερμαθηματικῆς ἀκριβείας τοῦ σύμπαντος στήν δῆθεν τυχαιότητα καί τήν δῆθεν ἄλογη καί ἀσυνείδητη φυσική ἐπιλογή, καθώς καί ἡ στείρα ἄρνησις τῆς μεταφυσικῆς ὀντολογίας καί ἀνθρωπολογίας καί ὁ συμπνιγμός στήν προσκαιρότητα ἀναποδράστως ὁδηγοῦν στά αὐτά εἰδεχθῆ ἀποτελέσματα ὅπως τουλάχιστον γνώρισαν οἱ Ἀθηναῖοι μέ τό ἐξόχως τραγικό γεγονός τοῦ θανάτου τριῶν συμπολιτῶν μας καί ἑνός ἀγεννήτου στήν πυρκαϊά τῆς Marfin Bank τῆς ὁδοῦ Σταδίου.

Ἡ πρόσφατος ὅμως τραγική δολοφονία στήν ὅμορη περιοχή τοῦ Κερατσινίου ἑνός νέου φερέλπιδος ἀνθρώπου, ἀποτελεῖ ἀπότοκο τῆς φρικώδους ἀνωτέρω καταγγελομένης παγανιστικῆς ἰδεοληψίας. Ταπεινῶς δεόμεθα ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ μακαριστοῦ θύματος καί ὑπέρ μετανοίας τοῦ τραγικοῦ δολοφόνου καί τῶν συνοδοιπόρων του. 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Πηγή: http://katanixis.blogspot.gr/2013/09/blog-post_8701.html?spref=fb

Ο Ανέστης Καλλίνικος παρουσιάζει τις πλάνες σε άρθρα της ιστοσελίδας Ο.Ο.Δ.Ε

Ο Θεολόγος Ανέστης Καλλίνικος, έχει εκθέσει τις πλάνες που βρίσκονται εντός μερικών άρθρων της Ο.Ο.Δ.Ε, αλλά ο υπεύθυνος της Ο.Ο.Δ.Ε δεν αναιρεί τα άρθρα του Ανέστη Καλλίνικου, και προχωρεί σε περαιτέρω συκοφαντίες κατά των αδελφών μας. Τονίζουμε ότι, έχουν μπλοκάρει τον Ανέστη Καλλίνικο, και όλους τους Χριστιανούς αδελφούς μας, και συκοφαντούν εκ' του ασφαλούς. Τα άρθρα του Ανέστη Καλλίνικου, που εκθέτουν τις πλάνες των άρθρων τις Ο.Ο.Δ.Ε, είναι τα εξής: 

1) http://antiairetikos-vs-exeldim.blogspot.gr/2013/09/blog-post_945.html

2) http://antiairetikos-vs-exeldim.blogspot.gr/2013/06/blog-post_7629.html

Πηγή: http://antiairetikos-vs-exeldim.blogspot.gr/2013/09/blog-post_19.html

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Εκστρατεία συγκέντρωσης υπογραφών για την ακύρωση έρευνας σε ανθρώπινα έμβρυα

Ανακοίνωση της Ι. Συνόδου. Θα βρείτε και τη διεύθυνση όπου μπορείτε να υπογράψετε ηλεκτρονικά.

Εκστρατεία συγκέντρωσης ηλεκτρονικών υπογραφών για την ακύρωση έρευνας σε ανθρώπινα έμβρυα 

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος μετά από σχετική της απόφαση στην Συνεδρία της 30ης Αυγούστου ε.έ. αποφάσισε να συμμετάσχει, μέσω της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην πανευρωπαϊκή πρωτοβουλία «Ένας από εμάς» (One of us), με στόχο να επανεξετασθεί υποχρεωτικά και ενδεχομένως ακυρωθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η νομιμοποίηση της χρηματοδότησης ευρωπαϊκών κονδυλίων της τεχνολογικής έρευνας σε ανθρώπινα έμβρυα. 

