"ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2017" - ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ κ. ΙΕΡΟΘΕΟ

Η ΟΛΕΘΡΙΑ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

 

Εν Πειραιεί τη 26η  Οκτωβρίου  2017

 

Η ΟΛΕΘΡΙΑ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ!

 

Είναι πλέον κοινός τόπος ότι εποχή μας χαρακτηρίζεται ως εποχή πρωτοφανούς αποστασίας, και έχει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των εσχάτων χρόνων, όπως αυτά έχουν προφητευθεί από το αδιάψευστο στόμα του Κυρίου μας, από τους ιερούς συγγραφείς της Αγίας Γραφής και από αγίους και χαρισματούχους Γέροντες, που ομίλησαν προφητικά για τα έσχατα. Σύμφωνα με τον αποκαλυπτικό λόγο των βιβλικών κειμένων, στους έσχατους χρόνους θα επέλθει μια απίστευτη διπλή αποστασία: Αποστασία από τον Θεό και από κάθε παραδεδομένο ηθικό κώδικα.

  Ο άνθρωπος των εσχάτων θα αρνηθεί με βδελυγμία την πίστη στον αληθινό Θεό και θα λατρεύσει τον αντίδικό Του, τον διάβολο: «και εβλασφήμησαν οι άνθρωποι το όνομα του Θεού του έχοντος εξουσίαν επί τας πληγάς ταύτας, και ου μετενόησαν δούναι αυτώ δόξαν», (Αποκ.16,9). Έτσι θα πραγματοποιήσει το προαιώνιο σχέδιο του εκπεσόντος Εωσφόρου, να πάρει τη θέση του Θεού και να λατρευτεί ως Θεός (Ησ.14,14). Παράλληλα η ηθική αποστασία θα φτάσει στο αποκορύφωμά της, σύμφωνα με τον προφητικό λόγο του αποστόλου: «Τούτο δε γίνωσκε, ότι εν εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί• έσονται γαρ οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεύσιν απειθείς, αχάριστοι, ανόσιοι,  άστοργοι, άσπονδοι, διάβολοι, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον, η φιλόθεοι» (Β΄ Τιμ.3,1-4). Πράγματι, αν ρίξουμε μια ματιά στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, θα διαπιστώσουμε ότι οι παρά πάνω προφητικοί λόγοι του αποστόλου επαληθεύονται πλήρως. Η σύγχρονη ηθική αποστασία δεν έχει σύγκριση με καμιά άλλη εποχή της ανθρώπινης ιστορίας. Ολόκληρη η γη έχει πλημμυρίσει από το «βδέλυγμα της ερημώσεως», (Ματθ.24,15). Η αμαρτία έχει γίνει τρόπος ζωής και η ηθική συκοφαντείται ως «αφύσικη ζωή». Τα πάντα κινούνται γύρω από τις ηδονικές απολαύσεις και μάλιστα μέσα από τις σεξουαλικές διαστροφές. Η αιδώς και η σωφροσύνη έχουν αφανιστεί και κυριαρχούν η αναίδεια και η αισχρότητα. Τα κοινοβούλια των λαών συναγωνίζονται, ποιο θα ψηφίσει νόμους, οι οποίοι θα νομιμοποιούν την διαστροφή και την ανωμαλία. Οι πνευματικές ηγεσίες των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, διαβρωμένες από το δηλητήριο του Οικουμενισμού, έχουν περιπέσει σε πνευματικό λήθαργο και αδιαφορία, τα πνευματικά τους αντανακλαστικά δεν λειτουργούν, και είτε μένουν απαθείς μπροστά στον ηθικό ξεπεσμό, είτε τον σιγοντάρουν, είτε εξωθούν τους πιστούς στο θρησκευτικό συγκρητισμό και στην πανθρησκεία.

