Αρχαία Ελλάδα, πολιτισμός, Ορθοδοξία και Nεοέλληνες. Μέρος Β'

Β' ενότητα.

Του Χαράλαμπου Πρωτοπαπά

Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός χαρακτηρίζεται ως ο τελειότερος,  γι' αυτό και είναι αποδεκτός από την παγκόσμια πανεπιστημιακή κοινότητα.

Πολιτισμός είναι η προσπάθεια του ανθρώπου, ατομική ή συλλογική, να ανακαλύπτει δια του πνεύματος, υψηλής ποιότητας τέχνες, γράμματα και τεχνικές, ώστε η ποιότητα ζωής της εκάστοτε ανθρώπινης κοινωνίας να είναι υψηλή.

Προσπάθεια η οποία δια του πνεύματος προσθέτει στην ήδη υπάρχουσα πολιτισμική κληρονομιά νέα ωφέλιμα στοιχεία, τα οποία θα βοηθήσουν τον άνθρωπο στην καθημερινότητα του να κρατήσει ψηλά τις αξίες εκείνες οι οποίες υψώνουν και αναδεικνύουν τον άνθρωπο ως πνευματικό όν, με τον νού να διευθύνει το τρισυπόστατο της ψυχής.

Οι κοινωνίες που είναι πολύ πλούσιες σε υλικά αγαθά  είναι πάντοτε "πτωχότερες" από τις κοινωνίες με πνευματική ανάπτυξη, διότι πάντα η ύλη λειτουργεί κατά του πνεύματος.

Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, ανακάλυψαν και μίλησαν για το τρισυπόστατο της ψυχής, κι αργότερα η εκκλησία του Χριστού και Θεού ημών φανέρωσε, δίδαξε, και ανάλυσε σε βάθος, το τρισυπόστατο της ψυχής που κατοικεί στο ανθρώπινο σώμα, και έδωσε την "συνταγή" του "ΕΥ ΑΓΩΝΙΖΕΣΘΑΙ", για την αιώνια σωτηρία της αθανάτου ψυχής.