Συγκεκριμένα, εφέτος διατέθηκαν 80.000.000€ για την χρηματοδότηση τέτοιων ερευνών, αλλά και για την χρηματοδότηση Μ.Κ.Ο. εξειδικευμένων σε εκτρώσεις στις αφρικανικές –και όχι μόνο- χώρες, με το επιχείρημα ότι έτσι θα ανέλθει το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων αυτών των χωρών. Για τον λόγο αυτό συστάθηκε η ανωτέρω πανευρωπαϊκή πρωτοβουλία συλλογής ηλεκτρονικών υπογραφών, με στόχο την προστασία της ανθρώπινης ζωής από την σύλληψη μέχρι τον φυσικό θάνατο. Η Συνθήκη της Λισαβόνας δίνει την δυνατότητα στους Ευρωπαίους πολίτες να παρεμβαίνουν στην διαδικασία λήψεως αποφάσεων νομοθετικού περιεχομένου, εφ᾿ όσον συγκεντρώσουν έναν ελάχιστο αριθμό υπογραφών, καθοριζόμενο από τον πληθυσμό κάθε κράτους – μέλους της Ε.Ε.. Για την Ελλάδα μας ο αριθμός είναι 16.500 υπογραφές. Τελευταία ημέρα ηλεκτρονικής υποβολής των υπογραφών έχει ορισθεί η 1η Νοεμβρίου 2013. Σχετικά με αυτήν την πρωτοβουλία στην Ελλάδα έχει ορισθεί δια δικαστικής αποφάσεως ως εθνικός συντονιστής ο Σύλλογος Προστασίας Αγεννήτου Παιδιού «Η Αγκαλιά». 

Όσοι επιθυμείτε να συμμετάσχετε σε αυτήν την εκστρατεία για την προστασία της ανθρώπινης ζωής, μπορείτε να υπογράψετε στην ιστοσελίδα, όπου θα βρείτε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες: www.oneofus.eu/el/

Εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος  

Πηγή:  http://katanixis.blogspot.gr/2013/09/blog-post_1712.html?spref=fb

ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

Απόσπασμα από το βιβλίο: «Τα ασκητικά της Ενορίας» (Ιερομονάχου Σάββα Αγιορείτου) που συν Θεώ θα εκδοθεί σύντομα:

Όταν ο Κύριος απέστελλε τους Αγίους Αποστόλους για να οδηγήσουν τους ανθρώπους στη σωτηρία, τους είπε: «Πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη͵ βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος͵ διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν».

  Τους έδωσε τις δύο εντολές, που αποτελούν και τους όρους της σωτηρίας των ανθρώπων: α) να βαπτίζουν τους ανθρώπους στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και β) να τους διδάσκουν να τηρούν ΟΛΕΣ τις εντολές. Η πίστη στον Χριστό, για να είναι ορθή και ζώσα, πρέπει να συνοδεύεται από την τήρηση των εντολών Του. Αυτές γίνονται αποδεκτές από τον πιστό ως οδηγίες και προδιαγραφές ζωής. 

Όλοι όσοι βαπτίσθηκαν στο όνομα του Αγίου Τριαδικού Θεού μπορούν, με την Χάρη του Θεού, αλλά και οφείλουν, να εκτελούν ΟΛΕΣ τις εντολές του Ιησού Χριστού. Αυτοί είναι που σώζονται, είτε είναι έγγαμοι είτε άγαμοι. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις η αποκλεισμοί στην πορεία προς την θέωση, στην μετάβαση από το «κατ’ εικόνα» στο «καθ’ ομοίωσιν».

Ο απόστολος Παύλος λέει «όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε» .

Οι πρώτοι Χριστιανοί –έγγαμοι και άγαμοι– ζούσαν ασκητικά, τηρώντας όλες τις εντολές.

Γι’ αυτό και είχαν γνήσια πνευματικά βιώματα, που προκύπτουν από αυτήν την «ένδυσι του Χριστού» κατά την Βάπτιση. Είχαν το χάρισμα της νοεράς προσευχής, τα «γένη γλωσσών», όπως τα αποκαλεί ο Άγιος Παύλος, τα οποία είναι τα διάφορα είδη της νοεράς προσευχής, καθώς και τα άλλα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.

Ο Άγιος Παύλος αυτούς καθώς και όσους επρόκειτο να εισέλθουν στην Εκκλησία τους καθοδηγούσε με το λόγο του, αλλά και με τις επιστολες του.