  Σε παγκόσμιο επίπεδο, ο σύγχρονος άνθρωπος έχει συμφιλιωθεί με το διάβολο και τον έθεσε στη θέση του Θεού, Τον οποίο εκθρόνισε από την καρδιά του και την ψυχή του. Η λατρεία του φαίνεται καθαρά από όλες τις εκφάνσεις και πτυχές της ζωής του. Το δείχνει με τον τρόπο που θρησκεύει, με τον τρόπο που σκέφτεται, με τον τρόπο που ζει. Ιδιαίτερα στο δυτικό κόσμο ο Σατανάς λατρεύεται δημόσια και με την προστασία του νόμου. Στην Αμερική του στήνουν αγάλματα σε δημόσιους χώρους και καλούν «ιερείς» του σε δημαρχεία και τοπικά κοινοβούλια για να προσευχηθούν για την …ευόδωση των εργασιών τους! Η Αμερική είναι η κοιτίδα της οργανωμένης σατανολατρείας, με την νόμιμη λειτουργία της «Εκκλησίας του Σατανά», η οποία ιδρύθηκε από τον διαβόητο μάγο και σατανιστή Άντον Λάβεϋ το 1966. Η λατρεία του Σατανά προωθείται κυρίως μέσω της τέχνης και της μουσικής.  Τα μουσικά συγκροτήματα rock, have metal, κλπ είναι οι καλλίτεροι «ιεραπόστολοι» του σατανισμού. Το ίδιο και οι ηθοποιοί του θεάτρου και του κινηματογράφου, όπου ανεβάζουν παραστάσεις και ταινίες, οι οποίες μυούν τους θεατές τους στο σατανισμό.

  Μια τέτοια βλάσφημη και απαίσια θεατρική παράσταση ανέβηκε σε θέατρο της Θεσσαλονίκης εδώ και μερικές ημέρες και ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από πιστούς της πόλεως. Πρόκειται για την παράσταση: «Η ώρα του διαβόλου», όπου, σύμφωνα με έγκυρα δημοσιεύματα, είναι ξεκάθαρη σατανιστική τελετουργία, την οποία δεν μπορούμε να περιγράψουμε από φρίκη και αηδία, για να μη μολύνουμε τη σκέψη των αναγνωστών μας. Σύμφωνα πάντα με σχετικά δημοσιεύματα, η βλάσφημη αυτή παράσταση, στηρίζεται σε σύγγραμμα ενός διαβόητου αποκρυφιστή, του Πορτογάλου συγγραφέα  Φερνάντο Πεσσόα, ο οποίος έζησε τον περασμένο αιώνα και θήτευσε σε διάφορες αποκρυφιστικές ομάδες και είχε προσωπική φιλία με τον διαβόητο άγγλο μάγο και θεμελιωτή του νεοσατανισμού, Άλιστερ Κρόουλυ.

 Το περίεργο είναι ότι, όταν οι συντελεστές της βλάσφημης παράστασης διεκδικούν το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, οι λογίς «κουλτουριάρηδες» υπερασπιστές τους, αρνούνται το δικαίωμα στους πιστούς να διαμαρτυρηθούν γι’ αυτή, αφού αποδεδειγμένα βλασφημούνται σε αυτή τα Θεία και ιερά Πρόσωπα της πίστεώς μας, αλλά και η ίδια η παράσταση είναι σαφώς σατανιστική τελετουργία. Εφημερίδες με πηχυαίους τίτλους και τηλεοπτικά κανάλια  επιτίθενται κατά των διαμαρτυρομένων, χαρακτηρίζοντάς τους ως «σκοταδιστές», «ταλιμπάν», «φανατικούς» κλπ. Είναι το γνωστό «τροπάριο», η πιο πρόσφορη «ρετσινιά» κατά των πιστών, αφού δεν μπορούν να τους αντιμετωπίσουν με σοβαρά επιχειρήματα και δε μπορούν να διανοηθούν, ότι έχουν και αυτοί δικαιώματα και λόγο δημόσιο!

