Περί Προσευχής

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Η προσευχή είναι η σύνδεσή μας με τον Θεό. Αυτό μας γαληνεύει και μας φέρνει πιο κοντά στον Θεό. Δυστυχώς σήμερα, η προσευχή έχει χαθεί ανάμεσα στους περισσότερους Χριστιανούς Ορθόδοξους και αυτό είναι πολλή λυπηρό επειδή χωρίς την προσευχή και μετάνοια, η ψυχή μαραζώνει. Μέσα από τα κείμενα της Εκκλησίας μας, συνεχώς ακούμε τα λόγια «Αδιαλείπτως προσεύχεστε». Πολλοί θα πούνε «Μα, πώς μπορώ να προσεύχομαι αδιαλείπτως; Αφού όλο τρέχω και δεν προλαβαίνω.» Και όμως αδελφοί, υπάρχουν πολλές προσευχές που μπορούμε να λέμε όπως δουλεύουμε.

Για παράδειγμα, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλόν» είναι ένα από τα πολλά που μπορούμε να λέμε. Αρκεί την προσευχή που λέμε να την λέμε με πίστη και συγκέντρωση.  Για όποιον θέλει να μάθει περισσότερα για αυτή την ευχή, έχει βγει ένα βιβλίο, «Η Ευχή μέσα στον Κόσμο» που το έχει γράψει ο π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος και εξηγεί με λεπτομέρεια για την «Καρδιακή Προσευχή», όπως συνηθίζεται να λέγεται.

Θα πρέπει να προσευχόμαστε για να μας φωτίσει ο Θεός να κάνουμε το θέλημα Του, και όχι για πράγματα που δεν είναι ωφέλιμα στην ψυχή μας. Πολλοί ωραία λέει ο Αγ. Νείλος ο ασκητής, «Μην προσεύχεσαι να γίνουν τα θελήματα σου, γιατί οπωσδήποτε δεν συμφωνούν με το θέλημα του Θεού αλλά μάλλον, καθώς διδάχθηκες, λέγε στην προσευχή σου: "Γενηθήτω το θέλημα σου" (Ματθ. στ', 10)». Και συνεχίζει να πει για τις φορές που ζητάμε πράγματα που δεν μας χρειάζονται, «Και επέμεινα παράλογα να το ζητώ, βιάζοντας το θείο θέλημα… και λοιπόν, αφού έλαβα αυτό που ήθελα, στεναχωρήθηκα επειδή δεν πήγε όπως το νόμιζα.». Πράγματι, ζητάμε για πράγματα ή καταστάσεις που δεν μας χρειάζονται και όταν τα λαβαίνουμε, κάνουμε παράπονα στον Θεό ότι δεν μας αρέσει τώρα αυτό που του είχαμε πει. Γιατί ο Θεός ξέρει τι χρειάζεσαι επειδή είναι Παντογνώστης. Να προσευχόμαστε για την σωτηρία μας και όχι για το κακό του συνανθρώπου μας. Αντιθέτως, να προσευχόμαστε για τον συνάνθρωπο μας και ακόμη περισσότερο για τον εχθρό μας. Αυτό μας διδάσκει και ταπείνωση που μας οδηγεί στην μετάνοια και πιο κοντά στον Θεό.

Αγαπητοί αδελφοί, η προσευχή είναι το μέσο για να μιλάμε με τον Θεό. Μην το λησμονούμε για να έχουμε πάντοτε την χάριν του Αγ. Πνεύματος. Η προσευχή είναι σωτήρια για μας και θεραπευτική για την ψυχή. Όταν ο άνθρωπος «αδιαλείπτως προσεύχεται», είναι γαλήνιος επειδή είναι σε συνεχή «συχνότητα» με τον Θεό. Ως, Χριστιανοί Ορθόδοξοι, έχουμε την προσευχή ως όπλο εναντίον κάθε κακού. Να μάθουμε και την καρδιακή προσευχή και σιγά-σιγά μερικές προσευχές να λέμε και από το προσευχητάριο. Μην βρίσκουμε «Προφάσεις εν αμαρτιών…» (Ψαλμός ρμ’ [140]) για να μην κάνουμε προσευχή. Υπάρχουνε προσευχές όπως το «Κύρια Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλόν.» που είναι σύντομες αλλά εξίσου σημαντικές και δυνατές στην πίστη μας.  Ας μας ελεήσει και φωτίσει ο Θεός να ακολουθoύμε το άγιον Θέλημα Του και να μην πέφτουμε σε παρακοή προς τον Θεό. Αμήν.

Νικόλαος Δ. Γεωργαντώνης

Φοιτητής Θεολογικής Σχολής Αθηνών

7 Οκτωβρίου 2011