Με όλες του τις επιστολές, στις οποίες κάνει λόγο για κάθαρση της καρδιάς, για φωτισμό της ψυχής, γι’ απόκτηση της νοεράς προσευχής, για αδιάλειπτη προσευχή, για την εν Πνεύματι ζωή, φανερώνει ποιά είναι η σωστή χριστιανική ζωή. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι οι επιστολές αυτές εστάλησαν σε διάφορες εκκλησιαστικές κοινότητες του κόσμου και όχι σε μοναχούς. Σ’ αυτές υπήρχαν Χριστιανοί, όχι μόνο άγαμοι αλλά και έγγαμοι που προσπαθούσαν να ζήσουν την κατά Θεόν οικογενειακή ζωή!

Οι ασκητικές αυτές προτροπές του Αποστόλου Παύλου καθώς και οι μαρτυρίες των αρχαίων Πατέρων της Εκκλησίας μας φανερώνουν ότι στις πρώτες αποστολικές Εκκλησίες, μέχρι τον 2ο μ.Χ. αιώνα, τα μέλη τους ζούσαν, όπως ζουν σήμερα στις ιερές Μονές οι μοναχοί. Έκαναν άσκηση, είχαν κοινοκτημοσύνη και ασκούσαν την υπακοή, την σωφροσύνη, την αγνότητα. Ζούσαν δε πολύ έντονα την λατρευτική- μυστηριακή ζωή. Εμιμούντο τον Κύριο και τους Αγίους Αποστόλους.

Όταν αργότερα, μετά την κατάπαυση των διωγμών, ο Χριστιανισμός έγινε επίσημη πλέον θρησκεία του κράτους, εισήλθε μέσα στην Εκκλησία η εκκοσμίκευση. Τότε ατόνησε αυτή η πρώτη μορφή της αυθεντικής ενοριακής χριστιανικής ζωής, ενώ παράλληλα άρχισε να αναδεικνύεται ο μοναχισμός ως προσπάθεια συνέχισης της βιώσεως αυτής της αποστολικής ζωής. Τότε, στον καιρό της εκκοσμίκευσης, άρχισε να διαμορφώνεται σε κάποιους χριστιανούς η ολέθρια αντίληψη ότι τάχα απαιτούνται λιγότερα από τους λαϊκούς για την σωτηρία τους σε σχέση με τους μοναχούς. Από αυτήν την αντίληψη, όπως λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, προήλθαν όλα τα κακά.

Η ιδέα ότι αυτοί που ζουν στον κόσμο μπορούν να διάγουν «χαλαρά» και να μην τηρούν ακριβώς το Ευαγγέλιο, σε αντίθεση με τους μοναχούς, οι οποίοι θεωρείτο ότι ήταν οι μόνοι που υποχρεούνταν να Το τηρούν πλήρως, λειτούργησε καταστροφικά για τα λαϊκά μέλη της Εκκλησίας.

  Η αντίληψη αυτή, σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες, δεν είναι παρά μία μεγάλη αυταπάτη.

«Αυταπατάσαι και σφάλλεις πάρα πολύ», λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, «αν νομίζεις ότι άλλα απαιτούνται από τον κοσμικό και άλλα από τον μοναχό. Διότι πρέπει το ίδιο να ανεβούν όλοι οι άνθρωποι· και εκείνο το οποίο ανέτρεψε όλην την οικουμένη είναι αυτή η αντίληψη: νομίζουμε ότι μόνον από τον μοναχό απαιτείται μεγαλύτερη ακρίβεια (στην ζωή του) και ότι στους υπολοίπους επιτρέπεται να ζουν με ραθυμία».

Ο Κύριος είπε σαφώς ότι απαιτείται από όλους, κοσμικούς και μοναχούς, εγγάμους και αγάμους, όσοι θέλουν να σωθούν!, η τήρηση ΟΛΩΝ των εντολών: «Όποιος τηρήσει όλες τις εντολές και μία μόνον δεν τηρήσει ακριβώς, είναι παραβάτης όλων», δηλ. είναι ως να μην τήρησε καμμία.«Όστις γαρ όλον τον νόμον τηρήση͵ πταίση δε εν ενί͵ γέγονεν πάντων ένοχος».