  Οι ηθοποιοί, σε συνέντευξη τύπου, προσπάθησαν να πείσουν πως το έργο έχει δήθεν «μεγάλη σημασία» και «περιέχει υψηλά  νοήματα», τα οποία δεν μπορούν κάποιοι «ανόητοι και φτωχοί στο πνεύμα» να καταλάβουν! Ο πρωταγωνιστής της παράστασης δήλωσε: «Είναι πρωτοφανές για θεατρικά χρονικά να κατηγορούμαστε άμεσα εμείς, εγώ η Ευγενία Σαμαρά και ο σκηνοθέτης μας Γρηγόρης Αποστολίδης, και εμμέσως ο Πεσσόα, για σατανισμό. Είναι αστείο. Εγώ έχω γελάσει πολύ. Και ελπίζω να μείνω στο γέλιο, γιατί θέλω να γίνει η παράσταση, επειδή άκουσα σχόλια, πως δεν θα μας επιτρέψουν να γίνει η παράσταση. Εμείς λοιπόν δεν θα επιτρέψουμε να μην γίνει η παράσταση». Στην ερώτηση δημοσιογράφου: «Έχετε πει πως ο Διάβολος είναι ο πιο γοητευτικός αρσενικός χαρακτήρας που έχετε διαβάσει στην λογοτεχνία. Γιατί;» Απάντησε: «Γιατί εμπεριέχει τα πάντα, όλες τις ανθρώπινες συμπεριφορές: είναι ερωτικός, είρωνας, ανασφαλής, ανήμπορος προς το τέλος του έργου, έξυπνος, θα μπορούσε να είναι εν δυνάμει οικογενειάρχης, χρωματιστός σε περιπτώσεις, σκοτεινός σε άλλες, μοναχικός, όμορφος, έντονος, άσχημος μερικές φορές…. Είναι γενικά πολύπλοκος και αυτή η πολυπλοκότητά του τον κάνει να είναι τόσο εξανθρωπισμένος. Θα έλεγα πως είναι περισσότερο εμπνευσμένος από τους Ολύμπιους θεούς και όχι από τον χριστιανικό Θεό γιατί ακριβώς οι πρώτοι έχουν αυτά τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Φαντάζομαι το ίδιο έργο θα έπαιζα αν λέγονταν “Η ώρα του Θεού” γιατί για τον Πεσσόα, θεός και διάβολος είναι αδέρφια που δεν μαλώνουν, απλώς κουβεντιάζουν και στο τέλος παραδέχονται την ανημποριά τους να υπερασπιστούν το σύμπαν, πράγμα που καθιστά το έργο σύγχρονο» (Ιστ. http://parallaximag.gr)! Νομίζουμε πως πιο ξεκάθαρη ομολογία, ότι η παράσταση αποτελεί μύηση στο σατανισμό και εξοικείωση και συμφιλίωση με το διάβολο, δεν υπάρχει, από την απάντηση του ηθοποιού!

  Χαρακτηριστική είναι η ανακοίνωση του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχη μας κ. Σεραφείμ για την βλάσφημη παράσταση: «Επειδή γίνεται μεγάλος θόρυβος με την θεατρική παράσταση που παίζεται στην Θεσσαλονίκη “Η ώρα του διαβόλου” του Πορτογάλου ποιητή και συγγραφέα Φερνάντο Πεσσόα (Fernando Antonio Nogueira De SeadroPessoa), ο οποίος γεννήθηκε το 1888 και πέθανε το 1935 διαλυμένος από τον αλκοολισμό σε ηλικία 47 ετών, αναφέρομε ότι υπήρξε ενθουσιώδης με τον εσωτερισμό, τον αποκρυφισμό, τον ερμητισμό, την αριθμολογία και την αλχημεία. Υπήρξε λάτρης του νεοπαγανισμού, της θεοσοφίας και του ροσιτρουσιανισμού και άμεσος συνεργός του γνωστού σατανιστή και αποκρυφιστή Aleister Crowley, ο οποίος κατεδικάσθη στην Ιταλία για τελετουργικές δολοφονίες γυναικών. Ο Πεσσόα μετέφρασε στα πορτογαλικά το ποίημα του Crowley “Hymno Pan”. Είναι γνωστό ότι ο σατανιστής Aleister Crowley ανήκε στο ερμητικό τάγμα “Χρυσή Αυγή” του οποίου ιδρυτικό στέλεχος ήταν ο Ιρλανδός ποιητής W. B. Yeats, το οποίον αναφέρει ο Γ. Γ. του Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή κ. Ν. Μιχαλολιάκος στον πρόλογο του βιβλίου του Οδυσσέως Πατεράκη, εκδ. Ελεύθερη Σκέψις 1982, “Το αστραφτερό σκοτάδι του εωσφόρου - Εθνική των Ελλήνων Θρησκεία”. Ιδιαιτέρας μνείας πρέπει να τύχη το γεγονός ότι ο ίδιος ο κ. Ν. Μιχαλολιάκος στην ποιητική του συλλογή “Η εξομολόγησις ενός εθνικού”, εκδ. Νέα Σπάρτη, που ανετυπώθη το 2008, έχει και αυτός ύμνο στον Πάνα, όπως ακριβώς ο Aleister Crowley, του οποίου τον ύμνο μετέφρασε στα πορτογαλικά ο Πεσσόα.  Τα συμπεράσματα στους εκλεκτούς αναγνώστες και για το θεατρικό έργο και για τον συγγραφέα του». Δε χρειάζεται καμιά περαιτέρω ανάλυση. Ο Σεβασμιώτατος τα λέει όλα, με τόσο λίγα λόγια! Καθίσταται σαφές ότι οι συντελεστές της παράστασης προωθώντας τη σκέψη του Πεσσόα, προωθούν το ιδεολόγημα του Ερμητικού Τάγματος «Χρυσή Αυγή» και δι’ αυτού, το κοσμοθεωρητικό υπόβαθρο (αποκρυφισμό) του σημερινού κομματικού σχηματισμού «Χρυσή Αυγή», όπως αποδεικνύεται από τα κείμενα του αρχηγού της.