Δεν υπάρχει ένα Ευαγγέλιο βαρύ η πλήρες για τους μοναχούς, το οποίο οι μοναχοί και μόνον αυτοί είναι υποχρεωμένοι να το τηρούν μέχρι «κεραίας», και από την άλλη μεριά ένα Ευαγγέλιο «ελαφρύτερο» για τους χριστιανούς, που ζουν στον κόσμο, το οποίο αυτοί ως «κοσμικοί» δικαιούνται να το έχουν και να το ακολουθούν.

Το Ευαγγέλιο είναι ΕΝΑ, κοινό για όλους. Οι εντολές Του είναι επίσης κοινές για όλους και είναι ελαφρές και απελευθερωτικές. «Οι Εντολές Μου» διακηρύττει ο Κύριος και Δημιουργός μας, « βαρείαι ουκ εισί». Ο Χριστός μας δεν μας φορτώνει φορτία δυσβάστακτα. «Ο ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστι» μας λέγει.

Αντιθέτως, βαρύ φορτίο είναι αυτό που φορτώνει ο κόσμος και ο διάβολος στους οπαδούς του: το φορτίο της αμαρτίας, των παθών, της απομάκρυνσης από τον Θεό, της έλλειψης νοήματος για την ζωή, το φορτίο του άγχους, της μελαγχολίας, της κατάθλιψης και του υπαρξιακού θανάτου. «Τα αποτελέσματα της αμαρτίας είναι θάνατος ψυχικός και σωματικός, αιώνιος χωρισμός του ανθρώπου από την Θεία Χάρη, την αιώνια μακαριότητα, τον Θεό. Αυτό συμβαίνει βεβαίως εάν ο άνθρωπος, όσο είναι σ’ αυτήν τη ζωή, δεν μετανοήσει ειλικρινώς. Εάν μετανοήσει, η ψυχή ανίσταται πνευματικά και ο άνθρωπος σώζεται από τον αθάνατο θάνατο -που είναι ο αιώνιος χωρισμός του ανθρώπου από την Θεία Χάρη. Όσοι πάντως παραβαίνουν τις εντολές, επισημαίνει ο Μ. Βασίλειος, κινδυνεύουν να οδηγηθούν στην αιώνια απώλεια.

«Απ’ όλους τους ανθρώπους», διδάσκει ο Ουρανοφάντωρ, «θα απαιτηθεί η υπακοή προς το Ευαγγέλιο· και από τους μοναχούς και από αυτούς που έχουν σύζυγο. Διότι θα είναι αρκετό σ’ αυτόν που ήλθε σε γάμο η παραχώρηση της ακρασίας (έλλειψης εγκράτειας) και της επιθυμίας προς το θήλυ καθώς και της συνουσίας. Όλες οι υπόλοιπες εντολές είναι νομοθετημένες και αφορούν σε όλους στον ίδιο βαθμό. Επίσης, δεν είναι ακίνδυνες γι’ αυτούς που τις παραβαίνουν. Ευαγγελιζόμενος ο Χριστός τις εντολές του Πατρός διαλεγόταν μ’ αυτούς που βρίσκονταν στον κόσμο (και όχι με ερημίτες ασκητές). Εάν μάλιστα συνέβαινε κάποτε να ερωτηθεί από τους μαθητές Του κατ’ ιδίαν –αλλά και κατ’ ιδίαν να απαντήσει–, διακήρυττε λέγοντας: ‘’Αυτα που λέγω σε σας, σε όλους τα λέγω’’». Το έκανε αυτό, για να μην νομίσουν ότι αυτά που τους έλεγε ιδιαιτέρως, ίσχυαν μόνο γι’ αυτούς. Ίσχυαν και ισχύουν για όλους· μοναχούς και εγγάμους.

Στην διδασκαλία του Κυρίου και των Αγίων Αποστόλων, όπως καταγράφεται στο Ιερό Ευαγγέλιο και γενικότερα στην ορθόδοξη Παράδοση δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ μοναχών και εγγάμων, ως προς τις προϋποθέσεις-υποχρεώσεις για την σωτηρία τους. Δεν είναι για κάθε τάξη διαφορετικές οι προϋποθέσεις-υποχρεώσεις. Ένα είναι το θέλημα του Θεού: ο αγιασμός μας. «Τούτο γαρ εστιν το θέλημα του Θεού», διδάσκει η Αγία Γραφή, «ο αγιασμός υμών». Αυτό καλούνται να τηρήσουν όλοι, ανεξαρτήτως τάξης, η οικογενειακής καταστάσης.

 
Ο Απόστολος Παύλος, κάνοντας λόγο για την παρθενία και τον γάμο, λέει ότι «ο άγαμος μεριμνά τα του Κυρίου, ο δε γαμήσας μεριμνά τα του κόσμου, όσα αρέσει τη γυναικί». Τονίζει δε συγχρόνως ότι «ο χρόνος είναι συνεσταλμένος, και αυτοί που έχουν γυναίκες (πρέπει) να ζουν ως να μην έχουν». Τότε μπορεί πράγματι να σωθεί αυτός που έχει γυναίκα: όταν ζει όπως αυτοί που δεν έχουν.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος διδάσκει ότι όλες οι ευαγγελικές εντολές είναι κοινές για όλους τους ανθρώπους. Σε τίποτε δεν διαφέρει ο λαϊκός από τον μοναχό, εκτός από το γεγονός ότι ο λαϊκός έχει έλθει «εις γάμου κοινωνίαν».

«Μήπως ο κοσμικός», παρατηρεί το χρυσό στόμα της Εκκλησίας, «οφείλει (δικαιούται) να έχει κάτι περισσότερο από τον μονάζοντα εκτός μόνο από το ότι μπορεί να συγκατοικεί με γυναίκα; Σ’αυτο μόνο έχει την συγγνώμη (παραχώρηση από τον Θεό), στα άλλα όμως όχι, αλλά όλα πρέπει να τα κάνει εξ ίσου με τον μονάζοντα (να τηρεί όλες τις εντολές). Άλλωστε και οι μακαρισμοί δεν ειπώθηκαν από τον Χριστό μόνο προς τους μονάζοντες· διότι τότε χάθηκε όλη η οικουμένη και θα κατηγορούσαμε για ωμότητα τον Θεό. Εάν δε οι μακαρισμοί έχουν ειπωθεί μόνο για τους μοναχούς και ο κοσμικός δεν έχει τη δυνατότητα να τους κατορθώσει (επιτύχει), Αυτός δε (ο Θεός) επέτρεψε το γάμο, επομένως Αυτός οδήγησε όλους στην απώλεια». Με τα σοφά αυτά επιχειρήματα αποδεικνύει ο ιερός Πατήρ ότι πράγματι βλασφημεί αυτός που λέγει ότι οι έγγαμοι δεν μπορούν να τηρήσουν τις εντολές του Θεού.

«Αν δεν είναι δυνατόν οι έγγαμοι», παρατηρεί πάλι ο μέγάλος διδάσκαλος της Εκκλησίας «να κάνουν τα των μοναχών, τότε τα πάντα χάθηκαν και διαφθάρηκαν και η αρετή έχει γίνει για πολύ λίγους. Πως δε τότε είναι τίμιος ο γάμος αφού μας εμποδίζει τόσο πολύ (στην αρετή); Τι λοιπόν μπορούμε να πούμε; Είναι δυνατόν και πάρα πολύ δυνατόν να ασκούμε την αρετή εάν θέλουμε, ενώ έχουμε γυναίκες. Πως; Εάν έχοντας γυναίκες είμαστε ως να μην έχουμε. Εάν δεν χαιρόμαστε με τις κτήσεις…Εάν δε κάποιοι εμποδίσθηκαν από το γάμο, ας δουν ότι δεν ήταν εμπόδιο ο γάμος, αλλά η προαίρεση η οποία χρησιμοποίησε με κακό τρόπο το γάμο. Επειδή και ο οίνος δεν προκαλεί την μέθη, αλλά η κακή προαίρεση και η χρησιμοποίησή του πέραν του μέτρου. Με μέτρο χρησιμοποίησε το γάμο και πρώτος θα είσαι στην Βασιλεία (των Ουρανών) και θα απολαύσεις όλα τα αγαθά».

Οι μοναχοί, ζώντας στο Μοναστήρι τους και οι έγγαμοι, ζώντας στο μικρό «μοναστηράκι» τους, την οικογένεια, καλούνται να εργαστούν, για να αγιάσουν το «σκεύος τους», το σώμα και την ψυχή τους .