   Περαίνοντας, θα θέλαμε να εκφράσουμε τη λύπη μας και την ανησυχία μας, βλέποντας συνανθρώπους μας, που είναι πλάσματα και εικόνες του Θεού, να συμβιβάζονται και να συμφιλιώνονται με τον «ανθρωποκτόνο απ’ αρχής», (Ιωάν.8,44), διάβολο, τον πιο μεγάλο εχθρό και ολετήρα του ανθρωπίνου γένους. Και το χειρότερο: να γίνονται κήρυκές του και να παρασύρουν και άλλους στην έμμεση, ή άμεση λατρεία του!  Ο σύγχρονος αποστατημένος άνθρωπος είναι η πλέον τραγική ύπαρξη σε όλους τους κόσμους, όπως έλεγε και έγραφε ο αγιασμένος και θεοφώτιστος νεοφανής άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς. Διότι, όπως ο άνθρωπος, μπορεί να γίνει θεός κατά χάριν, το ίδιο μπορεί να γίνει και διάβολος. Με την ουσιώδη διαφορά ότι για να γίνει θεός απαιτείται αγώνας, ενώ για να γίνει διάβολος είναι πανεύκολο! Καλούμε λοιπόν τους αγαπητούς μας πιστούς να προσεύχονται και να επαγρυπνούν, διότι αν οι ημέρες ήταν πονηρές στα χρόνια του Κυρίου, στους καιρούς μας είναι τραγικές και δραματικές. Ο διάβολος, επειδή αντιλαμβάνεται ότι ελάχιστος χρόνος απομένει στην κυριαρχία του, καθ’ ότι «ολίγον αυτόν δει μείναι … και εις απώλειαν υπάγει» (Αποκ.17,10-11), «ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» (Α΄ Πέτρ.5,8)! Αλίμονο, λοιπόν, σ’ αυτούς που θα του δώσουν το δικαίωμα να τους κατασπαράξει! Στώμεν καλώς! 

 

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

 

 

 

 

 

 

 

 

«Μέγαν εὕρατο ἐν τοῖς κινδύνοις...»

Δημήτριος Λεονταράκης

φιλόλογος

 

«Τῇ 26ῃ τοῦ αὑτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου». Ὁ Ἅγιος Δημήτριος καταγόταν ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς καὶ ἔζησε στὴ Θεσσαλονίκη στὰ τέλη τοῦ 3^ου αἰ. μ.Χ. ἐπὶ βασιλείας Διοκλητιανοῦ και Μαξιμιανοῦ Ἐρκουλίου (284-305 μ.Χ.). Κατετάγη στὸν στρατὸ καὶ δεν ἄργησε να φτάσῃ τὸ ἀξίωμα τοῦ ὑπάτου τῆς Θεσσαλίας ἢ μὲ ἄλλα λόγια διοικητὴς τῆς περιοχῆς ἐκείνης, παρὰ τὸ νεαρὸ τῆς ἡλικίας του.

Τὶ θα περίμενε κανεὶς ἀπὸ ἕναν 22χρονο νέο ευγενικῆς καταγωγῆς, ὑψηλόβαθμο ἀξιωματικὸ του ῥωμαϊκοῦ στρατοῦ; Ν’ ἀπολαμβάνῃ τα προνόμια αὐτῆς τῆς ἰδιαίτερα τιμητικῆς θέσης ὡς εἰδωλολάτρης ἢ να ζῇ ὡς Χριστιανὸς φοβούμενος πότε θα τὸν ἀνακαλύψουν και θα τὸν ὁδηγήσουν ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνος για ν’ ἀπολογηθῇ. Ὀ νεαρὸς Δημήτριος οὔτε τὰ εἴδωλα ἀσπάσθηκε, ἀλλὰ οὔτε καὶ φοβήθηκε! Σε κάθε μέρος στὸ ὁποῖο πήγαινε δεν ἔχανε τὴν εὐκαιρία να μιλήσῃ για τὸν Χριστὸ! Ἡ πίστη τοῦ στὸν Χριστὸ μας τὸν ὁδηγοῦσε να Τὸν κηρύττῃ παντοὺ και πάντοτε!