  Ολοι μπορούν να σωθούν αρκεί να το θελήσουν και να «αθλήσουν νόμιμα», δηλαδή να ζήσουν ασκητικά-ησυχαστικά και με συμμετοχή στα Ιερά Μυστήρια προ πάντων δε στα Μυστήρια της Μετανοίας-Εξομολόγησης και Θεία Ευχαριστίας.

«Τι λοιπόν;», ερωτά ο Ιερός Χρυσόστομος «Όποιος κατοικεί στην πόλη και έχει σπίτι και γυναίκα δεν μπορεί να σωθεί;».

Και απαντά: «Και βέβαια (μπορεί να σωθεί), αφού μάλιστα δεν υπάρχει μόνον ένας τρόπος σωτηρίας (δηλ. ο δρόμος του μοναχισμού), αλλά πολλοί και διάφοροι. Αυτό ακριβώς λέγει αόριστα ο Χριστός μας όταν αποφαίνεται ότι υπάρχουν πολλές μονές πλησίον του Πατρός».

Η ορθόδοξη πνευματικότητα μπορεί και πρέπει να βιωθεί απ’ όλους τους ανθρώπους. Ο Χριστός και η τήρηση των εντολών Του πρέπει να είναι το κέντρο της ζωής, τόσο των Μοναχών, όσο και των εγγάμων.

Πηγή: http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2013/09/blog-post_20.html

Η κατασκευασμένη «διανόηση» στο μάταιο αγώνα κατά της Πίστης

Τα τελευταία χρόνια, έχουν εμφανισθεί απ’ το πουθενά και έχουν γίνει πρωταγωνιστές στην κοινωνικο-πολιτική ζωή του τόπου, κάποιοι περίεργοι τύποι, αυτοπαρουσιαζόμενοι ως διανοούμενοι. Τα κοινά χαρακτηριστικά τους είναι δύο:

Το πρώτο, ότι είναι αμφιβόλου πανεπιστημιακής μορφώσεως. Όπως η καθηγήτρια γαλλικών που φυτεύθηκε ως καθηγήτρια Πανεπιστημίου στον τομέα της Ιστορίας και ο «συγγραφέας» με το απολυτήριο λυκείου και τις … αμέτρητες κατακτήσεις! Σαφώς και ο κάθε άνθρωπος είναι σεβαστός ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου και καλλιέργειας. Μας γεμίζει όμως εύλογες απορίες η ανέλιξη τέτοιων ανθρώπων στην ελίτ της ελληνικής διανόησης και στα έδρανα του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

Το δεύτερο κοινό στοιχείο των ουρανοκατέβατων διανοούμενων, είναι ότι έχουν αβυσσαλέα αντιπάθεια προς κάθε τι ελληνικό και ορθόδοξο. Συγκεκριμένα, δείχνουν να ενδιαφέρονται να χτυπήσουν τη γλώσσα μας, τη Θρησκεία μας, τα πολιτισμικά και ιστορικά μας αποθέματα. Το περίφημο σχέδιο Κίσσινγκερ, εφαρμόζεται πολλά χρόνια στην Ελλάδα και εφαρμόστηκε κυρίως από τα δύο κόμματα εξουσίας, που τώρα προσπαθούν να «βγάλουν την ουρά τους απ’ έξω» και αναλαμβάνουν υποκριτικά το ρόλο του υπερασπιστή των Παραδόσεών μας, απέναντι στους θρασείς, αλλά ειλικρινείς σύγχρονους ελληνόφωνους εκκλησιομάχους.

Ταυτόχρονα, χάριν της επικράτησης του υλισμού και της αθεΐας, στο χώρο των τεχνών και των γραμμάτων, έχουν εκτοπισθεί όσοι ομολογούν ανοιχτά την Πίστη τους στο Χριστό και την Εκκλησία, όπως ο ταλαντούχος μουσικοσυνθέτης κ. Στ. Σπανουδάκης. Η «διανόηση» έχει μετατραπεί σε μια κλειστή κάστα υψηλοφρόνων όπου οι λέξεις Χριστός και Ελλάδα είναι απαγορευμένες. Παράλληλα, η νεολαία του τόπου μας, έχοντας ως πρότυπα αυτούς τους προβαλλόμενους ως επιτυχημένους ανθρώπους, θεωρεί σε μεγάλο βαθμό ως ξεπερασμένα στερεότυπα τα υψηλά ιδανικά που είχαν οι πατέρες μας.