Ὅταν ὁ Μαξιμιανὸς πληροφορήθηκε πὼς ἕνας ἀξιωματικός του, ἕνας ἄνθρωπος τῆς ἐμπιστοσύνης τοῦ ὄχι μόνο ἦτο Χριστιανός, ἀλλὰ μάλιστα Τὸν κήρυττε χωρὶς κανένα φόβο, τὸν κάλεσε σε ἀπολογία. Πάλι ὁ Δημήτριος διάλεξε τὴν στενὴν ὁδὸν καὶ δεν ὑπολόγισε τίποτα προκειμένου να μη ἀρνηθῇ τὸν Χριστό. Ἀναλογιστεῖτε τὶ θα μποροῦσε να χάσῃ ὁ Ἅγιος με τὸ να ὁμολογήσῃ τὴν πίστη τοῦ: τὰ πλούτη τοῦ, τὴν κοινωνικὴ τοῦ θέση ἀκόμα καὶ τὴν ἴδια τοῦ τὴ ζωή.

Ὁ ἡγεμόνας μετὰ τὴν ὁμολογία τοῦ Ἁγίου τὸν φυλάκισε στὰ ὑπόγεια τῶν λουτρῶν τῆς πόλης, ἕνα μέρος γεμάτο ὑγρασία και δυσωδία. Ἐκεὶ τὸν ἐπισκεπτόταν ἕνας μαθητής του ὁ Νέστορας, ἕνας νεαρὸς Χριστιανὸς καὶ ζήτησε τὴν εὐχή του να μονομαχήσῃ με τὸν Λυαῖο. Ὁ τελευταῖος ἤταν ἕνας μεγαλόσωμος εἰδωλολάτρης αἰχμάλωτος ἀπὸ τἠν Σκυθία, τὸν ὁποῖο ὁ Μαξιμιανὸς χρησιμοποιοῦσε στὸ στάδιο για να μονομαχῇ με ἅλλους ανθρώπους. Πράγματι, ὁ Δημήτριος προσευχήθηκε καὶ εἶπε στὸν Νέστορα: «Καὶ τὸν Λυαῖο θα νικήσῃς καὶ για τὸν Χριστὸ θα μαρτυρήσῃς.»

Εἰσερχόμενος στὸ στάδιο ὁ νεαρὸς Νἐστορας φώναξε: «Ὁ Θεὸς Δημητρίου βοήθει μοι!» (= βοήθησέ με Θεὲ τοῦ Δημητρίου!) καὶ μ’ ἕνα χτύπημα σκότωσε τὸν γίγαντα Λυαῖο. Ὁ Μαξιμιανὸς ἔστειλε στρατιῶτες ν’ ἀποκεφαλίσουν τὸν Νέστορα καὶ να λογχίσουν μέχρι θανάτου τὀν Δημήτριο. Ὅταν εῖδε τοὺς στρατιῶτες να πλησιάζουν ὁ Ἅγιος Δημήτριος σήκωσε τὸ δεξὶ χέρι του, ὥστε να λογχιστῇ πρῶτα ἡ δεξιὰ πλευρά του, ὅπως καὶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Μαθητές του ἔθαψαν σ’ ἐκεῖνο τὸ μέρος το σῶμα του, ἐνὼ ὁ τἀφος του ἄρχιζε να μυροβλύζῃ. Ἕνας ἀπ’ αὐτοὺς μάλιστα, ὁ Λοῦπος, πῆρε τὸ ματωμένο πανωφόρι του, τὸ ὁποῖο θεράπευε τοὺς ἀρρώστους.

Εἶναι σημαντικὸ να τονιστῇ πὼς ὁ Ἅγιος δεν ἐπαναπαύθηκε ἀπλῶς στὸ ὅτι πίστευε στὸν Χριστὸ, ἀλλὰ Τὸν κήρυττε συνεχῶς καὶ χωρὶς φόβο! Τὸ δικό του παράδειγμα καλούμαστε κι ἐμεῖς ν’ ακολουθήσουμε. Ἡ ἀπραξία δεν ὁδηγεῖ πουθενά.