 Μην απορούμε επομένως γιατί δεν υπάρχει αντίδραση σε όσα παράλογα γίνονται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Το ηρωικό πνεύμα τους Ελληνισμού, έχει παραδώσει την σκυτάλη σε ένα πνεύμα αμοραλισμού, ατομισμού, υλισμού, πανσεξουαλισμού κοκ. Ο σύγχρονος Νεοέλληνας, ο οποίος σφυρηλατήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες με αυτά τα πρότυπα, ο άνθρωπος χωρίς οικογένεια, χωρίς Πίστη, χωρίς φιλαδελφεία, είναι ιδανικό άτομο για τη συγκρότηση της Παγκόσμιας Τάξης Πραγμάτων.

Ακόμα, όμως, και αν φαινομενικά κερδίζει τη μάχη η αμοραλιστική-ψευτοπροοδευτική πλευρά, ο Θεός έχει τα δικά του σχέδια για την Πατρίδα μας.

Μελετώντας κάποια προπολεμική επιστολή του Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, η οποία γράφηκε για τη ρωσική τραγωδία του 1917, άκοπα κάποιος μπορεί να δει τα κοινά σημεία της προκομμουνιστικής Ρωσίας και της σημερινής Ελλάδος. Συγκεκριμένα, ο άγιος Νικόλαος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η επανάσταση ήταν αποτέλεσμα της επικράτησης της υλιστικής ρωσικής (ιουδαϊκής κατά τον άγιο) διανόησης έναντι της ορθοδόξου. Στη συγκεκριμένη επιστολή, ο άγιος κάνει μια σημαντική προφητεία για τη Ρωσία που επαληθεύθηκε πανηγυρικά τα χρόνια που ακολούθησαν όταν έπεσε η δικτατορία του προλεταριάτου. Η προφητεία αυτή έχει ως εξής:

 «Και η δύναμη των ιουδαιζόντων στη Ρωσία δεν σημαίνει το «φινάλε» αλλά το «πρελούδιο» της ρωσικής δόξας. Όπως στην περίπτωση του Ιώβ, έτσι και στην περίπτωση της Ρωσίας, ο σατανάς θα εργασθεί άθελά του για τον Ύψιστο, Παντοδύναμο, Ακαταμάχητο, Νικηφόρο Πατέρα του φωτός. Τούτο μας μαρτυρεί και εγγυάται η ιουδαϊκή Βίβλος, την οποία οι ιουδαίζοντες πέταξαν. Σαν περιπλανόμενοι ακροβάτες οι άθεοι βαδίζουν με περασμένο το χαλινάρι του ηγεμόνα της κόλασης από ήττα σε ήττα…. Το παντοτινό έργο τους –παμπάλαιο και εντελώς γερασμένο- είναι να απορρίπτουν το Βασίλειο των Ουρανών και ανεπιτυχώς να προσπαθούν να θεμελιώσουν το γήινο βασίλειο. Όταν λάμψει το φως του Χριστού, η σκιά τους στην ιστορία θα παραμείνει πολύ σκοτεινή, και επί αιώνες θα φοβερίζει τους λαούς και θα τους προσκολλά στον Θεό.» (Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, Δεν φτάνει μόνο η πίστη, Εκδόσεις Εν Πλω, σελ. 69-70).

Σήμερα, η ήττα της ιουδαϊκής αθεΐας στη Ρωσία, αποτελεί καύχημα για όλους τους Ορθοδόξους και καταισχύνη για τους ανά τον κόσμο ιουδαίζοντες.

Οι «παλαιοημερολογήτες διαφωτιστές», όπως ευφυώς τους χαρακτήρισε μαχητής Μητροπολίτης, λακτίζουν ματαίως προς κέντρα. Ό,τι και να καταφέρουν, αυτό θα αποβεί στο τέλος εις δόξαν Θεού και καταισχύνη δική τους και των ιδεολογιών τους.

Τα συναισθήματα που πρέπει να μας προκαλούν οι εχθροί της Εκκλησίας είναι η συμπόνια και ο οίκτος, διότι όπως είπε και ο προαναφερθείς άγιος: «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…»

Χαράλαμπος Άνδραλης